یه داستان کوتاه بامزه بود، به خصوص آخرش خیلی خوب بود 😅
        

          گوجولو بوجولوهاای مننننن
        

          2️⃣🔺یک داستان  کوتاه بیا به قول امروزی ها نوولا 
بدک نبود خوب بود داستان متفاوتی داشت 
        

          نتونستم ارتباط بگیرم.زیادی  غیر واقعی بودنش رو اعصاب بود.
        

          دوست داشتنی بود، یک سهل ممتنع. روایت ساده ای داشت اما دست روی هر چیزی که گذاشته بود از سطح یک فرد تا سطح یک جامعه قابل بسط بود. زندگیمان را، روزمرگی ها و دغدغه هایمان را به سخره گرفته بود. اما بین همان ها هم برایمان ارزش خلق می کرد.
        

          اولین کتابی که از بکمن خوندم و احتمالا آخریش!
اشتباه نکنید، سبکش خوب بود اما برای من هم لوس بود هم تکراری. لحنش به‌شدت منو یاد راهنمای کهکشان انداخت و برای همین دوستش نداشتم. فقط چون کوتاه بود تمومش کردم و این‌که از کل مبحث خوشم اومد.
بکمن سعی داره توی این کتاب از برونگرایی و زندگی اجتماعی امروزه انتقاد کنه، این‌که دنیا خیلی به سمت اجتماعی شدن رفته و چطور به آدم های تنها و منزوی برچسب افسرده و افسردگی میزنن یا این‌که تنها بودن توی دنیای امروز چقدر سخت شده
        

          ترجمه امیربهروز قاسمی کرمانی رو خوندم. ترجمه خوبی بود. متن کتاب هم برام جذاب و بامزه بود. اما باید روی محتوای اون فکر کنم و نوع سبک‌زندگی و نگاهی که ترویج می‌ده رو بررسی کنم:)
        

          بین داستان‌ کوتاه‌های بکمن بعد از و هر روز صبح راه خانه.... این رو دوست داشتم.
یه ساختمون پر از آدم‌های عجیب که حتی اسمم نداشتن به جز فکر کنم ۲نفر. درست دور ننداختن یه تابه چه بلایی آورد سر این ساختمون.😅
تنها حسرتم اینه که کاش داستان کوتاه نبود.😭
مطمئنم میشد یه رمان بلند باحال ازش درآورد‌.🤧