داستان به جز آخراش کشش خوبی داشت و یه داستان پلیسی خوب بود، اما یهو آخرش وقتی همه زخمی و داغون بودند شروع به سخنرانی های طولانی و عرفانی کرد.
این جمله کلیدی در پایان داستان که "انسان باید به خدا تبدیل شود" یا "انسان خود خداست"  من رو یاد انسان خردمند و انسان خداگونه انداخت... و کلا اطلاعات جالبی داشت
        

                این کتاب دید من رو نسبت به زندگی ائمه تغییر داد. آنچه از ائمه و سبک زندگیشون در مدارس و دانشگاه ها به ما آموختند تنها بخش کوچکی از همه تلاش های این بزرگواران بوده. کارهای تشکیلاتی بسیار پیچیده و گسترده که حاصل اونها جمعیت شیعیان در سرتاسر جهان اسلام شدند که امروزه هم ادامه همون تلاش ها رو میتونیم ببینیم. 
اما علت امتیاز پایین تکرار بعضی مطالب در طول کتابه که علتش جمع کردن سخنرانی هاییه که هرکدوم در زمان های مختلف ایراد شده وگردآورنده خیلی گزینه ای نداشته، کاش کسی برای هر فصل و با همین استراتژی و عمق تحلیل سیاسی تاریخی بتونه کتاب هایی بنویسه
        

                قبل از خواندن کتاب هم تا حد خوبی از اخبار دور بودم، مدت ها بود اینستاگرام نداشتم، به تلگرام خیلی کم سر میزدم و تنها در روز 15 الی 20 دقیقه از تلفن همراه استفاده می کردم. اتفاقات پس از مرگ خانم امینی دوباره اخبار و پیگیری آن را به زندگی من آورد. تقریبا پس از یکماه از این وقایع از آشوب ذهنی همیشگی ناشی از پیگیری اخبار خسته شده بودم و رفتم سراغ این کتاب که مدتی در کتابخانه بود. دو هدف داشتم: اول اینکه؛ دیدن تیتری که دائم به من یادآوری کند اخبار را کنار بگذارم و دوم پی بردن به آنچه اخبار با جامعه و انسان می کند. جامعه امروز ما بیش از همیشه به ترک اخبار احتیاج دارد. نه برای گل و بلبل تصور کردن همه چیز بلکه برای درست کردن همه چیز. بخشی از کتاب خوب توضیح داده که اخبار چگونه به عاملی برای بی اراده بودن ما تبدیل می شود و بخش دیگری گفته که اخبار چگونه همه چیز را انقدر ساده جلوه می دهد که هیچگاه متوجه ریشه های واقعی یک پدیده نمی شویم.
پ.ن: اگر همین الان می دانید چرا باید اخبار را نخوانید که خوب اما اگر میخواهید دلایل توصیه کنندگان به این امر را بدانید این کتاب را بخوانید.
        

                خواندن این کتاب در این زمانه خاص(وسط آشوب های شروع شده با فوت خانم امینی) برایم مفید بود اما در کل کتاب خاصی نبود...
        

                فرار یک دختر سیاه پوست برده متولد شده از یک مزرعه در آمریکا
تلاشی برای آزادی
این فرار در کتاب نبود که منو ترغیب می کرد تندتر کتاب رو بخوانم و گاهی کنار گذاشتنش رو سخت می‌کرد، این آزادی بود، اینکه برای خیلی از آزادی‌هایی که همان موقع هم برای خیلی‌ها عادی بوده چقدر تلاش شده
این حجم از ظلم و تبعیض و خشونت گاهی خیال جلوه می‌کنه حتی، گاهی ترجیح میدم فکر کنم نویسنده پیازداغ داستان را زیاد کرده تا واقعی باشد. اما بدون این پیازداغ ها هم تا به حال انقدر خوب این ظلم و تبعیض بردگی را حس نکرده بودم، حتی در فیلم‌ها
ریتم کتاب در دادن اطلاعات برایم جالب بود.
بنظرم مترجم هم بسیار خوب ترجمه کرده بود
من نشر ثالث ترجمه امین حسینیون و رکسانا صنم یار رو خواندم

پ.ن: نمیدانم چقدر این تبعیض در آمریکا ریشه دارد و چه مقدار از آن فرهنگ آمریکایی را شکل داده. زندگی کردن بر خاکی که بومیان آن را قتل‌عام کرده‌اند و شهرهایی که با دستان بردگان بنا شده چه حسی دارد و چه آثاری بر آدم می‌گذارد؟
        

                با آدمی روانی که از تو باهو تر است و با دقت به استدلال های تو گوش می کند و بعد خیلی راحت روی حماقت خود پافشاری می کند چه می توان کرد؟
بینش عمیق نویسنده موقع خوندن این کتاب شما رو متحیر خواهد کرد.
        

                دو سوم ابتدای کتاب برام خیلی جذاب بود چون کلی حرف داشت اما انقدر خوب زده شده بود که حوصله سر بر نمی شد و حس بیانیه خواندن به آدم دست نمی داد. حین خواندنش حس می کردم چقدر نویسنده هوشمندی است و چقدر قلم خوبی دارد. اما در انتها نفهمیدم داستان به کجا رفت و چه شد و اصلا چرا آنطور تمام شد!
        

                هر نامه مثل یک آبنبات بود با طعم خاص خودش، اما همه شیرین...

Merged review:

هر نامه مثل یک آبنبات بود با طعم خاص خودش، اما همه شیرین...
        

                یک عاشقانه نه از جنس فیلم و کارتون و رمان های عشقی خیالی، بلکه از جنس واقعیت خیال
یک خوشبختی از جنس پویش دائمی نه از جنس آسوده طلبی و خمودگی
یک عاشقانه واقعا آرام
یک زندگی
        

                من از عنوان کتاب و خلاصه توقع داشتم که عشق و عاشقی دلیل این وداع با اسلحه باشه اما اصلا اینطور نبود. حتی پایان خیلی تلخ داستان هم دلیلش جنگ نبود. یک داستان معمولی خیلی غم انگیز.
        

                یک قصه پلیسی جالب با متنی خیلی آسان و روان که شاید اشارات ریزی هم به روانشناسی و این ها داشت
        

                ساده و شیرین و جذاب و بانمک
فقط گاهی نمیفهمیدم اول شخص داستان چند سالگی داره داستان رو تعریف می کنه؟همون موقع یا آینده؟ چون انگار این موضوع تغییر می کرد
        

                تقریبا سه بار خواندمش و به نظرم ارزشش رو داشت چون هر بار چیز جدید یاد گرفتم.
به شدت به طرز تفکر کتاب نیازمندیم و کاش ایشون زنده بودند
        

                کتاب خوبی بود اما بخش زیادی از اون به نقد نظریه مارکس اختصاص داشت که به دلیل گسترش مارکسیسم در اون زمان میشه منطقی دونستش اما شاید اگر به عنوان کتابی که در این زمونه به کار بیاد خونده بشه خیلی مفید نباشه
یک بخش هایی که به اسلام می پردازه خیلی کوتاه و تئوری هست و نظام عملی ای تعریف نمی شه
        

                یک بار خوندن این کتاب به عنوان کتابی که در ذهن شما سوال هایی ایجاد میکنه و انسان و سرگذشتش رو تنها از منظر زیستی بررسی میکنه مفیده
سوالاتی که مطرح میکنه و حرفا هایی که میزنه ظاهر قشنگی داره و بنظر میاد همه اش مقدمه ای بوده بر این نتیجه که انسان ها قرار است خدایانی بشوند که به وسیله علوم زیستی مخلوقاتی خلق کنند که فرا انسان باشند و بر دنیای انسان ها غالب بشوند