خوندن کتاب‌های چخوف برای هر کسی آسون نیست به خصوص که من از ترجمه‌ای که داشتم هم راضی نبودم. اما اگه با خود چخوف آشنایی دارید و اهل خوندن کتاب‌های سخت هستید بهتون پیشنهاد می‌شه.
        

          جدیدترین اثری که از چخوف بزرگ توسط نشر ماهی و با ترجمه بسیار زیبای استاد سروش حبیبی منتشر شده ، همونطوری که از نویسنده و مترجم انتظار داشتیم اثری قابل تامل و زیبا و خوش خوانه. 
داستانی روسی با جنس روسی و مردمان روسیه. 
توصیف های چخوف در این داستان به قدری زیباست که تمام اطراف و آدم ها و حتی کالسکه ها هم تصویر سازی میشه که این خودش نشان از نبوغ بالای چخوف بزرگ داره.
در کل هرچی از چخوف بگیم کم گفتیم و این هم با توجه به نام چخوف باید خونده بشه.
ترجمه عالیه و در قطع جیبی در ۱۶۵ صفحه منتشر شده که به راحتی در یکی دو نشست میشه خوند و لذت برد.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم

یگوروشکا، خواهرزاده‌ی کوزمیچفِ تاجر، به اصرار مادرش باید برای تحصیل از شهر ز به شهر ن برود. او ابتدا همسفر دایی‌ش و کشیش کریستوفر می‌شود و سفرشان را در بیابانِ بین این دو شهر شروع می‌کنند تا به کاروانی دیگر سپرده می‌شود تا او را در شهر ن به دایی‌ش تحویل دهند...

صد و شصت صفحه مقدمه برای سه چهار خط پایانی. این خلاصه رمان بیابان است. چخوف در تمام صد و شصت صفحه اول کتاب یک زندگی کامل را روایت می‌کند. زندگی‌ای که نمادی است از لحظه تولد انسان تا لحظات پایان زندگی‌اش. پر از پستی و بلندی، سختی و شیرینی، لحظات ملال و دقایق شورانگیز، و خلاصه تمام اجزای زندگی بشر. و در نهایت رفتن آن دو نفر نمادی است از مرگ و پوچ شدن زندگی گذشته. چخوف فقط یک حرف دارد. نتیجه پایان زندگی بی‌ارزشی مطلق است. 

روایت داستان چخوف سوم شخص مداخله‌گر است. راوی برای اینکه حرف پایانی داستان از زبان خودش روایت شود نیازمند دخالت در بین داستان است تا مخاطب بفهمد این حرف پایانی داستان از زبان کیست.

چخوف استادانه توصیفاتش را به خدمت می‌گیرد تا داستان را روایت کند. هر جایی شخصیت اول خوشحال است توصیفات به نحوی شاد بیان می‌شوند و هر جا ناراحت، به نحوی غمگینانه. وقتی وحشت شخصیت اول را فرا می‌گیرد فضا ترسناک و وهم‌آلود می‌شود. و این توصیفات و هماهنگی‌شان با زندگی شخصیت اول نظمی تصادفی دارد. مثل زندگی معمول انسان‌ها که شادی و ناراحتی‌شان بر اساس نظم خاصی پیش نمی‌رود. 

او در داستان ملال انگیز می‌گوید زندگی بشر و مواجه با مرگ منجر به پوچی می‌شود. اما اینجا می‌گوید این پوچی فراتر از امری خودخواسته است. این پوچی امری اجتناب ناپذیر است. اگر کسی در اثر مواجهه با مرگ به این نتیجه نرسد، تاثیری در نتیجه کلی نخواهد گذاشت. بالاخره مرگ پوچی ‌می‌آورد. 

کتاب اصلا راحت نیست و روایتی به شدت کند دارد. اگر سبک انتقال پیام چخوف برای‌تان غیرقابل تحمل است، در این کتاب غیرقابل‌ تحمل‌تر هم می‌شود و پیشنهاد می‌کنم آن را نخوانید.
        

          «بیابان» روایت عزیمت پسربچه‌ای، از زادگاه خود به شهری دیگر، برای ادامه تحصیل است.

چخوف بیشتر متن این روایت را به «توصیف» اختصاص داده است. افکار، رفتارها، احساسات، ویژگی‌ها و... شخصیت‌های اصلی و فرعی داستان با جزییات شرح داده شده است. همچنین، شرح مناطر، مکان‌ها و پدیده‌های طبیعی با بهره‌گیری از عبارات وصفی ارائه شده است.

مترجم، سروش حبیبی، از عبارات عامیانه و اصطلاحات رایج فارسی‌زبانان بهره گرفته است و این تمهید شاید زمینه آسان‌تر شدن مطالعه کتاب را فراهم کرده است.

این مرور مبتنی بر نظر «شخصی» مرورنویس است.
        

          بسم الله الرحمن الرحیم 

وای که چقدر الکی طولش میداد و به هیچ هدفی نمیرسیدیم ، واقعا وسطاش هی میخواستم قیده خوندنشو بزنم.
نمیدونم خوندنشو پیشنهاد بکنم یا نه ، چون خودم به دلم نَشست!
        

          با شنیدن کلمه •داستان کوتاه• خود به خود نام چخوف در ذهنم تداعی می‌شود. این نویسنده بزرگ و خوش بیان با داستان هایش مرا شیفته خود کرد، توصیفات بی نظیر او از مناطق و شخصیت های که در داستان وجود دارد واقعا مرا حیرت زده می کند که چطور اینگونه شاعرانه دست به توصیف آنها می زند.
داستان بیابان هم از این قاعده مستثنی نیست، شخصیت پردازی خوبی در کتاب انجام شده با وجود اینکه یک داستان کوتاه است. توصیفات دقیق و زیبا از شخصیت ها و مناطق و مناظری که داستان در آن جریان دارد‌، همچنین حال و هوای داستان که به خوبی به رشته تحریر درآمده. شاید اگر چخوف این داستان را ادامه می داد می توانست یک شاهکار از خود به جای بگذارد، متاسفانه داستان در اوج، یعنی زمانی که مشتاق فهمیدن ادامه داستان زندگی یگوروشکای جوان هستید به پایان می رسد. 
در آخر باید بگویم که ترجمه سروش حبیبی مثل همیشه عالی و بی نظیر بود و لذت خواندن این اثر را دو چندان کرد.
        

          ساعتی بر گاری به سفر نشستم و چخوف مرا از دشت‌ها و جاده‌ها گذراند.
چه خوش می‌نویسد چخوف در توصیف جزئیات.
لذت بردم. 
        

          بیابان تو داستان فقط یه محیط نیست؛ انگار نماد تنهایی و بی‌معناییه. چخوف می‌خواد بگه وقتی زندگی خشک و خالی می‌شه، باید یه جوری باهاش کنار بیای.


        

          در این کتاب همراه می شود با کوکی که سفری را طی می کند و در آن مفاهیم  مثل عشق ،ترس،  تنهایی و... را می آموزد.
از آنجای که این اثر توست چخوف نوشته شده و توسط سروش حبیبی ارجمه شده دیگه نباید شکی در خواندنش داشته باشید.
۰۳/۱/۱۳
        

          برای من خوندن بیابان در ابتدا سخت بود. متن از نظر محتوایی اشکالی نداشت. اما روند. داستان ک طی شدن بخش زیادی از این کتاب در بیابان منِ خواننده رو کسل می‌کرد. اما هرچقدر کتاب پیش می‌رفت بیشتر خودم رو در قالب یگوروشکای ده ساله می‌دیدم و دوست داشتم به روزهای خوب این پسر برسیم‌.

بیابان داستانیه با محوریت یک پسربچه‌ و سفر او از شهری به شهر دیگر. اما این سفر، در اصل، آغازگر گام گذاشتنش  از دوران کودکی به دوران بزرگسالی (از زندگی‌ای به زندگی‌ای جدید)محسوب می‌شه. به این تغییر (این سفر در روند زندگی) که کلیت داستان رو تشکیل می‌ده، فقط در یک نقطه و در حد یک جمله مستقیماً اشاره می‌شه. اما شاکله‌ی کل داستانه و جزء غالبی هست که سایر اجزاء رک سازمان می‌ده و هماهنگ می‌کنه.

این تغییر یا سفر، از نظر مکانی و ظاهری، از شهر «ن» آغاز می‌شه به‌سوی شهری بزرگ‌تر برای تحصیل در کالج؛ که در طی مسیر، پسر با مفاهیمی مواجه می‌شه و تجربه‌‌ می‌کنه. چخوف با اتفاقاتی که انتخاب کرده و در سیر داستانش قرار داده، پسر رو در موقعیت‌های مختلف قرار می‌دهدپ؛ در ابتدا پسری آسوده و در خانه‌ای با وضع مالی خوبه‌ سپس همین پسر موقعیت‌های گوناگونی تجربه می‌کنه...
.

 غم _غم جدایی از موقعیت گذشته_، تنهایی _چه در زمانی که همسفرهاش خواب هستند و او از تنهایی حوصله‌اش سر می‌ره، چه در زمانی که با دایی و پدر کریستوفر در مهمان‌خانه یا در میان موژیک‌ها هست ولی دیگه عین گذشته کسی رو نداره که نگران حالش باشه یا به لرز کردن و بیمار شدنش اهمیت بده_، #عشق و شهوت نوجوانانه، درد و رنج، چه به‌خاطر سرما و دشواری‌های راه چه در موقعیت‌هایی که هرچیزی کاملاً مطابق میل او نیست و هیچکس هم به این نکته اهمیتی نمی‌ده‌‌‌...
.من این کتاب رو به خاطر نثر روان، توصیفات ادبی جذاب و صدالبته ترجمه قوی و تاثیر گذار سروش حبیبی بهتون پیشنهاد می‌کنم.
        

          اگر قبلا این کتاب رو میخوندم شاید سه ستاره میدادم ولی چون در زمان مناسبی خوندم و باهاش تونستم ارتباط برقرار کنم امتیاز کاملو دادم. لازمه که بگم کتاب بیشتر توصیفیه و جوری توصیف و ترجمه شده که شما میتونید خودتون روی توی موقعیت داستان قرار بدید. حس خوبی بهم داد و ازش خوشم اومد.
        

          چخوف دنیا را به میکرو نمادهایی تبدیل کرده و برایش داستان "بیابان" را نوشته.
او کره‌ی خاکی را مسافرخانه‌ای در بیابان می‌داند و انسان هم لاجرم مسافر غریب و تنهای این سفر.
سوژه اصلی کتاب پسری ۸ ساله است که به همراه دایی بازرگان خود عازم یک سفر طولانی می‌شود: سفر تنهایی.
نویسنده با وارد کردن نقش این دایی بازرگان، مقتصد و کم‌حرف انگار خودش را از همان ابتدا در داستان فراخوان می‌کند. من سایه چخوف را در داستان دیدم، آنجایی که هر دو ابداً به مخاطب خود نمی‌گفتند چطور باید بهای رنج در این بیابان را پرداخت کرد
و البته این راز زیبایی‌ ادبیات است.