آخرش باز هم خیلی چسبید.
      

        امروز تو بی‌برقی کتاب افق تموم شد. شروع خوبی برای ماگدا سابو نبود شاید؟ خوشم نیومد.
      

        بعد از سه‌گانه مه‌زاد فکر می‌کنم کتابی به این سنگینی نخونده بودم؟ شاید هم خوندم ولی یادم نمی‌آد. خانم کلارک چه کردی با من. این چی بود من خوندم. الان من دیگه چطوری به زندگیم ادامه بدم با دونستن اینکه جاناتان استرنج و آرابلا و جان آکس‌گلاس وجود دارن؟
واقعا چه لذتی داره خوندن. خدایا ممنون که وقتی کلاس سوم بودم مجله رشد فرستادی مدرسه‌مون و جزیره بی‌تربیت‌ها خوندم. بوس بهت.
      

        دوست داشتنی. ادامه مجموعه رو می‌ذارم برای پاییز. :(
      

        I didn't like it as much as other values :((
      

        خیلی زیاد دوستش داشتم.
      

        فن‌گرلی‌ای که برای این جلد می‌تونم بکنم :)))))
ببخشید ولی می‌خوام پنج بدم و هیچکس هم نمیتونه بگه چرا. حتی خودم بعدا.
      

        خیلی ممنونم از نشر چشمه که هرساله داره دوز ادبیات درد و رنج و جنگ رو برای من تامین می‌کنه. 
هرچند به نظرم هنوزم تو این دسته جنگ چهره زنانه ندارد رو بیشتر دوست داشتم. و تشکر می‌کنم از مترجم‌ها اگه داستان‌ها رو تو مقدمه‌ها اسپویل نکنن🫶🏻
      

        موقع امتیاز دادن داشتم فکر می‌کردم چرا ۳.۵؟ چرا ۵ نه؟ چرا ۴ نه؟ فکر کنم سیستم امتیاز‌دهیم رو از دست دادم. قبلا آسون‌تر بود، نبود؟ همه‌چیز. می‌شه بهم بگین چطوری امتیاز می‌دین به کتابا؟

دیدین بعضی وقت‌ها به مداد توی دستتون خیره می‌شین و یادتون می‌آد که وقتی کلاس چهارم بودین همکلاسیتون به جای نقطه‌ها توی تکلیف‌هاش از ستاره استفاده می‌کرد و بعد یادتون می‌آد کلاس اول که بودین بین دو نفر دیگه می‌نشستین و یکیشون یه کاپشن نارنجی خیلی خوشگل داشت و اون کاپشن نارنجی رو خیلی خوب تا می‌کرد و رنگ نارنجی رنگ موردعلاقه‌ی خواهر دوست صمیمی سابقتونه و چقدر جالب که فکر می‌کردین سه تایی با هم قراره تا ۲۵ سالگی عمر کنین و الان خواهر دوست صمیمی سابقتون ازدواج کرده و براتون سوال می‌شه که بچه‌دار شده یا نه و بعد به این فکر می‌کنین که چرا دوست صمیمی سابقتون تبدیل شد به یه آدم غریبه و دیگه دوست نیستین و نکنه که دیگه نتونین اون ارتباطی که با اون داشتین رو با هیچکس دیگه‌ای تجربه کنین و همه‌ی این‌ها از نگاه کردن به مداد توی دستتون شروع شد؟
سیر افکارتون رو تا حالا تلاش کردین برای کسی توضیح بدین؟ این کتاب سیر افکار رو خیلی خوب نشون می‌ده. 
واقعا داره از این نویسنده خوشم می‌آد.
داستان کتاب تو یه تابستون پرماجرا و بی‌اتفاق می‌گذره و شاید بدتون نیاد اگه الان که تابستون پرماجرای بی‌اتفاقی دارین بخونینش.
      

        همیشه تو کتابا و فیلمای عاشقانه تو آخرین لحظه‌ها بعد از یه جدایی که به خاطر سوتفاهم یا همچین چیزیه یکی از طرفین که اشتباه کرده می‌ره سراغ اون یکی تو دراماتیک‌ترین جای ممکن باهاش صحبت می‌کنه و هم رو می‌بوسن و برمی‌گردن به هم.
این چیزیه که از کتابای عاشقانه آدم انتظار داره. یه الگوی تکراریه و همه باهاش آشنان. نه؟
این کتاب متفاوت‌تر از همه اون کلیشه‌های تکراریه. و نمی‌گم اون کلیشه‌ها بدن. معنای کلیشه برای من متفاوته. صرفا... این کتاب تفاوت داره.

من جدا از لوسین تو این کتاب خوشم اومد. اینسکیور از فاک. لاو هم.
و برای هرکس که میخواد بخونتش، انتظار چیز زیادی نداشته باشین؟ رمنسه دیگه. و اینکه، یکم طولانیه. یکم اولش کنده. اما می‌گذره. تقریبا از  چهل درصد به بعد نویسنده ریتم رو می‌گیره دستش.
      

        نمیدونم چرا توی این دام افتادم. چپتر آخر این کتاب من رو کشت. کل این کتاب می‌تونه من رو بکشه.
      

        به قول اندرو مینیارد عزیزم؛ یه مرد به یه اندازه مشخصی می‌تونه مشکل داشته باشه. این کتاب خیلی بیشتر از این حرف‌ها مشکل داشت. ببخشید ولی حتی منی که از پسر پولدار دختر فقیر و گرامپی/سانشاین خوشم میاد از این یکی خوشم نیومد. هنوز تصمیم نگرفتم باقی مجموعه رو بخونم یا نه. 
      

        حرف‌ها داشتم راجع به این کتاب بزنم دیشب. داشتم فکر می‌کردم مروری بلند خواهم نوشت برای این کتاب. اما امروز بلند شدم و دوباره با اینترنت ملی مواجه شدم. از دوستی که در منطقه‌ی خطرناکی زندگی می‌کند بی‌خبرم و تمام حوصله‌ام به فنا رفته است.
 سگ بریند روی قسمت و همه‌چیز.
      

        جوری به نیل و اندرو و کوین وابسته شدم تو حدود ۳۰۰ صفحه که وا. 
و الان قلبم داره تو دهنم می‌زنه. چون جلد دوم و سوم رو دانلود نکردم و نمی‌دونم باید با زندگیم چیکار کنم با اینترنت ملی:)))
چطوری بقیه این کتابا رو بخونم؟ زندگی در این نقطه خیلی سخت به نظر میاد. امیدوارم یه جوون بیست‌ساله در این دوره‌ی خاورمیانه نباشین. کاش از خانواده‌ی اندرو بودم. واقعا.
      

        چقدر خوب بود. قطعا نسخه فیزیکیش رو می‌خوام.