هم‌زمان با صوتی انگلیسی، داشتم کتاب رو به صورت فیزیکی هم می‌خوندم. فکر کنم مغزم خیلی دیگه نیاز به درگیرشدن داشته.
عاااااام. خسته شدم دیگه سندرسون. تمومش کن لعنتی. 
      

        ببخشید من نمی‌تونم به این کتاب و احتمالا هر چیزی که این نویسنده راجع به این شخصیت‌ها بنویسه کمتر از پنج بدم. شاید حتی لیست خرید ایشون رو هم بخونم و از نظرم یه پنج ستاره باشه.
      

        جان استاین بک واقعا محبوبم شد.
      

        راستش فقط پایانش خوب بود. البته مجموعه رو خیلی وقته رها کردم ولی باز هم یادم نیست همچین روندی رو تو هیچکدوم دیگه از کتابا.
      

        آخرش باز هم خیلی چسبید.
      

        امروز تو بی‌برقی کتاب افق تموم شد. شروع خوبی برای ماگدا سابو نبود شاید؟ خوشم نیومد.
      

        بعد از سه‌گانه مه‌زاد فکر می‌کنم کتابی به این سنگینی نخونده بودم؟ شاید هم خوندم ولی یادم نمی‌آد. خانم کلارک چه کردی با من. این چی بود من خوندم. الان من دیگه چطوری به زندگیم ادامه بدم با دونستن اینکه جاناتان استرنج و آرابلا و جان آکس‌گلاس وجود دارن؟
واقعا چه لذتی داره خوندن. خدایا ممنون که وقتی کلاس سوم بودم مجله رشد فرستادی مدرسه‌مون و جزیره بی‌تربیت‌ها خوندم. بوس بهت.
      

        دوست داشتنی. ادامه مجموعه رو می‌ذارم برای پاییز. :(
      

        I didn't like it as much as other values :((
      

        خیلی زیاد دوستش داشتم.
      

        فن‌گرلی‌ای که برای این جلد می‌تونم بکنم :)))))
ببخشید ولی می‌خوام پنج بدم و هیچکس هم نمیتونه بگه چرا. حتی خودم بعدا.
      

        خیلی ممنونم از نشر چشمه که هرساله داره دوز ادبیات درد و رنج و جنگ رو برای من تامین می‌کنه. 
هرچند به نظرم هنوزم تو این دسته جنگ چهره زنانه ندارد رو بیشتر دوست داشتم. و تشکر می‌کنم از مترجم‌ها اگه داستان‌ها رو تو مقدمه‌ها اسپویل نکنن🫶🏻
      

        موقع امتیاز دادن داشتم فکر می‌کردم چرا ۳.۵؟ چرا ۵ نه؟ چرا ۴ نه؟ فکر کنم سیستم امتیاز‌دهیم رو از دست دادم. قبلا آسون‌تر بود، نبود؟ همه‌چیز. می‌شه بهم بگین چطوری امتیاز می‌دین به کتابا؟

دیدین بعضی وقت‌ها به مداد توی دستتون خیره می‌شین و یادتون می‌آد که وقتی کلاس چهارم بودین همکلاسیتون به جای نقطه‌ها توی تکلیف‌هاش از ستاره استفاده می‌کرد و بعد یادتون می‌آد کلاس اول که بودین بین دو نفر دیگه می‌نشستین و یکیشون یه کاپشن نارنجی خیلی خوشگل داشت و اون کاپشن نارنجی رو خیلی خوب تا می‌کرد و رنگ نارنجی رنگ موردعلاقه‌ی خواهر دوست صمیمی سابقتونه و چقدر جالب که فکر می‌کردین سه تایی با هم قراره تا ۲۵ سالگی عمر کنین و الان خواهر دوست صمیمی سابقتون ازدواج کرده و براتون سوال می‌شه که بچه‌دار شده یا نه و بعد به این فکر می‌کنین که چرا دوست صمیمی سابقتون تبدیل شد به یه آدم غریبه و دیگه دوست نیستین و نکنه که دیگه نتونین اون ارتباطی که با اون داشتین رو با هیچکس دیگه‌ای تجربه کنین و همه‌ی این‌ها از نگاه کردن به مداد توی دستتون شروع شد؟
سیر افکارتون رو تا حالا تلاش کردین برای کسی توضیح بدین؟ این کتاب سیر افکار رو خیلی خوب نشون می‌ده. 
واقعا داره از این نویسنده خوشم می‌آد.
داستان کتاب تو یه تابستون پرماجرا و بی‌اتفاق می‌گذره و شاید بدتون نیاد اگه الان که تابستون پرماجرای بی‌اتفاقی دارین بخونینش.
      

        همیشه تو کتابا و فیلمای عاشقانه تو آخرین لحظه‌ها بعد از یه جدایی که به خاطر سوتفاهم یا همچین چیزیه یکی از طرفین که اشتباه کرده می‌ره سراغ اون یکی تو دراماتیک‌ترین جای ممکن باهاش صحبت می‌کنه و هم رو می‌بوسن و برمی‌گردن به هم.
این چیزیه که از کتابای عاشقانه آدم انتظار داره. یه الگوی تکراریه و همه باهاش آشنان. نه؟
این کتاب متفاوت‌تر از همه اون کلیشه‌های تکراریه. و نمی‌گم اون کلیشه‌ها بدن. معنای کلیشه برای من متفاوته. صرفا... این کتاب تفاوت داره.

من جدا از لوسین تو این کتاب خوشم اومد. اینسکیور از فاک. لاو هم.
و برای هرکس که میخواد بخونتش، انتظار چیز زیادی نداشته باشین؟ رمنسه دیگه. و اینکه، یکم طولانیه. یکم اولش کنده. اما می‌گذره. تقریبا از  چهل درصد به بعد نویسنده ریتم رو می‌گیره دستش.
      

        نمیدونم چرا توی این دام افتادم. چپتر آخر این کتاب من رو کشت. کل این کتاب می‌تونه من رو بکشه.