یادداشت Daydreamer

        این واقعا جالبه که هر کتابی از فردریک بکمن خوندم برام طوری بود که به خودم اومدم و دیدم که رفتم توی عمق داستان و دیگه نمی‌تونم بدون ادامه دادن داستان کتاب کنار بزارم.

یکی از نکات جالب از قلم فردیک بکمن توی این کتاب این بود که از ساده ترین و بی اهمیت ترین مسئله، تونست یه فاجعه و مشکل برای روند داستان درست بکنه و با همین مسئله بتونه چندین موارد دیگه رو به هم ربط بده و در نهایت یه روند جالب با یه سری اتفاقات بی ربط و نچندان مهم  رو ایجاد بکنه و با همین چند فاجعه کوچیک و بی ربط تونست هدفش رو از بیان این روایت به خوبی برای مخاطب شفاف کنه.

نویسنده با کمترین اطلاعات از ظاهر کاراکتر ها ( واقعا کمترین اطلاعات ممکن، خودتون باید بخونین تا بفهمین منظورم چیه چون خیلی وقت بود کتابی نخونده بودم که اینقدر نسبت به اطلاعات ظاهری کاراکتر ها بی اهمیت باشه، در این حد بگم که فقط دوتا کاراکتر ما اسمشونو می‌دونیم! ) تونسته بود کاراکتر هارو به طرز فوق العاده ای پردازش بکنه، از اصلی ترین کاراکتر تا فرعی ترین کاراکتر با اینکه هیچ دیتایی از ظاهرشون ندارین، ولی به راحتی میتونین تصورشون کنین و حتی باهاشون اون ارتباط لازم رو بگیرین. جذابیت این نقطه قوت به اینه که کل کتاب شاید ۸۰ صفحه هم نباشه ولی با وجود این قضیه، شما آخر کتاب نسبت به کاراکتری ابهام ندارین. 

همین قضیه برای فضاپردازی هم هست، واقعا کمترین اطلاعات برای خونه لوکاس و حالا اون آپارتمانی که زندگی می‌کرد وجود داره ولی من به شخصه هیچ ابهامی نداشتم و این کمبود دیتا اینقدر در روند و قلم نویسنده به خوبی رفع شده که حتی احساس نیاز به دیتای اضافه ندارین.

یه مورد دیگه هم که برای خودم و هم‌کلاسیام ( چون کتاب رو سر یه کلاس دانشگاه خوندم.) جالب بود، طنز کتاب بود. من واقعا سر یه جاهایی از کتاب خندیدم و کتاب حال و هوام رو واقعا عوض کرد و حتی به هم‌کلاسیام یه جاهایی از کتاب رو نشون دادم اوناهم خندیدن و بریده کتاب هایی که گذاشته بودم براشون جالب بود و حتی یکی از دوستام یکی از اون بریده کتاب هارو استوری کرد. 

به صورت کلی ( بدون در نظر گرفتن علاقه شخصیم نسبت به نویسنده) با توجه به خیلی کوتاه بودن کتاب ( چون من نقد بقیه افراد رو دیدم به نظرم توی انتقاد هاشون این مورد کوتاه بودن رو در نظر نگرفتن.)، من واقعا از کتاب لذت بردم و حالم رو خوب کرد و به نظرم هدف نویسنده از نوشتن این مطلب خیلی قشنگ به خواننده ارائه شد و حتی خود مطلبی که نویسنده می‌خواست بگه به نظرم موضوع جالبی بود و نه مثل روان‌شناسی های زرد بود و نه خیلی بدبینانه بود‌.

پ.ن:درمورد عکس یادداشت هم باید بهتون بگم که شاید باورتون نشه ولی کاملا مرتبط با کتابه و فقط با خوندن کتاب می تونین بفهمین چرا همچین تصویری رو انتخاب کردم:>