هنوز نمی‌دانم که می‌خواهم چه کار کنم یا اصلا چه کاری می‌توانم انجام دهم. چیزی که می‌دانم این است که نیاز نیست دلهره داشته باشم یا بیشتر از توانم از خودم کار بکشم. در حال حاضر برنامه دارم فقط به زندگی‌ام سر و سامان بدهم و از بین گزینه‌های در دسترسم، مهارت‌های جدیدی انتخاب کنم و بیاموزم. خودم را مانند گوری و گورایی که در جنگل شاه‌بلوط جمع می‌کردند آماده می‌کنم. زیرا هرگز نمی‌دانم چه زمانی ممکن است تخم‌مرغ غول‌پیکرم را پیدا کنم.

قدرتی که داستان‌ها می‌توانند داشته باشند فوق‌العاده است. داستان‌های قدیمی‌ای مثل گوری و گورا که هرگز تغییر نمی‌کنند و کودکان نسل به نسل با آن‌ها بزرگ شده‌اند.

در حالی که آن توده‌ی بیش از حد شیرین و وحشتناک را می‌جوم، ناگهان این قضیه به نظرم مضحک می‌آید و به خنده می‌افتم. اگر از چیزی حس خوبی می‌گیرم، چرا باید سرخورده شوم؟ وقتی یک خانه‌ی مرتب و یک ظرفشویی پر از وسایل آشپزی دارم، برای چه گریه کنم؟ من تسلیم نمی‌شوم. بالاخره می‌توانم این کار را یاد بگیرم.