🖊 این کتاب مجموعه‌ای مهم از روش‌های مختلف پژوهش کیفی است. نویسنده اصلی آن، دکتر ذکایی، از اساتید برتر جامعه‌شناسی در دانشگاه علامه و کشور هستند و نام ایشان به تنهایی ارزش کار را بالا می‌برد.
🖊  کتاب علاوه بر مقدمه آقای دکتر، شامل فصل‌های زیر است:
▪︎مسئله و مسئله‌مندسازی (چیستی مسئله و...)
▪︎مهارت‌های ارتباطی در پژوهش کیفی (مهارت‌هایی برای محقق)
▪︎تحلیل مضمونی 
▪︎نظریه مبنایی
▪︎روش تحلیل پدیدارشناسی
▪︎روایتگری (روایت شناسی و تحلیل روایت)
▪︎اتوبیوگرافی (تاریخچه و پشتوانه نظری و استراتژی)
▪︎مردم‌نگاری
▪︎نگارش و ارزیابی پژوهش کیفی
🖊چرا یک ستاره کم کردم؟ به عنوان یک دانشجو نیاز داشتم در بعضی عناوین، تعریف‌های ساده‌تر و توضیحات مفصل‌تری ببینم نه فقط عین ترجمه نظریه پردازان و ... را.
🖊پ.ن: عکس‌ مربوط به آخرین جلسه از کلاس خانم دکتر زردار، مدرس این کتاب و کلاس روش پژوهش کیفی، است. آخرین کلاس دوره کارشناسی در دانشگاه عزیزم؛ دانشگاه علامه طباطبایی :)
      

        🚯 این داستان درمورد لوکاس است. مرد درونگرا و گیمری که معتقد است: شادی= گیم + پَدتای + تنهایی. همه چیز خوب است تا وقتی زنگ خانه‌اش به صدا در می‌آید. و دوباره به صدا در می‌آید. و چندبار دیگر هم به صدا در می‌آید. در حقیقت یک ماهیتابه قدیمی باعث می‌شود از بازی‌اش بماند، فرشته شود، عضو هیأت مدیره شود، در فیسبوک پست بذارد و به کما برود.
🚯 بکمن، با نگاهی طنز به تقابل سنت و مدرنیته و جهان معاصر می‌پردازد.
🚯 شخصیت‌سازی و گره داستان پختگی سایر آثار بکمن رو نداشت، اما بازهم دوست‌داشتنی و برای من قابل همذات‌پنداری بود.
🚯 طنز داستان در فصل ۷ و ۸ و ۹ به اوج خودش می‌رسه. سر این ۳فصل خیلی خندیدم.
🚯 کل داستان کتاب، مثل خواب‌هام بود. عجیب، خنده‌دار و مملو از اتفاقات غیرمنطقی اما قابل توجیه😳🤷‍♀️
      

        ● بعد نصفه خوندن و رها کردن این کتاب تو نوجوونی، به عنوان یک دختر مذهبی و انقلابی، تا مدت‌ها نسبت به نشر جمکران دافعه داشتم. خیلی طول کشید تا حاضر بشم فقط به عناوین کتاب‌هاشون نگاه کنم.
● خواهرانه می‌گم: بیخیال خوندنش بشید.
● همچنان تو لیست "نگهدارید، پیاده می‌شم" باقی می‌مونه
● واقعا از جانباز‌های دفاع مقدس، این قهرمانان محترم، شرمنده‌ام. دچار شرم نیابتی می‌شم وقتی همچین کتاب‌های ضعیفی درمورد جهانشون وجود داره و قلم خودم هم هنوز به درجه‌ای نرسیده که جبران مافات کنم. 
      

        ○ کتاب رو تو نوجوانی، نیمه‌کاره رها کردم. اون موقع اصطلاحات نویسندگی رو بلد نبودم و فقط به همه گفتم ضعیف و کلیشه‌ای بود. بقیه این حرفم رو گذاشتن پای اینکه، اون زمان، اهل عاشقانه خواندن نبودم و کتابخونه‌ام پر از آثار فانتزی بود. الان که تا حدودی با ظرایف پیرنگ و شخصیت‌سازی آشنا شدم، و حالا که عاشقانه‌های سطح‌بالایی خونده‌ام، می‌فهمم حسم کاملا درست بوده.
○ ولی خوشحالم که این‌ کتاب‌ به دستم رسید. این کتاب از جمله کتاب‌هایی بود که باعث شد از مادرم در انتخاب کتاب عاشقانه کمک بگیرم و با جهان کلاسیک‌های انگلیسی و آمریکایی آشنا بشم :)
○ به هیچکس توصیه‌اش نمی‌کنم و تلاشی هم برای کامل خوندنش نخواهم کرد. همیشه تو لیست "نگهدارید، پیاده می‌شم" باقی می‌مونه :)))))
      

        🧝‍♂ تالکین نابغه نمادسازی است. سه‌گانه را که می‌خوانید، با جهان خودمان مواجه می‌شوید. همه چیز با احوالات کنونی ما قابل تطبیق است...
🧝‍♂️ جلد اول از سه‌گانه ارباب حلقه‌ها. این جلد باید بعد از کتاب هابیت خوانده شود. جلد دوم: دو برج - جلد سوم: بازگشت پادشاه
🧝‍♂️ حالا بیلبو (هابیت محبوب ما) پا به کهنسالی گذاشته و قصد دارد آخرین روزهای عمرش را در ریوندل بگذراند. بیلبو همه اموالش را تقسیم می‌کند و ارزشمندترین‌ آنها را برای پسرخوانده‌اش، فرودو می‌گذارد. ارزشمندترین و سیاه‌ترین دارایی جهان. حلقه یگانه. حلقه قدرت.
اما سیاهی‌ها دوباره درحال جان گرفتن هستند. جادوگر سفید هم به آنها پیوسته و سائورون (شر مطلق) بدنبال بازیابی قدرت خودش است. به دنبال لشکرسازی. به دنبال حلقه!
گندالف(جادوگر خاکستری)، فرودو طفلک را تشویق می‌کند همراه با دوستان معتمد خود مسیری را برای خارج کردن حلقه از شایِر در پیش بگیرد تا دوباره به آنها بپیوندد و قدم بعدی را مشخص کند. اما در این راه آنها به هر چیزی بر می‌خورند جز جادوگر ما.
⚠️از اینجا به بعد کمی اسپویل داریم⚠️
🧝‍♂️ داستان فراتر از خلاصه‌ای که نوشتم پیش خواهد رفت. فرودو، دوستان و متحدان جدیدی را خواهد شناخت و در راه نابودسازی حلقه، به گروه یاران حلقه خواهد پیوست.
🧝‍♂ این جلد هم مملو از توصیفات ریز و جزئی، حوادث متعدد، شخصیت‌ها و مکان‌های فراوان است. تالکین برای اولین بار به میزان بسیار کمی، داستان عاشقانه وارد کتاب می‌کند. البته در چند اشاره و جمله کوتاه.
🧝‍♂ این جلد شروع حضور آراگورن است. آراگورن، منجی وعده‌ داده شده است. پادشاهِ پادشاهان!کسی که باید رهبری را دست بگیرد و جهان را از وجود سیاهی‌ها پاک کند. (من آراگورن رو از همه شخصیت‌های جهان تالکین، بیشتر دوستدارم. به نظرم "ویگو مورتنسن" تو فیلم، شاهکار بازی کرده و بهترین انتخاب برای آراگورن بود)
      

        🧝‍♀️ جلد اول از مجموعه ارباب حلقه‌ها. این جلد را باید به عنوان دومین کتاب از تالکین و بعد از "هابیت" بخوانید.
🧝‍♀️ تالکین نابغه نمادسازی است. سه‌گانه را که می‌خوانید، با جهان خودمان مواجه می‌شوید. همه چیز با احوالات کنونی ما قابل تطبیق است...
🧝‍♀️ عجله و ذوق دوران نوجوانی، باعث شد کتاب را نصفه رها کنم و اول فیلم‌ها را ببینم. ایندفعه اما کتاب را به زبان اصلی خواندم و اجازه دادم کلمات تالکین بر ذهن و روحم بنشینند.
🧝‍♀️ یادداشت اصلی را برای جلد انگلیسی خواهم نوشت (از طریق صفحه‌ام قابل دسترسی است). اما ترجمه نشر روزنه واقعا عالی است.
🧝‍♀️ فیلم این کتاب را هم حتما حتما ببینید و لطفا شما هم عاشق آراگورن شوید ^^
      

        ✒ آوینی را باید از آوینی جویید! به یادداشت‌های زیرکتاب‌ها و ... اکتفا نکنید که گاهی پر از سوگیری و حتی غلط است.
✒ سومین (آخرین) جلد از مجموعه آیینه جادو.
✒ این کتاب را هم (مثل جلد دوم) خود شهید مستقیم ننوشته. کتاب مجموعه‌ای است از سخنرانی‌، مقاله و مصاحبه‌های شهید.
✒ خواندن این کتاب برای اهالی هنر/سینما/ارتباطات و رسانه واجب است.
✒ چیزی که بیشتر از هرچیز در این کتاب به چشم می‌خورد، بحث‌های فلسفی درمورد سینما، مخاطب، جریان روشنفکری در ایران و تکنولوژی است.
✒ خواندن این کتاب اگرچه مثل باقلوا شیرین است، اما ساده نیست. فهم مطالب نیاز به تکرار و تأمل خاصی دارد.
✒ عناوین فصل‌های کتاب به این شرح است: سینما و مردم/ کدام سینما؟/ سینما، مخاطب/ سینما هنر محض نیست/ سینما، تکنولوژی و.../ تکنیک در سینما/ نگاهی دوباره به "روایت فتح"/ واقعیت در سینمای مستند/ یک تجربه ماندگار/ جايگاه فیلم کوتاه در سینمای ایران/ درباره سینمای کودک/ سینما و هویت دینی دفاع مقدس/ گزارشی شتابزده درباره سینمای پاکستان
✒ درنهایت باید بگویم یک مقاله از این شهید بزرگوار، بیشتر از یک ترم آکادمیک عمق، دانش و ارزش دارد.

      

        ■ قبل از هرچیز، یک نکته‌ای رو باید بگم. من اصلا به اینکه "همه باید متن‌های نخبگانی بخونن؛ هر متنی جز متن‌های فلان نویسنده روسی یا فلان روشنفکر پست‌مدرن آمریکایی پَست و بی‌ارزش هستن و..." باور ندارم. منتها از اون طرف به شدت معتقدم همچین متن‌هایی رو هیچ‌کس نباید بخونه. خصوصا نوجوان‌ها.
■ موقعی سراغ این کتاب رفتم که فکر می‌کردم مو لای درز لیست‌ها و گزارشات کتابی نیویورک‌تایمز نمی‌ره. نسخه فارسی رو بعد از چند فصل رها کرده بودم. گفتم شاید اصل ماجرا در نسخه انگلیسی باشه. عملا هیچ خبری نبود. یعنی بودها منتها چیزی که ارزش خبر شدن رو داشته باشه، نبود. این کتاب رو هم نتونستم کامل بخونم.
■ کتاب به شدت زرد و کلیشه‌ای است. هیچ‌چیز عمق نداره خصوصا شخصیت‌ها، به ویژه شخصیت‌ مرد اصلی. کلی سوراخ‌سنبه‌های محتوایی و فرمی هم با ملات اروتیک پوشانده شده. عملا درحد اکثر داستان‌های اپلیکیشن Wattpad و چیزهای شبیه اونه.
■ متوجهم گاهی دل آدم یه داستان ساده و گوگولی عاشقانه می‌خواد که فقط ذهن آروم بشه. منتها به نظرم می‌شه اون موقع هم نویسنده‌ و متن‌های بهتری پیدا کرد.
■ یه رشته متن کوتاه نوشتم درمورد کتاب خانم هوور و امثالهم. از کانال تلگرامم قابل دسترسی هست.
      

        کتاب رو از نصف هم کمتر خوندم. بعد رفتم سراغ زبان اصلیش‌. گفتم شاید تو ترجمه مشکلی بوده یا بخشای جذابش حذف شده. نظرم درمورد نسخه اصلی رو تو یادداشت مربوط به خود کتاب زبان اصلی نوشته‌ام. همینقدر بگم که اگر از بی‌کتابی به گریه بیافتم هم دیگه سراغ خانم هوور نمی‌رم! فقط خوشحالم بابتش پول ندادم.
      

        من هیچ وقت از عاشقان و طرفداران آقای امیرخانی نبودم. سر این موضوع هم زیادی ناسزا خوردم :))))) ولی بعضی سفرنامه‌ها و کتاب ارمیا را دوست‌داشتم. منتها داستان ارمیا برای من در جلد اول (اصلی) تمام شد. اواسط این کتاب متوجه شدم خواندنش فقط حس خوبی که ارمیا بهم می‌داد را از بین می‌برد پس رهایش کردم. از آن موقع تا حالا هم به سراغش نرفتم.
      

        باورکنید خیلی تلاش کردم ولی نتونستم با فرم و محتواهای آقای مستور ارتباط بگیرم. خلاصه که کامل نخوندمش و بیخیال شدم :):
      

        اگه خیلی اصرار دارید از داستان خبر پیدا کنید، فیلم رو ببینید. کتاب درحدی نیست که وقت و انرژی باارزشتون رو پاش بذارید.
      

        ● اگر "روایت نکنیم، روایت می‌شویم" کتاب بود. دوران نوجوانی (وقتی همه سر خواستن این کتاب گیس و گیس‌کشی می‌کردن) نیمه خوانده رهایش کردم. واقعا ارزش وقت و انرژی گذاشتن رو نداشت.
● یک خاطره نسبتا جالب هم دارم. ۲سال پیش تو کتابفروشی دنبال کتاب خاصی می‌گشتم. تو همین حین، خانمی که بلندبلند با تلفن همراهش صحبت می‌کرد، کنار من ایستاد. گویا درحال مشورت با کسی بود برای خرید هدیه. سرم تو کار خودم بود که گفت: "اه اه آنا کارنینا. چقدر مزخرف بود، اصلا خودشم نفهمیده بود چی نوشته." چشمام گرد و دهنم باز شد اما چیزی نگفتم. چند ثانیه بعد گفت:"عه ملت عشق. چقدر کتاب عالی بود. عاشقشم" 
من چیزی نگفتم ولی صدای نفس دردناکی که ناگهان حبسش کردم، همراهم را از جا پراند. نتیجه‌گیری با خوتان :)
      

        هر چقدر بیشتر می‌گذره، بیشتر می‌فهمم چرا این کتاب رو نصفه و نیمه‌ رها کردم. هر چقدر بزرگتر می‌شم، از تصمیمم خوشحال‌تر می‌شم. :))))
      

        📹 درد اهالی فوعه با این چند بند مداحی آقای مطیعی گره خورده: "جرم ما اينجا، عشق مولا بود / اين نه جرم ما، جرم زهرا بود/.../محاسنم به خون سر خضاب شه؛ فدا سرت /.../ حُب علی تقاصش اینه / دلم خوشه آقام می‌بینه..." 
📹  جمیل الشیخ، دانشجوی اهل فوعه (منطقه شیعه‌نشین سوریه) است که در ابتدای بحران‌های سال ۲۰۱۱ سوریه، از ایران به وطنش باز می‌گردد و با شبکه العالم وارد همکاری می‌شود. خاص بودن تجربیات این سوژه بدلیل حضور او در محاصره فوعه و ارسال گزارش از منطقه محاصره شده است.
📹 این کتاب را خیلی اتفاقی در نمایشگاه کتاب سال ۱۴۰۳ دیدم و، بدلیل رشته تحصیلی و علایقم به حوزه رسانه، خریدمش. از آن موقع تا الان خواندنش را به تاخیر انداخته بودم چون دل خوشی از این ژانر خصوصا از نوع تالیفیش نداشتم. اما به جرات می‌توانم بگویم جزو بهترین زندگی‌نامه‌هایی بود که از نوجوانی تا الان خوانده‌ام. 
📹 ادبیات نویسنده خیلی روان بود. مشخصا نویسنده تلاش کرده بود فقط شنونده باشد، سوگیری‌اش را کاهش بدهد و کمترین دست را در خاطرات سوژه ببرد.
البته گاهی نکاتی در پاورقی ذکر می‌شد که به نظرم بجا و مناسب بود.
📹 کتاب، علاوه بر مقدمه نویسنده، شامل ۵ بخش است. در این ۵ بخش ما از تولد سوژه را داریم تا لحظه‌ای که، به اجبار، از فوعه خارج می‌شوند.
📹 همانطور که برای خواندن و فهمیدن این کتاب نیازی به دانش عمیقی از مسائل سوریه ندارید، صرفا به این کتاب هم نمی‌توانید به عنوان یک کتاب جامع از مسائل سوریه و منطقه تکیه کنید.
📹 آیا کتاب را به نوجوانان زیر ۱۵سال توصیه می‌کنم؟ خیر! به نوجوان ۱۵ تا ۱۸ سال چی؟ بستگی به مخاطب دارد.
📹 در نهایت کتاب را به راحتی و در زمان کوتاهی خواندم. همراه با جمیل الشیخ و خانواده‌اش گریه کردم، حرص خوردم، خندیدم، ترسیدم و حقیقتا با آنها زندگی کردم. امیدوارم هر کجا هستند، خداوند حافظ آنها باشد و روزی بی هیچ ترس و نگرانی به وطن خود برگردند.