من این کتاب رو بالاخره بعد از کلی این دست اون دست کردن کتابا و نصف ول کردن کلی کتاب ( البته واقعا ارزش خوندن داشتن و یه روزی بهشون بر میگردم ) که شاید بخاطر روزای پر استرسی بود که میگذروندم و بخاطر همین نصفه ولشون میکردم و هیچکدوم تقریبا نظرمو جلب نمیکردن تا اینکه این کتاب رو خیلی اتفاقی خریدم ک شروع به خوندن کردم با اینکه صفحات کمی داشت دلم نمیومد که یهویی بخونم و تمومش کنم...
 خوندن این کتاب مثل این بود که دارم به گذشتن آروم آب از یه رودخونه نگاه میکنم یا یه همچین چیزایی...
داستان آرومی داره با وجود آروم بودنش حوصله سربر و خسته کننده نیست یه جورایی آروم بودن خط داستان باعث میشه ذهن آدم آروم بشه حداقل برای من اینجوری بود .
داستان درمورد دختریه که به آشپزی و آشپزخونه علاقه داره و یه جورایی حکم پناهگاه رو براش داره در کنار این سعی میکنه اتفاقای کوچیک و بزرگ، پر اهمیت یا بی اهمیتی که براش میوفته رو پشت سر بگذاره ...

      

        من این کتابو خوندم و راستش اونقدر که ازش تعریف میشد انتظار بیشتری ازش داشتم و با اینکه اتفاقات خوب و قابل توجهی برای شخصیت اصلی داستان میوفته ولی اندازه‌ی جلد اول و دوم منو جذب نکرد و امیدوارم تو جلدای بعدی نظرم عوض شه
نا گفته نماند که نویسنده تو یه سری مسائل زیاده‌روی کرده بود...
      

        من این کتابو خوندم و خب از ایده‌ی داستان خوشم اومد یه جاهایی تحت تاثیر قرار میگرفتم و میشد که چند بار یه جمله رو می‌خوندم چون واقعا هضم یه سری چیزا سخت بود... همینجوری به خوندن ادامه دادم به امید اینکه یه جایی قراره ورق برگرده ولی وقتی به صفحه ی آخر رسیدم... امان از صفحه ی آخر... امان از جمله‌ی آخر این کتاب...که فقط اونجا بود که فهمیدم آدمیزاد تا چه حد میتونه خودخواه باشه...
      

        من این کتابو خوندم و به نظرم کتاب زیبایی بود و با اینکه یک سری نقص هایی داشت مثلا اینکه به بیماری رایل زیاد توجهی نشده بود و برای درمانش تلاشی دیده نمی‌شد تو‌ کتاب...
با وجود این قلم نویسنده طوری بود که جذبش می‌شدی و به موضوع خوبی پرداخته بود که ممکنه تو هر ازدواجی اتفاق بیوفته...

 و اینکه من عاشق نامه های لیلی به الن شدم 🙂
      

        من این کتابو خوندم
داستان از زبان آدام بیان میشه و چیز خاصی اضافه نمیکنه جز یه اتفاق که براشون می‌افته و آدام کمابیش مجبور میشه انتخاب کنه...
و خب نمیشه آدام رو محکوم کرد که جولیت رو دوست نداره و بهش اهمیت نمیده .اون جولیت رو دوست داره ولی نه به اندازه جیمز.. باید توجه داشت کسی که از اول آدام میخواست ازش مواظبت کنه جیمز بود :) 
آرون بیشتر جولیت رو میخواد چون براش اولینه ولی آدام اولینشو اون عشقشو به برادرش داده.
پس منطقیه که همچین تصمیمی بگیره، البته تا الان نظرم همین بوده چون فعلا کل مجموعه رو نخوندم و از بقیش خبر ندارم...
      

        من این کتابو خوندم و طبق تعریفایی که همه جا ازش دیده و شنیده بودم و انتظار یه داستان فوق العاده داشتم و واقعا ناامیدم کرد شاید اگر انقد ازش تعریف نشده بود بیشتر از خوندنش لذت میبردم...چون تو کتاب دنبال چیزی بودم که تو این کتاب نبود...
و خب داستانش خیلی معمولی بود و تا اخر بخاطر این خوندم که یه تو  اتفاقی تو داستان جذبم کنه و همچین چیزی اتفاقی نیوفتاد...
      

        من این کتابو خوندم و خب کتاب زیبایی بود:) 
کلا اون فضای قدیمی و درباری که داشت و دوست داشتم و جذبم کرد و داستانشم جذاب بود و همچنین به یه سری اتفاقات تاریخی اون زمان اشاره ی کوچیکی شده بود و از مشکلاتی مثل اختلاف طبقاتی و... هم صحبت شده بود که محتوای کتاب رو ارزشمند میکرد و عاشقانه ی زیبایی هم داشت...
در کل لذت بردم و توصیش میکنم.