حقیقتا برای من قابل قبول بود و نه بیشتر. کمی بین دوستان کاغذی اش باشد تا ببینیم بعد ها که به سراغش می‌روم چه ها برای گفتن دارد...
        

          هم ترجمه کریم امامی (البته ترجمه دومش را) و هم ترجمه رضا رضایی این کتاب را دوست دارم. هر دو را دو بار خوانده‌ام و انتخاب بین‌شان به گمانم خیلی سخت است
        

          اونقدری که از کتاب تعریف شنیده بودم ، خوندنی نبود راستش نیمه اول کتاب که کلی حوصله سر بر هم بود . به نظرم تماشای فیلمش با بازی دیکاپریو از خوندن کتابش جذاب تره ...
        

          درود لحظتون خوش👋
گتسبی بزرگ ، روایت عاشقی سردرگم که برای بازپس گرفتن عشق دیرینه اش راه و بیراه را امتحان میکند.
عاشقی که مهمانی های بزرگی تدارک می دهد اما فقط منتظر یک مهمان است. فقط یک مهمان !

🔻 چند نکته درباره این داستان :
_ عامه پسند نیست و سلیقه ایه
_ به اصطلاح دیویدکاپرفیلدی نیست و قرار نیست هزاران اتفاقات عجیب توش بیفته 
_ کشش مناسبی داره و الکی طول نکشیده
        

          نشرماهی چندی است رمان گتسبی بزرگ را با ترجمه‌ی رضا رضایی منتشر کرده است. از این کتاب پیش‌تر ترجمه‌های متعددی منتشر شده است، از جمله ترجمه‌ی مرحوم کریم امامی که ناشر آن نشر نیلوفر است. امامی این کتاب را اولین بار با نام طلا و خاکستر منتشر کرده بود. 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال 1395.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در شماره‌ی 111 فصلنامه‌ی نگاه نو (پاییز 1395)، ویژه‌نامه‌ای ترتیب داده شده است برای رضا رضایی، مترجم و ویراستار... هومن پناهنده در مقاله‌ی بلند «چرا ترجمه‌ای دیگر؟» ترجمه‌ی تازه‌ی رضایی از گتسبی بزرگ (اسکات فیتز جرالد) را با ترجمه‌ی کریم امامی از همین کتاب مقایسه کرده است. پناهنده نوشته: «زنده‌یاد امامی، زمانی پس از آن‌که شماری از رباعیات خیام را به انگلیسی ترجمه کرده بود، با پاکدلیِ بسیار چنین نوشت: "حالا امیدوارم ایرانیان انگلیسی‌دان دیگر هم به میدان بیایند و دنباله‌ی کار را بگیرند و ترجمه‌های بهتر و شیواتری عرضه کنند". به نظرم این امید او اکنون با ترجمه‌ی رضا رضایی از گتسبی بزرگ به واقعیت پیوسته است و... می‌توان گفت پیشرفت چشمگیری در زمینه‌ی ترجمه‌ی این اثر به فارسی رخ داده است، هم از لحاظ دقت در انتقال معنای متن فیتز جرالد، هم از حیث رعایت روانی و سلاست در بیان مقصود به فارسی».


ماهنامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی چهاردهم، سال ۱۳۹۵.
        

          گتسبی بزرگ، به بزرگی تعریف و تمجیدهایی که سالها در باره‌اش شنیده و خوانده بودم نبود. حداقل یک‌سوم آغازین کتاب ابداً چنین حسی را به آدم منتقل نمی‌کرد و چند بار من ِ کتاب‌خوان را وادار کرد در خواندنش وقفه بیندازم تا کمی بعد با حوصله بیشتر و حالی خوش‌تر به سراغش بیایم، بلکه برداشت متفاوتی از آنچه نزدیک یک قرن است مخاطب فعال داشته، داشته باشم.
 اما این اتفاق تا پیش از ورود به نیمه دوم کتاب نیفتاد.

 نیمه اول کتاب نیمه مهندسی ذهن مخاطب بود. آدم‌ها، روابط امروز و اتفاقات امروز زندگی‌شان موازی با هم روایت می‌شدند تا کم‌کم پازل کاملی از آنچه نویسنده قصد دارد از زمان حال بدانیم در ذهن‌مان نقش ببندد و ذهن‌مان فرصت تکمیل اینفوگرافی شخصیت‌ها و ارتباط بین‌شان را داشته باشد.

 با اینکه در کتاب با تعدد شخصیت مواجه نبودیم اما در ظاهر ارتباط خاص و پررنگی هم بینشان نمی‌دیدیم که حدس بزنیم باید در ادامه کتاب منتظر چه خلق و آفرینشی باشیم.

 اما با آغاز نیمه دوم و پرده برداشتن از گذشته این شخصیت‌ها و مشخص شدن ارتباطات و علت اتفاقات، ناگهان مخاطب حس می‌کرد به جای داستان با برشی از یک زندگی واقعی روبرو شده است. شخصیت‌های چندگانه کتاب نه به طور کامل ولی به طور مصداقی برای ما آشنا شدند و ردپای این رفتارها و تصمیمات در آدم‌های اطراف‌مان و حتی خودمان به راحتی قابل دنبال کردن شد و شاید همین کنجکاوی مخاطب را برای همراه شدن با ادامه داستان برمی‌انگیخت. اینکه آینده احتمالی هر کدام از این‌ها را ببینیم. اتفاقاتی که در قالب عشق، خیانت، اشتیاق و ثروت و امثال اینها روایت شده بود اما درون‌مایه‌ای بس عمیق‌تر و کلی‌تر با خود به همراه داشت.
 همه ما تصوراتی از عاقبت تصمیم‌های خاص زندگی داریم که مثلاً با سرکوب کردن یا پر و بال دادن به یک حس قدیمی با چه مواجه خواهیم شد و بسته به جهان‌بینی خودمان جوابی هم برای این سوال متصور هستیم؛ اما آنچه گتسبی به رایگان در اختیارمان قرار می‌داد، دیدن آینده پیش روی هر کدام از این تصمیمات بود. ما با رویاپردازی هایمان زنده‌ایم و به اینها دلخوشیم. اما گتسبی آینه‌ای از واقعیت بدون روتوش روبرویمان گذاشت. حتی پاسخ سوال معروف "عشق بهتر است یا ثروت" در دل این داستان داده شده است یا به عبارتی نشان داده شده که مهم نیست کدام بهتر است مهم این است که کدام در واقعیت برنده می‌شود.

و مهم‌تر از همه اینها نشان دادن مسیر منتهی شدن به انحطاط، افسردگی، پوچی یا پایان آدمی است. و مخاطبی که به روشنی درمی‌یابد برای جلوگیری از این تجربه های سیاه و دردناک، کی و کجای داستان زندگی‌اش باید دست از آزمودن آزموده‌ها بردارد و بداند نقطه عطف شروع تنزل روحی و سرنوشتی اش کجای سیر تصمیم‌گیری‌های زندگی‌اش است.

گتسبی بزرگ، برای من کتاب بزرگی نبود اما درس‌ها و نکته‌های زیادی از آن گرفتم و شاید بارزترین آنها فهمیدن تفاوت بین اصرار و پشتکار و لجبازی بود و آینده متفاوتی که در انتظار هر یک از این سه مسیر به ظاهر یکسان نشسته است
        

          گتسبی بزرگ نماینده زمانی است که از آن به نام «رویای آمریکایی» یاد می‌کنیم و در آن جی.گتسبی روستا زاده‌ای به اوج ثروت می‌رسد و همه‌ی این‌ها را برای جلب نظر معشوق خود انجام می‌دهد. 
مردی که به میزان زیادی راز آلود است و در فصل‌های مختلف کتاب کم کم راز‌های زندگی‌اش برملا می‌شود و برخی از آن‌ها تا ابد راز می‌ماند. 
این کتاب از زبان شخصیت «نیک کاره‌وی» است که در همسایگی گتسبی زندگی می‌کند و کم کم وارد زندگی او می‌شود و به سبب فامیل بودن با معشوقه گتسبی درجریان همه‌ی کار‌ها است و اوست که اولین دیدار گتسبی و معشوقه‌اش دی‌زی را در خانه‌اش ترتیب می‌دهد. 
داستان گتسبی داستان عشق و بی‌رحمی در سایه‌ی ثروت است.
        

          دوستش داشتم. و البته فکر می‌کنم این دوست داشته شدنش(از طرف من) تا حد زیادی مدیون فیلمی هست که از این کتاب ساخته شده.
اوایل کتاب چون خیلی از اتفاق‌ها برام نامفهوم بود و نمیتونستم خوب تصویرسازی کنم تصمیم گرفتم فیلم رو همزمان با کتاب جلو ببرم. هر یکی دو فصل رو که میخوندم،فیلم همون قسمت رو هم میدیدم. و باید بگم اولین باره که میبینم فیلم یه کتاب از خود کتاب گویاتر و قشنگتره.
 پایان کتاب اگرچه تلخ بود ولی بی نهایت قشنگ بود. که البته بازم تو فیلم خيلي خيلي بهتر از کتاب تونست نمایشش بده. 

اگه میخواید کتاب رو بخونید پیشنهاد من اینه که نخونید و فیلمشو ببینید🤓 و اگه خيلي اصرار به خوندنش دارید پس قبل از مطالعه کتاب یا همزمان با اون فیلمش رو هم ببینید تا بیشتر لذت ببرید🤝🏻
        

          کتاب‌های دسته‌ی ادبیات گوتیک یه فضایی تو ذهن می‌سازن که من خیلی دوستشون دارم.
تمام کتاب‌هایی که از این ژانر خوندم (شامل همین گتسبی بزرگ)، یه سری تصاویری تو ذهنم ساختند که تا ابد حک شده‌اند توی ذهنم و انقدر واضح و روشن هستند انگار زندگی کردم سال‌ها توی اون فضاها...
هر کدوم هم ویژگی‌های خاص خودشون رو دارن. هیچ کدوم تکراری نیستند. هنوز و کماکان دوست دارم یکی دو روز غرق یک کتاب این چنینی بشم. 
        

          کتاب را خواندم. فقط خواندم که تمام بشه. .اقعا توضیحات و تصویر کشیدن هاش حوصله ام رو سر برد
        

          واقعا خوب نبود

        

          یاد باد آن روزگاران یاد باد.. جامعه شناسی ادبیات با  جوادی یگانه و گتسبی بزرگ و من از این در از بیست بیست و یک گرفتم و در دنیای ۲۰ سالگی ام فکر میکردم عجب دستاوردی! حاضرم یک پا و یک دستم را ضرب دری بدهم و به روزهایی برگردم که امید، عشق، شور و انگیزه به آن‌‌ اندازه درم زنده بود.
        

          اولین اشتباهی که کردم این بود که نسخه ی زبان اصلی ش رو نخوندم...-حتی وقتی فهمیدم که ترجمه ی کریم امامی این کتاب اصلا خوب نیست :) -
و دومین اشتباهی که کردم این بود که ذهنم مدام سعی میکرد داستان رو بررسی کنه،در صورتی که پوینت اصلی ش ظاهرا شخصیت ها بودن و حالا که بهش فکر میکنم شخصیت پردازی خیلی خیلی خوبی داشته..
در کل، کتابی نبود که بپسندم وخوندنش رو توصیه کنم، اما انقدری هم بد نبود. (شاید هم تعریف و تمجید هایی که ازش شنیده بودم توقعم رو زیادی بالا برده بود.)
        

          کتاب داستان عاشقانه و گیرایی داره. صحنه ها و احساسات رو آنقدر زیبا بیان میکنه که جلوی چشمم ظاهر میشدن
بعد خوندن کتاب دو نسخه سینمایی از داستان رو دیدم .ولی کتاب خیلی خیلی جذاب تر  بود . گویندگی آرمان سلطان زاده فوق العاده زیبا و حرفه ای بود 
        

          از شاهکارهای ادبیات آمریکا.
بازنمایی دقیق و جامعه‌شناختی‌ از آمریکای دهه ۱۹۲۰.  جامعه‌ای که بعد از رکود اقتصادی  به رونق رسید. به ثروت رسیدن طبقه‌ی غیربرخوردار و ورود به طبقه‌ی جدید، فروریختن بنیان‌های اخلاقی جامعه و تغییرات روابط از منظر روانشناسی اجتماعی.
کتاب ارزشمندی برای مطالعات جامعه‌شناسی ادبیات. 
        

          کتاب ایده‌ی جالبی برای طرح دغدغه‌ی نویسنده بود ولی قلمش رو زیاد دوست نداشتم؛ کتابهایی که حین داستان به خواننده سرنخ بدن و در انتها اینها رو بهم وصل کنن یا اصل موضوع رو مشخص کنن قبلا خوندم ولی فکر میکنم سیر داستانیِ این شکلی در این کتاب ضعیف بود، من هی نشونه ها رو گم میکردم و نمیتونستم تصویرسازی منسجم و خوبی از شخصیت‌های داستان و اتفاقات داشته باشم.

نقدی که آخر کتاب ضمیمه شده بود خیلی درست بود و برای درک درستِ موضوعات، راهگشا.
        

          فیلمش دیدم
        

          I completely understand why Gatsby loved Daisy. it's like a living dream to be a simple farmer boy and still be loved by this goddess-like girl. she saw beyond what everybody saw in Gatsby and accepted him just as he was.
But to me this story is not about love. it's about ambitious and dedication. Gatsby was a dreamer and he contributed. he was dedicated to get to that place that his parents couldn't get to. and this simply is the reason why he is the "Great" Gatsby.
        

          گتسبی بزرگ را خواندم چون هاروکی موراکامی انقدر در جنگل(چوب) نروژی از آن نوشت و تعریف کرد که بعد آن به سراغ این رمان آمدم. 
دروغ چرا٬ حقیقتا از آغازِ خواندن این رمان تصوراتی که پس از تعریف‌های موراکامی داشتم با فراز و فرودهایی خراب و خراب‌تر می‌شد و البته در نیمه‌ی دومِ رمان گاه از بین خرابه‌های تصوراتم چمن‌زار سبز میشد! 
رمان را با ترجمه‌ی آقای رضا رضایی از نشر ماهی خواندم و باید عرض کنم که بهترین ترجمه‌ای که از این رمان می‌توانید به فارسی بخوانید همین نسخه است اما باز هم در برخی بخش‌ها احساس می‌کردم متن کتاب کمی پیچیده هست و بخاطر همین موضوع سری به نسخه انگلیسیِ ‌آن می‌زدم و می‌دیدم مترجم بهترین ترجمه‌ای که می‌توانسته از آن ارائه دهد را داده و این بخاطر قلم خاص نویسنده بوده٬ در پیش‌گفتار کتاب نیز خود مترجم اشاره به این موضوع کرده که چقدر برای ترجمه وقت گذاشته و به این دلیل این کار رو قبول کرده که نقدهای بسیاری به سایر ترجمه‌های آن از جمله از ترجمه‌ی آقای کریم امامی داشته٬ به همین منظور پیشنهاد می‌کنم جهت خواندن این رمان به سراغ این ترجمه بروید. 
اما نظرم در مورد خود کتاب: گتسبی بزرگ رمانِ عاشقانه و پیچیده‌ایست که پیچیدگیِ آن مربوط به روابط شخصیت‌های داستان است٬ راویِ داستان شخصی به نام نیک است که در همسایگی گتسبی ساکن شده. مثل همیشه به داستان کتاب ورود نمی‌کنم اما باید بگم چیزی که باعث معروفیت این کتاب شده از دید من خود داستان نیست چون در انتهای داستان اگر تنها به خود داستان بنگریم یک رمان عاشقانه‌ی معمولی می‌بینیم٬ آن چیزی که باعث شد این همه این کتاب معروف شود سبک نوشتن نویسنده بود و قرار دادن محتوای آن در لایه‌های مختلف که خواننده پس از خواندن یک فصل آخر داستان را نتواند پیش‌بینی کند٬ همانطور که من را در انتهای داستان  شگفت‌زده کرد چون پیشبینی من چیز دیگری بود. شخصیت گتسبی چند درس مهم در پی داشت: ۱-تنها پول کافی نیست٬ چون بدست آوردن آن نمی‌تواند به تنهایی موجبات بدست آوردن قدرت٬ شأن و منزلت و طبقه‌ی اجتماعی گردد ۲-یک تنه نمی‌توان به جنگ زندگی رفت ۳-نمی‌توان زندگیِ حال را حذف کرده و گذشته را به شکل دیگری در زمانِ حال زندگی کرد ۴- زیاده‌خواهی تاوانی دارد حتی به بهای جان. ۵-اینکه فقیر یا تنگدست به دنیا بیایی تقصیر تو نیست اما اینکه فقیر از دنیا بروی مقصرش خودتی پس می‌توانی برای رویاهایت بجنگی. نویسنده رمان را با پندی تاثیرگذار (هر وقت دیدی که می‌خواهی از کسی ایراد بگیری و قضاوتش کنی فقط یادت باشد که آدم‌های دنیا همه‌ی این موقعیت‌هایی را که تو داری نداشته‌اند.) آغاز کرد و با یک پند تاثیرگذار(باید یاد بگیریم دوستی‌مان با آدم‌ها را تا زمانیکه زنده هستند نشان بدهیم.) به آن خاتمه داد٬ هرچند می‌توان پندهایی زیادی در رمان نهفته است. 
در انتها باید اعتراف کنم در حد و اندازه‌ای نبود که حتی به دادن ۵ ستاره بهش فکر کنم٬ بین ۳ ستاره و ۴ ستاره در ذهنم می‌جنگیدم که به این نتیجه رسیدم ۳ ستاره همانقدر برایش کمه که ۵ ستاره زیاده برای همین بهش ۴ ستاره دادم. خواندنش را به دوستانم پیشنهاد خواهم کرد چون ارزش خواندن دارد اما این رمان قطعا جایی در بین کتاب‌های مورد علاقه‌ام نخواهد داشت.