پسر کو ندارد نشان از پدر
این ضرب المثل دقیقا برای الکساندر دومای پدر و پسر صدق میکنه وقتی هر دو در نویسندگی مرزهای نبوغ رو جا به جا میکنن.
مادام کاملیا مشهورترین رمان نوشته شده توسط الکساندر دومای پسره. رمانی که تا همین امروز خونده میشه و بارها بر روی صحنه تئاتر و جلوی دوربین سینما رفته. 
قصه یک عشق عجیب... عشق به یک فاحشه و دیدن زندگی یک روسپی از نگاه دیگه ...
قصه کشش لازم رو داره و قطعا شما رو تا ته میکشونه،  ضمن اینکه ترجمه کتاب هم ترجمه خوب و روون و ساده ایه.
در خوندنش لحظه ای تردید نکنید.
        

          مادام کاملیا قصه عشق یک جوان از یک خانواده با اصل و نسب به یک روسپی زیبا به نام مارگاریت است.
قصه ی گذشته ای که دست از سر آدم برنمی‌دارد و هر چقدر میخواهی از آن فرار کنی فایده ای ندارد.
قصه قضاوت مردمی که تغییر تو را باور ندارند و همچنان با عینک بدبینی تو را می بینند.
قصه کسانی که یک عمر بد زندگی کرده‌اند اما ناگهان یک اتفاق شبیه عشق آنها را متحول میسازد.
کاش بتوانیم اینچنین افرادی را در زندگی باور کنیم.
        

          وقتی مشغول خواندن این کتاب بودم به معنای واقعی کلمه غرق شدم در داستان و ساعت ها در گوشه، گوشه‌ی اتاقم این‌کتاب را میخواندم. 
روایت بسیار خواندنی از یک زن روسپی. شکل روایت در مشتاق شدن خواننده به شدت تاثیرگذار است.
اگر توضیح دقیقی بخواهید باید بگم که شکل روایی مادام کاملیا کاملا شبیه مرگ ایوان ایلیچ تولستوی است. 
هر دو داستان از مرگ شخصیت اصلی شروع میشود و چه چیز جذاب تر از این که همان اول بدانیم شخصیت اصلی مرده است اما قلم نویسنده ما را تا پایان کتاب می‌کشاند.
مادام کاملیا یک قربانی بود؟ جوابی برای این سوال ندارم که مادام کامیلیا اصلا از روسپی‌گری راضی بود یا خیر اما خیلی قاطع میتوانم بگم که عشق حتی یک زن روسپی با عقاید و سلایق اشرافی را هم به مفلوک ترین ادم ممکن تبدیل میکند. خواندن این بیت از صائب خالی از لطف نیست:
عشق را گفتم به دست آرم عنان اختیار
تا عنان آمد به دستم، اختیار از دست رفت
(صائب تبریزی)
        

          داستان یک زن روسپی بنام مارگریت که عشقی واقعی را تجربه میکند.او عاشق مردی با اصل و نسب بنام آرمان دوال میشود که در نهایت فرجام خوشی برای او ندارد و بخاطر عشقش مجبور به فداکاری بزرگی میشود.این داستان که با الهام از یک ماجرای واقعی نوشته شده باعث تغییر نگرش نسبت به بعضی از این نوع زنان است که به اجبار به این نوع زندگی تن داده اند.
        

          سانتی‌مانتالیسم فرانسوی! طبق معمول یک عاشق شکست‌خورده که مریض و بدحال است و در بالین مرگ، پزشک به دادش می‌رسد و ماجرای شب هجران خودش و مادام کاملیا را برای مخاطب تعریف می‌کند که دوزار پیچش داستانی، تعلیق و حتی زیبایی ادبی داخلش نیست. من گول خوردم و خریدمش و تا صفحه آخر منتظر اتفاق هیجان انگیزی بودم، ولی چیزی دستگیرم نشد! عاشقانه فرانسوی خوب می‌خواهید؟ فقط دزیره! با کمی اغماض؟ مادام بواری!
        

          کافیست نامه ی آخر را باز کنم تا بغضم را بگشاید.
        

          عااااا
        

          وقتی دیدم صوتی‌ش اومده، از مجموعه‌ی عاشقانه‌های کلاسیک گل‌گلی نشر افقه و امتیازش هم توی گودریدز بالای ۴ از ۵ عه، تصمیم گرفتم شروعش کنم.

اما دوستش نداشتم
داستان برام جالب نبود و غم عجیبی داشت. نوعی استیصال و بیچارگی در کل داستان و رفتار شخصیت‌ها حاکم بود.
زاویه دید راوی و شخصیت اول داستان (آرمان دووال) هم زیادی مردانه بود.
شخصیت مادام کاملیا هم دوست داشتنی نبود هرچند ترحم برانگیز بود.
هرکس با هر میزان از غرق شدن در گناه و فساد، ممکنه عشق واقعی رو تجربه کنه
ولی نحوه‌ی زندگی‌ش و عواقب کارهای گذشته‌ش باعث میشه نتونه از این عشق بهره‌ای ببره و بلکه حتی همین عشق حقیقی مایه‌ی رنج و عذابش بشه.

من ۲.۵ از ۵ بهش میدم و متعجم چطور اکثر خوانندگان این کتاب بهش امتیازی بیشتر از ۴ دادن.

من عاشقانه‌های پاک و معصومانه به خصوص وقتی ظرافت های روایت زنانه در داستان باشه رو خیلی بیشتر می پسندم.
        

          یک کتاب عاشقانه وجذاب.
        

          من با این که یه نفر جزئیات اتفاقی که سال ها قبل براش افتاده رو این قدر دقیق یادش باشه و تعریف کنه، کنار نمیام!
        

          داستانی زیبا و غم انگیز از یک عشق  آتشین ِنافرجام از الکساندر دومای پسر.
غم و درد بیشترین حسی بود که از این کتاب گرفتم و البته 
از اون کتابهایی هست که با خواندنش تصمیم میگیری  قضاوت نکنی  حتی برای برای مدتی ...