یادداشت

        وقتی دیدم صوتی‌ش اومده، از مجموعه‌ی عاشقانه‌های کلاسیک گل‌گلی نشر افقه و امتیازش هم توی گودریدز بالای ۴ از ۵ عه، تصمیم گرفتم شروعش کنم.

اما دوستش نداشتم
داستان برام جالب نبود و غم عجیبی داشت. نوعی استیصال و بیچارگی در کل داستان و رفتار شخصیت‌ها حاکم بود.
زاویه دید راوی و شخصیت اول داستان (آرمان دووال) هم زیادی مردانه بود.
شخصیت مادام کاملیا هم دوست داشتنی نبود هرچند ترحم برانگیز بود.
هرکس با هر میزان از غرق شدن در گناه و فساد، ممکنه عشق واقعی رو تجربه کنه
ولی نحوه‌ی زندگی‌ش و عواقب کارهای گذشته‌ش باعث میشه نتونه از این عشق بهره‌ای ببره و بلکه حتی همین عشق حقیقی مایه‌ی رنج و عذابش بشه.

من ۲.۵ از ۵ بهش میدم و متعجم چطور اکثر خوانندگان این کتاب بهش امتیازی بیشتر از ۴ دادن.

من عاشقانه‌های پاک و معصومانه به خصوص وقتی ظرافت های روایت زنانه در داستان باشه رو خیلی بیشتر می پسندم.