انقدر درگیرم کرد که قطعا از این نویسنده باز هم میخونم
      

        داستان تلخ و پر کششی که درباره ی مهاجرت قاچاقی سه نسل از مردان فلسطینی به کویت است، به این امید که هم خودشان را نجات بدهند و هم کمکی برای خانواده هایشان باشند.
داستان واقع گراست اما در بخش انتهایی کتاب، نقدی از احسان عباس آمده که در آن، در مورد وجه نمادین داستان هم   توضیح میدهد.
      

        پیش بینی من از کتاب، یک داستان جذاب‌تر بود    در کل کتاب متوسطی بود و قسمت هایی که مادام از گذشته تعریف می‌کرد برام جذاب‌تر بود و البته بین شخصیت ها، خاله پری 
 راوی داستان مثلا ی پسربچه بود ولی من اصلا باهاش ارتباط برقرار نکردم و سن و سال و جنسیتش با جملاتی که می‌گفت خیلی جاها باورپذیر نبود
پایانش هم  با نظراتی که درمورد این کتاب خونده بودم موافقم که عجولانه بوده
      

        از این نظر جالب بود که روز جهانی گوتیک شروع کردم به خوندنش و خبر نداشتم 
با ترجمه ارتباط برقرار نکردم، البته کتاب هم شاهکار نبودو فقط چون این سبک رو دوست داشتم تا انتها ادامه دادم که اولین کتاب گوتیک رو خونده باشم
      

        نسبت به بقیه کتابهای جین استین کمتر تونستم باهاش ارتباط برقرار کنم
      

        از متن کتاب
«پیش از آنکه شوهر کند گمان کرده بود عشقی در دل دارد ولی چون سعادتی که می بایست نتیجه اش عشق باشد،نصیب او نشد ناگزیر بایستی اشتباه کرده باشد«اما» در جستجوی کشف این نکته برآمد که مفهوم واقعی کلمات سعادت و هوس و عشق در زندگی چیست ، کلماتی که در کتابها برای او بسیار زیبا جلوه کرده بود.»
مادام بواری داستان دختری خیال پرداز در رویای ثروت و عشقی پر شور و پر سوز و گداز به نام «اما» است که با پزشکی ساده و معمولی  ازدواج میکند اما همیشه در رویاهای خود میماند و چون خود را از هر جهت برتر از شوهر میبیند و شوهرش را فردی حقیر و ضعیف می یابد به او خیانت میکند(البته شوهرش از همه جا بی خبر است و پیوسته او را تحسین میکند) و در آخر با بدهکاری حاصل از رویای زندگی تجملاتی موجب ورشکستگی او و مرگ خود میشود. یکی از نکات مثبت این کتاب تحلیل روانشناختی شخصیت هاست که توسط نویسنده بخوبی صورت میگیرد و  اعمال آنها بخصوص حماقت های(اما ) را بی تاثیر از شرایط اجتماع نمیداند.
      

        بعد از هری پاتر مشتاق به خوندن کتاب‌های دیگه ای از خانم رولینگ بودم و این اولین کتابیه که ایشون بعد از اون  مجموعه  نوشتن، فضای رمان در مقایسه با کتاب قبلی  متفاوته و غیر فانتزیه. ی داستان تلخ اجتماعی، واقع گرا و پر شخصیت رو روایت میکنه. شخصیت هایی از گروه های مختلف سنی که البته اینجا هم  نوجوان ها پر رنگترن
همه چیز  از مرگ ناگهانی فیر برادر نماینده ی شورای شهر کوچک پگفورد شروع میشه و در ادامه رقابتی که برای جانشینی اون بین دوستان و دشمنانش به وجود میاد داستان رو پیش میبره. 
کتاب  ادبی و فاخری نیست و ی جاهایی شاید عامه پسند هم باشه ولی در کل داستان مهیجی داره و از خوندنش لذت بردم
      

        رفت جزءکتاب هایی که بارها و بارها باید بخونمشون
      

        فرانسوا زندگی یعنی چه؟ 
نمیدانم ولی گاهی از خود میپرسم آیا زندگی یک صحنه نیست که به دستور کسی در آن پرتاب میشوی و وقتی در آن افتادی باید طولش را طی کنی و برای این طی کردن هزاران شکل وجود دارد شکل هندی شکل آمریکایی شکل ویت کنگ 
و بعد که آن را طی کردی؟
وقتی یک بار آن را طی کنی دیگر کافیست تو زندگی کرده ای،از صحنه خارج می شوی و می میری.
وگر بلافاصله مردی؟
فرقی نمی‌کند صحنه را طی کرده ای،فقط کمی تندتر. زمانی که تو برای این طی کردن صرف میکنی مهم نیست، مهم شکل طی کردن توست یعنی بجنگی مثل یک ویت کنگ. نگذاری خفه ات کنندنگذاری خودخواهان برایت وراجی کنند یعنی به چیزی ایمان داشته باشی و بخاطرش بجنگی مثل یک ویت کنگ
و اگر اشتباه کنی؟ 
به درک مهم نیست.اشتباه کردن بهتر از هیچ کاری نکردن است.
      

        از متن کتاب:
«از وقتی بازنشسته شدم برای خودم خوشم.بله خب هیچکدام ما در عنفوان جوانی نیستیم، ولی باید نگاهت به آینده باشد. باید برای خودت خوش باشی.بهترین قسمت روز شب است تو کار روزت را انجام داده ای.حالا پاهات را بگذار بالا خوش باش،من اینجوری میبینم ، از هر کس میخواهی بپرس، بهترین قسمت روز شب است.»
اوایل کتاب برای من خسته کننده بود طوریکه میخواستم کنارش بذارم ولی خوب شد این کار رو نکردم چون در ادامه داستان برام جذاب شد‌. راوی داستان استیونز سر پیشخدمت یک خانه اعیانی در انگلیس است که همه زندگی خود را وقف کار و تعهد خود به ارباب خانه میکند و در این راه حتی احساسات و علاقه خود به همکارش خانم کنتن را نادیده میگیرد.پس از سالها با رسیدن نامه ای از خانم کنتن که بزودی صاحب اولین نوه خود میشود به یاد خاطرات قدیمی اش می افتد و پس از موافقت ارباب جدید خانه برای مرخصی به دیدار او میرود. کتاب بیشتر به بازگویی این خاطرات توسط استیونز میپردازد و او در خلال داستان به کشف جدیدی از خود و گذشته اش می رسد.
      

        با وجود تعریف های زیادی که از کتاب شنیده بودم اصلا فکر نمی‌کردم داستانی که با غر زدن های یک مرد میانسال شروع میشه تا این اندازه برای من جذاب و فوق العاده بشه.
اوه مرد میانسالی که به تازگی همسرش سونیا را از دست داده آن هم همسری که یک زندگی بسیار عاشقانه کنارش داشته میخواهد با خودکشی هر چه زودتر به او ملحق شود ولی هر بار دست به این کار میزند درگیر اتفاق تازه ای شده و موفق نمیشود . در این میان آشنایی او با همسایه جدید و خانواده اش باعث تغییر رفتار و تحول او شده  و در نهایت از اوه یک قهرمان میسازد
      

        بالاخره غرق شدن در دنیای میدل مارچی ها تمام شد، جلد دوم رو بیشتر از جلد اول دوست داشتم چون روانتر و جذاب تر بود. درکل میدل مارچ جزو کتاب های دوست داشتنی من بود. داستان در مورد عشق ها و ازدواج ها، تصمیمات درست و اشتباه شخصیت های آن بود. یکی از شخصیت ها دورتا دختری مهربان، خوش فکر و نوع دوست بود که عاشق پیرمردی فضل فروش و حقیر (البته به زعم دورتا دانشمند و فاضل) به نام کازوبن میشود با او ازدواج میکند و در ادامه به اشتباه خود پی میبرد و پس از مرگ کازوبن  در نهایت با پسر خاله هنرمند (اما فقیر)او ازدواج میکند و قید ثروت کازوبن را میزند . شخصیت مهم دیگر پزشکی نو اندیش بنام لایدگیت است که با تصمیمی اشتباه با دختری خودشیفته و خودخواه به نام روزاموند ازدواج کرده و او نیز ضررهای زیادی از این ازدواج میبرد. در این میان هم  کلی شخصیت های فرعی دیگر با روابط پیچیده و داستان جذاب علیرغم توصیفات طولانی و خسته کننده من رو به تمام کردن کتاب ترغیب کرد.
      

        بعد از غرور و تعصب ، این دومین کتابیه که از جین آستین خوندم و خب نسبت به اولی لذت بیشتری از خوندنش بردم هرچند که غرور و تعصب رو هم خیلی دوست دارم. 
دوشیزه آن الیوت  دختر بیست و هفت ساله یک بارونت خودشیفته که به خاطر کم کردن هزینه های زندگی مجبور به اجاره دادن ملک خود میشود پس از هشت سال با عشق قدیمی خود کاپیتان ونت ورث ، برادر زن مستاجر ملک ، رو برو میشود و داستان حول فرصت دادن دوباره به این عشق میچرخد .
      

        تنها کاری که الان می تونی بکنی،تنها کار دینی ای که میتونی بکنی، بازیه، بازی برای خدا.
اگه می خوای بازیگر خدا بشو، چی میتونه قشنگ تر از این باشه؟
      

        قطعا که برای من  به پای مجموعه هری پاتر نمیرسه
ولی مثل کتاب های دیگر نویسنده، شخصیت پردازی خیلی خوب بود، داستان هم کشش داشت هرچند من از اواسط داستان قاتل رو حدس زدم