بی کتابی ماجرای بی کتاب شدن ایران است. اینکه چطور نسخه های خطی و با ارزش ما را از کشور خارج کردند و حالا سر از موزه های کشورهای دیگر درآورده است. قلم این کتاب بسیار قوی است و برگزیده ی کتاب سال شده است. خواندن آن را به کتابخوان های حرفه ای پشنهاد می کنم. 
        

          بی‌کتابی را باید دوبار خواند. یک‌بار برای لذت بردن از داستان و یک‌بار برای لذت بردن از انتخاب واژگان و نثر کتاب.
ماجرای کتاب در دوران مشروطه می‌گذرد. و مربوط به کتاب‌دزدی‌های آن دوران است. افرادی که باسوءاستفاده از آشوب و بلوای به توپ بسته شدن مجلس کتاب‌های نفیس را غارت می‌کنند.اما این همه‌ی ماجرا نیست. شخصیت‌های داستان هرکدام قصه وغصه‌ی خودشان را دارند.
نثر زیبا، توصیفات درجه یک شخصیت‌پردازی و فضاسازی عالی این کتاب را تبدیل به یکی از آثار درخشان زبان فارسی کرده است.
        

          عالیه، یک نثر دلچسب و دوست داشتنی. کاش داستان کتاب ادامه داشت😁
        

          بهره‌گیری ظریف و صحیح از زبانِ روزگارِ درونِ قصّه ، اولین ویژگی بارز و ملموس این کتاب است و بعلاوه ، استفاده از متون کهن برای پیشبرد روایت ، خیلی هنرمندانه صورت گرفته. سوای اینها ، فضای قصّه پر از تصاویر و توصیفات دیدنی است!
        

          «بی‌کتابی»
محمدرضا شرفی خبوشان را اصلا نمی‌شناختم و این کتابش به راستی شگفت‌زده‌ام کرد. نویسنده به بهانه نقل ماجرای یک دلال کتاب و عوالمش در نسخ خطی، صحنه‌هایی از تاریخ مشروطه، از ترور ناصرالدین‌شاه تا به توپ بستن مجلس، را به تصویر می‌کشد و در این میانه، تکه‌هایی از متن‌های کهن متخلف که همگی به 
یک اسطوره خاص و البته جذاب پرداخته‌اند  هم خوانده می‌شود و حتی «بی‌کتابی» را به اثری نیمه پژوهشی هم بدل کرده است.

زبان داستان بسیار روان و در عین حال منتقل کننده لحن و حس نثر قاجاری (و نه عین آن نثر) است اگرچه در برخی صحنه‌ها گاه عینا جملات منابع قدیمی‌تر (همچون تاریخ مشروطه کسروی) را در متن آورده است.
شخصیت‌پردازی‌ها قدرتمند و داستان کتاب پرکشش است اما چون خط داستانی بهانه‌ای بوده برای روایت وقایع آن دوره و برساختن جهان مد نظر نویسنده و غوطه خوردن در آن، گاه نثر بی‌اندازه کند می‌شود که اگر خواننده دل‌بسته آن عوالم نباشد حتما سطرهایی را رد خواهد کرد و صفحاتی را ورق خواهد زد. اما برای خواننده‌ی کتاب‌باز و دل‌داده به عوالم نسخ خطی،  اسطوره‌ها و متون کهن،  جزییات هنر قاجاری، و درگیر وقایع مشروطه و به توپ بستن مجلس، همین‌ها نقطه قوت کتاب است و می‌توان حتی بعدتر بار دیگر بازگشت و در این صفحات دقایقی را آرامید و به تماشا نشست.
قطعا کتاب‌های بعدی چنین نویسنده توانمندی را باید به انتظار نشست و امید هم داشت که این قلم به اصول کارگاهی داستان‌نویسی مسلط‌تر شود و کتاب‌های بعدی به همین جذابی و بیشتر اما خوش‌خوان‌تر شود.
        

          با این اثر با قلم بی نظیر آقای محمدرضا شرفی خبوشان آشنا شدم. قلمی که من را یاد قلم عباس معروفی میاندازد. 
        

          همراه خشن و عصبی من بود در کلاس‌های طولانی فقه و تفسیر.
گاهی خارج از حد به توصیفات مناظر و اشیا پرداخته میشد که ملال آور بود و همینطور استفاده از اصطلاحات فنی کتاب و صحافی نیز به صورت مکرر خوانش برخی صفحه ها را مثل زهرمار می‌کرد ولی در مجموع زبان استوار و یک دست قاجاری، بریده های به جایی که از کتب قدیمی در کتاب گنجانده شده بود و همینطور داستان هیجان انگیز کتاب انسان را می‌کشاند تا نصفه نیمه رهایش نکند.

+دوستانی گفته بودند کتاب مناسب خانوم ها نیست، این کتاب حتی مناسب من هم نبود. کتابی به این حد از خشونت که تصاویر شکنجه و قتل و غارت 
و تجاوز را این همه با جزئیات ترسیم کرده روح هر انسانی را که هنوز قسی‌القلب نشده سخت می‌فشارد!
        

          مثلا بعضی ها هم هستند که دیوانه ی کتاب و رنگ و بوی کاغذ و بلعیدن کلمات هستند، این کتاب روایت ما دیوانه هاست!
        

          بی کتابی در ژانر رمان‌های تاریخی طبقه بندی می شود و به موضوع «کتاب» می‌پردازد. به گفته نویسنده این رمان، «بی کتابی» نگاهی به یک واقعه تاریخی دارد و رمان سعی کرده ارزش‌گذاری به کتاب توسط ایرانیان را زیر ذره‌بین قرار دهد. اینکه چقدر در طول تاریخ ما ایرانیان کتاب را مورد توجه قرار داده‌ایم. ماجرای این رمان ریشه در تاریخ دارد. شرفی خبوشان توضیح داده است: مظفرالدین شاه کتابداری به نام لسان‌الدوله را به ریاست کتابخانه منصوب می‌کند. هر نسخه‌ و اوراقی از نسخ معروف در موزه‌های جهان است مربوط به این دوره است که این فرد از کتابخانه‌ها خارج کرده است. در این دوره ۵ هزار جلد از نسخ نفیس کتابخانه گلستان به سرقت می‌رود. این موارد با به توپ بسته شدن مجلس تنیده شده، شخصیت اصلی دلال کتاب است که در این اثر به کتابسازی، کتابداری و صحافی و برخی هنرهای مرتبط با کتاب می‌پردازد و مخاطب را از زوایای دیگر از تاریخ کتاب پردازی مطلع می‌کند
        

          یک رمان فوق العاده ایرانی. میرزا یعقوب خاصه فروش که آنتیک خر و آنتیک فروش است، به کتاب علاقه وافری دارد و نسخ قدیمی و خاص و ارزشمندی را در دوران کارش خریده و فروخته. حال در ایام به توپ بستن مجلس در عهد محمدعلی شاه، کتاب خاصی به دست او میرسد که ماجراهای زیادی را برای او در پی دارد.
این کتاب، خاصه در مورد کتاب است. خواننده در طول داستان با کتاب ها و مطالب گوناگونی از آن ها مواجه میشود که بسیار دل انگیز است. زبان کتاب که زبان طهران زمان قاجاری است، به دلچسب تر شدن کتاب کمک خوبی کرده. اگر اهل کتابید، حتما این کتاب را بخوانید تا هم کتاب خوبی خوانده باشید، هم در مورد کتاب:)
        

          یک رمان خوب به قلم غنی نویسنده رمان عاشقی به سبک ونگوگ... داستانی به شدت پرکشش و جذاب و تامل برانگیز با یک فضاسازی بی نظیر که خواننده را میبرد به قلب دوران مشروطه تا در فضای ملتهب آن روزها نفس بکشد ...
        

          تلاش یک نویسنده ایرانی برای نوشتن یک داستان رمزآلود ستودنی هست... کتاب جالبی بود.
        

          چیزی که مرا به خواندن کتاب سوق میداد اتفاق تاریخی کتاب بود که در بین ماجرای اصلی بیان می‌شد.داستان اصلی کتاب آنقدر اهمیت خاصی برایم نداشت.
داستان برمی‌گردد به زمان مرگ مظفرالدین شاه و سلطنت محمدعلی شاه پسرش و ماجراهای به توپ بستن مجلس و .. چیزی که کمتر در کتاب‌های داستانی به آن تاریخ پرداخته شده
        

          نثر کتاب شاید اوایل قدری اذیت کند(به سلیقه بستگی دارد) . شاید بد نبود در پاورقی معانی برخی از کلمات توضیح داده می‌شد، چون متعلق به نثر امروز نیست و ممکن است مخاطب را با چالش و یا خستگی ناشی از نفهمیدن دچار کند. با این حال خواندنش خالی از لطف نیست و تلاش نویسنده در نگارش رمانی با نثری متعلق به تقریبا صد سال پیش و درج حوادث تاریخی در لابه لای ماجرای کتاب، ستودنی و حتی کم نظیر است.
        

          -بی کتابی خوب بود؟

+والا نظر خاصی ندارم شیخ.
یجاهاییش خیلی‌ خسته‌کننده، یجاهاییش خیلی‌ دردناک، یجاهاییش خیلی‌ بی‌ادبی، یجاهاییش خیلی‌ مفصل و.. می‌شد.
ولی کلیت کار رو دوست داشتم و ازش لذت بردم. و سوالی که برام پیش اومده اینه که چجور یه نویسنده انقدر می‌تونه دقیق و ظریف باشه که یه چنین کتابی رو روایت کرده باشه؟😃
        

          این کتاب از زبان فردی در زمان مظفرالدین شاه روایت میشه که خیلی علاقه مند به کتاب‌های قدیمی و نسخه های گران قیمت هست و در طول داستان هم به دنبال یک کتاب ارزشمند میگرده اما با توجه به شرایط اون زمان اتفاقاتی براش رخ میده که این موارد روایت میشه.



شیوه نگارش کتاب به صورتی هست که از ساختار جمله و کلمات کهن استفاده شده که با کتاب های دیگه متفاوته و این موضوع تا حدی این کتاب رو جذاب میکنه.

اما به صورت کلی از داستان کتاب چندان خوشم نیومد و احساس میکنم بعضی بخش های کتاب خیلی زیاد تشریح شده بود و طولانی شدنش حوصله سربر بود. همچنین از الفاظ و فحش های قدیمی هم در بسیاری از جملات استفاده شده بود که جالب نبود.
        

          یک پایان بندی بی نظیر
        

          با ارض معزرط !خوشم نیامد
        

          داستان بی کتابی در زمان مرگ مظفرالدین شاه و به تخت رسیدن محمدعلی شاه اتفاق افتاده است.
 لسان الدوله کتابدار کتابخانه شاهی در زمان مظفرالدین شاه است که کتاب‌های نفیس و ارزشمند فراوانی در زمان او از کتابخانه شاهی خارج و به بیگانگان فروخته شد. اینطور شد که نسخه‌های خطی و با ارزش ما از کشور خارج شد و حالا سر از موزه‌های کشورهای دیگر درآورده است.
از نقاط ضعف کتاب می توان گفت که کتاب پر از جزئیات و توضیحاتی است که گاهی خواننده رو خسته می‌کنه 
سیر ابتدایی تا اواسط داستان خوب بود ولی از نظر من داستان خوب تموم نشد .
از نقاط قوت کتاب این بود که ماجراهای واقعی مثل به توپ بستن مجلس و کشته شدن ناصر الدین شاه، در قالب داستان به خوبی روایت شده بود.

و در نهایت بی کتابی ماجرای بی کتاب شدن ایران از نسخه های باارزش است...
        

          یه کتاب جذاب که داستانش در دوره ی قاجار می گذره و کلّی واژه های دلنشین و توصیفات زنده و رنگارنگ داره....اعتراف می کنم معنای دقیق بعضی واژه ها رو مجبور شدم تو گوگل جست و جو کنم😊 اما این چیزی از جذابیت و کشش داستان کم نمیکنه....داستان مردی که عاشق سینه‌چاک کتاب‌هاست.