بی کتابی ماجرای بی کتاب شدن ایران است. اینکه چطور نسخه های خطی و با ارزش ما را از کشور خارج کردند و حالا سر از موزه های کشورهای دیگر درآورده است. قلم این کتاب بسیار قوی است و برگزیده ی کتاب سال شده است. خواندن آن را به کتابخوان های حرفه ای پشنهاد می کنم. 
        

          بی‌کتابی را باید دوبار خواند. یک‌بار برای لذت بردن از داستان و یک‌بار برای لذت بردن از انتخاب واژگان و نثر کتاب.
ماجرای کتاب در دوران مشروطه می‌گذرد. و مربوط به کتاب‌دزدی‌های آن دوران است. افرادی که باسوءاستفاده از آشوب و بلوای به توپ بسته شدن مجلس کتاب‌های نفیس را غارت می‌کنند.اما این همه‌ی ماجرا نیست. شخصیت‌های داستان هرکدام قصه وغصه‌ی خودشان را دارند.
نثر زیبا، توصیفات درجه یک شخصیت‌پردازی و فضاسازی عالی این کتاب را تبدیل به یکی از آثار درخشان زبان فارسی کرده است.
        

          عالیه، یک نثر دلچسب و دوست داشتنی. کاش داستان کتاب ادامه داشت😁
        

          بهره‌گیری ظریف و صحیح از زبانِ روزگارِ درونِ قصّه ، اولین ویژگی بارز و ملموس این کتاب است و بعلاوه ، استفاده از متون کهن برای پیشبرد روایت ، خیلی هنرمندانه صورت گرفته. سوای اینها ، فضای قصّه پر از تصاویر و توصیفات دیدنی است!
        

          همراه خشن و عصبی من بود در کلاس‌های طولانی فقه و تفسیر.
گاهی خارج از حد به توصیفات مناظر و اشیا پرداخته میشد که ملال آور بود و همینطور استفاده از اصطلاحات فنی کتاب و صحافی نیز به صورت مکرر خوانش برخی صفحه ها را مثل زهرمار می‌کرد ولی در مجموع زبان استوار و یک دست قاجاری، بریده های به جایی که از کتب قدیمی در کتاب گنجانده شده بود و همینطور داستان هیجان انگیز کتاب انسان را می‌کشاند تا نصفه نیمه رهایش نکند.

+دوستانی گفته بودند کتاب مناسب خانوم ها نیست، این کتاب حتی مناسب من هم نبود. کتابی به این حد از خشونت که تصاویر شکنجه و قتل و غارت 
و تجاوز را این همه با جزئیات ترسیم کرده روح هر انسانی را که هنوز قسی‌القلب نشده سخت می‌فشارد!
        

          با این اثر با قلم بی نظیر آقای محمدرضا شرفی خبوشان آشنا شدم. قلمی که من را یاد قلم عباس معروفی میاندازد. 
        

          «بی‌کتابی»
محمدرضا شرفی خبوشان را اصلا نمی‌شناختم و این کتابش به راستی شگفت‌زده‌ام کرد. نویسنده به بهانه نقل ماجرای یک دلال کتاب و عوالمش در نسخ خطی، صحنه‌هایی از تاریخ مشروطه، از ترور ناصرالدین‌شاه تا به توپ بستن مجلس، را به تصویر می‌کشد و در این میانه، تکه‌هایی از متن‌های کهن متخلف که همگی به 
یک اسطوره خاص و البته جذاب پرداخته‌اند  هم خوانده می‌شود و حتی «بی‌کتابی» را به اثری نیمه پژوهشی هم بدل کرده است.

زبان داستان بسیار روان و در عین حال منتقل کننده لحن و حس نثر قاجاری (و نه عین آن نثر) است اگرچه در برخی صحنه‌ها گاه عینا جملات منابع قدیمی‌تر (همچون تاریخ مشروطه کسروی) را در متن آورده است.
شخصیت‌پردازی‌ها قدرتمند و داستان کتاب پرکشش است اما چون خط داستانی بهانه‌ای بوده برای روایت وقایع آن دوره و برساختن جهان مد نظر نویسنده و غوطه خوردن در آن، گاه نثر بی‌اندازه کند می‌شود که اگر خواننده دل‌بسته آن عوالم نباشد حتما سطرهایی را رد خواهد کرد و صفحاتی را ورق خواهد زد. اما برای خواننده‌ی کتاب‌باز و دل‌داده به عوالم نسخ خطی،  اسطوره‌ها و متون کهن،  جزییات هنر قاجاری، و درگیر وقایع مشروطه و به توپ بستن مجلس، همین‌ها نقطه قوت کتاب است و می‌توان حتی بعدتر بار دیگر بازگشت و در این صفحات دقایقی را آرامید و به تماشا نشست.
قطعا کتاب‌های بعدی چنین نویسنده توانمندی را باید به انتظار نشست و امید هم داشت که این قلم به اصول کارگاهی داستان‌نویسی مسلط‌تر شود و کتاب‌های بعدی به همین جذابی و بیشتر اما خوش‌خوان‌تر شود.
        

          یک رمان فوق العاده ایرانی. میرزا یعقوب خاصه فروش که آنتیک خر و آنتیک فروش است، به کتاب علاقه وافری دارد و نسخ قدیمی و خاص و ارزشمندی را در دوران کارش خریده و فروخته. حال در ایام به توپ بستن مجلس در عهد محمدعلی شاه، کتاب خاصی به دست او میرسد که ماجراهای زیادی را برای او در پی دارد.
این کتاب، خاصه در مورد کتاب است. خواننده در طول داستان با کتاب ها و مطالب گوناگونی از آن ها مواجه میشود که بسیار دل انگیز است. زبان کتاب که زبان طهران زمان قاجاری است، به دلچسب تر شدن کتاب کمک خوبی کرده. اگر اهل کتابید، حتما این کتاب را بخوانید تا هم کتاب خوبی خوانده باشید، هم در مورد کتاب:)
        

          مثلا بعضی ها هم هستند که دیوانه ی کتاب و رنگ و بوی کاغذ و بلعیدن کلمات هستند، این کتاب روایت ما دیوانه هاست!
        

          بی کتابی در ژانر رمان‌های تاریخی طبقه بندی می شود و به موضوع «کتاب» می‌پردازد. به گفته نویسنده این رمان، «بی کتابی» نگاهی به یک واقعه تاریخی دارد و رمان سعی کرده ارزش‌گذاری به کتاب توسط ایرانیان را زیر ذره‌بین قرار دهد. اینکه چقدر در طول تاریخ ما ایرانیان کتاب را مورد توجه قرار داده‌ایم. ماجرای این رمان ریشه در تاریخ دارد. شرفی خبوشان توضیح داده است: مظفرالدین شاه کتابداری به نام لسان‌الدوله را به ریاست کتابخانه منصوب می‌کند. هر نسخه‌ و اوراقی از نسخ معروف در موزه‌های جهان است مربوط به این دوره است که این فرد از کتابخانه‌ها خارج کرده است. در این دوره ۵ هزار جلد از نسخ نفیس کتابخانه گلستان به سرقت می‌رود. این موارد با به توپ بسته شدن مجلس تنیده شده، شخصیت اصلی دلال کتاب است که در این اثر به کتابسازی، کتابداری و صحافی و برخی هنرهای مرتبط با کتاب می‌پردازد و مخاطب را از زوایای دیگر از تاریخ کتاب پردازی مطلع می‌کند
        

          یک رمان خوب به قلم غنی نویسنده رمان عاشقی به سبک ونگوگ... داستانی به شدت پرکشش و جذاب و تامل برانگیز با یک فضاسازی بی نظیر که خواننده را میبرد به قلب دوران مشروطه تا در فضای ملتهب آن روزها نفس بکشد ...
        

          نه کتاب رو می‌شناختم نه نویسنده اش را و برای همراهی در همخوانی باشگاه هزار تو شروع ش کردم .
وقتی در مورد نویسنده تحقیق کردم اصلا فکر نمیکردم این کتاب رو یک نویسنده ی معاصر نوشته‌ باشد و برایم خیلی جالب شد .
دوره ی زمانی کتاب مربوط به دوران محمدعلی شاه قاجار و به توپ بستن مجلس هست .
و داستان از زبان یک کتاب شناس و عتیقه فروش که دنبال کتاب های عتیقه بود بیان میشود ، این فرد علیرغم معامله ی کتاب های خطی و عتیقه ، خیلی به کتاب ها و خوانده شدن شان اهمیت میداد و قبل از فروش آن ها را می‌خواند و از روی برخی نسخه برداری می‌کرد. 
او در طول زندگی سختی های زیادی در این راه دیده بود .
در مورد داستان ؛ روایات سیر زمانی خطی ندارند و فکر می‌کنم سبک  جریان سیال ذهن هم در خود جای داده  و گاهی در ذهن ش ناپدری اش را ميبيند و حرف ها و دیدگاه های او را نسبت به کتاب ها و وقایع می‌شنود(از آنجا که پیشه ی او را ادامه داده است. )
در طول کتاب راوی میان بیان داستان ، اطلاعات تکمیلی دیگری رو هم با تفصیل و خیلی طولانی درباره ی وقایع ، افراد ، مکان ها و کتاب ها ارائه می‌دهد که برای من کمی حوصله سر بر بود ، همینطور قابل ذکر است که در برخی قسمت ها نیز ذکر جزئیات با شرح دقیق، علاوه بر حوصله سر بر بودن جالب هم بود .
و از آنجا که همزمان در حال خوانش سمفونی مردگان هم هستم به نظرم سبک کتاب کمی برگرفته از آن بود و به نوعی انگار نویسنده ی بی کتابی خواسته بود سبک عباس معروفی  را تمرین کند .
از میانه ی کتاب به بعد ، داستان به کتابی که با دردسرهای زیاد به دست راوی می رسد می‌پردازد و در خلال داستان اصلی ، داستان ها و افسانه های این کتاب جانبی و داستان هایی مربوط به چگونگی نوشته شدن ش رو هم می‌خوانیم که مربوط به دوران ناصر الدین شاه است و موضوع کتاب هم ضحاك خون خوار  .
در کل که کتاب و سبک نویسنده برایم خیلی جالب بود . و به دلیل داشتن واژه های قدیمی و منسوخ شده ، من را مجبور به جستجوی کلمات و هینطور وقایع و کتاب ها کرد و چیزهای زیادی به اطلاعاتم افزود .

        

          یک پایان بندی بی نظیر
        

          کتاب خوبیه مخصوصا از نظر نثر، ولی یه جاهایی الفاظ و جملات بیش از اندازه رکیکه! 
        

          کتاب تموم شد اما من هنوز صداهاش رو می شنوم..
        

          آن‌که آزادی را منکوب و مردم را تاراج می‌کند، ماردوشی نیست که شاید در هیأت شاه قجری یا لیاخوف روسی درآمده است. دشمن آزادی و سعادت یک کشور، تک‌تک آن آدم‌هایی هستند که چیزی جلوتر از منفعت شخصی و لحظه‌ای خود را نمی‌شناسند و نمی‌بینند. شاهی که دغدغه‌های حکومت‌داری‌اش در حرم‌خانه‌اش می‌گذرد، کتاب‌داری که مقراضی در کیف دارد و مفاخر فرهنگی یک ملت را برای پشیزی مثله می‌کند تا خرج وافور و تریاکش کند، عتیقه‌فروشی که به جستجوی گنجی موهوم است، قزاقی که دشنه می‌کشد و خون می‌ریزد تا غنیمتی و غارتی نصیبش شود، و مردمی که حتی اگر دل به امید مشروطه‌خواهان بسته‌اند، ترجیح می‌دهند در خانه بمانند و سر زیر لحاف مخفی کنند تا صدای توپ و تفنگ به پایان رسد. ماردوش در هیأت تمام این مردمان است. مردمی که چون ناآگاه‌اند، و چون کتاب نمی‌خوانند، باید سرتاسر تاریخ را دوباره و دوباره تجربه کنند؛ «مردم چنان عادت به مظلومیت کرده‌اند، که تصور نمی‌کنند که ظلم چیزی است که آن را دفع می‌توان کرد».

        

          این کتاب از زبان فردی در زمان مظفرالدین شاه روایت میشه که خیلی علاقه مند به کتاب‌های قدیمی و نسخه های گران قیمت هست و در طول داستان هم به دنبال یک کتاب ارزشمند میگرده اما با توجه به شرایط اون زمان اتفاقاتی براش رخ میده که این موارد روایت میشه.



شیوه نگارش کتاب به صورتی هست که از ساختار جمله و کلمات کهن استفاده شده که با کتاب های دیگه متفاوته و این موضوع تا حدی این کتاب رو جذاب میکنه.

اما به صورت کلی از داستان کتاب چندان خوشم نیومد و احساس میکنم بعضی بخش های کتاب خیلی زیاد تشریح شده بود و طولانی شدنش حوصله سربر بود. همچنین از الفاظ و فحش های قدیمی هم در بسیاری از جملات استفاده شده بود که جالب نبود.
        

          یک رمان هنرمندانه و جذاب  با توصیفات و مثالهای عالی اما زیاد و گاهی واقعا این زیاده روی خسته کننده میشه. هرچه طول داستان جذاب و پر کشش پیش میره انتهای  خوبی نداره و سریع از جریان می ایسته و تموم میشه، باورش سخته به این راحتی تموم بشه.
در کل خیلی خوب 👌
        

          موضوع کتاب اصلی کتاب، در اصل کتاب و کتابخوانی است که در تاریخ ایران بررسی می شود. بستر داستان در زمان به توپ بستن مجلس اتفاق می افتد و روایتی است از آن برحه ی تاریخی ایران.
کتاب نثری قجری دارد با کلمات نامأنوس که در ابتدا کمی سخت به نظر می رسد، اما رفته رفته، همین زبان کتاب، می شود نقطه قوت آن که هرچه بیشتر میخوانی، بیشتر لذت می‌بری. روایت داستان بسیار دلنشین است و با زبان زیبای آن لذت خواندنش دو چندان می شود.
توصیف های کتاب زیاد، اما توصیفاتش آن قدر زیبا و دلنشین است که از آن ها خسته نشوی. توصیف ها به روایت داستان و شخصیت پردازی آن کمک زیادی کرده است.
در کل بی کتابی، رمانی است که میتوان با خواندن آن، لذت برد و چیز یاد گرفت.
        

          -بی کتابی خوب بود؟

+والا نظر خاصی ندارم شیخ.
یجاهاییش خیلی‌ خسته‌کننده، یجاهاییش خیلی‌ دردناک، یجاهاییش خیلی‌ بی‌ادبی، یجاهاییش خیلی‌ مفصل و.. می‌شد.
ولی کلیت کار رو دوست داشتم و ازش لذت بردم. و سوالی که برام پیش اومده اینه که چجور یه نویسنده انقدر می‌تونه دقیق و ظریف باشه که یه چنین کتابی رو روایت کرده باشه؟😃