پیش بینی من از کتاب، یک داستان جذاب‌تر بود    در کل کتاب متوسطی بود و قسمت هایی که مادام از گذشته تعریف می‌کرد برام جذاب‌تر بود و البته بین شخصیت ها، خاله پری 
 راوی داستان مثلا ی پسربچه بود ولی من اصلا باهاش ارتباط برقرار نکردم و سن و سال و جنسیتش با جملاتی که می‌گفت خیلی جاها باورپذیر نبود
پایانش هم  با نظراتی که درمورد این کتاب خونده بودم موافقم که عجولانه بوده
        

          *بسم الله الرحمن الرحیم*

داستان از زبان پسربچه ای به نام سهراب روایت میشود، که با خانواده اش در یکی از اتاق های «خانه لهستانی ها» ساکن است. و ماجرا های خودش و کمی هم افراد ساکن در دیگر اتاق های این خانه را روایت میکند. اشاره مستقیمی به بستر دقیق زمانی داستان نشده، اما احتمالا اوایل دهه پنجاه میباشد.

   داستان روندی آرام و جذاب دارد، و پیچیدگی خاصی در آن به چشم نمیخورد(اما ماجرای پایان داستان کمی شوکه کننده است!) ، دیالوگ محور است و به شدت خوش خوان. 
   شاید بهتر بود فضا سازی قوی تری داشته باشد، و کمی تعدد شخصیت ها و ماجرا ها هم بیشتر به چشم بخورد. مثلا شخصیت «مادام» به نظرم پتانسیل پردازش و مانور بیشتری داشت که داستان را جذاب تر میکرد.
 زن های قوی داستان را که برای حال خوبشان میجنگیدند را دوست داشتم.
درکل کتاب با سلیقه من هماهنگ بود، و من خیلی دوستش داشتم.  و میتوانم با خیال راحت به علاقمندان به ادبیات ایرانی پیشنهاد کنمش، بعید هم میدانم کسی از حداقل یکبار خواندنش پشیمان شود…
        

          چنان چشمم از رمان های ایرانی ترسیده است که رمان های ایرانی رو با وسواس بیشتری انتخاب میکنم، اما چشم بسته به شما پیشنهاد میدهم داستان متفاوت این کتاب رو از دست ندید، خانم شیرمحمدی علاوه بر بازیگری توانا، نویسنده ی خوبی هم هستن
        

          این کتاب ار زبان پسر بچه ای روایت می‌شه که اونقدر فهیم هست که داستان و احساسات خودش رو به خوبی برای ما بیان کنه و داستان اینقدر کشش داره که دائم دنبال پیدا کردن ادامه ماجرا باشیم.
توی داستان رنج و احوالات تک تک شخصیت ها به خوبی و منصفانه بیان شده به طوری که می‌تونیم اون ها رو به خوبی بشناسیم و پایان بندی بسیار جذابش.
خلاصه که اگر دنبال یک رمان روان و جذاب باشیم برای شیرین کردن چای عصر می‌تونه انتخاب خوبی باشه.
هر چند که طبیعتا نمی‌تونیم با رمان های قدیمی تر ایرانی مقایسش کنیم اما اگر سخت گیر نباشیم می‌شه ازش لذت برد.
        

          چقدرررر این کتاب خوووشگل بود 
من نسخه صوتی کتاب رو شنیدم که گویندش هم خود خانم شیرمحمدی بود
از شنیدنش واااقعا لذت بردم، از اون دسته کتابایی بود که تا تموم نشه خیالت راحت نمیشه و نمیتونی از جات بلند شی
        

          یک نفس سر کشیدمش. خواندنی، جذاب و برای مایی که روزای جنگو گذروندیم، حواس پرت کننده از اونچه بیرون گذشته، بود. دوستش داشتم منتها داستانش و دیوونگی یکی از شخصیت‌ها و حرفای اون دیوونه منو یاد کتاب من اوی امیرخانی انداخت. 
        

          گاهی فقط یه کتاب میخوای که تو رو ببره توی دنیای خودش و چند ساعتی از دنیایی که توش هستی جداشی، این برای من اون کتاب بود.
و جا داره بگم که حسرت زندگی کردن توی یکی از این خونه ها همیشه با من هست..
        

          کتاب رو خیلی دوست داشتم مخصوصا که روای یک پسر ده ساله ی معمولیه.داستان خیلی رئال و واقع گرایانه ای که در دوره پهلوی دوم در یک خونه بزرگ با چندین خانواده  بازگو شده.
        

          سالها پیش خواندم و چیزی که از آن یادم است مادام و سرگذشت او و عشق  اسطوره ای خاله ی راوی داستان که نامش در خاطرم نیست الان......و دختر همسایه  و سرگذشت عجیبش
        

          من یک گوشه ای ایستاده بودم و نگاهش میکردم و دلم می خواست بروم طرفش و دستش را بگیرم و بگویم آنا اوچیم من تو را میشناسم. از این زندگی کوفتی خیری ندیدی؛ این از آن جمله های محبوب مادرم بود.وقتی ناراحت بود میگفت.
#خانه_لهستانی_ها 
#مرجان_شیرمحمدی
        

          داستانی دوستانه و صمیمی
شخصیت پردازی ها خوب از کار دراومده
مثل یه فیلم نامه خوب که مناسب فیلم های به سبک مهمان مامان و اجاره نشین ها و آذر شهدخت و از این جور فیلم ها
ارزش خواندن داره به نظرم و ناامیدت نمیکنه
        

          اول داستان فکر میکردم از زبان یک دختربچه روایت شده ولی جلوتر که رفت فهمیدم اینطور نیست و توی کل کتاب نتونستم  زیاد با شخصیت پسربچه ده ساله ارتباط بگیرم. به جز این به نظرم بقیه افراد داستان شخصیت هاشون مشخص شده بود و از این خوشم اومد

        

          کتاب در مورد اتفاقاتی ست که در خانه ای موسوم به خانه لهستانی رخ می‌دهد و راوی قصه پسربچه ای به نام سهراب است.
خانه ی لهستانی ها خانه ای ست با اتاق های متعدد که در هر اتاق خانواده ای زندگی می‌کند، خانواده هایی با افکار و مشکلات متفاوت. 
نویسنده به خوبی توانسته است از پس قصه گویی برآید. به گونه ای که اگر چشم هایتان را ببندید و کسی کتاب را برایتان بخواند، برای تصویر کردن کتاب در خیالتان زحمت چندانی ندارید.
کتاب بسیار روان است و به دور از اصطلاحات پیچیده.
استفاده از ضرب المثل های جالب به زیبایی قصه کمک زیادی کرده است. تعدد شخصیت ها و اسامی جالب هم نقطه قوت دیگر کتاب است.
با وجود این موارد اما نگاه فمنیستی نویسنده از همان ابتدای کتاب آزار دهنده ست. از نگاه نویسنده مردان موجوداتی بی عرضه (پدر سهراب و پدر خاله پری)، بی غیرت (سرخابی ناظم مدرسه)، زورگو و فحاش و سنگدل (پدر فریده)، ناتوان در مدیریت (مدیر مدرسه)و هستند که بهترین مرد، مرد مرده است (آمیز جلال گیوه چی)
کتاب بسیاری از عناصر رایج در دیدگاه فمنیسم را دارد.
زنان مظلوم، قانع، تو سری خور و راضی به بخت سیاه و قضا و قدر در جای جای کتاب خودنمایی می‌کند.
گذشته از این نويسنده نتوانسته از پس روایت قصه از زبان یک پسربچه برآید. شاید بهتر بود خانم نویسنده کتاب را از زاویه فریده یا دختر دیگری روایت می‌کرد.
نگاه حسرت آمیز به غرب و زندگی در خارج از کشور و معاشرت با مردان اجنبی هم از دیگر نقاط ضعف کتاب به شمار می‌آید.
با همه این ها نویسنده نخواسته یا نتوانسته اندیشه اش را در لابلای قصه پنهان کند و زیر پوستی دیدگاهش را به خورد مخاطب دهد. 
        

          یه داستان آروم با شخصیت‌های آروم. انگار می‌دونی قراره چی بشه و نمی‌دونی. جالب.
        

          فکر می‌کردم داستان قرار است یک چیز حوصله‌سر بر و نسبتا کلیشه‌ای باشد. کتاب‌هایی که قبلا از ادبیات معاصر ایران خوانده بودم را با هوشمندی و حوصله‌ی کمتری انتخاب کرده و از این رو، ناخودآگاه به ادبیات معاصر ایران بدبین شده بودم. این کتاب را که خیلی اتفاقی از کسی قرض گرفته و شروع به خواندنش کردم، یک دفعه‌ای انگار جادو شدم. و به خودم آمدم دیدم دارم صفحه‌‌ی صد و بیستم را ورق می‌زنم. 
این داستان با نثر روان و شخصیت‌پردازی بی‌نظیرش، اصلا خسته‌کننده یا حوصله سر بر نشد. 
هنوز دارم به خواندنش ادامه می‌دهم و مشتاقم ببینم چطور تمام می‌شود‌. اما تا همین‌جا هم خانم شیرمحمدی واقعا مرا درگیر داستان کرده. 
        

          توقعم از داستان بیشتر بود. اما خوندنش مثل اسمش حس خوبی بهم داد. 
        

          من دوسش داشتم متن خیلی گیرایی داشت
        

          برای من یکی از خاص‌ترین و به یادماندنی‌‌ترین کتاب‌هایی شد که خوندم
ارزش حداقل یکبار خوندن رو قطعا داره
        

           عنوان کتاب ــ خانه لهستانی‌ها_ برایم تداعی کننده رمان خانه ادریسی‌ها بود ، همان رمان ششصد و خرده‌ای صفحه‌ای نچسب که تا صفحات پایانی کتاب منتظر بودم قلابم به داستان زندگی شخصیت‌هایش و ماجرای کتاب گیر کند که نکرد. داستان خانه لهستانی‌ها در ذهنم مثل همان بود که البته بعد از خواندنش نظرم کاملاً درباره‌اش تغییر کرد .

این کتاب روایت زندگی چند خانواده است که با هم در خانه‌ای بزرگ زندگی می‌کنند ، تمرکز داستان بیشتر بر روی زنان و سرنوشت آن‌هاست که از زبان پسر بچه‌ای ده ساله روایت می‌شود.

توصیف دقیق شخصیت‌ها و موقعیت‌های مختلف یکی از نقاط قوت داستان است .
داستان روان و خوشخوان است و فراز و فرود و پایان خوبی هم دارد .

 داستان‌هایی که درباره زنان و سرنوشت آنها است همیشه برایم جذاب بوده ، مثل همین کتاب . 

        

          یه تجربه شیرین و لذت بخش و تفننی برای دووم آوردن تو ایام امتحانات ؛)
من دو روز قبل از امتحان زبان شروعش کردم ، همون روز همه ش رو گوش دادم و واقعاااا لذت بردم و ناراحت بودم که چرا دیگه چیزی از مادام و بانو و بقیه نمی شنوم . اون امتحانم بیست گرفتم🤞😂🤪
واقعا ممنونم از خانم مرجان شیرمحمدی که همچین کتابی رو نوشتن و با صدای دلنشینشون خوندن❤️🌹