پیش بینی من از کتاب، یک داستان جذاب‌تر بود    در کل کتاب متوسطی بود و قسمت هایی که مادام از گذشته تعریف می‌کرد برام جذاب‌تر بود و البته بین شخصیت ها، خاله پری 
 راوی داستان مثلا ی پسربچه بود ولی من اصلا باهاش ارتباط برقرار نکردم و سن و سال و جنسیتش با جملاتی که می‌گفت خیلی جاها باورپذیر نبود
پایانش هم  با نظراتی که درمورد این کتاب خونده بودم موافقم که عجولانه بوده
        

          *بسم الله الرحمن الرحیم*

داستان از زبان پسربچه ای به نام سهراب روایت میشود، که با خانواده اش در یکی از اتاق های «خانه لهستانی ها» ساکن است. و ماجرا های خودش و کمی هم افراد ساکن در دیگر اتاق های این خانه را روایت میکند. اشاره مستقیمی به بستر دقیق زمانی داستان نشده، اما احتمالا اوایل دهه پنجاه میباشد.

   داستان روندی آرام و جذاب دارد، و پیچیدگی خاصی در آن به چشم نمیخورد(اما ماجرای پایان داستان کمی شوکه کننده است!) ، دیالوگ محور است و به شدت خوش خوان. 
   شاید بهتر بود فضا سازی قوی تری داشته باشد، و کمی تعدد شخصیت ها و ماجرا ها هم بیشتر به چشم بخورد. مثلا شخصیت «مادام» به نظرم پتانسیل پردازش و مانور بیشتری داشت که داستان را جذاب تر میکرد.
 زن های قوی داستان را که برای حال خوبشان میجنگیدند را دوست داشتم.
درکل کتاب با سلیقه من هماهنگ بود، و من خیلی دوستش داشتم.  و میتوانم با خیال راحت به علاقمندان به ادبیات ایرانی پیشنهاد کنمش، بعید هم میدانم کسی از حداقل یکبار خواندنش پشیمان شود…
        

          چنان چشمم از رمان های ایرانی ترسیده است که رمان های ایرانی رو با وسواس بیشتری انتخاب میکنم، اما چشم بسته به شما پیشنهاد میدهم داستان متفاوت این کتاب رو از دست ندید، خانم شیرمحمدی علاوه بر بازیگری توانا، نویسنده ی خوبی هم هستن
        

          این کتاب ار زبان پسر بچه ای روایت می‌شه که اونقدر فهیم هست که داستان و احساسات خودش رو به خوبی برای ما بیان کنه و داستان اینقدر کشش داره که دائم دنبال پیدا کردن ادامه ماجرا باشیم.
توی داستان رنج و احوالات تک تک شخصیت ها به خوبی و منصفانه بیان شده به طوری که می‌تونیم اون ها رو به خوبی بشناسیم و پایان بندی بسیار جذابش.
خلاصه که اگر دنبال یک رمان روان و جذاب باشیم برای شیرین کردن چای عصر می‌تونه انتخاب خوبی باشه.
هر چند که طبیعتا نمی‌تونیم با رمان های قدیمی تر ایرانی مقایسش کنیم اما اگر سخت گیر نباشیم می‌شه ازش لذت برد.
        

          چقدرررر این کتاب خوووشگل بود 
من نسخه صوتی کتاب رو شنیدم که گویندش هم خود خانم شیرمحمدی بود
از شنیدنش واااقعا لذت بردم، از اون دسته کتابایی بود که تا تموم نشه خیالت راحت نمیشه و نمیتونی از جات بلند شی
        

          گاهی فقط یه کتاب میخوای که تو رو ببره توی دنیای خودش و چند ساعتی از دنیایی که توش هستی جداشی، این برای من اون کتاب بود.
و جا داره بگم که حسرت زندگی کردن توی یکی از این خونه ها همیشه با من هست..
        

          کتاب رو خیلی دوست داشتم مخصوصا که روای یک پسر ده ساله ی معمولیه.داستان خیلی رئال و واقع گرایانه ای که در دوره پهلوی دوم در یک خونه بزرگ با چندین خانواده  بازگو شده.
        

          کتاب صوتی‌شو با صدای خود نویسنده گوش دادم. اول قرار بود شب‌ها قبل خواب گوش بدم اما بعد یکی دوشب، روزها هم بهش گوش دادم و تو چهار روز تموم شد. کتابش حدود دویست صفحه‌ست و صوتی‌ش پنج ساعت و نیم.
داستان کتاب مربوط به زمان پهلوی دومه و از زبون یه پسربچه ده ساله ست به اسم سهراب که با مادر و خاله و مادربزرگش تو یه خونه قدیمی و بزرگ زندگی میکنن. از اون خونه‌هایی که یه حیاط بزرگ داره با یه عالمه اتاق و کلی مستاجر. خونه در اصل مال لهستانی‌هایی بوده که زمان جنگ جهانی دوم آواره شدن و تو شوروی بیگاری کشیدن، بعد هم اومدن ایران و موندگار شدن.
داستان در مورد مستاجرهای این خونه‌ست. آدمای خیلی معمولی. مرد و زن و پیر و بچه با دغدغه‌ها و زندگی‌های جورواجور.
داستان موضوع خاصی نداره. اتفاق خیلی خاصی توش نمیفته. معمولیه مثل زندگی خیلی از ماها. اما برای من خیلی جذاب و روان بود. حال و هوای اون قدیمارو داشت. اون روزایی که همسایه‌ها حواسشون به هم بود. تو غم و شادی‌ها کنار هم بودن با همه‌ی تفاوت‌هایی که باهم داشتن. شخصیت‌پردازی و فضاسازی کتاب رو خیلی دوست داشتم. دیالوگ‌ها رو هم همین‌طور. مثل یه سریال قدیمی، همه صحنه‌هارو میتونستم تصور کنم و ساعت‌ها تماشا کنم. 
تو کامنت‌ها دیدم گفتن مث مهمان مامان بود یا آب‌نبات هل دار. منم موافقم. همچین حال و هوایی داشت. غم و شادی و بغض و خنده. یکمی هم سوررئال.
پیشنهادم اینه صوتی‌شو گوش بدین. حتی اگه میونه خوبی هم با کتاب صوتی نداشته باشین، برای شروع خیلی گزینه مناسبیه. پشیمون نمیشین.
        

          سالها پیش خواندم و چیزی که از آن یادم است مادام و سرگذشت او و عشق  اسطوره ای خاله ی راوی داستان که نامش در خاطرم نیست الان......و دختر همسایه  و سرگذشت عجیبش
        

          داستانی دوستانه و صمیمی
شخصیت پردازی ها خوب از کار دراومده
مثل یه فیلم نامه خوب که مناسب فیلم های به سبک مهمان مامان و اجاره نشین ها و آذر شهدخت و از این جور فیلم ها
ارزش خواندن داره به نظرم و ناامیدت نمیکنه
        

          کتاب در مورد اتفاقاتی ست که در خانه ای موسوم به خانه لهستانی رخ می‌دهد و راوی قصه پسربچه ای به نام سهراب است.
خانه ی لهستانی ها خانه ای ست با اتاق های متعدد که در هر اتاق خانواده ای زندگی می‌کند، خانواده هایی با افکار و مشکلات متفاوت. 
نویسنده به خوبی توانسته است از پس قصه گویی برآید. به گونه ای که اگر چشم هایتان را ببندید و کسی کتاب را برایتان بخواند، برای تصویر کردن کتاب در خیالتان زحمت چندانی ندارید.
کتاب بسیار روان است و به دور از اصطلاحات پیچیده.
استفاده از ضرب المثل های جالب به زیبایی قصه کمک زیادی کرده است. تعدد شخصیت ها و اسامی جالب هم نقطه قوت دیگر کتاب است.
با وجود این موارد اما نگاه فمنیستی نویسنده از همان ابتدای کتاب آزار دهنده ست. از نگاه نویسنده مردان موجوداتی بی عرضه (پدر سهراب و پدر خاله پری)، بی غیرت (سرخابی ناظم مدرسه)، زورگو و فحاش و سنگدل (پدر فریده)، ناتوان در مدیریت (مدیر مدرسه)و هستند که بهترین مرد، مرد مرده است (آمیز جلال گیوه چی)
کتاب بسیاری از عناصر رایج در دیدگاه فمنیسم را دارد.
زنان مظلوم، قانع، تو سری خور و راضی به بخت سیاه و قضا و قدر در جای جای کتاب خودنمایی می‌کند.
گذشته از این نويسنده نتوانسته از پس روایت قصه از زبان یک پسربچه برآید. شاید بهتر بود خانم نویسنده کتاب را از زاویه فریده یا دختر دیگری روایت می‌کرد.
نگاه حسرت آمیز به غرب و زندگی در خارج از کشور و معاشرت با مردان اجنبی هم از دیگر نقاط ضعف کتاب به شمار می‌آید.
با همه این ها نویسنده نخواسته یا نتوانسته اندیشه اش را در لابلای قصه پنهان کند و زیر پوستی دیدگاهش را به خورد مخاطب دهد. 
        

          یه داستان آروم با شخصیت‌های آروم. انگار می‌دونی قراره چی بشه و نمی‌دونی. جالب.
        

          توقعم از داستان بیشتر بود. اما خوندنش مثل اسمش حس خوبی بهم داد. 
        

          من دوسش داشتم متن خیلی گیرایی داشت
        

          برای من یکی از خاص‌ترین و به یادماندنی‌‌ترین کتاب‌هایی شد که خوندم
ارزش حداقل یکبار خوندن رو قطعا داره
        

          یه تجربه شیرین و لذت بخش و تفننی برای دووم آوردن تو ایام امتحانات ؛)
من دو روز قبل از امتحان زبان شروعش کردم ، همون روز همه ش رو گوش دادم و واقعاااا لذت بردم و ناراحت بودم که چرا دیگه چیزی از مادام و بانو و بقیه نمی شنوم . اون امتحانم بیست گرفتم🤞😂🤪
واقعا ممنونم از خانم مرجان شیرمحمدی که همچین کتابی رو نوشتن و با صدای دلنشینشون خوندن❤️🌹
        

          شاید پیش‌داوری و انتظاری که پیش از خواندن کتاب داشتم باعث شد بعد خواندنش تصور کنم که با یک اثر معمولی رو به رو بودم.
به طور کلی نوشتن از زبان یک پسر بچه ده ساله زاویه دید سختی‌‌ست و شاید این کم کردن توصیف‌ها و جستارنویسی روایات حاصل از این انتخاب باشد.
برای شخص من قصه‌ی ورود لهستانی‌ها و حواشی جنگ جهانی قصه‌ی عجیبی‌ست و "مادام" قصه نقطه‌ی قوت این کتاب در روایت است. کاراکتری که شاید یکی از بهترین خرده روایت‌های کتاب در حوالی او اتفاق می‌افتد.
به طور کلی خواندن این اثر در قصه‌ی فریده و مادام برایم جذاب بود و شخصیت پردازی که از سهراب‌ در طول سفر به بندرپهلوی اتفاق افتاد را دوست داشتم.
از نقاط ضعف کتاب بی‌زمانی و رها کردن شخصیت پردازی بعضی کاراکترها بود که البته احتمال یک انتخاب از سوی نویسنده است.
        

          دومین تجربه کتاب صوتیم بود و تازه فهمیدم کتاب صوتی دوست دارم :)))
البته شایدم صدای خانم شیرمحمدی و دوست داشتم ، نمیدونم 😅
به چند دلیل به سه ستاره بسنده کردم
اول اینکه به نظرم مشکل دارن بودن یک فرد (به قول نویسنده دیوونه بودن) و بدون استفاده از کلمات نامناسب هم میشه نشون داد!
دوم اینکه داستان با روندِ قابل پیش بینی و بدون هیچگونه اتفاق و هیجان خاصی دنبال میشد..

با عرض پوزش از طرفداران کتاب و نویسنده محترم ولی پایان کتاب و دوست نداشتم !
که چی آخه؟
        

          اصل داستان برمی‌گردد به زمان پهلوی.
خانه ای قدیمی در تهران که چندین خانواده همزمان در آن زندگی می‌کنند. خط اصلی بر شخصیت زنان می‌گذرد. راوی پسربچه 10 ساله است. شاید نقطه ی قوت کتاب همین جا باشد. بیان داستان بزرگ ترها از زبان یک کودک 10 ساله و البته باهوش.
        

          کتاب جالبی بود و از خوندنش لذت‌بردم
در این کتاب ماجرای افراد ساکن در خانه لهستانی ها از دید پسر بچه ای روایت می‌شد که نگاه جدیدی نسبت به اعضای اون خونه داشت.
از نظر من کتاب کاملی نبود و داستان میتونست بهتر تموم بشه اما برای کسایی که تازه کتاب خوندن رو شروع کردن میتونه کتاب آسون و راحت و لذت بخشی برای خوندن باشه.