شاید واقعا آرزوهای ما موش‌هایی باشن که وقتی می‌خوایم ازشون مراقبت کنیم از بینشون می‌بریم.
در موش‌ها و‌ آدم‌ها انگار همه‌چیز به اندازه بود و البته تازه بود! قصه‌لی از نظام کارگری آمریکای وقت تا خرد و اتفاق! 
نمیخوام قصه رو مرور کنم اما حتما خوندنش رو پیشنهاد میدم!
قصه‌ای درست با پایان‌بندی جذاب.که دیر به سراغش رفتم!

البته من نسخه صوتی با صدای مصطفی طالبیان رو شنیدم که خوانش خوبی بود (البته کمی کند) که به تجربه‌ی مطالعه این کتاب کمک کرد.
      

        قرار نیست با یه کتاب غیر واقعی روبه‌رو بشین؛ گرچه به رسم کتاب‌های این سبکی پر از تکرار یک مفهوم و تا حدی تفسیر یک‌سویه است و صد البته به سبک مخاطب این جنس کتاب بودن، تا حدی حس قرابت غیر واقعی می‌ده؛ اما کتاب به شدت واقعی، راهکار محور و قابل فهمه.
قطعا این کتاب یه نسخه‌ی عمومی نیست اما اگر فکر می‌کنین لازمه روابط عاطفیتونو با افراد زندگیتون مدیریت کنین یا انقدر قوی هستین که شک کرده باشین گاهی باج‌گیری عاطفی می‌کنین، خواندن این کتاب می‌تونه سودمند باشه. 
      

        نوشتن از زبان امیرالمومنین و مرور این زندگی پر برکت ایده‌ای بود که تشویقم کرد به خواندن کتاب حیدر.
کتابی با یک پایان‌بندی غمگین اما درست، شروعی خواندنی اما میانه‌ای که به کمی خوانش و فهم رو سخت می‌کنه. نکته‌ای که در مورد این کتاب وجود داره به منابع و عبور از برخی موضوعات برمیگرده که‌ شاید از نقاط ضعف کتابه‌.
این کتاب طرفداران خیلی زیادی داره، اما شخص من جدا از مفهوم عزیزش، معمولی می‌دونمش.


تکمله: اما خوشحالم اولین کتابی بود که ۱۴۰۴ خوندمش!
      

        قصه‌ای از نگفتن‌های بیهوده و هدر دادن عشق، موضوعی که ذاتا قشنگه اما پردازشش خسته‌کننده‌ست. کتاب آشفته، بدون پیرنگ و سردرگمه! داستان بی اتفاق پیش میره و جا برای کشف هم نمیذاره. همه چیز مستقیم بیان میشه و از موضوعات سرسری عبور می‌کنه.
البته پایان بدی نداره و گرچه اون رو هم مستقیم منتقل میکنه اما میشه همچنان بخش مثبت کتاب دونستش.
      

        هزار زمستان سرد روایت‌هایی در قالب چهار داستان کوتاهه که همگی از حفره‌های عمیق عاطفی و گاهی سرخوردگی و افسردگی حرف می‌زنن و این‌هارو بسیار قابل درک به تصویر می‌کشن.
نثر و روانی قصه از ویژگی‌های مثبت این کتابه و میتونه خواننده رو با خودش همراه کنه.
اما مهم‌ترین مشکلم با کتاب این بود که نمی‌فهمیدم چی می‌خواد بگه! می‌دونم که از اساس نویسنده دنبال حادثه و قصه نبوده اما این بی‌داستانی مشکل‌ساز شده! 
و از طرفی به نظرم کتاب زیاد حرف میزنه! زیاد شعار میده! و زیاد رای صادر می‌کنه! این رو نمیشه یه ایراد دونست اما خب نقطه‌ایه که سلیقه‌ها رو از هم جدا می‌کنه! البته نباید کتمان کرد که گاهی کوتاه‌نوشته‌ها و دیالوگ‌هایی داره که گرچه کوتاهن اما نقطه‌زنانه نوشته شدن.
      

        احتمالا بتونیم این داستان رو یه قصه‌ی فانتزی بدونیم و سیالیتی رو شاهد باشیم که در زمان و مکان شناوره. کتاب در ابتدا قدری سخت‌خوانه اما در ادامه بهتر میشه با فضای داستانیش ارتباط گرفت. روایت توی این کتاب خوب شکل گرفته اما همچنان ژانری داره که مخاطب خاص خودش رو می‌طلبه.
      

        آینه‌ای از روزگار جلال. تصویرپردازی‌ها و دغدغه‌هایی که انعکاسی از همون تاریخه‌. کوتاه و جذاب و حتما که خواندنی!
      

        اتحادیه ابلهان، اثری‌ که نویسنده‌ش سخت بهش دلبسته بود اما ناامیدی و پذیرفته نشدنش شاید اصلی‌ترین دلیل مرگش باشه!
کتاب پر از مضامین کنایی و انتقاد به سیاست‌های محیط نویسنده‌ست. و با سبک و قصه‌ای که هنوز هم خاص و متفاوته. 
      

        کتابی که نکات زیادی داره برای اینکه نشون بده اولین نوشته موراکامیه و خب تفاوت‌های زیادی با آثار دیگه‌ش داره و به نظرن ضعیف‌تره! من خط روایی داستان رو گم می‌کردم و البته خیلی هم نتونستم باهاش همراه بشم!
اما خب خوشحالم که موراکامی تازه‌ای به ادبیات معرفی شد و موفقیت‌های این کتاب مشتاقش کرد به نویسنده شدن!
      

        فرارهای عاشقانه مجموعه داستان‌های کوتاهیه که برخی جذاب‌تر از بعضی‌های دیگه هستن اما هنجارشکن‌تر از کتاب‌های مرسوم به سراغ عشق رفتن! 
این کتاب راوی روابطه و به سراغ ایده‌هایی رفته که در عین غیرقابل باور نبودن دم دستی هم نیستن‌.
به نظرم از اون کتاب‌هایی بود که رد و تاثیر ترجمه رو می‌شد در اون حس کرد و در مجموع می‌شه گفت کتاب خوبی بود. (البته با نیمه اول قوی‌تر!)
      

        این کتاب مروری بر اصول تغذیه و شناخت بیشتر از مواد غذاییه‌. مطالبی که گرچه بعضیش قابل بحثه اما در کل میتونه کمک‌کننده باشه. 
به نظرم میرسه سطح کتاب برای ماهایی که آشنایی نسبی داریم با این موضوع خوبه و برای متخصصین و افرادی که هیچ شناختی ندارن به این اندازه کارا نیست.
در مجموع نه اینکه قرار باشه چیزهایی رو بخونین که جای دیگه پیدا نمیشه، اما اگر به این دانش نیاز دارین تورق این کتابو پیشنهاد می‌کنم.
      

        اول بگم که نظر و امتیازم کاملا شخصی و به دور از هرگونه معیار فنیه!
این کتاب به نظرم به شدت تیره و تار و مریضه! کتابی با سوگیری شدید که مصداق بارز کادوپیچی ادبیات برای تشریح یه مفهومه. مفهومی که من باهاش هم‌نظر نیستم و البته جانب‌دارانه بودن و عامدانه حذف کردن چیزایی که میتونه برای حرف اصلی مثال نقض باشه، توی ذوقم می‌زنه!
این کتاب رو‌ دوست نداشتم و به سختی و زور تمومش کردم، اما خب اگه کسی با ایده اولیه کتاب موافق باشه؛ قطعا نظرش نسبت به نظر من تفاوت‌های متعددی ممکنه داشته باشه.
      

        تجربه‌ی دوست‌داشتنی خواندن کتاب‌ها و نمایشنامه‌های اریک امانوئل اشمیت با ترجمه‌های روان و به‌جای شهلا حائری باعث شد برم سراغ بی‌خود و بی‌جهت و خب اولین برداشتی که توی ذهنم نقش بسته اینه که خانم حائری به شدت مترجم بهتری هستن!
کتاب کشف و شهود نداره! همه‌چیز حتی بدیهی‌ترین برداشت‌ها باز هم در دیالوگ‌ها تکرار میشه تا مستقیم دست مخاطب برسه و روایت هیچ داستان عجیبی برای ارائه نداره! همه‌چیز دم‌دستی و بی‌خود و بی‌جهت جلو می‌ره!!!
نسخه صوتی این کتاب هم توسط خود نویسنده خوانش شده که خب برخلاف انتظار اشتباه در لحن شنیده می‌شه و ارزش افزوده‌ای نداره!
در نهایت این کتاب واقعا سلیقه‌ی من نبود اما خوندن نمایشنامه‌های امانوئل اشمیت با ترجمه‌های شهلا حائری رو حتما پیشنهاد می‌کنم.
      

        بی‌اتفاق اما روان!
شخصیت‌پردازی، دنیای درونی کاراکترها و البته اتفاقات کوچک در روند قصه خوب بود، اما نه اونقدر که بشه ازش به عنوان یک کتاب خیلی محبوب نام برد! 
      

        خوب، دلچسب و پر از لحظات عمیق!
زنی به زندگی خودش پایان داده و مرد حوالی جسم اون زن شروع به مرور می‌کنه! به نظرم از این ایده‌ی تک خطی تا شخصیت‌پردازی‌های دقیق و ظریف به قدر کفایت ترغیب‌کننده باشه.
یک شاهکار کوتاه!