یادداشت عطیه کشاورز
1403/12/12
قصه‌ای از نگفتن‌های بیهوده و هدر دادن عشق، موضوعی که ذاتا قشنگه اما پردازشش خسته‌کننده‌ست. کتاب آشفته، بدون پیرنگ و سردرگمه! داستان بی اتفاق پیش میره و جا برای کشف هم نمیذاره. همه چیز مستقیم بیان میشه و از موضوعات سرسری عبور میکنه.
البته پایان بدی نداره و گرچه اون رو هم مستقیم منتقل میکنه اما میشه همچنان بخش مثبت کتاب دونستش.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.