یادداشت عطیه کشاورز
1404/5/30
بوفکور در عین سردرگمی شخصیتهای زنده و قابل لمسی داره. از زن لکاته تا پیرمرد خنزرپنزری. در همهی اونها نمادی از اضطراب، وسواس و سردرگمی نویسندهن. عواطفی که در کنار تکرار و دور باطل روایت، حس خفقان و درماندگی منتقل میکنن. زبان شاعرانه و تصاویری که در روایت خلق میشه در کنار جسارت هدایت برای هنجارشکنی از نکات خاص کتابه اما سبک سخت و نامفهومی روایت از نکات منفیش.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.