«برچسب‌ها به حریم آدم‌ها تجاوز می‌کنن. تو نمی‌تونی یه برچسب رو درمان کنی. تو باید یه آدم رو، ورای برچسب‌ها درمان کنی.»


اگه روانشناسید و به رمان علاقه دارید یا کتاب‌خونید و به روانشناسی علاقه دارید توصیه‌ش می‌کنم.
توی روابط زناشویی هم تا حد اندکی ممکنه کمک‌تون کنه.
اگر هم موقعیتی که دارید در تعامل و گفتگوی با آدماست، شاید پیشنهاد خوبی باشه.
در کل خیلی زیاده‌گو بود. من نسخه صوتی و چاپی رو همزمان با هم پیش می‌رفتم و قطعا نسخه صوتی، روان‌تر و دوست‌داشتنی‌تره.
شخصیت‌پردازی‌های خوب و درهم‌تنیدگی غیرقابل باور شخصیت‌های داستان.

کل حرف رمان هم فضیلت صداقت و راستگویی‌ه. علم بدون معنا باید کلی تلاش کنه تا یه‌جوری خودشو به حقیقت و اخلاق نزدیک کنه واقعا.

و البته خیلی زشت و زننده است که در چاپ نهم کتاب، ایرادهای ویرایشی موج می‌زنه!
        

          من این کتاب را آنقدر که باید و به اندازه بقیه کتاب هایی که از یالوم خوانده ام دوست نداشتم. هرچند گمان کنم این روش درستی برای شروع یک متن درباره یک کتاب نباشد! 
در این کتاب یالوم سعی کرده بر نقش شفابخش صداقت و اصیل بودن در ارتباط درمانی تمرکز کند. شخصیت هایی که با هم مرتبطند، هر یک داستان هایی متفاوت و موازی دارند که البته در پس چالش ها و دغدغه هایشان موضوعات مشترکی وجود دارد. قلم یالوم در این داستان هم روان و گیرا است، و دوراهی های اخلاقی و احساسی که شخصیت ها با آن دست و پنجه نرم می کنند، جذاب است. با این حال، اگر به دنبال عمق و پیچیدگی های فلسفی، یا ظرافت هایی از جنس درون کاوی های انسانی و ارتباطی می گردید، احتمالا این کتاب شما را زیاد قانع نخواهد کرد. چیزی که مثلا در وقتی نیچه گریست، درمان شوپنهاور یا حتی مامان و معنی زندگی یالوم می توان آن را احساس کرد.
        

          اولین کتابی که از اروین یالوم خوندم و البته که تجربه خوبی بود . داستان کتاب درباره‌ی روابط روانپزشکان و بیمارانشان است، شخصیت های متعددی دارد که زندگی آنها بهم پیوند میخورد(که البته این قسمتش یکم غیر منطقی بود) شخصیت اصلی کتاب ارنست لش روانپزشکی متعهد و کاربلد است که به خود جرات داده و روش جدیدی در روانکاوی برای درمان بیماری به نام کارولین شروع میکند که اسلس این روش افشاگری صادقانه است در صورتیکه کارولین برای انتقامجویی از او مراجعه کرده و ا او صادق نیست در کل از اواسط کتاب پیگیری اتفاقاتی که برای هر کدام از شخصیت ها می افتد برای من جذاب بود
        

          ظاهری:
من نسخه انتشارات صبح صادق رو خوندم و کتاب نسبتا کمی سنگین بود اما عطفش خوب بود و به راحتی میشد بدون ترس از پاره شدن کتاب رو باز کرد. 
محتوا:
کتاب در خصوص یک روانشانس، چندتا از مریض‌ها و همکاراشه که همه باهم در ارتباطن. 
قسمت‌هایی از کتاب که توی انجمن روانشناسی میگذره حوصله سربره.
از صفحه 400 هی منتظر بودم شروع کنه که به باز کردن گره‌های داستان ولی این اتفاق حتی تا آخر کتاب هم نیوفتاد و یه جورایی پایان باز تموم شد. این خیلی حس خوبی به من نمیداد و انگار که کتاب نصفه است.
رفتارهای شخصیت‌های کتاب در موقعیت‌های کاری و حرفه‌ایشون برام جالب بود. شخصیت کرول رو دوست دارم ازین که انقدر با حس‌هاش پیش میره و چیزی براش مهم نیست خوشم میاد و کل روند تغییرش در طول کتاب جالبه.
از ایرانیزه کردن اصطلاحات تو ترجمه اصلا خوشم نمیاد که توی این کتاب داشت مثل : نوش دارو پس از مرگ سهراب.
توی این نسخه غلط املایی زیاد داشت.
اما در کل کتاب سرگرم کننده‌ایه اگه حوصله خوندن کتاب بالای 500 صفحه رو دارید.
        

          غیرمنتظره!
ده درصد اول کتاب، بی‌نظیر و به شدت جذاب است. داستان سیمور تراتر خیلی هیجان انگیز است. رابطه‌ی مارشال و ارنست لش را تا آخر دنبال کنید. این کتاب ما را به دنیای روانکاوی وارد میکند و با مصائب روانشناسی آشنا می‌کند.‌ عالی تمام میشود، عالی آغاز میشود. در تمام داستان منطقی پیش میرود، از آن حرکت‌های غیرمنتظره‌ی اعصاب خردکن ندارد و این هم خیلی خوب هست.
        

          برای منی که به‌شکل مداوم به روانکاو‌ مراجعه می‌کنم این کتاب به شکلی خاص جذابیت داشت. با فکرها و دغدغه‌های روانکاوها آشنا شدم، تجربه‌های مشابهی در کتاب دیدم و ...
اما چیزی که دوست نداشتم بعضی سوگیری‌های بی‌دلیل داستانی به سمت یکی از شخصیت‌ها بود. دوست داشتم شخصیت‌پردازی و پرداختن به شخصیت‌ها بیشتر از تعدد آنها باشد.
        

          دروغگویی روی مبل در مورد رابطه‌ی بین روان‌درمانگر و بیمار و همچنین اخلاق کاری روان درمانگرانه. در طول کتاب چند داستان پیچیده در هم با آدم‌هایی که یه طوری به هم مربوط میشن رو می‌خونیم. شخصیت اصلی کتاب روان‌درمانگری به اسم ارنست لش هست. در ابتدای کتاب صحبت‌هاش رو با یک روان‌درمانگر با تجربه به نام سیمور می‌خونیم که دچار یک خطای اخلاقی شده که به نظر خودش بهترین راه برای درمان بیمارش بوده. در ادامه ماجراهایی هم در مورد مارشال می‌خونیم که در واقع سرپرست و مشاور ارنست هست و در ادامه با چند بیمار ارنست هم آشنا میشیم و داستانهای گاهی جداگانه و گاه پیچ در پیچ اونها و روابطشون رو می‌خونیم. کتاب واقعا کشش خیلی خوبی داره و حتی به نظرم حقش بود ۴.۵ هم بدم. هم از نظر آموزشی هم داستانی قابل توجه و جذابه. ه
        

          کتابی بی نظیر درباره" قضاوت کردن" دیگران! 
        

          آدما تغییر می‌کنند و این امید بزرگیه.
        

          من با کتاب های اروین د یالوم خیلی حال میکنم اما حس می کنم دستش برام رو شده یعنی میتونم حدسش بزنم .. انگار خودافشاگری های دکتر در شخصیت 
 های کتابهاش هی تکرار می شه..  به نظرم کتاب های دیگه اش مثل وقتی نیچه گریست و یا  روان‌درمانی اگزیستانسیالش بهتره
        

          یک رمان روانشناختی تمام عیار
بسیار کامل تر و محکم تر از رمان معروف وقتی نیچه گریست
و البته اینجا هم یالوم بر پایه نظریات وجودگرایانه خودش در کتاب رواندرمانی اگزیستانسیال جهان داستانش را ساخته
ماجرای دو روانشناس را میخوانیم که یکی به شغلش نگاهی مکانیکی دارد و آن را صرفا کاری برای کسب درآمد میداند و دیگری تصمیم میگیرد شغلش را بستری برای یک رابطه انسانی تمام عیار قرار بدهد. بنابراین در رابطه با یکی از بیمارانش شروع به خودافشاگری میکند و اگرچه تا لبه پرتگاه خارج شدن از چارچوب رابطه بیمار-درمانگر میرود اما نهایتا روشش برای بیمار مفید واقع میشود. 
اینجا شاید یالوم کمی خوش بینانه ماجرا را ترتیب داده باشد اما میدانیم که این نگاه کلی او به روان درمانی است
کل داستان هم بر این بستر شکل گرفته که روانشناس ها جزو گول خور ترین افراد جامعه هستند چون عادت دارند این طور فرض کنند که همه به آنها راست میگویند
ببخشید کمی داستان را لو دادم
من کتاب صوتی را گوش دادم که میشود گفت یک نمایش رادیویی با تنظیمی حرفه ای بود با چندین گوینده در نقش کاراکترهای مختلف و فضاسازی نسبتا خوب
        

          من این کتاب رو صوتی گوش کردم ولی داستان این کتاب خیلی جذاب و محصور کننده ست.
این کتاب  در مورد دوتا روانشناس هست که مراجعین اونها خواسته و ناخواسته وارد زندگی هم دیگه میشوند و اتفاقات خیلی جالب رو رقم می‌زنه.
        

          کتاب خوب دیگه از یالوم خوندم. در این کتاب هم جنبه های رواندرمانی بالا بوده و دارای ماجراهای زیادیست که داستان را علاوه بر آموزنده بودن هیجان انگیز می‌کند. 
        

          یک رمان روانشناختی تقریبا منسجم!
یالوم در این کتاب با به تصویر کشیدن چند داستان موازی یکدیگر که در جایی به هم می رسند سعی دارد تا شاخصه های مهم درمانی خود را معرفی کند و آنها را به اثبات برساند.
داستان به صورت کلی درباره اهمیت رابطه درمانی است و نویسنده سعی کرده از زوایای مختلف به این موضوع نگاه کند.
        

          بین  داستان هایی که یالوم در مورد روان درمانی فعلی نوشته این داستان بهترین بود. از این جهت که شخصیت ها خیلی انسانی تر بودن. درمانگرهای کتاب خیلی به آدم های پرخطای عادی نزدیک تر بودن و همین اون ها رو از اون جایگاه دور و بی خطا فاصله می داد و باعث می شد نگاه واقع بینانه تری به خواننده بده.
        

          اولین کتاب از این نویسنده و بسیار برایم جالب بود.
 اگر قبل از خواندن نیاز به اطلاعات بیشتر دارید، نظرهای افرادی که اینجا ثبت شده کامل توضیح میده که انتظار چه چیزی را بکشید و من حرف جدیدی ندارم که به توضیح های خوبی که داده شده، اضافه کنم.
        

          کتاب عالی دیگر از اروین یالوم
        

          قلم یالوم بیشتر از قبل برام پرکشش و جذاب بود تو این کتاب، روان بودن و سریع پیشرفتن و ارتباط جذاب هر عنصر به هم و داستان پر کشش خواننده رو مجذوب خودش میکرد و در کنار همه‌ی اینا دوربین از روی مراجعه کننده بیشتر روی درمانگر و زندگی شخصی و افکارشون رفته بود که به نظرم جالب و بسیار قابل تامل و بحث بود. 
        

          این کتاب رو بیشتر به علاقمندان روانشناسی  و روانشناسان توصیه میکنم.
داستانی جذاب از دنیای پیچیده روان‌درمانی است که در آن یالوم مرزهای میان حقیقت و دروغ، اخلاق حرفه‌ای و انگیزه‌های شخصی را به چالش می‌کشد. روایت حول روان‌درمانگرانی می‌چرخد که با مراجعان خود وارد بازی‌های ذهنی می‌شوند؛ بازی‌هایی که نه‌تنها زندگی مراجعان، بلکه خود درمانگران را نیز دگرگون می‌کند. یالوم با تلفیق داستان‌سرایی و بینش‌های روانشناختی، سوالی اساسی را مطرح می‌کند: آیا صداقت مطلق در درمان همیشه بهترین گزینه است؟ «دروغ‌گویی روی مبل» اثری است که خواننده را به تفکر عمیق درباره حقیقت، روابط انسانی و ماهیت روان‌درمانی دعوت می‌کند.
پیچیدگی داستان و پایان باز این کتاب ممکن برای کسانی که مبتلا به ocd هستند اذیت کننده باشه.