انقدر دوستداشتنی و زیبا بود که خدا میدونه :) یه چیز واقعی از غرب برخلاف اونچه که تو ذهن ما ایرانیا هست... و چقدر از خودش خوشم اومد :) نویسنده یه مسلمون حقیقیه :) یه آرزو که دارم و امیدوارم قبل از مرگ محقق بشه اینه که یه مسلمون واقعی باشم :))))))
      

        دوستش نداشتم... خیلی کتاب ناپاک و بدی بود... این دو ستاره هم بخاطر همون تیکه های جذاب خیلی کمش :)
      

        سر خوندنش هزاران بار مردم و زنده شدم :) کاش همینقدر قوی باشم... نشد یک هزارم این دخترا هم قوی باشم خوشحالم... من الان همسن اونموقع های نویسندم ولی ۲۱ سالگی من کجا و ۲۱ سالگی اون... :) نباید یادمون بره نباید فراموش کنیم این خاطرات تلخو... و کاش بتونم مسئولیتمو در قبال این درد ها انجام بدم :)
      

        خیلی زیبا بود... استادی که خوندن این کتاب رو به سرم انداخت میگفت آیدا رو از نزدیک دیده...یعنی همین چند سال پیش هم حتی زنده بوده.البته نمیدونم هنوز هم هست یا نه... ولی فقط یه همچین عشق آتشین و اشعاری با همچین کلمات لطیف و با احساسی میتونه آدم رو نود سال زنده نگه داره :) 
      

        فوق العاده بود :) خیلی دوسش داشتم. خیلی زیاد... البته که پایانش خیلی غافلگیرانه بود. دلم میخاد برای شخصیتاش بنویسم که خیلی دوسشون دارم :) هلن عزیزم تا ابد ابد با اون هاله آبی و الهیت توی ذهنم حک شدی رزامند زیبا و همه چی تمومم :) امیدوارم توهم خوشبخت بشی چون لیاقتشو داری، جین، دایانا، مری فوق العاده ترین ها خوشحالم که خوشحال زندگی خواهید کرد و جناب سنت جان ریورز روحت در آرامش ابدی و کنار خدای عیسی در شادی باشه :)
شارلوت عزیز با شخصیت هایی که خلق کردی متوجه شدم یه مسیحی حقیقی هستی :) اگرچه در این دنیا نیستی تا ابد در قلبم حک شدی :) و به دوستان نویسنده ام پیوستی در بهشت غرق در آرامش باشی :)
      

        این کتابو یه نفر بهم داد. میخواستم وسطاش ول کنم. ولی در نهایت تا آخرش خوندم :) خیلی تخصصی بود واقعا. درباره مغز و حافظه و این داستانا. ولی راهکارای آخرش برا اینکه زوال مغز نگیریم خوب بود. مهمترینش ورزش به صورت مستمر. :)
      

        فوق العاده بود.عاشقش شدم.به جرات میتونم بگم به پای خیلی از کتابهای خارجی تاپ میرسید :) خیلی دوسش دارم خیلی دوسش دارم خیلی دوسش دارم.بغل کردنی و بوسیدنی بود چون هر صفحش رنگ و بوی خدا میداد :) هر صفحش موجی از آرامش آبی رو به قلبمون سرازیر میکنه. واقعا آدمایی ک خدا دارن چقدر قشنگن، چقدر دوست داشتنین، چقدر بزرگن :) ‌... خوندنش رو به عالم و آدم توصیه میکنم :)
      

        شخصیت ماری استوارت خیلی رو مخ بود واقعا😂همینطور الیزابت.ولی دلم نمیاد بگم کتاب بدی بود.کتاب خوبی بود در سطح متوسط.
      

        فوق العاده بود.در ابتدا باید بگم جین خوشبخت بود که خانم تمپل اونجا بود.واقعا فرهیخته بود.مهربون و بزرگ. ازون آدمایی ک آدم دوست داره همش عین کوالا بچسبه بهشون.شبیه استاد مورد علاقه من تو دانشگاه.و بعدی هلن برنز :) اون واقعا با وجود سن کمش فوق العاده بود :)❤🫂 هلن برنز دختری که از روز مرگش تا به الان تو قلب من زندست. خود جین رو کمتر از این دوتا و بیشتر از بقیه شخصیتا دوست داشتم.جلد بعدی رو به زودی شروع میکنم.امیدوارم به زودی بفهمم تو ثورنفیلد چه خبره و واقعا اقای راچستر قراره با دوشیزه اینگرام کوته بین ولی زیبا ازدواج کنه؟ چه فایده ای داره زیبایی وقتی انقدر کوته بین و افاده ای هستی.فکر نمیکنم از نظر عقلی با آقای راچستر تو یه سطح باشن.
      

        واقعا کتاب سختی بود.خیلی زیاد.یعنی اگر تازه کتاب خوندن شروع کردین اصلا توصیه نمیشه.دلم نمیاد بگم بد بود واقعا :) ولی قلم نویسنده خیلی خشک بود.واقعا سخت میشد کتاب رو پیش برد.ولی بعد تموم کردنش خیلی احساساتی شدم :) انگار حتی کتاب شهدا رو خوندن برکت تو زندگیت میندازه.احساسی که واقعا بعدش داشتم این بود:یه جوونه تازه تو قلبم درومد و بعد خاستم با تمام وجود شبیه شهدا زندگی کنم.
      

        کتاب خوبی بود و موضوع خوبی داشت ولی حس میکنم کم بود.وعده های زیادی داده بود که منتظر بودم شروع شن ولی خب یهو رسیدم به آخرش خیلی غیر منتظره بود.واقعا دوست داشتم بیشتر مینوشت :)
      

        خب الان که چییییی؟ پایان باز بوددددد🫤اون دوتا امتیازم سر همین پایان بازیش ندادم چون اعصابم خورد شد.🫤وگرنه قلم، روند داستان شخصیتاش همه چیزش فوق العاده بود فقط چراااااا چرا اینطوری تموم شد🫤انگار نویسنده وسطش خسته شد دیگه😂جا داشت یه دو سه فصلی بنویسه🥲هم سطح با زایو بود و فقط پایان بازیش اعصابمو خراب کرد
      

        داشتم فکر میکردم راجب این کتاب چی بنویسم؟دوست ندارم اینم بگم ولی زیاد خوشم نیومد.انقدر احساس محبت و دوست داشتن عمیق نسبت به کتاب ها(همشون) احساس میکنم که دلم نمیاد به کتابی بگم که ازش خوشم نمیاد.ولی مدام داستان رو گم میکردم.تا اطلاع ثانوی دوست ندارم از شرلی جکسون کتابی بخونم.بعدا خیلی وقت بعد شاید بهش یه فرصت دیگه ای برای اثبات کتاباش دادم :)))) راستی اینم بگم که  داستان کتاب با فیلمش کاملا متفاوت بود و تقریبا هیچ‌ ربطی بهم نداشتن.
      

        فوق العاده بود :) بعضی کتابای روان شناسی میگن زرده ولی این سبز سبز بوددد.خیلی جذاب و آموزنده بود.کتابی بود که دوباره جا داشت آدم بخونه و بهش برگرده و آدم میتونه به صورت عملی توصیه هاشو پیاده کنه. به عنوان یه کتابی که باعث پیشرفتم شد به شدت دوسش داشتم و جا داره دوباره با دقت بیشتر بهش برگردم :)
      

        واقعا نمیدونم چطور این کتاب رو به پایان رسوندم.این دو ستاره رم به خاطر قلم قوی ای دادم که منو تا صفحه آخر کشوند.واقعا موضوع مزخرفی داشت و فکر میکردم اینم از معدود کتابایی باشه که نصفه رهاش میکنم.ولی خب خوندمش تموم شد.کل داستان درباره گرگی بود که یه رگش سگ بود یه رگش گرگ.به شدت خشک و موضوعی بود که اصلا مورد علاقه من نبود.ولی خب بازم تمومش کردم.واقعا هرچقدر از موضوع بدش بگم کم گفتم :)