نقشه سرخ
خطرات پشت سر هم اتفاق می افتند. همه بزرگ، همه مبهم، همه ترسناک. فقط چندی از ویروس زایو گذشته و مشکلات خیلی بد تر از آن پیش رو هستند. کسی میتواند رائولی با چشمان آبی، موهای سرخ و پوستی رنگ پریده را بگیرد یا سورنا قربانی هکر روح بودنش می شود؟ این بار حافظ، نقش فرعی کتاب زایو قهرمان کتاب ایذا است.
زایو ماجرای ویروسی در 21 سال آینده بود و ایذا، جلد دوم کتاب زایو در زمان پس از یافت زایوکس، واکسن زایو سیر میکند. اما اتفاقاتی از قبیل مرگ بیل اسمیت، کنسل شدن المپیک بازی های رایانه ای به دلیل اختلال در رایانه ها، مسمومیت دانشمندان بزرگ کشور ها در همایش و…. در حال رخ دادن است و حافظ باید برنامه ریز همه ایت اتفاقات را شناسایی و دستگیر کند…
اول از همه به نکته ای می پردازیم که در زایو هم قابل مشاهده بود. توصیفات! توصیفات زیاد باز هم مشاهده می شد. به طوری که میتوانستی چندین صفحه را بگذرانی و اتفاق خاصی نیفتد. و همین باعث سر رفتن حوصله خواننده میشد.
بحث بعدی دیالوگ هاست. دیالوگ ها ترکیبی از محاوره نویسی و کتابی نوشتن بود! برای مثال در یکی از دیالوگ ها گفته بود:" آن را از روی یه فیلم برداشتم" یا "همان رو انجام بده" ! انگار نویسنده در حسی بلاتکلیف به سر میبرد. یعنی نه کتابی نوشته و نه محاوره و این فهمیدن متن را سخت تر میکرد. نکته دیگری در مبحث دیالوگ ها توصیفات بین دیالوگی و گفتن نام گوینده بود. در کتاب فقط نام اولین گوینده و شروع کننده بحث گفته میشد و بقیه دیالوگ ها به صورت پشت سر هم در حال خطی در کنارشان و خط بعد نوشته میشدند. در گفتگو های دونفره میشد فهمید چه کسی در حال صحبت است اما در صحبت های سه نفره ای مانند صحبت های حافظ و فرانس و توماس قابل تشخیص نبود. توصیفات بین دیالوگی هم فقط معدود دفعاتی دیده شد. اگرچه بعضی وقت ها علائم نگارشی یا تفکر افراد کمک زیادی می کردند. و در مجموع ما فقط جملاتی را میخواندیم…

کتاب فصل فصل بود و در کنار نوشتن شماره فصل، مکان و زمان هم نوشته شده بود و همین صریح گفتن حداقل برای من راحت تر بود.
گفتن اتفاقاتی که در زایو افتاد و اینجا نامی ازش برده شد به خوانندگانی که جلد 1 را نخوانده اند کمک میکرد که بتوانند ایذا را بخوانند اگر فقط نام برده می شدند فهمیدن موضوعات حتی برای خوانندگانی که جلد زایو خیلی قبل تر خوانده  اند سخت میشد.
در زایو می دیدیم که دکتر پارسا رادیو را در کنار حوضی در خانه هایی مثل قدیم گوش میدهد و سپس سوار هوارو میشود! انگار مشاهده گر سوتی هایی در تشکیل دنیای اینده(هر دنیایی که ندیدیم) بودیم. اما در ایذا این مشکل برطرف شده بود و همه چیز در دنیای بیست و چند سال آینده سیر می کرد
اخرین نکته پایان داستان و روند کشدار یک موضوع بود. در 271 صفحه کتاب تازه در 10 صفحه اخر عملیات شروع شده بود و قبل از ان همش اتفاقات و گره های قبل از گره اصلی بود. داستان بعد حل شدن گره اصلی و خیلی از گره های فرعی تمام نشد. حتی در نقطه ای که فصل تمام میشود هم نشد. بلکه در بین مکالمه حافظ بود. به طوری که من خواننده بعد از اتمام کتاب با خودم گفتم: واقعا تموم شد؟ چی شد اصلا؟ صفحه هاش کامل اند؟ و….
در اخر خواندن ایذا، کتابی در ژانر علمی-تخیلی و به نظرم ماجراجویی، با ماجراهای پر هیجان و معماهای مبهمش خالی از لطف نیست و حداقل یکبار خواندش می ارزد.
        

          داستان اصلا مربوط به زایو نیست اما اگر میخواهید با شخصیت های کتاب آشنا باشید بهتر است زایو را بخوانید

بسیار بسیار هیجان انگیزتر از زایو است😍😍
کتابی با کشش و جذابیت بالا است و خواننده را تشویق میکند به خواندن♥♥
خیلی خوشم اومد
        

          دیگر از ذوق و اشتیاق چهار ساله «زایو» خبری نبود! 
«زایو» را بعد از چهار سال خواستن در یک عصر خریدمش و همان شب شروعش کردم اما «ایذا» را یک آبان خریدم و خرداد خواندمش. احتمالا بخاطر ذوق، شوق، عطش و عشق فراوان برای مطالعه «زایو» انرژی ام به تحلیل رفت و «ایذا» فرصت اینکه خودش را بر وجودم حک کند از دست داد.
هر چه باشد «ایذا» جلد دو «زایو» است و «حافظ» با اینکه نقش یک داستان شده همچنان محافظ «دکتر علی پارسا» است پس صدقه سری‌شان ایذا را دوست دارم.
کمی به حاشیه می‌پردازم؛ مثلا اول می‌روم سراغ جلد! جلد «زایو» بسیار با کیفیت و شفاف و محتوایی نزدیک به متن داشت( مصداق جلدو ببین رمانو بخون!) ولی طرح جلد «ایذا» بی کیفیت بود( انگار که طرح در اثر بزرگنمایی و زوم‌ شدن تار شده باشد...) و من توقع بسیار بالاتری داشتم.
نکته بعد توصیف است؛ توصیف و تشریح و توضیح فراوان! رنگ ها، جنس ها، حالات، قطرات و صداها همگی بسیار دقیق و با جزئیات فراوان نوشته شده. اینکه نویسنده بر دوران داستان( که از قضا هنوز نیامده است) آگاهی کامل دارد و بر آن واقف است با این تفاسیر کاملا روشن می‌شود؛ اما چه کنم که دل من وسط امتحان دینی و اجتماعی به دنبال زنده یا مردن آقای «ایکس»، پیدا کردن آقای «وای» و نتیجه تحقیقات خانم« زِد» هست و حوصله اش سر می‌رود از آن جزییات زیاد؟
داستان داشت به یک‌وری می‌رفت که نباید و من هم داشتم به یک‌وری که نباید می‌شدم که خداروشکر «دامِ آقای نویسنده بود» تا باشد از این گول خوردن ها ؛) 
پایان هم جالب بود؛ اما من نپسندیدم دوست داشتم تکلیف قشنگ روشن شود( اصلا هم منظورم نیست که مانند «زایو» باشد!!)
آمدن «حافظ» از درجه دو به درجه یک داستان جالب بود؛ اما رفتن «دکتر پارسا» به سمت درجه دو را قلبا دوست نداشتم. اگر جلد سومی بنا شد باشد( شاید با نام ضیا یا یظا) دوست دارم نقش اولش خانم باشد، مثلا لیلی دانشور بیاید در رأس داستان...
درکل اگر «زایو» را خواندید به «ایذا» هم فرصت بدهید خودی برای‌تان نشان دهد شاید آمد و ماندگار شد.
        

          عالیه این کتاب
عشق منه
ولی پایانش بازه که از لحاظ من خیلی خوب بود
        

          ماجراهای این کتاب در همان دنیای کتاب زایو میگذرد. دانشمندان متوجه خطر بسیار جدی و جدیدی می‌شوند که می‌تواند سرنوشت کل جهان و انسان ها را دچار مشکلاتی جدی کند. گروه نجات اینبار به دنبال منبع خطر و رفع آن درگیر ماجراهای جدید و جذاب و پرهیجانی میشوند
        

          نسبت به زایو پس رفت کرده و داستان توی جایی که نباید و توی لحظه‌ای که آدم فکر می‌کنه تازه داره به اوج میرسه و ماجرا داره شروع میشه،تموم میشه...!
        

          کسایی که ژانر تخیلی دوست دارند بخونن .
        

          شروع مناسب و خوبی داشت هر چند یک سری جاها واقعا نامفهوم بود و نمیشد موقعیت  رو تصور کرد.
کتاب زایو رو خونده بودم و با توجه به اینکه ایذا ادامه زایوست و موضوع دلچسب کتاب ایذا توقع داشتم خیلییی قوی تر باشه و منتظر یه پایان دلچسب بودم ولی متاسفانه پایان درستی نداشت! 
 خلاصه توقعم بیشتر بودو امیدوارم جلدهای بعدی پایان مشخصی داشته باشه:)
        

          اگر رمان زایو را خوانده باشید، جهان داستان و شخصیت حافظ، قهرمان اصلی داستان برایتان ملموس و آشنا است.
داستانی که در دهه سوم قرن پانزدهم ه.ش می‌گذرد و روایتی معمایی را در دنیایی علمی‌تخیلی به تصویر کشیده است.
نکته مهم کتاب ایذا، فضای تیره آن به نسبت زایو است. هر قدر زایو جهانی با رنگ‌های شاد و اتفاقات هیجان‌انگیز و پشت سر هم است جهان ایذا، جهان تفکر و تیرگی است. جهانی که قرار نیست همه‌ چیزش گل و بلبل باشد اما خب بنا هم ندارد ناامیدی را در وجود آدمی پررنگ کند.
ایذا جهانی است که به سمت واقع‌بینی می‌رود و از این جهات تفاوت اصلی‌اش با زایو است.
البته این را هم بدانيد ایذا فقط در جهان خود با زایو مشترک است و قهرمان قصه و خط روایی آن متفاوت از زایو است.
در ایذا، می‌توان در برخی جهات پخته‌تر شدن نویسنده را دید. پخته شدنی که هم از نظر محتوایی است و هم فرمی.
[  ] به همه دوست‌داران ادبیات علمی‌تخیلی ایرانی، پیشنهاد می‌کنم مطالعه این کتاب را از دست ندهند.
        

          یه چیزی که  موقع خواندن این داستان خیلی اذیت  می‌کرد. اشتباهات علمی بود. نویسنده حداقل‌ها الکترونیک ، هوش مصنوعی و ... رو آشنا نبود و  جاهایی داستان منطق صحیح رو نداره
        

          ایذا همچون زایو، رمانی است که در آینده و با محوریت ایران روایت می شود.  با پایان یافتن ویروس زایو و ارام تر شدن جهانی که به یکپارچگی بسیار نزدیک شده است، یک عامل مخرب دیگر که در همان ازمایشگاهی که ویروس زایو تولید شده، پا به جهان می گذارد. این عامل جدید، یک انسان دستکاری ژنتیک شده است.
برخی شخصیت های اصلی جلد قبل، مثل دکتر پارسا و حافظ، در اين جلد هم جزو شخصیت های اصلی هستند که در کنار شخصیت هایی مثل یک هکر جوان، یک محافظ جوان و یک زن دانشمند در کنار شخصیت منفی کتاب که رائول نام دارد، حوادث را به پیش می برند.
داستان از حمله سایبری به پخش زنده اولین بازی های المپیک رایانه ای جهان شروع می شود، جایی که تمام انگشت های اتهام به سوی یک هکر جوان کاربلد نشانه می رود، غافل از انکه این اتفاق تنها مقدمه ای بر شروع تغییرات و اتفاقات جدیدی در اینده است. 
اتفاق بعدی، خرابکاری و آلوده سازی در محل کنفرانس جاودانگی است که به میزبانی ایران برگزار می شود و شخصیت های برجسته و تاثیر گذاری از سراسر جهان در ان حضور دارند. خرابکاری دون، در سازمان امنیت فضای مجازی و هنگام بازجویی از متهم خرابکاری قبل رخ می دهد و این خرابکاری ها سلسله وار در نقاط مختلف ادامه پیدا می کند.
در جستجو برای پیدا کردن عامل این حوادث،  این نکته مشخص می شود که خرابکاری، ورای از اثرات ظاهری که روی افراد حاضر در انها داشته، درون و ساختار ژنتیکی افراد را نشانه می گیرد و روش و منش ان ها را دچار تغییراتی غیر قابل پیش بینی می کند.
دانشمندان ایرانی در تلاش برای پیدا کردن درمانی برای این مشکل هستند که رائول،  همان انسان دستکاری شده که تمام این حوادث را برنامه ریزی کرده،  قدم های اخر خود برای اجرایی شدن اخرین و مهم ترین نقشه اش،  یعنی کنترل کامل جهان را بر می دارد، قدم هایی که در ظاهر کامل زیر نظر هستند و قرار است جلوی اجرایی شدن نقشه هایش را بگیرند، اما در نهایت همه چیز از دست مامورین خارج می شود و رائول به هدفش می رسد اما ...
کتاب در همینجا و ناتمام به پایان می رسد، پس باید برای پی بردن به سرنوشت جهان ۱۴۲۰، منتظر جلد بعدی باشیم .
قسمتی از این کتاب از زبان دکتر پارسا :
"عزیزان من، همیشه به یادتان باشد اگر ما رویاهایمان را نادیده بگیریم، اگر ما آرمان ها را شوخی بدانیم، اگر برای ساخت جهان و رویای خود تلاش نکنیم، روز به روز منفعل تر خواهیم شد. و در نهایت به رکود می رسیم. از تجربه کردن فرار می کنیم، و گرفتار ترس می شویم. ترس باعث می شود مدام مشغول توجیه کردن گذشته و حال باشیم. می مانیم  و دنیایی سرشار از غفلت‌. همه از خود دور و دورتر می شویم. بعد از خدای خود هم دور می شویم و انجا، برای همیشه، به یک هیچ بزرگ می رسیم. و انسان...، انسان، برای هیچ آفریده نشده!"
        

          روایت جدید نسبت به زایو از دیدگاه حافظ.بهبود نوشتار و بیان عالی که مخاطب را به ادامه کتاب وادار می کند.یکی از نقاط ضعف غلط املایی.
        

          کتاب جالبی بود.
معما و چالش ذهنیش از زایو بیشتر بود اما درگیری و صحنه های اکشنش کمتر بود که بسته به علاقتون خوب یا بده.
یکم تلخ بود و آخر داستان خیلی با اعصابم بازی کرد😄
        

          شاید بعد مدت‌ها کتابی که منو به چالش کشید و من به چالشش کشیدم.
سعی کردم در طول خوندنش نظراتمو درباره مسائل مختلف ثبت کنم و این قطعاً تجربه‌ی ارزنده‌ای برای منه.
جلد اول (زایو) رو زیاد نقد نکردم چون اولین تجربه نویسنده بود و به طور کلی این سبک، آثار زیادی توی ایران نداره و به نوعی خلاقیت نویسنده قابل ستایشه. اما الان برای جلد دوم از این جهت که دیگه تجربه اول نیست و توقع ما بالاتره خیلی نقد بهش داشتم.
اما با وجود همه‌ی این‌ها، به نظرم از این جهت ارزش خوندن داره که خواننده رو به چالش بکشه که آیا این آینده رو می‌پذیره یا نه...
        

          خب الان که چییییی؟ پایان باز بوددددد🫤اون دوتا امتیازم سر همین پایان بازیش ندادم چون اعصابم خورد شد.🫤وگرنه قلم، روند داستان شخصیتاش همه چیزش فوق العاده بود فقط چراااااا چرا اینطوری تموم شد🫤انگار نویسنده وسطش خسته شد دیگه😂جا داشت یه دو سه فصلی بنویسه🥲هم سطح با زایو بود و فقط پایان بازیش اعصابمو خراب کرد
        

          با جیغ کوتاهی چشمانش باز شد نفسش سنگین بود از روی تخت بلند شد و با چند قدم بلند خودش را به پذیرایی رساند همه دور نمایشگر جمع شده بودند او هم خودش را به نمایشگر رساند «امروز ظهر انفجاری در یکی از ساختمانهای مسکونی این شهر را به لرزه در انداخت هنوز آمار دقیقی از مجروحان و کشته شدگان این محله ی تروریستی در دست نیست گفته می شود این مکان محل زندگی یکی از نیروهای تیم امنیت جهانی بود حافظ فکرایا  رو برداشت و به فرانس فکر کرد فرانس گفت «حافظ توماس رو زدن
        

          زایو رفت
تمام شد
اما کسانی هستند که مانع از رسیدن بانگ حق هستند و مانع پیشرفت
اینبار در فصل دوم کتاب زایو به نام ایذا به سراغ ماجرایی تازه میریم
هیجانی تر
ترسناک تر و مبهم تر
داستانی ک ریشه در پاراگراف های پایانی زایو داره
و شخصیت اولی که در زایو، یه شخصیت فرعی بود
        

          کتاب ایذا، جلد دوم کتاب زایو
و بالاخره پایان این کتاب خفن ایرانی. با وجود تموم مشکلات، از نظرم جز بهترین فانتزی های ایرانی هست.
نویسنده انگار به خاطر کتاب زایو که اولین کتابش بود، تجربه کسب کرد چون از هر نظر این کتاب بهتر بود. جز یک موضوع که اون هم پایان کتاب هست. کتاب زایو خیلی خوب و کامل تموم شد ولی پایان این کتاب یه جورایی باز بود. 
پلات توئیست ها، سناریو و به طور کلی همه چیز این کتاب جز پایانش بیشتر مورد پسندم بود و خیلی خوشم اومد ازش.
تنها مشکل اینه که کتاب دوم بیشتر از کتاب اول از نظر مرگ شخصیت های مورد علاقه آسیب میزنه😭😂 
        

          یک رمان فاخر!

        

          داستانش جالب بود. اما من در جلد اول یعنی زایو خیلی حافظ را دوست داشتم و این کتاب باعث شد یکم شخصیت حافظ برایم شکننده و نا توان به نظر بیاید. علاوه بر اینکه داستان پایان بازی داشت و من راستش نتونستم بفهمم چی شد آخرش؟!