یک ستاره را نمی‌دهم، بخاطر خصوصی بودنش.
موقع خواندنشان، حس می‌کردم که گنجه کسی را باز کرده‌ام و دارم ارزشمندترین گنجینه‌هایش را، آن‌ها که اشکش را جاری کرده‌اند یا قلبش را به تپش انداخته‌اند را، همینطور مثل کتاب، می‌خوانم و پیش می‌روم. پشت سر هم. انگار نه انگار که بین دو تایش ممکن است سالی فاصله افتاده باشد و من با چند دقیقه فاصله می‌خوانم...
«این واقعیت آن قدر عظیم است که به افسانه می‌ماند.» ...
        

          کتاب قشنگی بود. یه عالمه نامه ی عاشقانه. اما واقعاً به گفته‌ی یکی از دوستان وقتی داشتم میخوندمش حس کردم به زندگی یه نفر دیگه ای که الان دیگه دستش از دنیا کوتاست سرک کشیدم.
        

          عاشقانه‌های احمد و آیدا؛ نامه‌هایی که احساسات احمد شاملو را بازگو می‌کند
کتاب «مثل خون در رگ‌های من» را ورقی که بزنیم به فهرستی می‌رسیم که بیست نامه را نشان می‌دهد، هر نامه اسم و تاریخ خود را دارد. اسم نامه‌ها جذاب و محبت‌آمیز است و ما را به پیش‌روی در کتاب، می‌کشاند. نام‌هایی مثل: 
آیدا، امید و شیشۀ عمرم..   
آیدا، تپش‌های قلبم..  
آیدای خوب من..  
آیدا، خدا و مذهب من..
نامه‌های شاملو به آیدا، بسیار روح‌نواز شکل گرفته. شیرینی واژه‌های شاملو خواننده را غرق احساس می‌کند. فضای کتاب، افکار، احساسات، ذهن و قلب شاملو را نشان می‌دهد و البته اشاره‌هایی هم به بعضی مسائل سیاسی و ادبی روز می‌کند. نامه‌های مثل خون در رگ‌های من، در واقع ما، را به بخشی از زندگی و درون شاملو می‌برد. در سال‌های چهل تا پنجاه.
در انتهای کتاب تصویر هفده‌ نامه با دست‌خط خود شاملو آورده شده است.
«نمی‌دانم. نمی‌دانم این «بدترین شب‌ها» را شروع کرده‌ام یا دارم شروع می‌کنم. اما، به هر تقدیر، این ساعات تاریک و بی‌امید، این روزهایی که دست کم، اگر هیچ موفقیت دیگری درش نبود، اینش بود که به امید دیدار تو شروع می‌شد و حتی اگر هم در آخرین ساعات شب با نومیدی کامل، مثل دفتری بر هم نهاده می‌شد، باز این امید که فردا بتوانم ببینمت زنده نگهم می‌داشت، می‌دانی؟ از فردا صبح، دیگر این امید را هم از دست خواهم داد. امید بزرگی بود که اقلاً روزی یک بار تو را ببینم. اقلاً این امید به من نیروی آن را می‌داد که صورتم را بتراشم و از قبر خودم خارج بشوم برای آن که آفتاب وجود تو به جسم رطوبت کشیدۀ من بتابد. می‌دانستم که آیدای من امید و حرارت و آفتاب زندگی من با لبخندش در انتظار من است.»
ما یک روز یا چند روز این کتاب را می‌خوانیم، اما احمد و آیدا یک عمر این کتاب را زندگی کرده‌اند. مثل «خون در رگهای من» خواننده را عاشق می‌کند. مثل خون در رگهای من، گوشزد خوبی به کسانی است که اعتقاد دارند عشق بعد از ازدواج از تب و تاب می‌افتد و پس از آن زندگی یکنواخت می‌شود.آن‌ها نمی‌دانند که می‌توان عاشق بود، ازدواج کرد، و عاشق ماند. شاملو با اینکه قبل از آیدا هم تجربۀ ازدواج داشته اما تجربه ‌عشق و انتخاب درست را بعد از آیدا به دست آورد. 
روزی که من تو را از دیروز کمتر دوست داشته باشم، آن روز آفتاب طلوع نخواهد کرد.

        

          🌷نوشته های این کتاب را باید در وقت خالی در عصر، با منظره ی طبیعت خواند،فارغ از دنیای آدمها و فضای مجازی
شما گوشی به دست بخوان و جملات زیبا را از روی کتاب بنویس، یکسال بعد کتاب برایتان هیچ ارزشی نخواهد داشت.
از کتاب‌ها لذت ببریم
        

          نامه هایی پر از احساس و شوریدگی و عشق.... 
و خانه ای که در آن محبت، پاداش اعتماد  است.
        

          اون موقع که می خوندم خیلی دوستش داشتم 😍😍😍ی سری از قشنگ ترین گفتگو های عاشقانه هست😍😍😍 مخصوصا اون نامه ای که دارن با هم تو کوچه قدم می زنن و فکر کنم شاملو تو جواب آیدا که میگه هیچی ،میگه کار از هیچ گذشته❤️😍،من خیلی وقت پیش خوندم زیاد یادم نمیاد ولی یادمه اون موقع خیلی دوستش داشتم 😍
        

          توی هر نامه میفهمیدم هر روز هر روز عشق شاملو به آیدا بیشتر می‌شود و می شد حس عشق را درک کرد عشق ترکیبی  ،دوست داشتن های بیش ازحد، نگرانی ها و حتی بر عکس آرامش هاو.... 
من وقتی که اولین نامه را خواندم اینقدر ذوق و شوق داشتم و خوشحال بودم که انگار آيدا هستم کتاب را نمی‌توانستم زمین بگذارم:)
        

          امروز بیشتر از دیروز دوستت می‌دارم و فردا بیشتر از امروز. و این، ضعف من نیست: قدرت تو است!
        

          کتاب صوتیشو با صدای اقای میکائیل شهرستانی گوش دادم و دلنشین بود 
        

          احساسات شاملو واقعا لطیف بود تو این نامه‌ها...


هزار بار می‌بوسمت، احمدِ تو.🙃
        

          نه به این کتاب بلکه به این عشقِ زیبا ۵ ستاره میدم.
        

          خیلی زیبا بود... استادی که خوندن این کتاب رو به سرم انداخت میگفت آیدا رو از نزدیک دیده...یعنی همین چند سال پیش هم حتی زنده بوده.البته نمیدونم هنوز هم هست یا نه... ولی فقط یه همچین عشق آتشین و اشعاری با همچین کلمات لطیف و با احساسی میتونه آدم رو نود سال زنده نگه داره :) 
        

          از یه جایی به بعد کتاب دیگه تکراری شد،همش حرفای تکراری و عاشقانه همیشگی که البته نمیشه هم انتظار خاصی داشت بالاخره نامه های یه عاشق به معشوقش بوده که حالا تبدیل به کتاب شده .در هرصورت به نظرم با نخوندنش چیز خاصی رو از دست نمیدید :)
        

          آن روزهایی که فصل قلبِ کتاب زیست شناسی دومِ دبیرستان را می‌خواندم، میان تست های خیلی زردِ کتابِ خیلی سبز به این فکر می‌کردم که آدم ها وقتی عاشق می‌شوند دقیقا چه اتفاقی برای قلبشان می‌افتد؟ مثلا آن آدمی که عاشقش می‌شوند کجای قلبشان ساکن می‌شود؟ توی دهلیز سمت چپ یا بطن سمت راست؟ "شاه نشینِ قلب" که می‌گویند دقیقا کدام بخش قلب است؟ فکر می‌کردم مثلا شاید دریچه میترال را می‌گویند شاه نشین قلب... و با خودم تصور می‌کردم اگر اینطور باشد که اصلا تکیه گاهِ خوبی برای معشوق نیست، چون هر بار با هجوم خون از دهلیز به بطن باز می‌شود و معشوق بیچاره پرت می‌شود در اعماق بطن و اگر شنایش خوب باشد شاید بتواند جان سالم به در ببرد.. آن روزها بالاخره نفهمیدم که آدم عاشق چگونه قلبی دارد؟


حالا که می‌بینم معشوق را نباید جایی حبس کرد، حتی جایی شبیه قلب!

اصلا معشوق ماهیت حبس ناپذیری دارد، باید سیال باشد، باید به دست ها قوت نوشتن بدهد و به پا رمقی برای رفتن، معشوق حتی باید در مویرگ های خیلی خیلی نازک چشم هم در جریان باشد تا آدم بتواند ببیند، مگر نه همه دنیا میشود ظلمات، همین است که میگویند معشوق نورِ دیده است.

معشوق موجب حیات تمامی اجزای جان است. آنقدر که اگر به عضوی نرسد، عضو بیچاره اول کبود می‌شود بعد می‌میرد و می‌پوسد، شاملو هم حکما همین را با پوست و گوشتش چشیده بود که برای آیدا نوشت: مثل خون در رگ های من!
        

          یکی از قشنگ ترین کتاب هایی که خوندم بود،قلمِ زیبای احمد شاملو و عشقش به آیدا  سرشار از زیبایی بود!
        

          عشق،
لمس می‌شود
بو می‌شود
خوانده و شنیده هم می‌شود
اما زمانی «اثبات» می‌شود که رویت شود!
و مگر چنین چیزی جز در چَشمانِ بشر هویدا می‌شود؟ ...
        

          دوست نداشتم تموم بشه، بسیار بسیار لذت بردم و بسیار به آیدا حسادت کردم...
خوش به حال آیدا که نامه های این چنین عاشقانه می گرفت و کسی رو داشت که تا این حد عاشقش بود 3>
        

          احساسات ..و امان از احساسات (:
عشق زنده میکند،
به راستی آنان که عاشق نیستند چگونه زندگی میکنند؟
        

          وقت خوندنش احساس خوبی نداشتم (شاید چون نامه های شخصی بود) احساس خاصی با خوندش بهم منتقل نشد در کل بد نبود ولی مورد پسند من نبود شاید برای عاشقان اقای شاملو جذاب تر بوده باشه 
        

          گاه در وجودمان به قبرستانی محتاجیم برای چیزهایی که درونمان می‌میرند .