یک ستاره را نمی‌دهم، بخاطر خصوصی بودنش.
موقع خواندنشان، حس می‌کردم که گنجه کسی را باز کرده‌ام و دارم ارزشمندترین گنجینه‌هایش را، آن‌ها که اشکش را جاری کرده‌اند یا قلبش را به تپش انداخته‌اند را، همینطور مثل کتاب، می‌خوانم و پیش می‌روم. پشت سر هم. انگار نه انگار که بین دو تایش ممکن است سالی فاصله افتاده باشد و من با چند دقیقه فاصله می‌خوانم...
«این واقعیت آن قدر عظیم است که به افسانه می‌ماند.» ...
        

          کتاب قشنگی بود. یه عالمه نامه ی عاشقانه. اما واقعاً به گفته‌ی یکی از دوستان وقتی داشتم میخوندمش حس کردم به زندگی یه نفر دیگه ای که الان دیگه دستش از دنیا کوتاست سرک کشیدم.
        

          عاشقانه‌های احمد و آیدا؛ نامه‌هایی که احساسات احمد شاملو را بازگو می‌کند
کتاب «مثل خون در رگ‌های من» را ورقی که بزنیم به فهرستی می‌رسیم که بیست نامه را نشان می‌دهد، هر نامه اسم و تاریخ خود را دارد. اسم نامه‌ها جذاب و محبت‌آمیز است و ما را به پیش‌روی در کتاب، می‌کشاند. نام‌هایی مثل: 
آیدا، امید و شیشۀ عمرم..   
آیدا، تپش‌های قلبم..  
آیدای خوب من..  
آیدا، خدا و مذهب من..
نامه‌های شاملو به آیدا، بسیار روح‌نواز شکل گرفته. شیرینی واژه‌های شاملو خواننده را غرق احساس می‌کند. فضای کتاب، افکار، احساسات، ذهن و قلب شاملو را نشان می‌دهد و البته اشاره‌هایی هم به بعضی مسائل سیاسی و ادبی روز می‌کند. نامه‌های مثل خون در رگ‌های من، در واقع ما، را به بخشی از زندگی و درون شاملو می‌برد. در سال‌های چهل تا پنجاه.
در انتهای کتاب تصویر هفده‌ نامه با دست‌خط خود شاملو آورده شده است.
«نمی‌دانم. نمی‌دانم این «بدترین شب‌ها» را شروع کرده‌ام یا دارم شروع می‌کنم. اما، به هر تقدیر، این ساعات تاریک و بی‌امید، این روزهایی که دست کم، اگر هیچ موفقیت دیگری درش نبود، اینش بود که به امید دیدار تو شروع می‌شد و حتی اگر هم در آخرین ساعات شب با نومیدی کامل، مثل دفتری بر هم نهاده می‌شد، باز این امید که فردا بتوانم ببینمت زنده نگهم می‌داشت، می‌دانی؟ از فردا صبح، دیگر این امید را هم از دست خواهم داد. امید بزرگی بود که اقلاً روزی یک بار تو را ببینم. اقلاً این امید به من نیروی آن را می‌داد که صورتم را بتراشم و از قبر خودم خارج بشوم برای آن که آفتاب وجود تو به جسم رطوبت کشیدۀ من بتابد. می‌دانستم که آیدای من امید و حرارت و آفتاب زندگی من با لبخندش در انتظار من است.»
ما یک روز یا چند روز این کتاب را می‌خوانیم، اما احمد و آیدا یک عمر این کتاب را زندگی کرده‌اند. مثل «خون در رگهای من» خواننده را عاشق می‌کند. مثل خون در رگهای من، گوشزد خوبی به کسانی است که اعتقاد دارند عشق بعد از ازدواج از تب و تاب می‌افتد و پس از آن زندگی یکنواخت می‌شود.آن‌ها نمی‌دانند که می‌توان عاشق بود، ازدواج کرد، و عاشق ماند. شاملو با اینکه قبل از آیدا هم تجربۀ ازدواج داشته اما تجربه ‌عشق و انتخاب درست را بعد از آیدا به دست آورد. 
روزی که من تو را از دیروز کمتر دوست داشته باشم، آن روز آفتاب طلوع نخواهد کرد.

        

          نامه هایی پر از احساس و شوریدگی و عشق.... 
و خانه ای که در آن محبت، پاداش اعتماد  است.
        

          🌷نوشته های این کتاب را باید در وقت خالی در عصر، با منظره ی طبیعت خواند،فارغ از دنیای آدمها و فضای مجازی
شما گوشی به دست بخوان و جملات زیبا را از روی کتاب بنویس، یکسال بعد کتاب برایتان هیچ ارزشی نخواهد داشت.
از کتاب‌ها لذت ببریم
        

          نه به این کتاب بلکه به این عشقِ زیبا ۵ ستاره میدم.
        

          افسوس، چشم های تو که مثل خون در رگ های من دوید، یکبار دیگر مرا به زندگی بازگرداند...
        

          نمی‌دونم چقدر بگم از اینکه به آیدا حسودی کردم، و چقدر دوست داشتم این نامه‌هارو!
        

          تمامش کردم؛ در نیمه‌ی شبی که انتهای روزی سخت و جان‌فرساست. نمی‌خواهم قبول کنم که در میان این همه سردرگمی، این کتابِ سرشار از وفاداری را خوانده‌ام...
چند نکته به ذهنم می‌رسد:
۱. برخی از نامه‌های شاملو، لحنی غرورآمیز دارند و در کل نامه هایش احساس خودخواهی را می رساند.
۲. نظم تاریخی در نامه‌ها رعایت شده اما اطلاعات ضمنی نیز لازم است؛ مثل علت نوشتن هر نامه و وقایع پیش از آن.
۳. فقط یک مورد از پاسخ‌های آیدا در این کتاب هست و جا داشت بیشتر از این آورده شود.
در کل لذت‌بخش بود و یک بار خواندن آن لازم است.
        

          احساسات شاملو واقعا لطیف بود تو این نامه‌ها...


هزار بار می‌بوسمت، احمدِ تو.🙃
        

          عاشقانه‌ای که هر جوانی در این دوره و زمانه باید بخواند و جایگاه والای عشق را بیش از پیش درک کنند. 
        

          درخت با بهار و ماهی با آب زنده است،و من با حرف‌های تو.
        

          آقای شاملو با نوشتن این نامه ها منو رقیق کرد. :))
پیشنهاد میکنم بخونید.
        

          خیلی زیبا بود... استادی که خوندن این کتاب رو به سرم انداخت میگفت آیدا رو از نزدیک دیده...یعنی همین چند سال پیش هم حتی زنده بوده.البته نمیدونم هنوز هم هست یا نه... ولی فقط یه همچین عشق آتشین و اشعاری با همچین کلمات لطیف و با احساسی میتونه آدم رو نود سال زنده نگه داره :) 
        

          ۹۸.۱۲.۲۹
        

          اگه آیدا نبود، صدای بوف کور و سگ‌های ولگردِ وق وق صاحاب، تنها همدم حاجی آقا تا خود سایه‌روشنِ سحر بود؛
اگه آیدا نبود، هیچ باغی توی آینه نبود که هوا رو تازه کنه؛
اگه آیدا نبود، ققنوس زیر خاکسترِ خیس شده از بارون دفن می‌شد؛
اگه آیدا نبود، خبری از شکوفه در مه نبود؛
اگه آیدا نبود، ابراهیم توی جهنمِ نبودن می‌سوخت؛ 
گلستان، معجزه‌ی حضور آیدا بود.
اگه آیدا نبود . . .

فرقِ بود و نبودِ آیدا، فرق صادق هدایت و احمد شاملوئه.
شاید اگه آیدای هدایت هم کنارش می‌موند، الان نامه‌های هدایت به آیدا رو می‌خوندیم . . .

شاملو ابراز علاقه نمی‌کنه، با آیدای خودش راز و نیاز می‌کنه 
و این فرق عاشقانه‌های شاملو با تمام عاشقانه‌هایی بود که قبل از اون خونده بودم.


و عشقت، 
پیروزی آدمیست
هنگامی که به جنگ تقدیر می‌شتابد...




        

          برای من جذاب نبود روند خسته کننده ای داشت.
نمیدونم چطور نظرات مثبت زیاد هستش ولی خب قابل احترامه.
در تمام کتاب حس مور مور پوست و خمیازه کشیدن بهم دست می‌داد بعضی اوقات حس میکردم چندشم میشه من عشق واقعی رو حس نکردم آقای شاملو قابل احترام هستند ولی از نظر من نوشته ها از سر شهوت بود و اغراق های بیش از حد همون لاس خودمونی اما ادبی من عشق رو حس نکردم و کتاب محتوای جالبی نداشت و هیچ چیزی به من اضافه نکرد و فقط وقتم رو هدر داد.
اگر بخواییم کتاب رو خلاصه کنیم فقط میشه گفت:آیدا تو زیبایی ،فوق العاده ترین زنی هستی که دیدم،از من دور نشو،دوست دارم ببینمت در آغوش بکشم و ببوسمت .
محتوای این همه صفحات همین سه خط است.
با احترام.
        

          از یه جایی به بعد کتاب دیگه تکراری شد،همش حرفای تکراری و عاشقانه همیشگی که البته نمیشه هم انتظار خاصی داشت بالاخره نامه های یه عاشق به معشوقش بوده که حالا تبدیل به کتاب شده .در هرصورت به نظرم با نخوندنش چیز خاصی رو از دست نمیدید :)
        

          بخش های عاشقانه کتاب واقعا آدم رو احساساتی میکنه
اما یک ستاره بخاطر خصوصی بودن بخش هایی از کتاب نمیدم ،حس خوبی بهم نمیداد ،و ستاره دیگر رو بخاطر حس مالکیت احمد آقا روی آیدا خانم ندادم🙄از فمینیست بازی خوشم نمیاد ولی حس عاشقانه و دلنشین کتاب رو خراب میکرد...
        

          خب تامام شد. بگذارید از عنوانش شروع کنم؛ "مثل خون در رگ‌های من"؟ از عاشقانه‌ترین و قشنگ‌ترین تعبیرهایی‌ه که شنیدم.
و اما خودِ کتاب. نامه‌ها، نامه‌های عاشقانه‌ای که در جمله به جمله‌ش عاشقی رو می‌بینی که به وضوح و شدت عشقش رو فریاد می‌زنه و قربون صدقه‌ی خدای کوچکش می‌ره.
لذت بخش‌ه. ولی برای من؟ نه کاملاً. خب چون همچین عشقی برام مبهم و ناآشناست. این حجم از خواستن و شوق دیدار و تلاش برای با هم بودن. واقعاً چیزی نیست که حتی یک بار به چشم دیده باشم که بتونم باور کنم حقیقت داره. چون نیست، این روزها نیست.
و احساس می‌کنم زندگی با شاعر یه موقع‌هایی می‌تونه سخت باشه، بعضی موقع‌ها شاید فقط دوست داری بشنوی دوستت دارم، به همین کوتاهی و خودت تا تهش بری، اینکه هی بگی و بگی و بگی ، خسته کننده می‌شه. برای من و در نظر من یعنی.
در آخر کتاب، اسکن نامه‌های شاملو و کارت پستال‌هاش قرار داره که دیدنش واقعا جالب‌ه.