راستش رمان پلیسی زیاد نخوندم که بتونم بگم رمان پلیسی خوبی بود یا نه... فقط می تونم بگم رمان بدی نبود، همین. 
اما جدا این کتاب رکورد فروش هری پاتر رو شکسته؟!؟ کام آن!!!
        

          خب این تقریبا اولین تجربه من توی ژانر جناییه.... معمایی خونده بودم قبلا اما جنایی نه.
.
کتاب دختری در قطار که کتاب ناشناخته ای هم نیس، در مورد زنیه که هرروز توی قطاری که سوار میشه، به خونه های کنار مسیر با دقت نگاه میکنه و به خصوص یه خونه براش جذابه، جایی که یه زوج زندگی میکنن، زوجی که به نظر اون زن زندگی کامل و بی نقصی دارن. .
روی جلد نوشته خوندن این کتاب نظر شمارو در مورد زندگی دیگران عوض میکنه ... برام جالب بود چون من امسال تصمیم گرفتم کم کم روی خودم کار کنم و زود قضاوت کردن رو کنار بذارم. و حالاهم سومین کتابی که امسال میخونم در همین مورده.
راستی ترجمه کتاب هم خوب بود.
کتاب خیلی جالب و جذابه و کاملا شمارو با خودش همراه میکنه... راستش خیلی ترغیب شدم بیشتر تو این ژانر کتاب بخونم.
        

          یا حضرت خیانت😂☠️
جدی این کتاب رکورد فروش هری پاتر رو شکسته!
هری پاتر کجا و این کتاب کجا..؛فقط خیانت بود،اصلا موضوع خاصی نداشت🙄
        

          جنایی خوبی بود و واقعااا جنایی بود
یک جنایت واقعی
یک دیوانگی واقعی
از اون دسته کتابای جنایی ای که هیجان دارن نبود و چیزی که زیاد توی داستان دیدم خیانت بود
همهه داشتن به هم خیانت میکردن
دوستش داشتم این کتابو و همونطور که گفتم سبک جنایی بودنش با اونایی که قبلا خوندم فرق میکرد
یجورایی انگار جنایی بزرگسال بود
در کل خوندنشو پیشنهاد میدم
        

          کتابی جنای ومعمای بود از اون چیزی که فکر می کردم خفن تر بود پایانی شوکه کننده داشت 
        

          دختری در قطار یک رمان ماجراجویی، پلیسی و روان شناسی است. از خواندن آن پشیمان نمیشوید اگر از ژانر جنایی و معمایی خوشتان می‌آید. پائلو هاوکینز خوب ذهن مخاطب را درگیر قصه میکند و در حالت تعلیق ان را تاپایان رمان میکشاند.

.
«دختری در قطار» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/3917
        

          نمیدونم این کتاب چرا انقدر معروف شده!!!
 ۸۰ درصد شخصیت‌ها فاسد و  ۱۰۰  درصد روانپریش هستند 
 شخصیت اصلی باعث سردرد و
ما بقیه شخصیت‌ها تقریبا باعث تهوع آدم می‌شد.
 من این کتاب دوست نداشتم 
        

          رمان سرگرم کننده جذابی بود.. تریلرِ معمایی...  ازش یه فیلم هم به این نام ساختند ولی امتیاز منتقدینش کمه
        

          به عنوان یه رمان معمایی خیلی جذاب بود . در سبک خودش آدمو درگیر می کرد . من دوستش داشتم 
        

          روایتی کاملا مدرن که شخصیتهای این اثر را به شکل منحصربفرد به یکدیگر متصل کرده و در نهایت پایانی غافلگیرانه را رقم می‌زند.
        

          رمان جذاب و زیبایی بود،تو دو روز تمومش کردم،داستان  معمایی خوبی داشت  و تا آخر نمیشد در موردش حدس زد،چیزی که برام جالب بود اینکه  آدما رو از روی ظاهر نسنجیم مثل کاراکتر راشل ،که  مگان و اسکات رو  از رو  ظاهر،یه زوج خوشبخت میدید،ولی در واقعیت  اینجور نبود.
        

          بدک نبود. 
اما خوب برای فرهنگ ایرانی، غیر قابل قبول هست. خیانت های مکرر شخصیتهای داستان به همسرانشان، اعصاب خواننده ایرانی رو خرد میکنه!

        

          این کتاب رمانی معمایی و جنایی هست. داستان با تعلیق هایی عالی داستانی دلهره آور و پرکشش  را رقم می زند تا جایی که دوست نداری کتاب را برای یک لحظه زمین بذاری.
من خودم عاشق رمانهای معمایی جنایی هستم و این کتاب واقعا عالی بود. 
پایانی غافلگیرکننده  داشت و من لذت خوندن  این کتاب را تا مدتها  با خودم همراه داشتم.

        

          جذاب، نثر روان، با شخصیت های کاملا ملموس. فکر میکنم "غیرقابل پیش بینی" حق مطلب رو به خوبی در مورد این کتاب ادا میکنه. کتابی که نمیتونید روش هیچ نظر قاطعی بدید و هر لحظه یه غافلگیری داره. من عادت دارم حین مطالعه نظراتم رو بنویسم اما این کتاب همه معادلات من رو بهم میزد و هر لحظه وادارم میکرد نظرمو تغییر بدم. کتاب بیشتر بنظرم یه رمان اجتماعی بود تا پلیسی، یعنی تعریف من شاید از پلیسی چیز دیگه ایه.
پ.ن1: خیلی دوست داشتم در مورد شخصیت ها بنویسم اما نمیدونم چه جوری این همه احساس و فکر رو جمع و جور کنم!
پ.ن2: ترجمه مهرآیین اخوت رو خوندم، روان و خوب بود.
        

          شخصیت اصلی داستان ویژگی های جالبی داره. فکر میکنم نویسنده برای خلق همچین شخصیتی، جسارت به خرج داده چون به نظرم هرکسی تواناییش و نداره که از دل همچین ادم شکست خورده و ضعیفی یه قهرمان بکشه بیرون.
        

          هیچ وقت نفهمید آدم ممکن است دلش برای چیزی تنگ شود که هیچ وقت نداشته؛ ممکن است برای چیزی که نداشته سوگواری کند.....
        

          متن خوب و روانی داشت...
قابل زمین گذاشتن نبود، و خوب روایت کرده بود.
تنها چیزی که نفهمیدم در مورد تاریخ ِ نوشته ها بود که یه کم پس و پیش بود...(هرکی حوصله داشت بیاد در موردش حرف بزنیم) 
کتاب به این سبک کم خونده بودم. حقیقتا بد نبود.البته به قول سعیده برای سرگرمی :)
در نهایت احتمالش هست که بازم از این نویسنده کتاب بخونم. لحظات خوب و نسبتا پرهیجانی بود :))
        

          کتاب تقریبا خوبی بود زمانی که در حال خواندن هستی باید به تاریخ و تعویض شخصیت های داستان توجه کنی و این باعث میشه داستان رو از چشم هر کاراکتر با زوایای مختلف تجسم کنی
        

          از زمانی که خریدمش به من چشمک میزد! نمیدانم چرا خریدمش! اما آن زمان از پرفروش بودنش اطلاعی نداشتم!شاید یکی دو سال قبل بود که خریدم اما هربار که طرح روی جلدش قلقلکم میداد تا شروع به خواندنش کنم،چیزی در من می‌گفت نه! قطعاً الان مود خواندنش را ندارم!
باید مثل من عاشق ژانر معمایی - جنایی باشی تا کتاب را در میانه خواندن رها نکنی! کتاب جوری نوشته و ترجمه شده که جذابیت دارد اما در خیلی از مواقع از خودت می‌پرسی واقعاً چرا هنوز دارم این کتاب را میخوانم؟!
مثلا در شروع داستان با شخصیت‌هایی آشنا میشویم که عادی نیستند، یکی الکلی است ، آن یکی به زنش خیانت کرده و دیگری زنی است که وارد زندگی زن شوهرداری شده!
بعدتر با دو شخصیت دیگر آشنا میشوی که نمیدانی چرا؟! گرچه بعدا یکی از این‌دو‌ تبدیل به مقتول میشود و تازه دلیلش را متوجه میشوید!
کتاب در ژانر درام جنایی نوشته شده که فردی در آن به قتل رسیده و گره اصلی داستان پیدا کردن قاتلش است؛ با این حال پلیس کم‌رنگ‌ترین حضور را در داستانی دارد که به دلیل جنایی بودن انتظار حضور پررنگ پلیس را داریم و حتی معمای داستان و پیدا شدن قاتل هم در نهایت توسط پلیس انجام نمیشود که خیلی عجیب است!
اواسط کتاب یادداشتی نوشتم مبنی بر اینکه چطور میشود یک پزشک نامش به عنوان مظنون اصلی قتل در رسانه‌ها منتشر شود اما بی آنکه در زندگی عادی یا حرفه کاری‌اش تاثیری بگذارد،جریان عادی زندگی را در آن ببینیم! بالاخره ۴ نفر از مشتریانش باید در مورد او تجدید نظر کرده باشند یا برعکس به دلیل اتهامی که از او برداشته شده شهرتی به هم بزند! اما چنین چیزی را نمی‌بینیم! او همانطور به روال گذشته بیمارانش را ملاقات میکند!
تقریباً ۷۰درصد کتاب را خوانده بودم که قاتل را در ذهنم یافتم! از آنجا به بعد تنها به دنبال نشانه‌های قوی‌تر بودم تا بفهمم که حدسم درست بوده! شاید بخاطر علاقه و دیدن فیلم‌های زیاد در این ژانر باشد، شاید هم برای همه خوانندگان با رسیدن به همین اندازه از کتاب همه چیز روشن شده بود!
بدترین بخش کتاب روایتهای گوناگون از زبان ۳ زن است که هر کدام بعضاً روایت خودشان از اتفاقی واحد را داشتند!البته به خودیِ خود این موضوع می‌توانست نقطه جذابیت باشد،اما برای من اینگونه نبود!به خصوص وقتی بخشی از ماجرا توسط خود مقتول روایت میشد! و این روایت آنگونه پیش رفت که مقتول در اواخر کتاب تا آخرین لحظه پیش از به قتل رسیدن،روایت خود را از اتفاقات تعریف میکند! اما برای که؟  و چگونه ؟!
یعنی او دفترچه یادداشتی داشته؟ خاطراتش را نوشته؟! یا بالاخره چه؟!اصلا به فرض که او پیش از مرگ خاطراتش را مکتوب کرده!خاطرات لحظه مرگش را چه کسی روایت میکند؟! مگر میشود کسی به قتل برسد و لحظه به قتل رسیدنش را توصیف کند؟!!!
در مجموع آنقدر رمان خوبی نبود که به احترامش کلاه از سر برداریم و بگویم «واو! بهترین رمانی بود که خوانده‌ام!» و آن‌قدرها هم بد نبود یک قلم قرمز رویش بکشم و بگویم «اوه! این بدترین رمانی بود که خوانده‌ام و کسی وقتش را برای خواندنش تلف نکند!»