راستش رمان پلیسی زیاد نخوندم که بتونم بگم رمان پلیسی خوبی بود یا نه... فقط می تونم بگم رمان بدی نبود، همین. 
اما جدا این کتاب رکورد فروش هری پاتر رو شکسته؟!؟ کام آن!!!
        

          خب این تقریبا اولین تجربه من توی ژانر جناییه.... معمایی خونده بودم قبلا اما جنایی نه.
.
کتاب دختری در قطار که کتاب ناشناخته ای هم نیس، در مورد زنیه که هرروز توی قطاری که سوار میشه، به خونه های کنار مسیر با دقت نگاه میکنه و به خصوص یه خونه براش جذابه، جایی که یه زوج زندگی میکنن، زوجی که به نظر اون زن زندگی کامل و بی نقصی دارن. .
روی جلد نوشته خوندن این کتاب نظر شمارو در مورد زندگی دیگران عوض میکنه ... برام جالب بود چون من امسال تصمیم گرفتم کم کم روی خودم کار کنم و زود قضاوت کردن رو کنار بذارم. و حالاهم سومین کتابی که امسال میخونم در همین مورده.
راستی ترجمه کتاب هم خوب بود.
کتاب خیلی جالب و جذابه و کاملا شمارو با خودش همراه میکنه... راستش خیلی ترغیب شدم بیشتر تو این ژانر کتاب بخونم.
        

          طرفدار کتاب‌های معمایی و رازآلود و جنایی هستم و این کتاب هم از نسبتاً خوب‌های این دسته بود. داستان پرکششی بود. از شیوه‌ی روایتش خوشم میومد و خوندنش واقعاً سرگرم‌کننده بود. ولی پایانش انگاری یه‌کم زد تو ذوقم. یعنی بعد اون همه انتظار و کنجکاوی‌ای که آدم درطول خوانش درش برانگیخته می‌شد، این پایان این‌جوریش می‌کرد که meh .
        

          بعضی وقتا  آدم ها ی هستن کاری میکنن که تو فکر کنی مقصری 
و تقصیر تو بوده و  حس بی ارزشی و حس گناه کار بودن و اینکه اشتباه از توهه
 اون دورغ میگفت به خودش هم دروغ میگفت 
کسی که خیانت میکنه همیشه خیانت میکنه 
ذات بد هیچ وقت عوض نمیشهه🙂😉

        

          قطعا اگر کتاب را به اسم کتابِ پرفروش به دستم نمیدادند، در دو جا کتاب را رها میکردم. یکی همان ابتدای کتاب که شروع به شدت مزخرفی دارد و برای من هیچ گیرایی نداشت. آمیزه ای از تباهی و پوچی و سردرگمی و سردرد و ...! همه را یکجا جلوی مخاطب میریخت. و دیگر بعد از قتل! که با خودم فکر میکردم که تقریبا داستان معلوم ست و دیگر خیلی دلیلی ندارد کتاب را این همه کش بدهد! شاید بگویند که نویسنده میخواست مخاطب را غافلگیر کند، اما نویسنده باید فکر این را هم میکرد که بعد ازقتل، شاید خیلی جذابیتی برای مخاطب وجود نداشته باشد! 
موضوع داستان به شدت مبتذل است، و گاه حس میشود که نویسنده مجبور است شخصیت های داستان را بی دلیل، به گناه آلوده کند که نشان بدهد همه این کاره هستند و موضوع را دست نزند. روایت داستان به جز آن دو جایی که اشاره شد خوب است. بنظر میرسید که اگر آن دو جا درست بشود، به علاوه خرده کاری هایی نظیرِ عوض نکردن های بی دلیلِ راوی، خصوصا در اواخر رمان، روایت گری داستانِ بدون اشاره به محتوا، عالی میشد. بنظر میرسد این سبک تعلیق در روایت گری، برای فیلم سازی عالی ست و اصلا گویا رمان، یک فیلم نامه ست که راوی نوشته است.
خواندن کتاب به دلیل موضوعِ مبتذلی که دارد به هیچ کس توصیه نمیشود. حتی نوعِ روایت گری هم با این که خوب است اما باز تم و موضوع داستان آنقدر جریان دارد که بنظر میرسد این کتاب نباید به کسی توصیه شود و برای یادگیری این نوع روایت، چند فیلم نگاه کنند بس است! 
چرا این کتاب پرفروش شده است؟! (البته در رابطه با پرفروشی اش باید تحقیق کرد، ولی فرض میکنیم که پرفروش شد) یا به دلیل روایتِ آن است، یا داستان و یا آمیزه ای از این دو. جواب به این سوال یک بینشی را به انسان میدهد از جامعه ی مخاطب
        

          بد نبود.
        

          کتاب از نظر شخصیت پردازی گاهی قوی و گاهی ضعیف بود!
 داستان به شدت کند پیش میرفت ، شاید بشه گفت یک سوم آخر کتاب تازه جذابیت پیدا کرد..

داستان درمورد سه خانم ، به نام های ؛ ریچل، آنا و مگان است که دور از هم زندگی می‌کنند و شناخت درستی از هم ندارند ولی زندگی آنها به همدیگر گره خورده است!

ریچل خانمی شکست خورده و معتاد است که تصور میکند تنها کسی که زندگی اش نابود شده خودش است! 

ریچل هرروز مسیر تکراری را با قطار طی میکند ،
ولی یک روز از پنجره قطار اتفاق عجیبی را تماشا میکند که مقدمه ای بر یک قتل است!
        

          زنی الکلی که یک شکست عشفی را هم می گذراند حالا درگیر یک ماجرای جنایی شده.
همه چیز بر علیه اوست اما مصرف زیاد الکل و ضربات روحی باعث مختل شدن حافظه اش شده تا نتواند از خودش دفاع کند
تکه های پازل شب حادثه کم کم در طول رمان به ذهنش برمی گردد تا روایت بصورت خطی نشود و پریشانی روایت رمان های مدرن را داشته باشد.
این تریلر روانشناسانه را به دوست داران رمان های ژانر توصیه می کنم.
        

          فقط میتونم بگم عالی بود
        

          نمیدونم این کتاب چرا انقدر معروف شده!!!
 ۸۰ درصد شخصیت‌ها فاسد و  ۱۰۰  درصد روانپریش هستند 
 شخصیت اصلی باعث سردرد و
ما بقیه شخصیت‌ها تقریبا باعث تهوع آدم می‌شد.
 من این کتاب دوست نداشتم 
        

          پایانی به‌شدت جذاب! اینو خواستم اول نظر بگم چون برخلاف شروعش که خیلی جذبش نشده بودم و بین خوندن‌ها فاصله می‌افتاد، ۶۰ درصد اخر کتاب رو تقریبا پشت هم خوندم! :)

نقل جذاب و قلم روون بعلاوه جابجایی بین شخصیت‌ها در حین داستان از نقاط مثبت این اثر زیبا، از همه مهم‌تر مخصوصا برای رمان‌های پلیسی جنایی این ویژگی هم داشت که پیش‌بینی قاتل کار سخت و غیر ممکنی بود عملا و چه شخصیت روانی‌ای داشت، از اونایی که باید بذاری تو خون خودشون خفه شنننن! :)
        

          به اواسطش که رسیدم حس کردم دارم سناریوی فیلمهای ترکیه ای رو میخونم، اما آخراش بیشتر و بیشتر به نظریه فروید و غرایز مرگ و زندگی فکر کردم
بنظرم جزو کتاباییه که نظریه فروید خیلی خوب برای تحلیلش جواب میده
        

          امان از این تبلیغات
کتاب رو بیشتر به خاطر تبلیغاتی که براش انجام شده بود خوندم، حیف که بدم میاد وسط کتاب بذارمش کنار وگرنه حتما این کار رو می‌کردم.
واقعا نمی‌دونم چرا این کتاب اینقدر ازش تعریف شده.
داستانش شبیه فیلم‌های هالیوودی بود، اصلا انتظارش رو نداشتم.
        

          رمان دختری در قطار چند ماه پس از انتشار رکورد فروش افسانه‌ای کتاب هری پاتر را شکست. دختری در قطار نه تنها یک رمان مهیج و پلیسی، بلکه تریلری روان‌شناسانه است که موفق شد خیلی زود رکورد پرفروش‌ترین‌هایی چون هری پاتر را بشکند و همچنان در صدر باقی بماند. این رمان با روایتی مدرن سراغ موضوعی کلاسیک می‌رود تا این بار وحشت و خون را از میان درد و ترومای زنانه بیرون بکشد.
ریچل که زنی دائم‌الخمر است، برای خودش ارزشی قائل نیست؛ از نظر او زنان فقط از دو وجه قابل توجه‌اند: وضعیت ظاهری و نقش مادری‌شان. پس با این حساب او که ظاهری معمولی دارد و نازاست، نمی‌تواند مورد توجه مردی واقع شود؛ موهبتی که احتمالا از نظر او زن‌های دیگر قصه -آنا و مگان- از آن بهره‌مندند. ریچل بیش از آنکه در واقعیت زندگی کند، در خیال و بین آدم‌هایی خیالی که فقط خودش آن‌ها را می‌بیند سیر می‌کند، آن‌قدر که درگیر حوادث بینشان می‌شود. حوادثی که هیچ وقت رخ نداده‌اند. اما چه اتفاقی می‌افتد که زندگی زن‌های این داستان در هم تنیده می‌شود؟ 
پائولا هاوکینز برای بیان این داستان کار مهمی کرده؛ او دقیق و موشکافانه به اطرافش و آدم‌ها، آدم‌های معمولی چشم دوخته. داستان او روایتی مدرن و چند صدایی از ماجرای سه زن است که هر کس از زاویه دید خودش آن را برایمان تعریف می‌کند. این داستان از طریق مقایسه مستدل شخصیت‌ها وارد فضای داستان‌های زناشویی درباره خیانت و ازدواج می‌شود و به اثرات مخرب زن ستیزی می‌پردازد. ضمن اینکه از ویژگی راویان که بسیار غیرقابل‌اعتماد هم هستند بهره می‌برد. 
موفقیت رمان دختری در قطار دست چند سال بعد از داستان دختر گمشده نشان می‌دهد که خوانندگان به آن دسته از داستان‌های جنایی ازدواج محوری که درون مایه داستانی‌شان هنجارهای فرهنگی را نقد می‌کند و زنان وزن بیشتری در این نقد فرهنگی دارند، علاقه‌مند هستند. تا قبل از این داستان‌ها، داستان‌های جنایی در ژانر جاسوسی مطرح بودند و نویسندگان مرد برتری نوشتن چنین داستان‌هایی را از آن خود می‌دانستند. اکنون با تمرکز روی زنان برای خلق موقعیت درام از لابه‌لای زندگی آنان و با نوید یافتن ریشه‌های درد و رنج زنانه، جای تریلرهای جاسوسی در داستان های مهیج عقب رفته است.
        

          گاهی داستان مثل یه پازل میمونه باید تک تک قسمت ها رو سر جا درستش بزاری تا بتونی تصویر رو کامل ببینی.
این کتاب دقیقا همین طور هست...
ذهنت درگیر میشه و در پایان همین خستگی حالت رو کلی بهتر میکنه.
نقطه قوت داستان حضور چند راوی برای روایت یک داستان هست.
        

          از همون وقتی که کتاب( into the water) یا همون (درون آب)  رو از این نویسنده خوندم و شیفتش شدم فهمیدم که باید حتما این رو بخونمش 
شاید یه وقت هایی تردید داشتم که اونقدری که براش مشتاق بودم خوب نباشه ولی واقعا انتظارم رو بر آورده کرد 
حقیقتا دوستش داشتم و خوشحالم از خوندنش 
مطمعنم ریچل رو که بلخره تونست زندگیش رو تغییر بده، آنا و اون شخصیت عجیب و جالبش، تام و دروغ هاش، اسکات و مگان یا به قول ریچل جس و جیسون و... رو از یادم نمیره 
انگار که با این کتاب زندگی کرده باشم  همونقدر برام دوست داشتنیه
( البته این حرف میتونه یکم ترسناک باشه چون کتاب جناییه ولی خب شما منظور کلی رو بگیرید لطفا 😂✨) 
        

          احساس می‌کنم کتاب نقاط منفی زیادی داشت. جذابیت جلب توجه کننده ای نداشت. به شدت سلیقه ایه. و از همه مهمتر من اصلا نمیتونم بگم که کتاب حتی جنایی بوده. تنها انتظاری که داشتم یه پایان خوب بود که به نظر میرسه برآورده نشده. درضمن یه تئوری ای هم دارم اونم اینه که قسمتی که ریچل در قطار داشته به این فکر میکرده که یا شوهرِ مگان یا شخصB دست به یکی کردن یا خودش خونه زندگیش رو ول کرده یا  شخص دگیری جز شخصB و شوهر مگان بوده نویسنده در واقع داشته به ما گزینه هایی رو برای پایان میداده. یعنی درواقع یک پایان باز هم نبوده. یک داستان با چندپایان. (حدس میزنم که)نویسنده خواسته همه ی موارد رو برای مخاطب های مختلف رقم بزنه. حالا اینکه آیا این کارش جلت توجه کرده و موفق بوده یا نه بحث دیگری‌ است.
        

          بر عکس تمام تعریف هایی که ازش شده بود من اصلااااا این کتابو دوست نداشتم و ریتمش خیلی کند بود😶😐