یادداشت سید علی مرعشی

        «دختری در قطار»
ممنون از خانم ها‌کینز برای خلق چنین شخصیت اولی که تا آخر روی مخ خواننده راه می رود!
جالب اینجاست که راوی اصلی داستان نیز خود اوست.
کتاب از لحاظ داستان خیلی حرف جدیدی ندارد، ماجرای دختری است که شاهد قتلی به صورت نیمه هوشیار بوده و رابطه ی او با مظنون های اصلی قتل تا پایان ماجرا برای پیچیده کردن داستان و ذهن مخاطب استخدام شده اند.
نقش کم رنگ پلیس از نقاط اصلی ضعف داستان است که رسما بجز در ابتدای کار هیچ جایگاهی در داستان ندارند و کلا شخصیت اول داستان با کنجکاوی فراتر از انتظار تا پای جان برای حل این معما به پیش می رود.
ناخوش بودن حال شخصیت اول(نوشیدن مشروبات و...) و فراموشی صحنه های حساس ماجرای قتل بسیار شبیه داستان های جنایی دیگر و فیلم های جنایی است،که برای خواننده ی مجرب موجب ملال است. 
سوال اصلی من علت بالا بودن استقبال از این کتاب در سطح جهان است که البته با مضامینی همچون«خشونت علیه زنان» و... حدس هایی می زنم...
 انتقال احساسات شخصیت های داستان تحسین برانگیز است که به موجب این مهم خانم ها اختمالا ارتباط بهتری با داستان برقرار کنند، هر چند که از اول جلوی خودم را می گرفتم که این را نگویم ولی خب من بارقه های تفکر فمنیستی را در این اثر مشاهده می کنم!
Thanks ms.Hawkins for creating such a annoying character!
It’s not a surprise when you find her as a main narrator!
About the story I’m not going to revealed any thing, but it has some major problems: Police doesn’t take part as much as it should in any crime in this story and that’s not realistic!
Author tried to show a misty situation by making the first character drunk and got concussion,but thats a lame trick for a professional reader.
The strong part of a story is the female discretions which is so delicate and true.