یک داستان ملال آور از غر زدن های مداوم دختری که فکر میکنه سطح عقل و شعورش از بقیه بیشتره
کتاب کوتاهه حدودا ۲۵۰ صفحه ست و تا صفحه ی ۱۳۰ هیچ داستان خاصی شروع نمیشه
فقط شرح حال و غر زدنه
دوسش نداشتم
        

          بر اساس اطلاعات گودریدز و همینطور یک حس مبهم و گنگ، دومین باری بود که این کتاب رو خوندم، اما از قصه‌ش، به جز چند صحنه‌ی کوچک، هیچ چیز به یاد نداشتم. مسلما همین مسئله بهتر از هر تعریف و تمجید یا نقدی، امتیاز کتاب رو نشون می‌ده، اما من همیشه از خواندن کلاسیک‌ها و برونته‌ها لذت می‌برم و این کتاب رو هم دوست داشتم. 
کتاب کاملا عاری از هر گونه حادثه و اتفاقه و همه چیز کاملا قابل پیش‌بینی اتفاق می‌افته، اما باز هم یک کلاسیکه و یکی از دو کتاب نوشته شده توسط ان برونته، و به همین علت ارزش یک‌بار خوندن رو داره.
        

          تصمیم دارم بعد از خواندن کتاب دیگر آن برونته، در یک یادداشت کتاب‌های سه خواهر را مقایسه کنم. 
درباره این کتاب که اولین اثری است از آن برونته که خواندم، باید بگویم داستان خطی و ساده‌ای دارد. اتفاق خیلی مهمی در داستان نمی‌افتد، شخصیت اگنس شبیه خون آن برونته است. (مثلا من از نزدیک این خانواده را می‌شناسم😅) 
همه چیز خیلی معمولی و ملو پیش می‌رود. حتی سخنرانی‌های مذهبی نویسنده و ابراز عشق‌ها هم در حد متوسط است. مثل اینکه بیایید جین آستین را با شارلوت برونته بریزید در مخلوط کن، آن برونته در بیاورید!
سخنرانی های مذهبی شارلوت را در داستان آن می‌بینیم اما انصافا خیلی رقیق تر از شارلوت، و ابراز عشق‌ها هم رقیق است در حد غرور و تعصب جین آستین. خلاصه اینکه "خواهر کوچیکه" بوده دیگر، زیاد بهش سخت نگیریم.
        

          این کتاب هم تموم شد 
خیلی روایت معلم گونه تری نسبت به بقیه کتاب هایی خواهران برونته داشت بنظرم . ‌‌... 
و اینکه با توجه به زندگی  خواهران برونته حس میکنم زندگی واقعی هم توی صفحه ۲۳۰ به پایان میرسه نه ۲۵۵
اما کتاب خوبی بود . توصیه می کنم 
        

          من معلمم(یعنی تا قبل تولد پسرم بودم)، برای همین خوندن از احوالات معلم‌‌ها برای من با تجربه‌ی یک ساله‌ی شیرین سالِ گذشته‌م به شدت دلچسبه. 🧁🤌🏻
شاید علت این‌که به "اگنس گری" با وجود نظرات منفی که کاربرا نسبت بهش داشتند، فرصت شنیدن دادم  این بود که " آن برونته" یک معلم سر خونه بوده و اگنس گری رو با تجربیاتی که داشته نوشته.
باید بگم از فرصتی که دادم به کتاب راضی ام. 
اگنس دختر منطقی آروم و عاقلیه‌. وقتی خانوادش دچار مشکل مالی می‌شن تصمیم می‌گیره با معلم شدن، کمک خرجشون باشه.
 اون معلم سرخونه‌ی یک خانواده‌ی پولدار تازه به دوران رسیده می‌شه و تجربه‌ی اولش چندان موفقیت آمیز از آب در نمیاد. ولی  اون دست از تلاش بر نمی‌داره و  این بار  وارد خانواده "ماری ها" می‌شه...
مواجهه اگنس با بچه‌ها و تلاش‌هایی که داشت برای من جالب بود. اتفاقات تلخ و شیرین و روزمرگی‌های یک دختر که سعی می‌کنه عاقلانه تصمیم بگیره و رفتار کنه. 
راستش خداروشکر  کردم که  تجربه ی من و اگنس زمین تا آسمون فرق داره و همچین شاگردای عجق و وجقی به پستم نخورده. دخترای کلاس من گوگولی و مهربون و فوق العاده احساساتی بودن. به شدت دوستم داشتن و دوسشون داشتم. راستش دلم برای اگنس سوخت با این شاگردای عتیقه‌ش.
خلاصه که این داستان روند آرومی داره، اگه دنبال پیچ و تاب و هیجان هستید مناسبتون نیست.
 اما اگه از روند ملایمی که به عشق و عاشقی می‌رسه خوشتون میاد پیشنهاد می‌کنم بخونید.
البته من به نسخه صوتیش گوش دادم☺️🌱
        

          به نام خالق کلمات
شاهکاری دیگر از خواهران برونته.آن برونته کوچکترین عضوخانواده برونته هاست و با وجودی که ۲۹ سال بیشتر نزیست، دو شاهکار خلق کرد به نام های مستاجروایلدفل هال و اگنس گری. به جرات میتوان گفت اگنس گری زندگی نامه ی خود اوست. دختر کشیشی فقیر که در جوانی معلم سرخانه می شود با مشقت فراوان سالهای ابتدایی جوانی را سپری می کند و دست آخر مدرسه ای تاسیس می کنند با این تفاوت که در واقعیت مدرسه خواهران برونته شاگردی به خود نمی بیند.
داستان در عین سادگی جذاب است به طوری وقتی در سطور آن غرق می شدم قادر به درک زمان نبودم. لحن داستان و نحوه بیان و انتخاب کلمات در عین سادگی خواننده را به دنبال خود می کشد.
بیان سختی های زندگی و فقر و تنگدستی و تلاش اعضای خانواده برای بقا و دوام به خوبی بیان شده است.
دختر کوچک و عزیز کرده خانواده به سرعت احساس بزرگی می کند و به مبارزه با زندگی برمی خیزد و بی هیچ تجربه و همراه و کمکی به جنگ با مشکلات می رود و در این راه صبر و استقامت می آموزد.
همیشه خواندن آثار خواهران برونته روح زندگی و تلاش و مبارزه برای بقا را بر می انگیزد...
        

          این خواهر از خواهران برونته، علاقه زیادی به سخنرانی  در حد یک مُبلّغ مذهبی داره، از تعریف و تمجید درباره دین مسیحیت گرفته تا ویژگی های یک ادم دین دار و عاقبت به خیر!
تو کل داستان هم یه ادم متوسط نداریم، ادم ها یا بَدَن و بی دین و بی توجه به مذهب، یا  دیندارن و بی توجه به لذت های دنیوی غرق در توجه به امورات الهی!
در نهایت هم که خوب ها به خوب ها و بدها به بدها میرسن!
        

          کسایی که من رو می‌شناسن می‌دونن تا به این سن - که میگن سن بلوغ عقله - رسیدم هنوز به وادی کتاب‌های دوره ویکتوریایی انگلیسی وارد نشدم. نمی‌فهمم هوار صفحه کتاب درباره اینکه کی با کی ازدواج کنه با کلی توصیفات درباره مهمانی‌ها و جشن‌ها و خاله‌زنک‌بازی‌های چه جذابیتی داره. (کاملا واضحه دارم برای جین آستین هوایی میزنم یا نه؟) 😄
اما برونته‌ها چیز دیگری هستن. جین ایر که عزیز دلمه و یه کلاسیک_عاشقانه برای تمام فصول. حالا اگنس گری هم به این فهرست تک‌اسمی وارد شد تا جین ایر دیگه تنها نباشه. 
        

          این کتاب رو بخاطر برونته‌ای بودنش خوندم.
یه عاشقانه کلاسیک خیلی ملو، بدون حادثه و کشمکش خاصی
نه شخصیت پردازی فوق‌العاده‌ای داره نه تعلیق یا حتی غافلگیری
هیچ چیز عجیبی تو این کتاب نیست و همه چیز قابل پیش بینی
اما باید اعتراف کنم خوندنش برام لذت بخش بود.
        

          خواهران برونته ذاتا آرام و کم فراز و نشیب مینویسند(لااقل در آثاری که من خواندم این طور بود)اما اگنس آرام تر از بقیه بود...
شخصیت پردازی خاص ویلت و عاشقانه های جین ایر را نداشت اما باز هم جذاب بود.زندگی آرام اگنس مثل خیلی از ما و ثبت خاطراتش باعث شد فکر نکنم زندگی همه قرار است یک ماجراجویی عجیب غریب باشد با یک عشق سوزان یا یک حادثه همراه باشد.گاه آرام است و ساده اما دلپذیر.
        

          🌺 روزمرگی‌های دختر جوانی از خانواده یک کشیش که هنگام دچار شدن خانواده به فقر، به عنوان معلم‌سرخانه مشغول به کار می‌شود.
🌺 من این کتاب رو با علم به این که گره و فراز و فرود خاصی نداره، بعد از چند کتاب پرهیجان، مطالعه کردم و از انتخابم راضیم. اما این یکنواخت بودن رمان، بیشتر از حد بود طوری که داستان رو غیرطبیعی می‌کرد. یعنی داستان حتی مواقعی که شخصیت به گفته خودش بسیار حال بدی داشته هم یکنواخت بود و هیچ احساس عمیقی رو منتقل نمی‌کرد. این حجم از نبود هیجان و احساس غیرطبیعی و عجیبه‌.
🌺 شخصا با خواندن روزمرگی افراد هیچ مشکلی که ندارم هیچ، به این موضوع علاقه هم دارم اما نه در قالب رمان و نه به این سبک و زبان. ترجیح خودم به خوندن روزمره‌ها بصورت ناداستان هست اما داریم رمان‌های خوبی که کاملا از دل روزمره‌ها بیرون اومدن و بسیار قوی‌تر بودن.
🌺 اگر بخوایم کتاب رو با ۲تا اثر قوی‌تر و موفق‌تر که داستان و روند مشابهی داریم مقایسه کنیم، می‌تونیم به کتاب "پروفسور" اثر شارلوت برونته و کتاب "چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم" اثر خانم زویا پیرزاد اشاره کنیم.
🌺در کتاب پروفسور توجه به جزئیات و توصیفشون نقطه قوت کتاب محسوب می‌شه. چیزی که این کتاب ازش خالی بود. توصیفات کم و کلی حقیقتا مشکل اصلی من با کتاب بود.
🌺 در کتاب خانم پیرزاد، زبان شیوا و توصیفات دقیق همین نقش رو داشت که باز هم این کتاب ازش بهره‌ای نبرده بود.
🌺 بخش‌هایی که اگنس از انجیل و آیاتش حرف می‌زد یا توصیفاتی که از فرهنگ طبقاتی انگلستان ارائه می‌داد، جزو جالب‌ترین و بهترین بخش‌های کتاب بود.
🌺 ترجمه آقای رضایی از نقاط قوت کار بود.
🌺 درنهایت خوندن این کتاب برام تجربه خوبی بود اما کتابی نیست که دوستش داشته باشم و یا دوباره بخونمش.
        

          a quiet little book with gorgeous prose where particularly nothing happens but it was so peaceful and beautiful
        

          موقعی که شروعش مردم فکر میکردم قراره یه جین ایر دیگه بخونم و چقدر ذوق کردم، اما الان که تمام شد دلم میخواد برمو جین ایر بخونم.
        

          خب برای اینکه نویسنده‌ش خانم "ان برونته" بود این کتاب رو خوندم و بسیار هم لذت‌بخش بود. حرف زیادی راجع بهش ندارم که بگم. قلمش شیرین و دلنشین بود و منو یاد آنشرلی می‌نداخت و داستانش هم نسبتا جذاب بود.
در واقع اگر می‌خواهید یک عاشقانه‌ی آروم و بدون هیچ جنجالی بخونید که در کنارش شخصیت اصلی مشکلات شخصی‌ای رو هندل می‌کنه، این کتاب رو پیشنهاد می‌کنم.
        

          کتاب صوتیشو گوش دادم از اپلیکیشن ایران صدا
داستان خیلی خیلی کلیشه ای و نخ نماست و صرفا به خاطر اون حس قشنگ قرن ۱۹ میلادی خوندمش
داستان یه روند معمولی و بی جزئیات داره به طوری که از اواسط داستان میشه پایانشو کامل حدس زد
قطعا گوش کردن نسخه صوتیش بهتر از متنشه متن ممکنه یکم اذیت کننده باشه
        

          قلم آن برونته رو بیشتر از خواهراش دوست داشتم.
        

          یادداشتی بر اگنس گری:

حجم کمی دارد، ساده است و خط داستانی پیچیده‌ای ندارد. راوی آن دختری به نام اگنس است و می‌خواهد در سن کمی که دارد معلم سرخانه شود. اگر درباره‌ی زندگی نویسنده بخوانیم، تقریبا یقین پیدا می‌کنیم که بخش بسیار زیادی از رمان تجربی است. 
نویسنده با شفافیت و وضوح کامل وضعیت یک معلم سرخانه را شرح می‌دهد. شغلی که در رمان‌های زیادی از آن نام برده شده است اما هیچ جایی به مشغله‌های آن، این‌گونه اشاره نشده است. درواقع موضوع و هدف اصلی رمان سختی‌های معلم سرخانه بودن است.
اگنس دختری درون‌گراست. دختری «بسیار» درون‌گرا. به‌طوری که در روند خواندن، باید شناختی نسبت به او پیدا کنیم تا از وضعیت درونی‌اش باخبر شویم. درک کردن و نزدیک شدن به شخصیت اگنس کار سختی نیست، تجربه‌های حسی او برای ما آشناست. او کاراکتری است که به خودش باور دارد اما اطرافیانش او را این‌گونه نمی‌بیند، و بیش از آن‌که بخواهد به دیگران خودش را ثابت کند، این کار را برای خودش انجام می‌دهد. 
توصیفات مناظر و آب و هوا کاملا متناسب با حال روحی اگنس است. ان برونته به خوبی در ذهن خواننده تصویر می‌سازد و فصل ۱۷، اعتراف، احتمالا یکی از به‌ترین و لذت‌بخش‌ترین فصل‌هایی است که امسال خواندم. 
«این بود شمه‌ای از فکرهای من در آن برهه. می‌توانم باز هم بنویسم، می‌توانم قلم‌فرسایی کنم، می‌توانم به اعماق بروم و غوطه بخورم، فکرهایی دیگر را افشا کنم، سوال‌هایی پیش بکشم که خوانندگان از پاسخ دادن به آن‌ها در بمانند، به نتیجه‌هایی برسم که شاید خلاف پیش‌داوری‌های خوانندگان باشند، یا شاید هم تمسخر خوانندگان را برانگیزم، چون از درک‌شان عاجز خواهند بود. اما همین شمه بس است و من حد خود را نگه می‌دارم.»
شاید زیاد بودن جنبه‌ی مذهبی آن کمی خسته‌کننده باشد اما این رمان را دوست دارم، آرام و ساده است با این حال در سادگی‌اش جزئیات زیادی دارد. 
خواندن‌ش مانند حرکت دادن آرام پا در رودی جاری است. لطیف، آرام، با نسیمی خوش که می‌وزد.
        

          در کل کتاب خوبی بود اما؛ برای من اون کشش جذابی که توی دیگر آثار کلاسیک وجود داره ،وجود نداشت .عاشقانه خیلی سطحی داشت و داستان قابل حدس بود. 
        

          چطور برونته می‌تواند با روی کاغذ آوردن زندگی روزمره داستانی این حد دوست داشتنی  خلق کند ؟
خب ، شاید فکر کنید آدم حوصله سربری هستم که جذب یک کتاب حوصله سر بر ( به عقیده نود درصد افراد !) شده ، من هم جلویتان را نمیگیرم ! به هر حال سلیقه سلیقه است ! یکی از ماجرایی پرکشش خوشش می آید ، یکی دیگر از روند آرام و بی هیجان ! 
بنده که هر دو  سبک را می‌پسندم!
بگذریم ، کتاب اگنس گری برای همه خوب است ، مثل یک قرص مسکن برای روزهایی که دیگر تحمل استرس و اضطراب ندارید و دلتان یک کنج خلوت ، یک لیوان چای لیمو و کمی آرامش می‌خواهد. 
پیشنهادم این هست که کتاب رو از اپلیکیشن ایرانصدا دانلود و گوش کنید ، خانم نسرین کوچک خانی برای ضبط این کتاب هیچ چیزی کم نگذاشتند !
امیدوارم همه از خوندن ، یا گوش کردنش لذت ببرین...
        

          چندتا نظر منفی راجع به این کتاب دیدم و بدون هیچ انتظار خاصی رفتم سراغش. اما اونقدری که بقیه گفتن بد نبود، یک کلاسیک با سبک روایتی بسیار شبیه به جین ایر اما ساکن‌تر و بدون اتفاق هیجان انگیزی، اما اصلا خسته کننده و حوصله سر بر نبود. اگنس‌گری دختر یک خانواده‌ی نسبتا کم درآمد، که اتفاقا مادرش فرزند شخص ثروتمندی بوده که به خاطر ازدواج با پدر اگنس از خونه طرد شده، هست که در هجده سالگی برای اینکه باری بر دوش خانواده نباشه تصمیم میگیره معلم سر خونه بشه تا درآمدی کسب کنه و این معلم بودن سخت تر از چیزی هست که فکرش رو می‌کنه. مثل خیلی از کلاسیک‌های دیگه از عشق و روابط بین آدم‌ها و خدمتکاران و مهمانی‌ها و ... هم سخن میگه. در نهایت از خوندنش ناراضی نیستم.ه