یادداشت پرنیان مهتاب

        اوایل کتاب با خودم گفتم  چقدر حوصله سر بر و یک نواخته اما وقتی چند صفحه دیگه گذشت تک تک کلمات کتاب توی قلبم تاثیر خودشونو گذاشتن ، جوری با اگنس هم  ذات پنداری کردم که انگار من اگنسم.
با این کتاب من خودمو توی ادبیات پیدا کردم.اگر بخوام خودم رو به یک شخصیت کتابی تشبیه کنم به اگنس گری تشبیه می کنم.
درد و رنج مشترک، احساسات مشترک.
و خیلی خوشحالم که بالاخره خودمو پیدا کردم.
من اگنسم.