کتاب و دنیاش رو واقعا دوست داشتم. گره‌ای که شخصیت‌ها رو به هم متصل کرده بود هنرمندانه در کار نشسته بود و با غافلگیری های زیادی همراه بود. اینکه از چند زاویه با زندگی یک نفر همراه می‌شدیم هم واقعا جذاب بود.
فقط به خاطر تفاوت فرهنگی ما و محتوای کتاب، به نظرم کاملا یک کتاب بزرگسال است.

      

        این جلد از زبان طنز جلد حافظ بی بهره بود و به همین علت و به خاطر زبان رسمی‌اش، جذابیت کمتری داشت. اما باز هم اطلاعات خیلی خوب و مختصری از خیام، شخصیت و شعرهایش برای مخاطب داشت. به نظرم توضیحات و تعاریفی از کل شعر برای تعدادی از سی شعر انتهایی کتاب لازم بود.
در کل چقدر ما کم این جناب خیام یعنی شاعرِ دانشمندِ فیلسوف ِ ستاره‌شناسِ فیزیک دان را کم می‌شناسيم و چقدر کم  آن را به شیوه‌ای جذاب برای نسل‌های بعدی معرفی کرده‌ایم. واقعا حیف!
      

        تصویرگری با گلدوزی پرکار و پر از جزئیات و ریزه کاری تا حالا دیدین؟
اگر ندیدین حتما سراغ این کتاب برید
داستان جذابی نداره ولی تصاویرش واقعا منحصر به فرده
      

        مجموعه سی شعر از نشر شهر قلم، به نظرم جزو مجموعه‌های خوبیه که لازمه به دست نوجوان‌ها برسه تا فارغ از درس و مواد امتحانی، به زبانی شیرین و روان با بزرگان ادبی سرزمین‌شون آشنا بشوند.
من با قلم خانم لزر غلامی در کتاب‌های طنز کودکشون آشنا شده بودم و می‌دونستم که این کتاب هم زبان جذابی باید داشته باشه.
نویسنده در جلد حافظ یک دیدار کلی و جذاب با جناب حافظ رو برای مخاطب فراهم کرده.
در بخش اول کتاب و قبل از سی شعری که عنوان مجموعه هم از اون گرفته شده، اطلاعات مختلفی به مخاطب داده می‌شه. مثل اینکه حافظ الان کجا هست؟ دلدادگان حافظ در دوران معاصر کیا بودن و چه نظری در موردش داشتند و دارند؟ چه حکایت‌‌هایی پشت شعرهای حافظ است؟ حافظ و شعرهاش در دنیا هم سنگ چه شاعر و کتاب‌هایی دانسته می‌شوند؟ خود شعر حافظ چه ویژگی های خاصی داره؟ اصلا چرا به محمد ملقب به حافظ شیرازی می‌گفتند حافظ؟! دوره های سیاسی مختلف بر زندگی و شعر حافظ چه تاثیراتی داشتند؟ و در اخر اینکه چگونه شعر حافظ بخوانیم؟ همه از عناوینی هستند که با زبان طنز و ساده و روان برای مخاطب توضیح داده شدند.
منِ ریاضی خوانده‌ی دورادور دلبسته‌ی حافظ هم بعد از خواندن بخش اول کتاب جور دیگری با بخش دوم کتاب یعنی سی شعر انتخابی از حافظ همراه شدم. به ویژه اینکه در کنار شعرها ، لغات نسبتا سختشون هم توضیح داده شده بود .
منابع انتهایی هم تاییدی بر این است که شما در این کتاب تنها با تفسیر به رای نویسنده رو به رو نیستید. 
این کتاب رو که حجم کمی هم داره هم خودتون  بخونید هم به نوجوان‌های اطرافتون هدیه بدید تا لذت بیشتری از حافظ خوانی ببرن.
(این رو بگم که متن در بعضی قسمت‌ها کنایاتی هم به شرایط زندگی کنونی داره😉 )
      

        داستان وقت گذرانی اختصاصی نوه و مادربزرگ با کلی شیطنت و کارهای جذاب. 
امادربزرگی که اینقدر پایه باشه گلی‌ست از گل‌های بهشت 😊
      

        از ان کتاب‌های پر از خلاقیت و بامزگی که چشمان بچه‌ها هنگام خواندنش حسابی برق می‌زند.
وقت خواب شده و سوفی کتاب گربه کوچولویش را اورده تا به عنوان اخرین کتاب قبل از خواب خوانده شود. اما روال طبیعی داستان، به سوفی نمی‌چسبد و چیزهای جدیدی وارد داستان می‌کند و خیلی دلچسب داستان را پیش برده و به پاین می‌رساند. تصاویر در کتاب واقعا جداب و خیال انگیز و بامزه اند! مخصوصا حالت‌های چهره پدر🤣🤣🤣 
      

        گرافیک و تصاویر کتاب واقعا عالی هستن
اما اگر قراره این اثر رو به عنوان یک کتاب کودک نگاه کنیم، به لحاظ ادبی و زبانی مناسب کودک نیست. جملات طولانی‌اند و پاراگراف‌ها در هم و خیلی از مفاهیم گفته شده هم انتزاعی اند و برای کودک غیرقابل درک
متن اخر کتاب هم کاملا ادبیات بزرگانه‌ای دارد.
از همه مهم‌تر در کتاب هیچ منبعی ذکر نشده که بشه فهمید چقدر از متن مستنده و چقدرش  از خلاقیت ذهن نویسنده تراوش شده است.
به نظرم جا داشت کاریکاتور و تفاوتش با نقاشی هم براب کودک مختصرا توضیح داده می‌شد.
      

        مجموعه رات به لحاظ محتوایی واقعا از مجموعه‌ی دیگه‌ی این نویسنده یعنی ناروال و ژلی عقب‌تره
نشر چشمه هم گرافیک کار رو بهتر دراورده تا نشر کیوی. مخصوصا فونت متن اصلی این مجموعه خیلی توی ذوق میزنه و با محتوای کتاب ناهم‌خوانه.
توی این جلد رات می‌خواد بپره داخل یه گودال گل که برادرش اونو از زالوهای توی گودال می‌ترسونه. رات هم شجاعتش رو جمع میکنه یه شنل می‌پوشه یه ماهیتابه می‌ذاره سرش، یه در سطل آشغال میگیره دستش و یه جارو هم به عنوان شمشیر برمی‌داره اما حس می‌کنه چیزی کمه تا اینکه یه دماغ خوکی برای خودش میذاره و تبدیل می‌شه به یه سیب‌خوکی قهرمان! و در نهایت هم می‌فهمه کرم توی گودال هست نه زالو
کلا هم توصیفات این جلد به خوک‌ها بیشتر نزدیک بود تا سیب زمینی‌ انگار نویسنده تن خوک‌های اشغال دوست و گِل خوارش، لباس سیب زمینی کرده باشه😁
      

        ایذا همچون زایو، رمانی است که در آینده و با محوریت ایران روایت می شود.  با پایان یافتن ویروس زایو و ارام تر شدن جهانی که به یکپارچگی بسیار نزدیک شده است، یک عامل مخرب دیگر که در همان ازمایشگاهی که ویروس زایو تولید شده، پا به جهان می گذارد. این عامل جدید، یک انسان دستکاری ژنتیک شده است.
برخی شخصیت های اصلی جلد قبل، مثل دکتر پارسا و حافظ، در اين جلد هم جزو شخصیت های اصلی هستند که در کنار شخصیت هایی مثل یک هکر جوان، یک محافظ جوان و یک زن دانشمند در کنار شخصیت منفی کتاب که رائول نام دارد، حوادث را به پیش می برند.
داستان از حمله سایبری به پخش زنده اولین بازی های المپیک رایانه ای جهان شروع می شود، جایی که تمام انگشت های اتهام به سوی یک هکر جوان کاربلد نشانه می رود، غافل از انکه این اتفاق تنها مقدمه ای بر شروع تغییرات و اتفاقات جدیدی در اینده است. 
اتفاق بعدی، خرابکاری و آلوده سازی در محل کنفرانس جاودانگی است که به میزبانی ایران برگزار می شود و شخصیت های برجسته و تاثیر گذاری از سراسر جهان در ان حضور دارند. خرابکاری دون، در سازمان امنیت فضای مجازی و هنگام بازجویی از متهم خرابکاری قبل رخ می دهد و این خرابکاری ها سلسله وار در نقاط مختلف ادامه پیدا می کند.
در جستجو برای پیدا کردن عامل این حوادث،  این نکته مشخص می شود که خرابکاری، ورای از اثرات ظاهری که روی افراد حاضر در انها داشته، درون و ساختار ژنتیکی افراد را نشانه می گیرد و روش و منش ان ها را دچار تغییراتی غیر قابل پیش بینی می کند.
دانشمندان ایرانی در تلاش برای پیدا کردن درمانی برای این مشکل هستند که رائول،  همان انسان دستکاری شده که تمام این حوادث را برنامه ریزی کرده،  قدم های اخر خود برای اجرایی شدن اخرین و مهم ترین نقشه اش،  یعنی کنترل کامل جهان را بر می دارد، قدم هایی که در ظاهر کامل زیر نظر هستند و قرار است جلوی اجرایی شدن نقشه هایش را بگیرند، اما در نهایت همه چیز از دست مامورین خارج می شود و رائول به هدفش می رسد اما ...
کتاب در همینجا و ناتمام به پایان می رسد، پس باید برای پی بردن به سرنوشت جهان ۱۴۲۰، منتظر جلد بعدی باشیم .
قسمتی از این کتاب از زبان دکتر پارسا :
"عزیزان من، همیشه به یادتان باشد اگر ما رویاهایمان را نادیده بگیریم، اگر ما آرمان ها را شوخی بدانیم، اگر برای ساخت جهان و رویای خود تلاش نکنیم، روز به روز منفعل تر خواهیم شد. و در نهایت به رکود می رسیم. از تجربه کردن فرار می کنیم، و گرفتار ترس می شویم. ترس باعث می شود مدام مشغول توجیه کردن گذشته و حال باشیم. می مانیم  و دنیایی سرشار از غفلت‌. همه از خود دور و دورتر می شویم. بعد از خدای خود هم دور می شویم و انجا، برای همیشه، به یک هیچ بزرگ می رسیم. و انسان...، انسان، برای هیچ آفریده نشده!"
      

        این کتاب اولین رمانی هست که از خانم میرابوطالبی خواندم و جزو ژانر وحشت و ترس دسته بندی می‌شه.
من اهل کتاب ترسناک خواندن نیستم و هیجان کتابای فانتزی و علمی تخیلی، بدون وجود عاملی لرزه بر تن انداز برام کافیه (بگذریم از اینکه مقدار وحشت خیلی از کتابای این ژانر واقعا خیلی کمه) اما دوست داشتم بدونم توی این کتاب تالیفی چه خبره.
داستان از نگاه افشین، پسر نوجوانی که از ناحیه پا برای همیشه دچار معلولیت شده و با عصا راه میره، روایت میشه. مادر افشین فوت کرده و اون با پدر و مادربزرگ و پدربزرگی که توی روستا به خوبیش شناخته میشه، زندگی می کنه.
پسری به اسم جلال، هم کلاسی افشین هست. جلال هم پدر  و مادرش رو از دست داده و داییش که ظاهر الصلاح هم نیست در محله‌ای متروک و عجیب زندگی می‌کنه.
افشین سعی می‌کنه به طریقی وارد خونه دایی افشین بشه تا بفهمه تو خونه‌ی اون‌ها چه‌خبره  و اونجاست که به رازی پی می‌بره؛ رازی که پای اون رو به دنیایی جدید با موجوداتی عجیب و اتفاقاتی عجیب‌تر باز می‌کنه.
در کل به نظرم کتاب خیلی عمیق صحنه‌های ترسناک رو باز نمی‌کنه(من هیچ جا نترسیدم😅) و به همین دلیل این کتاب رو برای نوجوانی که در سنین پایین دنبال کتابای ترسناکن، گزینه مناسب و  بی اسیبی ‌می‌دونم. داستان هم جذابه و نویسنده دائم خواننده رو با سیر تندی از  اتفاقات مختلف همراه می‌کنه.
در کتاب از  موجودی به نام*اوته‌نه‌پیش‌تیم* نام برده میشه. من گمان می‌کردم این اسم رو نویسنده خودش ساخته اما گویا این اسم متعلق به حضرت نوح هست. ولی نتونستم ارتباطی بین شخصیتی که این اسم رو داشت با حضرت نوح پیدا کنم😁.
      

        با ناروال و ژلی قابل مقایسه نبود.
هم شخصیت پردازی و اتفاقات،هم گرافیک متفاوت دو نشر، هم موضوع و پرداخت از اون خیلی عقب‌تر بود
واقعا اینکه یک سیب زمینی به داورهای مسابقه‌ پشت کند و  خط باسنش را به رخ‌شان بکشد، چیز بامزه‌ای است؟!

      

        داستانی که نداشت
اینقدر هم اسب تک شاخ و رنگین کمان شش رنگ درش پررنگ  بود که من  را به خودش حسابی بدگمان کرد.
      

        وقتی کتاب‌های طنز مو ویلمس رو خوانده باشی چنین کتابی برات کم مزه می‌شه!
این کتاب هم مثل جلد قبلی روی لطفا و خواهش می‌کنم و برخی آداب زبانی تاکید کرده.
اما به موضوع دیگری هم در داستان پرداخته شده، هرچند نه خیلی دلچسب. 

جوجه دعوت سگ رو  قبول می‌کنه و برای نهار میره پیشش در حالی که سگ می‌خواسته اون رو بخوره ولی جوجه متوجه نبوده.
نابغه به موقع می‌رسه و به جوجه را نجات می‌ده. اما جمله‌هایی در ادامه می‌یاد که می‌شه گفت داره به کودک  غیرمستقیم در مورد تعریفی که دیگران از ما می‌کنن و  پذیرش دعوت‌‌شون برای رفتن به همراهشون هشدار میده.

مثلا جوجه توی صحبت با نابغه میگه وقتی سگ بهم گفت  بوی پام شبیه بوی جوجه است حس خیلی خوبی بهم داد و در ادامه میگه وقتی نهار دعوتم کرد حس خاص خوبی بهم داد. بعد نابغه در جوابش میگه که سگ اصلا نمی‌خواسته جوجه حس خوب یا حس خاص خوبی داشته باشه بلکه جوجه یکی از غذاهای سگ‌هاست و در چنین جاهایی جوجه باید خیلی مراقب باشه
      

        یک کتاب کمیک کم‌مزه! راجع به چیزی که نابغه(انسان توی تصویر) اصرار دارد تخم چشم است و بقیه می‌گویند که تخم مرغ است.
لطفا و خواهش می‌کنم هم توی داستان تکرار می‌شه
      

        واقعا یک کتاب کودک بود؟...نبود...
نه تصاویر خوبی داشت و نه حتی تصاویر با متن همخوان بودند. داستان هم مبهم، غیر جذاب و ضعیف...
اصلا چرا چنین کتابی باید چاپ شود؟!