اگنس گری اولین کتابی که از ان برونته و دومین کتابی که از خواهران برونته خوندم. دختری صبور و آرام که ناخودآگاه حین خوندن کتاب اون حس آرامش رو به خواننده منتقل می‌کنه. طبق همون چیزی که از کتاب انتظار می‌رفت، داستان متمرکز بود روی چالش‌های شغل معلم سرخونه   و مستقل شدن. اگر شخصیت به شدت درونگرایی داشته باشید، شاید با اگنس احساس همدردی کنید. اون سختی‌ها و فشار هارو تحمل کرد تا خودش رو به خودش اثبات کنه. اما اگنس در عشق جنگجو نبود و برای عشقش هیچ تلاشی نکردو خودش رو سپرد به دست سرنوشت، که البته با شخصیتش همخونی داره . کاراکترهای کتاب شاید کمی اغراق آمیز بودن ، اما به خوبی شرح داده شدن. به خصوص شاگردهای سرتق و سرکش داستان.یک رمان آروم و ملایم، برای روزهایی که از داستان‌های پر از تنش و هیجان‌خسته شدید.
      

        خیلی عجیب بود. با بقیه آثار جین آستین که من خونده بودم تا حدودی تفاوت  داشت. قسمت‌هایی به عنوان نویسنده کتاب دیالوگ‌هایی اضافه شده بود، همچنین نیش و کنایه‌هایی که در قالب طنز بیان می‌شد. بین هنری و کاترین داستان عاشقانه‌ایی بوده، اما اصلا به این موضوع چندان که باید توجه نشده بود و هیچ علاقه و کشش چندانی توی روند داستان بینشون دیده نشد، اگرچه به نظر میومد مسئله اصلی کتاب همین بود. جدای از همه اینها، روند داستان اصلا جذاب نبود و چون حالت گوتیک داشت ک موردعلاقه من نیست، از اون کتابا نبود که نشه زمین گذاشت. 
      

        رمان عقل و احساس با گذر زمان تا حدودی سرگرم کننده و شیرین بود، اما نبود هیجان از طرفی باعث میشد در ابتدا کسل کننده باشه. پایانش عجیب بود و اصلا قابل پیش بینی نبود حداقل برای من. شخصیت الینور رو با اینکه خیلی منطقی و خشک بنظر می‌رسید دوست داشتم🫠