شنیده بودم بالزاک گاهی به سفر می رفت تا مناظر و خانه هایی که میخواست در کتابش بیاره رو به طور دقیق و از نزدیک ببینه.
با خواندن این کتاب، متوجه صحت قضیه شدم!
شاید این حجم از دقت در توصیف جزئیات برای برخی خوشایند باشه، ولی متاسفانه علاقه‌ی منو جلب نکرد.
بعلاوه که در اغلب داستان های فرانسوی - و آمریکای جنوبی - به سادگی ساختار های خانواده و پیوند زناشویی رو زیر پا گذاشته و روابط نامشروع رو عادی نشون میدن که باعث میشه مورد پسندم قرار نگیره.
بنابراین به طور کلی از این کتاب خوشم نیومد، به حدی که نمی تونم در مورد خوبی داستان یا قدرت نویسندگی بالزاک نظری بدم.
پ ن : از معدود کتاب هایی که از کتابخانه‌ی دانشگاه قرض گرفتم.
      

        مجموعه‌ی خوبی بود! گاهی از دست شیطنت های وروجک حرص می خوردم - با اینکه خودمم در اوایل نوجوانی بودم - و دلم می خواست استاد ادر مهربان، اینقدر بهش آسون نگیره!😂
      

        یادش بخیر! قبلاً کانون پرورش فکری، چه کتاب های خوبی رو برای کودک و نوجوان ارائه میداد.
      

        قطعاً جناب مارتین یکی از بهترین نویسندگان معاصره و بس! تا به حال چنین قدرت قلمی در به تصویر کشیدن موضوعات ندیده‌ام... موضوعاتی که قبلاً بارها در موردشون نوشته شده ولی جناب مارتین قادره طوری اون رو بیان کنه که تا به حال کسی نگفته!
وقتی در مورد تاثیر جنگ روی زندگی مردم عادی می نویسه، با گوشت و پوستت حسش می کنی! وقتی از بازجویی و شکنجه میگه، انگار خودت داری اون رنج رو متحمل میشی. وقتی از مشاغل میگه (مثل کشتی رانی در رویای تب آلود)، دلت میخواد خودت هم کاپیتان بشی و روی رودخانه‌ی میسی سی پی کشتی رانی کنی!
اصلاً کی فکرش رو می کرد یک کوتوله - با عرض معذرت، صرفاً یک اصطلاحه - تبدیل به یکی از جذاب ترین شخصیت های تاریخ داستان و سینما بشه؟ کی بجز جورج مارتین چنین قدرتی در خلق شخصیت داشت؟
افسوس و صد افسوس که جناب مارتین بقیه‌ی کتاب رو - به دلایل متعدد از قبیل حجم بالا و غیر قابل چاپ جلد های بعدی - ننوشت!
هر چند که... از خواندن همین داستان نیمه کاره هم فوق العاده خوشحال و راضیم!
      

        اگه دراکولای برام استوکر اینقدر در نظرم شیرین و دوست داشتنی نبود، این کتاب قطعاً رتبه ی اول محبوبیت رو در بین کتاب های خون آشامی برای من کسب می کرد.
داستانی بسیار جذاب و پر کشش - مثل همه‌‌ی آثار جناب مارتین - با ارائه‌ی نظریه ی معقولی در مورد خون آشام ها!
      

        مجموعه‌ی نغمه‌ی یخ و آتش؛ علاوه بر خط داستانی فوق العاده جذاب و قدرت نویسندگی کم نظیر جناب مارتین، برای من از ارزش خاصی برخورداره... .
چون به خاطرش کتابخانه‌ی الکترونیک (فیدیبو) رو نصب کردم!
به خاطر کنجکاویم در مورد این داستان - و عدم تمایلم به دیدن سریالش که متاسفانه ۱۹+ ساخته شده - و طولانی بودن مجموعه، تصمیم گرفتم به صورت نسخه‌ی الکترونیک تهیه‌اش کنم که اگه حداقل از خریدنش پشیمون شدم، حجم زیادی رو توی کتابخانه‌ی اتاقم اشغال نکنه!
و چقدر خوب شد که این تصمیم رو گرفتم!
چون نه فقط با دنیای "نغمه‌ی یخ و آتش" و یکی از بهترین نویسندگان معاصر آشنا شدم، بلکه با فیدیبوی عزیزم هم آشنا شدم که دروازه‌ای به سوی هزاران کتاب الکترونیک در دسترس، خوانش راحت و قیمت های بسیار مناسب (نسبت به نسخ چاپی) رو به روی من باز کرد و از اون زمان تا به امروز؛ حتی لحظه ای، نه از خواندن "نغمه‌ی یخ و آتش" پشیمون شدم و نه از آشنایی با فیدیبو!
خلاصه که... دستتون درد نکنه جناب آقای مارتین!
پ ن : و همچنین، خدا قوت به دست اندر کاران اپلیکیشن عالی فیدیبو!
      

        نظر تمام کسانی که این کتاب رو خوندن و به گوش من رسیده مشابهه : چقدر واقعی! دقیقاً حقیقت رو بیان می کنه.
ولی من هرگز این کتاب رو دوست نداشته و مطابق با واقعیت ندیدم. احساسم به این کتاب مطابق سخنان شهید مطهریه در مورد حماسه ی عاشورا : عاشورا دو صفحه داره، یکی سیاه و دیگری سفید. فرشتگان فقط صفحه ی سیاه بشریت رو دیدن که پرسیدن : چرا می خواهی موجودی خلق کنی که در زمین فساد و خون ریزی به راه میندازه؟ ولی خداوند که از صفحه ی سفید بشریت هم آگاهه، فرمود : من چیزی می دانم که شما نمی دانید.
می دونم تقریباً همه ی انقلاب ها محکوم به شکست بودن.
می دونم برای ساخته شدن یک جامعه ی جدید و بروز تحول، تغییرات یک شبه کارساز نیست بلکه باید از پایه و تدریجی، فرهنگ سازی کرد (مثل کاری که پیامبر برای ترویج دین انجام دادن).
می دونم پادشاه فرانسه رفت و ناپلئون اومد...
می دونم تزار ها رفتن و کمونیست ها اومدن...
به وضوح می بینم سرنوشت انقلاب خودمون چی شده... دارم تو عواقب خیانت ها، ندانم کاری ها و بی لیاقتی هاش زندگی می کنم!
ولی هیچ کدوم از این ها،به نظرم کافی نیست تا آدم به انقلاب، فقط به چشم سیاهی نگاه کنه و بس!
حداقل برای لحظه‌ای مردم؛ تو مسیر یک انقلاب، با هم همدل و همراه شدن، فداکاری کردن، نوع دوستی کردن.
برای لحظه‌ای به چیزی جز زندگی روزمره و خودشون فکر کردن.
سرنوشت خیلی ها طی انقلاب ها عوض شد. شخصیت خیلی ها ساخته شد. بچه هایی پرورش پیدا کردن که معلوم نبود بدون اون انقلاب، تو چه مسیری قدم برمی داشتن.
خیلی ها در طول یک انقلاب، راه خودشون رو پیدا کردن.
حتی اگه بعداً سقوط کردن. حتی اگه خیانت دیدن و پشیمون شدن. حتی اگه وضعیتشون بدتر از قبلِ انقلابشون شد... .
ولی باز هم می ارزید!
چون فقط این دنیا، نیست!
دنیای دیگری هم هست. دستِ غیبی هم هست.
حساب تک تک فداکاری ها، جهاد ها و زحمت ها رو دارن و بابتش قراره اجر دریافت کنن.
مهم نیست یکی از خوک ها رو خائن اعلام کنن. مهم نیست اسب زحمتکش رو به سلاخ خونه بفرستن.
چون پاداش این قبیل زحمات، محفوظه. همون طور که سزای خیانت کار ها هم سرجاشه.
کی می تونه بگه تمام کارهایی که کرده، با موفقیت همراه بوده و سرانجام، به مطلوبش رسیده؟
زندگی این دنیا، جز رنج نیست.
تنها چیزی که مهمه، اینه که تلاشمون رو بکنیم.
چه می دونیم آینده ی تغییر چطور میشه! ما باید کار درست رو انجام بدیم و باقیش رو بسپریم به خدا.
برای همین،هرگز با محتوای این کتاب موافق نیستم. درسته که کمونیست ها کابوسی به معنی واقعی کلمه ایجاد کردن... ولی تزار ها هم در فساد و ظلم و تبعید، چیزی کم نذاشتن.
      

        دوست داشتنی و بانمک! اطلاعات خوبی هم در مورد تاریخ افسانه های جادوگری به زبان کودکانه ارائه میده.
      

        به اندازه‌ی شهرتش، جذاب نیست ولی برای قشر نوجوان، ارزش یکبار خواندن رو داره.
      

        قسمت دوم و آخر کتاب "خانه‌ی آرزو ها".
      

        جریانات و مکالمات خیلی تخیلی و امروزی پیش می رفت ولی به طور کلی، برای آشنایی با مصر باستان جالب و جذاب بود.
      

        فوق العاده جذاب و خواندنی! جزو کتاب های محبوب دوران نوجوانی من.
      

        از اونجایی که اهل شعر نیستم، این کتاب رو خیلی پسندیدم چون منو با داستان های شاهنامه به صورت نثر آشنا کرد... داستان هایی که قطعاً ارزش خواندن دارند.
      

        این کتاب رو از کتابخانه ی دبیرستان قرض کردم و خواندم. گرچه خواندنش باعث شد با حال و هوای شاهنامه بیشتر آشنا بشم و ارتباط خوبی برقرار کنم ولی انصافاً چندان مناسب نوجوانان نیست.
      

        جزو اولین کتاب هایی که به نیمه نرسیده، نخواندم و کنار گذاشتم.
پ ن : معرفش بهم گفته بود قلم این نویسنده شبیه جین آستینه!😐