یادداشت مریم شفیق

        معمولاً دوست ندارم به کسی توصیه کنم : فلان کتاب را نخوان! (بخصوص در مواردی که صحبت در مورد کتاب مشهوری باشد) چون معتقدم با خواندن انواع کتاب ها، می توان به سلیقه‌ی شخصی و شناختی از خودمان دست پیدا کنیم.
برای همین، صرفاً اعلام می کنم که به سبک نوشتاری "ترومن کاپوتی" علاقه‌ای نداشته و از خواندن کتاب "صبحانه در تیفانی" نکته‌ی خاصی دستگیرم نشد. در واقع بیشتر وقتم را هدر داد و خواندنش فقط جهت رفع کنجکاوی، مفید بود.
پ ن : فیلم مشهوری هم از روی این داستان ساخته شده که نه به اندازه‌ی کتاب، ولی باز هم بی محتواست. تنها نکته‌ی مثبت، آهنگ فوق العاده زیبای ابتدای فیلم اثر هنری ماچینیست.