یکی دیگر از آثار ادبیات گاثیک که در فضایی شوم و تاریک و در میان اعماق جنگل های اتریش اتفاق می افتد، 
جایی که درون قلعه ای دور افتاده و بدون ارتباط با بقیه، دختر نوجوانی به نام لورا به همراه پدر و خدمتکارانشان زندگی میکنند. کارمیلا با حضور یافتن در آن خانه،نحسی و شومی را برایشان به ارمغان می آورد و انقدر با لورا رفتار گرم و صمیمانه دارد تا لورا متوجه نشود منبع و منشا این نحسی، کارمیلاست!
آخر داستان خیلی یهویی تمام شده و از این نظر اصلا جمع بندی خوبی نداشت
        

          امروز این کتاب رو تموم کردم 
کتاب خوبی بود اما انتظاراتم رو برآورده نکرد 
برای استراحت بین کتاب های دیگه انتخاب خوبی بود 

پ.ن: این عکس رو دوست داشتم به خاطر همین گذاشتمش . 
        

          ایده خوبی داشت ولی جذب کننده نبود 
رو هم رفته بد نبود 
        

          از موضوعش خوشم اومد ولی نقص هایی هم داشت 
مشکلی که این کتاب داشت یکنواخت بودن و نداشتن هیچ نقطه اوج یا هیجانی بود که به نظر من تنها نقص این کتاب بود 
در کل بدون در نظر گرفتن اون موضوع کتاب قشنگی بود 
        

          آخ که چقدر تشنه ام با اینکه همین امروز صبح خون تازه نوشیدم. (وقتی هم سر درد داری و هم اشتیاق ریویوو نوشتن و هم الکل توی خونته)
بنظر خیلی بچگانه و مسخره میاد وقتی که هر کتابی با قهرمان عجیب و غریب میبینم با خودم میگم: وای خدایا این چقد منم!
از جودی ابوت و جین ایر تا الخاندرا و هانتا و الریک بگیر بیا و حالا هم کارمیلا. آخه چطور میشه آدم با یه هیولای خون آشام بیرحم همذات پنداری کنه، خودشو توش ببینه و عاشقش بشه؟ بزرگ شو دختر. 
.....
هیچ می‌دونستید که کتاب ها هم پدرخوانده و مادرخوانده دارن؟
کارمیلا رو خوندم، کتابی که مادرخوانده کتابهای خون آشامی و ترسناکه. حالا چرا مادرخوانده و نه پدرخوانده؟ خب این یک بحث کاملا فمینیستی عه و به این مربوط میشه که آنتاگونیست داستان یک زنه. منطقیه دیگه.
اگر به داستان های گوتیک و ترسناک و معمایی علاقه داشته باشید و خونده باشید می‌بینید که این کتاب هیچ چیز جدیدی از نظر داستانی ارائه نمیده و داستان در حد قصه های جن و پری و افسانه های قومی عه. اما نباید با این دید به کارمیلا نگاه کنید. چون این کتاب وقتی در سال ۱۸۷۲ منتشر شد، راه رو برای داستان های گوتیک خون آشامی بعدی مثل کتاب کلاسیک «دراکولای برام استوکر» تا کتاب معاصری مثل «من افسانه نیستم از ریچارد ماتیسن» و بقیه هیولاهایی که برای زنده موندن به نوشیدن خون انسان احتیاج دارن (مثل همین کامیک الریک که دیشب خوندم) باز کرد. 
خب این اولین بودن توی این ژانر تنها ویژگی جذاب و خاص این کتاب کوچیک نیست، کارمیلا وقتی جذاب تر میشه که بفهمید این اولین کتاب خون آشامی بوده که قهرمانش زنه، و از اون هم جذاب تر تر اینکه خون آشامش گی هستش( هریک از این ویژگی های که گفتم به تنهایی توی یک کتاب نوشته شده در دوره ویکتوریایی به اندازه کافی عجیب و هنجار شکن بوده چه برسه همه باهم).
داستان کارمیلا از یک جایی در زمان حال و از زبان دختری روایت میشه که قربانی نجات یافته یک خون آشام بوده. بعد این راوی شروع می‌کنه به تعریف کردن داستان ترسناک خودش و جالب اینکه مرتب تاکید می‌کنه ممکنه شما داستانش رو باور نکنید یا فکر کنید مشکل روانی داره. در ادامه یک گروه دنبال خون آشام قصه میرن که نابودش کنن و در نهایت هم که خب معلومه کی پیروز میشه.
کتاب باحالیه، کوتاهه، فایلش موجوده و بخونید
        

          زیبا وشوکه کننده🌌
        

          حتی ارزش پی دی اف خوندن نداشت 
کاااملا قابل پیش‌بینی بود،فقط داشتم می خوندم که زودتر تموم‌شه(معمولا ۱صفحه جا مینداختم)🙂
این ۱ستاره هم بخاطر وایبی که بهم میداد دادم
و در آخر این نظریه که من دادم ممکنه برای خیلیا جذاب باشه♡
        

          بدک نیست
        

          این کتاب روند خوب و جملات جالبی داشت و اواسط داستان جالب بود اما پایانش خیلی یهویی بود و میتونست خیلیی بهتر از اینا تموم بشه و پایانش این حس رو میده که انگاری چند صفحه از آخرای کتاب گم شده باشن 
        

          یادداشتی بر کارمیلا:

کارمیلا، بیست و پنج سال پیش از دراکولای برم استوکر، توسط شریدان لوفانو نویسنده‌ی مشهور ایرلندی در ژانر گوتیک، معمایی و وحشت، نوشته شد.

دختری جوان به‌نام لورا/لارا، تجربه‌ی مواجه شدن‌ش با یک ومپایر را روایت می‌کند. 

ترجمه‌ی محمود گودرزی از نشر برج را پیشنهاد می‌کنم. روان است مانند روایت خود لوفانو، که با زیرکی داستانی کوتاه و ساده را از چهارچوب عقل‌گرایی به حس‌‌پذیری انتقال می‌دهد. 
عادت به خواندن داستان‌های گوتیک ندارم، اما برای منِ خواننده‌ی معمولی آن‌ها، اتمسفر وهم‌انگیز و غیرمعمولی‌‌اش به‌خوبی ساخته شد. 

سرم را با رئالیسم گرم کرده بودم. خواندن کارمیلا کمک کرد تا حدی از آن فاصله بگیرم. لذت بردم.
        

          کتابی که با وجود حجم کمش به شدت خوندنش سخته و از کلماتی استفاده کرده که گاهی مجبور میشید معانیشون رو داخل گوگل سرچ کنید تا بفهمید چی میگه خیلی گنگ و مبهمه تا جایی که گاهی گیج میشدم که کسی که داره داستان رو تعریف میکنه دختره یا پسر و اگه طرفدار ژانر خون‌آشامی هستید و واسه همین رفتید سراغش باید بگم که اصلا تو این زمینه جذاب نبود و خیلی به اون هیجان و محتوای خون‌آشامی اشاره جذابی نداشت
        

          خوندنش یه بار جالب بود از اونجایی که همه ی این ژانر از ایشون نشات گرفته ولی بیشتر از اون 
داستان نه ترسناک بود نه هیجان انگیز نه نتیجه خاصی داشت و مجموعا خیلی دوستش نداشتم
        

          داستان کوتاه و خوب بود.و دوستان دقیقا مشکلش همین بود.کوتاه بودنش.آخرش خیلی یهویی تموم شد میتونست قشنگ تر  باشه
        

          یک فانتزی کلاسیک هیجان انگیز و جذاب. اولین ورود خون‌آشام به ادبیات و همین طور اولین خون‌آشام زن. روند داستان خیلی سریع پیش میره با این که حجم کمی داره ولی توصیفات و فضاسازی  جذاب گوتیک  خوبی داره .
        

          خوب بود زیاد به کتابهای این موضوعی و این ژانر علاقه ندارم
        

          سرگرم کننده بود؛ رمانی از قرن ۱۹ که بیست و پنج سال زودتر از دراکولا منتشر شده.
با احتساب این نکته بنظرم اگر علاقه‌مند به آثار گوتیک هستید،خواندن این کتاب کوتاه قطعا می‌تواند لذت‌بخش و جالب توجه باشد.
        

          کتاب سرگرم کننده ایی بود اما اون جاذبه و کشش لازم رو نداشت و از همون اول می‌تونستی حدس بزنی داستان از چه قراره.سرعت روند پیش رفتن داستان خوب بود اما آخرای داستان انگار که نویسنده از نوشتن خسته شده و میخواد زود تمومش کنه خیلی سریع و یهویی تموم شد و بنظرم میتونست خیلییی بهتر از این تموم شه:)
        

          کتاب قشنگی بود 
به همه توصیه میکنم بخونن 
ترجمه ش خیلی خوب بود و محتوای هیجان انگیزی داشت
        

          بعد از خوندن دراکولا از برام استوکر دوست داشتم کارمیلا رو هم بخونم، چون درواقع اولین خون‌آشام زن تاریخ ادبیاته.
به نظرم اگه به آثار گوتیک و ماورالطبیعه علاقه داشته باشید خوبه خوندنش.
        

          کتاب خوبی بود و سرگرم کننده اما اون گرایش و کشش را ازش دریافت نکردم