اگر طرفدار آگاتا کریستی باشید، یعنی به خواندن نوعی از سبک جنایی عادت کرده‌اید که دیگر هر کتابی به چشمتان نمی آید.
به همین دلیل؛ برای من، داستان های ژرژ سیمنون جزو داستان های درجه یک جنایی به حساب نمی آیند ولی به طور کلی جالب و خواندنیست.
داستان های ژرژ سیمنون بیشتر کار پلیسی واقعیست : تحقیقات، بازجویی و تعقیب و گریز که از این جهت، دارای ارزش و اعتبار خاصی هستند. قاتل هم مثل پرونده های واقعی پلیس، لزوماً کسی نیست که از اول در داستان حضور داشته بلکه گاهی پنهان شده و سرنخ ها در انتهای کتاب منجر به پیدا شدنش می شوند.
از بین داستان های مگره، شخصاً به این داستان علاقه‌ی بیشتری دارم و به نظرم جالب توجه تر است.
پ ن : اخیراً مجموعه فیلم های خوبی از داستان های مگره ساخته شده که دیدنشان خالی از لطف نیست.