یادداشت مریم شفیق
2 روز پیش
نمیشه گفت کتابی بسیار عمیق یا پرمحتواست ولی بین کتب داستانی که بعد از سال ۲۰۰۰ منتشر شد و من خواندهام، جزو بهترین ها بود. اخیراً نویسندگان علاقهی زیادی به تلخ کردن شدید داستان ها، وارد کردن مقدار زیادی خیانت و روابط نامشروع و پایان های ناخوشایند دارند ولی این کتاب، علاوه بر داشتن حرفی برای گفتن، از شیوهی مطلوبی برای گفتن از پیام استفاده کرده بود و به خصوص، پایان بندیش بشدت به دلم نشست و ستارهی پنجم رو به همین دلیل دادم. شاید زیباترین و بهترین نکتهای که از کتاب یاد گرفتم، این باشه : همهی پدر و مادر ها انسانند و دارای نقص، ولی به هر حال تمام تلاششون رو می کنن.🥲🩷 پ ن : خداوند همهی پدر و مادر ها رو حفظ کنه.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.