به نام خالق کلمات
این کتاب یکی از بی نظیرترین کتاب هایی بود که خواندم. یک شاهکار به تمام معنا.
داستانی با شروعی ساده و پایانی بینظیر.
وقتی کتاب رو بستم به پهنای صورت اشک می ریختم.
ممنون آقای واسکونسلوس برای این رمان دل انگیز.
بریده ای از متن کتاب :
"برای کشتن که حتما لازم نیست انسان هفت‌تیر  بردارد و تق‌تق، شلیک کند! 
من به این طرز کشتن، معتقد نیستم.
انسان می‌تواند کسی را در قلبش بکشد. 
اگر انسان از دوست داشتن کسی دست بردارد، 
او را در قلب خود کشته است."

خوزه مائوروده واسکونسلوس
      

        به نام خالق کلمات
با همه تجربه های تلخی که در زمینه خواندن داستان کوتاه داشتم با تاکید دوست کتابفروشم این کتاب را تهیه و خواندم. باید اعتراف کنم یکی از بهترین مجموعه های داستان کوتاه بود. بسیار لذت بردم خصوصا از داستان آقای مارکز و خانم وولف. خواندنی و زیباست. نکته مهم این کتاب که بنظرم وجه تمایزش با همه کتاب های داستان کوتاه هست این بود که اول هر داستان یه خلاصه کوتاه از زندگی نامه نویسنده داستان را نوشته بودند. خلاصه ای خواندنی و کامل که باعث شناخت بهتر دیدگاه نویسنده و سایر آثارش می شود.
      

        به نام خالق کلمات
قصه کتاب هرگز ترکم مکن الگو گرفته از کتاب دنیای قشنگ نو نوشته آلدوس هاکسلی است. کتابی درباره امیال بی انتهای انسان. از دیر باز "خلقت" آرزویی دست نیافتنی برای انسان بود آرزویی که علم با نهایت قدرت برای رسیدن به آن در تلاش است.
در این دو کتاب جامعه ای ترسیم می شود باب طبع انسان معاصر. انسانی که هر روز از تعالی روح دور می شود و به تعالی جسم رو می آورد. انسان سرگشته و مفتون خویشتن.
هرگز ترکم مکن داستانی است پر کشش و البته زیبا بسیار زیبا. ایشی گورو هنرمندانه داستان را روایت می کند و خواننده گام به گام با خاطرات کتی همراه می شود. فضای توصیفی داستان بسیار هوشمندانه است و خواننده با گذشت چند صفحه از کتاب تمام فضاسازی ها را از نزدیک لمس می کند. 
زاویه دید نویسنده به موضوع و نوع بیان داستان و شخصیت پردازی ها بسیار خوب است حتی به جرات می گویم بسیار بهتر از هاکسلی.
هر چقدر در کتاب دنیای قشنگ نو از روح انسانی فاصله می گیریم و به راحتی تن می اندیشیم در کتاب ایشی گورو نقش جسم کمرنگ تر و نقش روح انسانی پر رنگ تر است حتی در آفریده های بشری برای اهداف خاص... 

در کل کتاب خوبی است برای درک انسان غریب معاصر....
      

        بهنام خالق کلمات
باید بگم کتاب دوست داشتنی ای نبود. در ابتدا با داستان پیش می رفتم ولی حقیقتا از اواسط داستان کلا رشته کلام از دستم در رفت و هیچی متوجه نمیشدم.
نمیدونم چه کاریه این نویسنده های آمریکای لاتین اصرار دارن یه چیزی بگن ولی نصفشو نگن...
داستان و شخصیت اصلی مدام ازین سکانس به اون سکانس و ازین جا به اونجا در رفت و آمدن و واقعا گیج کننده است که بالاخره اهداف شخصیت اصلی داستان چیه؟؟ کلا قصه چی میخواد بما بگه؟؟؟
بنظر منکه داستان کاملا شلخته و بدون هدف و محور اصلی پیش میره و توضیح وقایع دشواره
کلا دوستش نداشتم
      

        به نام خالق کلمات
روایت بازگشت قصه امیدها و ترس هاست. قصه پسری که با رویای پدر برای زندگی می جنگه پسری که تمام عمر از لحظه ربوده شدن پدر تا سقوط دیکتاتور لیبی و آزادی زندانی ها هر لحظه منتظره تا اتفاق بیفته و رویاش حقیقی بشه.
هشام مطر نویسنده خوبیه و به حق از کتابش لذت برم. کتابی که زندگی کردن در انتظار رو بما یاد میده. اینکه چطور رشد میکنه و در زندگی فردیش پیشرفت می کنه  همزمان که همه تلاشش رو برای آزادی پدر می کنه برای پدر می جنگه همونطور که منتظرشه...
      

        به نام خالق کلمات
شاهکاری دیگر از خواهران برونته.آن برونته کوچکترین عضوخانواده برونته هاست و با وجودی که ۲۹ سال بیشتر نزیست، دو شاهکار خلق کرد به نام های مستاجروایلدفل هال و اگنس گری. به جرات میتوان گفت اگنس گری زندگی نامه ی خود اوست. دختر کشیشی فقیر که در جوانی معلم سرخانه می شود با مشقت فراوان سالهای ابتدایی جوانی را سپری می کند و دست آخر مدرسه ای تاسیس می کنند با این تفاوت که در واقعیت مدرسه خواهران برونته شاگردی به خود نمی بیند.
داستان در عین سادگی جذاب است به طوری وقتی در سطور آن غرق می شدم قادر به درک زمان نبودم. لحن داستان و نحوه بیان و انتخاب کلمات در عین سادگی خواننده را به دنبال خود می کشد.
بیان سختی های زندگی و فقر و تنگدستی و تلاش اعضای خانواده برای بقا و دوام به خوبی بیان شده است.
دختر کوچک و عزیز کرده خانواده به سرعت احساس بزرگی می کند و به مبارزه با زندگی برمی خیزد و بی هیچ تجربه و همراه و کمکی به جنگ با مشکلات می رود و در این راه صبر و استقامت می آموزد.
همیشه خواندن آثار خواهران برونته روح زندگی و تلاش و مبارزه برای بقا را بر می انگیزد...