نصفه رهاش کردم جذبم نکرد
        

          فوق العاده بود.
اولین کتابی بود که از خانم مونتگمری خوندم و همه چیش عالی بود.
توصیفات زیاد بود؟بله زیاد بود اما همین یه کتاب کلاسیکو خاص میکنه
بوی عشق ،طبیعت،رویا و زندگی می داد.

        

          خیلی دوسش داشتم کتاب خوبی بود داستان یه دختری رو نشون میده که تصمیم میگیره بعد از شنیدن یه خبر خود واقعیش باشه در مقابل خانواده سخت گیرش 
        

          اکثر کتاب‌ها بعد مدتی فراموش میشن ولی این کتاب از اونایی بود که فراموش شدنی نیست ،عالی بود
        

          قصر ابی رو حدود ۲ یا ۳ سال پیش خواندم و هنوز هر از گاهی یاد داستانش میوفتم و حس خوب موقع خواندنش دوباره یادم میاد .سرعت پیشروی داستان متوسطه  توی بعضی از بخش ها داستان کند تر پیش میره توی بعضی بخش ها سریع تر .عشق بین زوج اصلی داستان یه جورایی برای من عجیب غریب بود اما با این حال خیلی هم قشنگ بود .اخر داستان  هم چند تا پلات توییست  دور از ذهن داره .
        

          ساعت ۱۲.۲۶ دقیقه این کتاب رو تموم کردم و با آرامش نخوندم بلکه با استرس فردا صبح ک جا نمونم از سرویس مدرسه بود چون عادت دارم ساعت ۱۱ بخابم و بیشتر از ۱۱ دلهره فردام رو دارم عاشقش شدم : این کتاب خیلی خیلی قشنگ بود البته اولش فکر نمیکردم انقدر خوب باشه ولی هرچی بیشتر خوندم بیشتر فهمیدم چه قدر خوبه و با چند فصل آخر عاشقش شدم که الان فقط دلم میخواد دوباره بشینم از اول بخونم ولی انقدر کار دارم و سرم شلوغه که امکانش نیست و میزارمش واسه بعدها. من خیلی نوشتنم خوب نیست و همه ی اینا چیزایی هست که یک آن میاد توی ذهنم و مینویسم پس قلم من رو به بزرگواری خودتون ببخشید فقط دوست داشتم یادداشتی بنویسم در اینجا :))) 
        

          گاهی وقت‌ها ، زمانیکه دست برداشتیم از خودی که برای دیگران ساختیم و تصمیم گرفتیم خودمان باشیم باهمه احساسات، عواطف ...
دنیا را جور دیگری پیدا می‌‌کنیم که در آن  نه تنها هیچ چیز دور و دست نیافتنی‌ست، بلکه به شکل زیبایی همه چیز ما را برای رسیدن به آرزوهایمان هدایت می‌کند. کافیست خودمان باشیم....
        

          خب این کتاب تموم شد و عاشقش شدم 
جوری که نویسنده طبیعت و عشق رو توصیف می‌کرد دلنشین 
بود
نمیخام زیاد طولانی بگم من  عاشق این کتاب شدم 
و همین :)
        

          این کتاب درباره دختریه که تمام عمر از پیله ی امن و آرومش بیرون نیومده،هیچ اعتراضی به جوک های زننده و کنایه دار عموش،حرف های نیش دار عمه ها و سخت گیری های افراطی مادرش نکرده،در قالب فکری اونها لباس پوشیده،راه رفته،لبخند زده یا حتی نزده،حتی جلوی عطسه هاش رو گرفته...
 . تو دورانی که ازدواج یک امر مهم و آبرومند برای خانواده ها به حساب می اومده،ولنسی دختر تنها و مجردی بوده که به اعتقاد اطرافیان و شاید خودش،شانس کمی برای تجربه ی زندگی دونفره داشته،این نگرانی وقتی شدت پیدا می کنه که ولنسی می فهمه یک سال بیشتر زنده نیست. . این خبر،ولنسی رو با این حقیقت ترسناک رو به رو می کنه که تا الان زندگی نکرده؛حداقل به دلخواه خودش.همین موضوع باعث میشه ولنسی تصمیم بگیره از این مهلت یک ساله نهایت استفاده را ببره، و به این‌ امید داره که شاید دروازه های عشق و امید، شاید روزی به روی اون باز بشه.
زندگی کردن تو فضایی که کسی درکت نکنه و نامیدی به اون زندگی غلبه کرده و تمام لحظاتت پر شده از ترس، خیلی سخته. زندگی خیلی‌هامون شبیه به زندگی ولنسیه... از این‌که خودمون باشیم می‌ترسیم، از این‌که مبادا با جواب دادن به کسی دل کسی رو برنجونیم می‌ترسیم و برای هم نقش بازی می‌کنیم، خود واقعی‌مون نیستیم و با نگاهی منفی و سیاه و سفید به دنیا نگاه می‌کنیم. این نوع سرکشی چقدر رؤیایی و لذت‌بخشه، این‌که همه‌چی رو رها کنی و بری دنبال آرزوهات اینکه بلاخره بتونی برای اولین بار تو زندگیت خودت باشی...
در کل کتاب دلنشین، لذت بخش و پر محتوایی بود قطعا پیشنهاد میشه...
        

          لوسی ثابت شدست و بهترینارو داره:) 

درباره ی دختری مستعد افسردگی بود،که برای اولین بار قید و بند هارو رها و کرد مزه ی ازادی زیر صفحات کتاب بود

عشق،طبیعت،خانواده،سفر،کتاب،جزیره! 

وایبش به قدری جذاب و گیرا بود که کتاب زمین گذاشته نمیشد

یه ستاره کمتر برای: توصیفات واقعاااا زیاد و حوصله سر بر درباره ی زندگی با بیب بیب(مثلا سانسور برای اسپویل نشدن)اخرای کتاب که فقط از طبیعت و کاراشون میگفت