تپشش عادی نبود . آرام و قرار نداشت ؛ درد تمام وجودش را فرا گرفته بود ، به خودش می گفت چیزی نیست ؛به دکتر نیازی ندارد. البته اگر هم می خواست نمی توانست ، او اجازه ی انجام هیچ کاری را به تنهایی نداشت . ترس را شکست و به مطب دکتر رفت . همان پزشکی که مورد تایید خانواده نبود . فرای آنچه انتظارش را می کشید ، متوجه شد که مبتلا به آنژین صدری قلبی شده . بیماری که فقط تا یک سال دیگر به او فرصت زندگی می داد . در 29 سال طی شده ی زندگی اش ، والنسی هیچ گاه احساس خوشبختی نکرده بود . حالا که تنها یک سال فرصت داشت ؛ بهترین کار چه بود ؟ تصمیم گرفت رویایش را تحقق ببخشد . ترس و هر چیزی که تاکنون مانع خوشبختی اش شده بود را کنار گذاشت و راهی طولانی را در جستجوی قصرآبی دنیای حقیقی ، آغاز کرد .
کتاب ، داستان جذاب و پر احساسی داشت . داستان که در مورد والنسی استرلینگ ، پیردختری 29 ساله بود ، توسط سوم شخص روایت شده بود . با اینکه راوی سوم شخص بود اما به خوبی داستان را روایت شده بود اما وقتی راه های دیگری هم وجود دارد ، بهتر است بهترین راه انتخاب شود . روایت این داستان از زبان اول شخص یعنی خود والنسی قطعا جذابیت و انتقال حس بیشتری را سبب می گردد . با اینکه این راوی هم احساسات و شخصیت ها و فضای داستان را به خوبی توضیح داده بود اما به نظر من راوی اول شخص ، مناسب ترین زاویه دید برای این داستان است . 
همین امر تا حدی به شخصیت پردازی ها هم لطمه زده است . از نظر ظاهری و باطنی شخصیت اصلی عالی توصیف شده بود . در قسمتی از داستان ، والنسی روبروی آینه قرار گرفت و تمام خصوصیات ظاهری اش اعم از : لاغر بودن ، رنگِ پریده ، لب های خشک و بی رنگ و... را گفته بود . همچنین از لحاظ باطنی که می توان به خوبی فهمید والنسی فردی احساساتی ، درونگرا و ترسو است که البته در روند داستان ، این ترس کنار گذاشته می شود . اما مشکل اینجاست که این نکات مثبت شخصیت پردازی فقط در مورد خود والنسی صدق می کند و در مورد مادرش ، دخترعمو استیکلز ، ابل و.... نبود . البته که در بخشی از کتاب ، والنسی رفتارها و کارهای این افراد را گفته بود ( در قسمتی که مهمانی عمه ولینگتون به خاطر باران کنسل شد ) . مثل چیستان های مسخره ی عمو بنجامین ، سخت گیری و بی احساسی افراطی مادرش و.... . 
اما از نظر ظاهری خیر . موردی که در بخش شخصیت پردازی توجهم را جلب کرد ، نقش پدر والنسی بود . من به عنوان مخاطب کتاب ، برایم سوال شد که آیا پدرش مرده ؟ آیا از مادرش جدا شده ؟ . به عقیده ی من ، نویسنده نباید بگذارد که برای مخاطبش چنین سوال هایی به وجود بیاید . بهتر بود در بخشی از داستان ، مثلا تحت عنوان دلتنگی والنسی برای پدرش ، به این شخصیت در داستان می پرداخت . جالب این جا است که حتی خود والنسی هم به نقش پدرش در زندگی هیچ اشاره ای نمی کند !
 نویسنده که در این قسمت کار نقاط ضعفی دارد ، در عوض در پرداختن به جزییات ، افراطی عمل نکرده است . در بسیاری از داستان هایی که می خوانیم ، جزییات زیاد سبب کسل شدن خواننده و بی علاقگی به ادامه ی خواندن می شود ، اما نویسنده در این کتاب توانسته بود با استفاده ی درست از جزییات ، تصور کردن فضا را برای مخاطب راحت تر کند . مثل قصرآبی خیالی والنسی ، اتاقش و.... .
 
و اما در نهایت پایان دور از تصور . به عنوان خواننده دو حدس داشتم ، یا همچنان خانواده اش قبولش نمی کردند و نفرین شده بود ، یا خودش می مرد و ناکام می ماند . اما پایان خوشش واقعا خوشحال کننده و شیرین بود . حقش بود ، این همه سختی باید هم پایان شیرینی داشته باشد . آن همه سخت گیری ، رنج و نبود حس خوش بختی .... . با تمام خوبی ها و بدی ها و کاستی ها اما کتاب را خیلی دوست داشتم . احساسات والنسی به خوبی بهم منتقل می شد و با خوندن کتاب لحظات خوبی برام رقم می خورد . 
عشق ، نفرت ، ترس ، محبت و اندوه و شادی حس هایی هستند که ما در زندگی تجربه می کنیم ، اما رفتاری که در قبال این احساس ها داریم ، مهم است و می تواند سرنوشت ما را دگرگون کند . مثل والنسی ...
        

          یک روز بارانی بود بنابر رسم هر سال والنسی باید به پیک نیک کسل کننده خانوادگی شان می رفت .
در خانواده خیلی اهمیت برای او قائل نمی  شدند . 
او دیگر 29 ساله شده بود اما همچنان مجرد بود . به خیال خودش خیلی برای ازدواج دیر بود  .  در خانواده خاصشان نقش کم رنگی داشت . اما او خیلی آرام بود و با مسائل درگیر نمی شد . ولی نمی دانست که همان پیک نیک خسته کننده و عذاب اور نقش مهمی در زندگی اش  خواهد داشت . . . . . . . . 

کتاب زیبایی بود . نویسنده به  طور مشخصی مسائل را به قلم کشیده بود و دید خواننده برای درک مسائل خیلی راحت بود در کنار همین راحتی زیبایی اش را به رخ کشیده بود .

در آغاز کتاب نویسنده سرنخ کوچکی از اتفاق اصلی داده بود و این کار جذابیت زیادی بوجود آورده بود . و کتاب آغاز متنوع و ترغیب کننده ای داشت . اگر بخواهم منظورم را واضح تر بیان کنم می گویم اگر یک خواننده کتاب را بخواند با شروع خوبش جذب آن می شود .

از نظر من پیرنگ داستان خیلی خوب و طبقه بندی شده بود . یعنی وقتی نویسنده یک گره کوچک ایجاد میکرد ، صبر نمی کرد تا آخر داستان آن را باز کند بلکه خیلی زود گره باز می شد . همچنین نقطه اوج داستان دقیقا جای مناسبی بود دقیقا همان لحظه ای که خواننده منتظر همان اتفاق مهم 
بود و این یکی از پر رنگ ترین نکات این کتاب محسوب می شود . در ادامه پیرنگ  شروع و پایان کتاب نقش مهمی داشت و در کل کتاب پیرنگ خوبی داشت . 

اما در میان نکات مثبت نکته منفی وجود دارد . رفتار های والنسی به یک جوان 29 ساله خیلی تشابه زیادی نداشت یعنی دغدغه هایش خیلی نزدیک به جوان 29 ساله نبود بلکه کمتر به نظر می رسید .

از لحاظ داستان خیلی جذاب بود . و از خالق آنه شرلی توقع همچنین قلم خوبی هم می توان داشت که شخصیتی همچون والنسی خلق کند . و داستان را جذاب کند .

در شخصیت پردازی  والنسی پررنگ ترین نقش را داشت . او شخصیت خیلی خاصی داشت چون من در نزدیکی ام کسی را با این اخلاقیات ندیده بودم و برایم فهمیدن آنچه در ذهنش می گذرد جذاب بود و البته نویسنده خیلی وقایع اتفاق افتاده در درون او را واضح بیان کرده بود . اما خیلی شخصیت موجود در کتاب زیاد بود . مثلا والنسی عمو و عمه زیاد داشت و خیلی اسم های متنوع و زیاد وجود داشت . این کمی برای خواننده مشکل دار بود . اما در کل شخصیت های خوبی داشت .

جلد کتاب در نشر افق مانند :زنان کوچک و دشمن عزیز بود اما شاید تکراری ولی زیبا است .
نویسنده اسم خوب و جالبی را برای کتاب انتخاب کرده بود ، یعنی از بین مسائل تکراری
 انتخاب نشده بود  و خاص بود.
در کل کتاب خیلی خوب و ترغیب کننده ای بود .
        

          همه چیز از آن روز بارانی شروع شد. اگر آن روز باران نمی‌بارید، والنسی زندگیش را به افسردگی می‌باخت. همه چیز به سرنوشتش بستگی داشت. سرنوشتی غمگین یا سرنوشتی پر از شادی. او بیست و نه ساله است و از ورود به سی سالگی ترس دارد. ترس از چه؟
از اینکه همه او را به خاطر اینکه بیست و نه ساله است و تا به حال عشقی را تجربه نکرده پیر دختر بنامند. از اینکه بقیه ی زندگی اش هم مثل حالا مجبور باشد در قصر خیالی اش "قصر آبی زندگی کند" او یک روز دچار حمله ی قلبی شدیدی می شود و  ترس از مرگ‌ش باعث می‌شود همان موقع تصمیم بگیرد عشقی واقعی را تجربه کند...

شروع داستان خیلی جذاب بود و ما را مشتاق می کرد که ادامه ی داستان را بخوانیم تا به آخرش برسیم.
مقدمه ای که برای ورود به جریان اصلی و نقطه ی اوج نوشته شده بود، خیلی خوب بود و ما را کاملا با فضای داستان آشنا می کرد. این مقدمه زیاد یا کم نبود و در حد مناسبی نوشته شده بود، طوری که حوصله سر بر نبود.
به نظرم گره های زیادی در طول داستان وجود داشت. اما گره های این کتاب مثل برخی از کتاب های دیگر نبود. در واقع نویسنده زمان مناسبی برای باز شدن گره ها انتخاب کرده بود و هر گره ای آنقدر کوتاه نبود که هیچ چیز در موردش نفهمیم، یا انقدر بلند نبود که دیگر آن گره برایمان روند یکنواختی داشته باشد.
اما نویسنده جزئیات زیادی را در طول داستان برای خواننده شرح می داد و به نظرم لازم نبود که یک سری از جزئیات را بگوید. مثلا خوانند اتاق والنسی یا قصر آبی را بیشتر از خود والنسی می شناخت. در واقع فضا را بیشتر از خود شخصیت ها می‌شناختیم.
شخصیت ها در طول داستان معرفی می شدند که این به نظرم خیلی خوب بود. این معرفی هم خوب بود و مارا از لحاظ ظاهری و باطنی شخصیت به خوبی آشنا می کرد. اما می توانست شخصیت ها را بیشتر از فضا توصیف کند.
نویسنده قلم خوب و قوی ای داشت و تشبیه های داستان خیلی خوب بودند به طوری که مرا غرق خود می کردند.
پایان داستان خوب بود، و خیلی جذاب و ضربه زننده بود.چون خواننده از اول داستان حدس دیگری در مورد پایانش می زد، اما پایان داستان از انتظار  دور بود و برای همین خواننده شگفت زده می شد.
در پایان؛ من این کتاب را دوست داشتم اما فقط به بزرگسالان معرفی اش میکنم ، زیرا آنها بیشتر می توانند شخصیت اصلی را درک کنند :)
        

          سلام
آی که چقدر این داستان شیرین بود.
لذت بردم بسی
.
"بیشتر چیزها مقدرشده، اما بعضی هاشان از سر خوش شانسی محض اند."
.
تا انتها با شوق خواندم
 دلم خواست. خداییش این داستانهای کلاسیک هم عجیب دل آدمیزاد رو می شکنند. 
دخترک تا ۲۹سالگی خوشحال نبود.نه کودکی خوشی داشت نه سالهای بعدش. بیشتر اذیت شد از طرف نزدیکانش بویژه مادر بی احساسش.
ولی خب
عاقبت بخیر شد. 
.
خب من چه کنم که چنین خوش شانس نیستم؟😭
        

          من هم مثل اغلب دخترهای نوجوان «لوسی مادمونتگومری» را از چند مجموعه‌ی معروفش که فیلم و سریال‌های مختلفی از روی آن‌ها ساخته‌شده‌است می‌شناسم یعنی «آنی شرلی» «قصه‌های جزیره» و «امیلی در نیومون».
به خاطر شخصیت‌های لطیف و فضای آرام کتاب و توصیف‌های دلچسب (و شاید خیلی طولانی) کتاب‌های مادمونت گومری پیشنهاد خوبی برای دختران نوجوان است که هر کدام از مجموعه‌ها پیش از این بارها ترجمه و چاپ شده اما تا پیش از اینکه نشر افق رمان تک جلدی «قصر آبی» را منتشر کند حتی پروپاقرص‌ترین خواننده‌ها هم خبر نداشتند که او غیر از مجموعه‌های مذکور کتاب دیگری هم نوشته‌است.
«قصر آبی» رمان تک جلدی عزیزی ست که از جهاتی کاملا به باقی آثار مادمونتگومری شباهت دارد و از جهتی کاملا با آن‌ها متفاوت است. شخصیت اصلی این داستان یعنی «والنسی استرلینگ» نه مانند «آنی»، «سارا» و «امیلی» یتیم است. نه مثل آن‌ها ویژگی خارق‌العاده‌ای دارد که از دختران هم‌سن و سال متفاوتش کند. 29 ساله و مجرد است، خانواده وحشتناک و قسی‌القلبی دارد و هیچ دلیلی برای ادامه‌ی زندگی پیدا نمی‌کند و بعد درست در همین جاست که روزی نامه‌ای از دکترش دریافت می‌کند که خبر ‌می‌دهد تا یکسال دیگر بیشتر زنده نیست و بالاخره تصمیم می‌گیرد پوسته‌ی محافظه‌کار تمام طول زندگی‌اش را بشکند و در این فرصت باقی‌مانده بیرون از سیطره‌ی هیولاوار خانواده‌اش زندگی کند.

چندسال بعدنوشت:
"قصرآبی" فضای متفاوتی با باقی کتاب‌های "لوسی مادمونت گومری" دارد؛ شاید چون شخصیت‌های داستان برخلاف باقی کتاب‌های او، آدم‌های خوبی که بدی‌هایی دارند نیستند و همه شخصیت‌های فرعی به نوعی احمق و شرور‌اند و "والنسی" میان این شخصیت‌ها گیر افتاده. تفاوت دیگر داستان، جذابیت ابتدایی آن است، شخصیت اصلی دارد می‌میرد، یک سال دیگر بیشتر زنده نیست و همین حقیقت کوچک باعث می‌شود روند داستان پرحادثه‌تر از کتاب‌هایی مانند آنی شرلی یا امیلی باشد این بار مونتگمری بر روند رشد شخصیت‌ها تمرکز نکرده و سراغ شخصیت بزرگسالی رفته که می‌خواهد زندگی ملالت‌بارش را تغییر دهد. داستان به همین جا ختم نمی‌شود، گره‌ها و شخصیت‌های مرموزی وجود دارند که بناست در طول قصه راز آن‌ها به تدریج کشف شود.

شخصیت‌های قصرآبی بزرگسال اند و به همین‌ترتیب، اتفاقات داستان فضای بزرگسالانه‌تری دارد. مثلاً در طول داستان با مادر مجردی مواجه می‌شویم که همسرش او را ترک کرده. مادرهایی را دیده‌ام که معتقد بودند این کتاب برای فرزندان نوجوان‌شان مناسب نیست، گرچه به نظر من قصر آبی خصوصاً با ترجمه نشر افق کتاب کلاسیک مناسبی برای نوجوانان است.
        

          اولین بارقه‌های فمنیسم را در این کتاب شاهد هستیم.
جایی که یک شوک، پیش‌بینی مرگی قریب‌الوقوع، مقدمه آزادی زن از قیود ساختار سنتی می‌گردد. قیودی که بخشی از آنها به واسطه درونی‌کردن ارزش‌های جامعه سنتی و فعال کردن مکانیسم ترس از عبور از این قیود، تداوم می‌یابند. تاکید بر استقلال اقتصادی زن، تقدس زدایی از مفاهیم و نقش‌هایی چون احترام، خانواده و مادر، به رسمیت شناختن فرد در برابر جامعه، تحول در نظام زیبایی‌شناسی، تغییر در نوع پوشش، تاکید بر خصلت‌های انسانی به جای کلیشه‌های جنسیتی را در این کتاب شاهدیم. همه این اتفاقات صد و پنجاه سال پیش در ادبیات نمود داشته و به تدریج موجب تغییر شده است. 
و آخرین نکته اینکه چرا آثار مونتگمری را گاهی به شکل رپورتاژ آگهی برای کانادا می‌بینم؟ اینهمه کانادا کانادا کردنش کمی برایم آزاردهنده است وقتی می‌دانیم آنچنان که او توصیف می‌کند هم نیست.
        

          داستان بسیار جذاب و خواستنی یک دختری که ترس از خانواده اش اورا از چیزی که دوست دارد دور میکند .
این داستان ترس از کارهای سخت را کم میکند و باعث میشود که جرات پیدا کنی.
        

          اول بگم که این کتاب یه داستان عاشقانه کلاسیکه. داستان درباره یه دختری به اسم والنسی که سن ازدواج رو رد کرده. از اونجا که والنسی یه خانواده سنتی داره اجازه نداره هر کاری دوست داره انجام بده و باید طبق حرفای خانوادش عمل بکنه.(من زیاد توضیح نمیدم که داستان لو نره) و در همین حین که داره زندگی میکنه،یه عشق ممنوعه باعث میشه که تمام سنت های خانواده رو بشکنه و وارد یه زندگی با حوادث و اتفاقات جدید بشه.

اگه بخوام درباره این کتاب بگم میتونم بگم واقعا میتونستم خودم رو جای والنسی بزارم و احساساتش رو درک کنم مخصوصا که یه دخترم انگار تمام افکار و احساسات و نگرانی های یه دختر رو قشنگ تصویر کرده بود و من از این ویژگی کتاب خوشم اومد.

توصیفاتش از طبیعت واقعا قشنگ بود و جوری با جزئیات توضیح داده بود که میتونستی برای خودت تصویر سازی کنی.ولی این با جزئیات بودن وسط کتاب من رو خسته کرد.چند صفحه پشت سر هم داشت طبیعت رو توصیف میکرد.همین باعث شد یه مدت کتاب رو بزارم کنار چون منتظر بودم به داستان اصلی برگرده.

 آخر داستان هم برای من غیرقابل پیش بینی بود و واقعا حدس نمیزدم اینطور تموم بشه.در کل کتاب خوبی بود و مورد پسندم واقع شد. دوست داشتید میتونید بخونید و ازش لذت ببرید..
        

          میتونم بگم عالی بود
عالی
خیلی لذت بردم
        

          مسئله‌ای که در این کتاب من را به خودش جذب کرد و دلم می‌خواست که ادامه‌‌اش بدهم شجاعت مقابله با سنت‌ها بود که والنسی، شخصیت اول داستان از خود نشان می‌داد.
        

          تنها میتوانم در یک کلام بگویم بی نظیر
جنگیدن یک زن برای  ، هرچند اندک زندگی کردن اما زیبا زندگی کردن رو  میشه توی این رمان لمس کرد .
چه بسیار از ما خانوم ها که برنامه ها ی دیگران رو زندگی می‌کنیم  ، و تا لحظه ی آرامیدن ابدی ادامه خواهد داشت و بسیار و بسیاری از بانوان در  نقطه ای از جاده ی زندگی متوجه خواهند شد که باید از مسیر دلخواه برآنند و این زندگی برای آنان است .
        

          رمانِ دخترانه‌ی عاشقانه‌ای که مناسب آن سال‌های سرخوشانه‌ی ۱۵ تا ۲۵ سالگی است. آن سال‌هایی که هنوز مجرد هستی و یک دنیا امکان و خوشبختی پیش رویت قرار دارد.


        

          عاشقانه‌‌ای دل‌نشین که روح آدم رو نوازش می‌کنه. و من واقعاً شیفته‌ی قلمِ زیبای خانم لوسی ماد مونتگمری شدم. 
(تنها مشکلی که در طی روند داستان داشتم این بود که گهگاهی اعضای خاندان استرلینگ رو با هم قاطی می‌کردم، البته چندان مهم نیست.)
        

          اگر قرار بود یه کتاب  انتخاب کنم و اون تنها کتابی باشه که میتونم تا آخر عمرم بخونم همین کتابه
و اگه کسی ازم بپرسه که اگه می‌تونستی یه کتاب انتخاب کنی تا توش زندگی کنی من صد قصر آبی رو انتخاب میکردم.
واقعا فوق العاده بود بهترین کتاب کلاسیکی که خوندم تا آخر عمرم...
همه چیز به اندازه و به جا بود و این چیزی بود که این کتابو قشنگ میکرد. قسمت عاشقانه داستان خدا بود. عاشق طوری بودم که بارنی والنسی رو صدا میکرد، مهتاب...
 به هیچ عنوان قابل مقایسه با عاشقانه های جدید که توی فیلمها و کتابها هست نبود.و واقعا زوج مورد علاقم بارنی و والنسی تا ابددد. 
اوایل داستان واقعا اعصابم خیلی خرد میشد و خیلی اون خونواده و عقایدشون،رفتارشون با ولنسی،شوخی های مسخره و چندششون و همه اون فامیلا رو مخم بودن و هنوزم با تمام وجود ازشون متنفرم. انقدر عقاید پوچ و مضخرفی داشتن که حتی به والنسی میگفتن که وقتت رو با ماهی یکبار و فقط یکبار کتاب خواندن تلف نکن و بجاش تو ی خونه عین کوزت برای همه کار کن و هیچ حرفی هم نزن! و وقتی حق و حقوق خودشو میخواست برای آبروشون بهش برچسب دیوونه زدن!!
وقتی  از اون خونواده لعنتی جدا شد تازه داستان شروع کرد به شیرین شدن و بشدت باهاش حال کردم. قشنگ می‌تونستی خوشبختی و آزاد بودن رو حس کنی ،تغییراتی که زندگی رو انقدر قشنگ کردن  فقط با بیرون اومدن از اون  خونه و دوری از خونواده و آدمای سمی و وحشتناک.
به هرحال این خاصیت قلم خانم مونتگمری عزیزه و این کتاب هم یکی دیگه از شاهکار هاشه که قطعا تا ابد  تو قلبم جا داره 🫀💗
        

          راجع به بعضی کتاب ها اصلا نمیتونم ریویویی بنویسم،حس میکنم اگه بخوام احساساتم و نظرم رو راجع بهشون تو قالب کلمات جا بدم همه قشنگیشون رو از دست میدن،تک تک کتاب های مونتگومری برام همینطوریه واقعا نمیتونم قشنگیشون و جوری که قلبم رو لمس میکنن توصیف کنم
        

          داستانی مفرح از دختری که بر ترس و نگرانی هاش غلبه کرده و به شادی و خوشبختی دست پیدا میکنه، همراه با توصیفات فوق العاده‌ای از طبیعت کانادا. 
پ ن : شخصاً عاشق صحنه های طغیان کردن علیه اطرافیان بدخواه و خبیثش بودم!
        

          کتابی کلاسیک 
نویسنده معروف آن شرلی کتابی با نام قصر آبی داره 
دختری ۲۹ ساله به نام والنسی که بعد از یک حمله قلبی به دکتر می‌ره و متوجه میشه فقط یکسال دیگه زنده است...
همین موضوع باعث میشه تا بخواد در همین مدت کوتاه، زندگی جدیدی رو امتحان کنه از تغییر در آداب و رسوم سختی که در آن زمان بوده و یکسری انتخاب‌هایی که توسط خودش انجام بشه نه اجبار بقیه‌. شکستن محدودیت‌ها
این کتاب نثر روان و خوبی داره البته با ترجمه قدیانی 😁


        

          ۱:۰۵ صبح هشتمین روز از آذر ۱۴۰۰
.
.
.
به معنای واقعی زیبا:))))))
اصلا بخوام دربارش بگم باید یک صفحه کامل بنویسم..‌...
از والنسی
از آزادی روحش 
از احساسات
از سنگ هایی که خانواده جلوی پای ما میندازند
از تلاش نویسنده برای رهایی از قفس
از صداقت عجیب و شوکه کننده بارنی 
برای من پر از آرمان بود سوای عاشقانه بی غل و غش اون
        

          نسخه صوتی و چاپی کتاب با هم مطالعه کردم واقعا عالی بودش داستان زیبایی داش خیلی وقت بود داستان عاشقانه نخونده بودم ولی عاشق این داستان شدم