این کتاب در درست ترین زمان و توسط مناسب ترین ورژن من خونده شد. فراموش شدن در ازای آزادی، فرار از یک زندگی معمولی...
قلم نویسنده فوق العاده بود و می‌تونست همه چیز رو به زیباترین حالا به تصویر بکشه. شخصیت ادی و شور و شوقش برای زندگی کردن خیلی برام جذاب بود.

نویسنده نتونسته بود روندِ کلِ کتاب رو جذاب نگه داره. یکی از فصل ها که روی شخصیت دوم تمرکز می‌کنه از یه جایی به بعد برام خسته کننده شد؛ ولی بعدش دوباره رو غلتک افتاد.

به طور کلی کتابی نبود که بخوام یه سر بخونم بیشتر شبیه این بود که وسط روزمرگی هام برم سراغ زندگی نامرئی ادی‌لارو و حالم خوب شه. من واقعا داشتم لای صفحات کتاب زندگی می‌کردم و نفس می‌کشیدم.

عاشق دید نویسنده به زندگی و تاثیر این موضوع روی شخصیت ها و دیالوگ ها شدم. اما بعضی قسمت ها توی عمیق بودن همه چی یکم زیاده‌روی شده بود و طبیعی درنیومده بود.

شاید مهم ترین باگ کتاب برای من باورپذیر نبودن عشق بود. بیشتر از عشق من حس نیاز و تظاهر به عشق رو دیدم توی روند داستان.

پایان کتاب رو زیاد دوست نداشتم؛  انگار نتونسته بود بعد از  ۷۰۰ صفحه یه نقطه پایان برای داستان  بذاره. صرفا یه ویرگول بدون هیچ ادامه ای رو برای پایان انتخاب کرده بود.
(فکر می‌کنم نویسنده زیادی به کاراکترش وابسته شده بود:)))) و بهش حق می‌دم.)

درکل با همه ‌خوبی‌ها و بدی‌هاش عاشق این کتاب شدم  و همیشه قراره جای خاصی تو قلبم داشته باشه.
شاید اینکه این کتاب حسِ گفت‌‌و‌گوهام با میس میم رو می‌داد برام مورد علاقه‌تر هم شد.
 

      

        محشرررر بوددد!!!!
نویسنده احساساتم رو مث یه توپ  فوتبال درآورد و تا می‌تونست باهاش بازی کرد و قلش داد تو هوا و زمین و کهکشان .(بله متاسفانه حجم احساساتم همینقدره.)
خوشمزه ترین و دوست داشتنی ترین داستان کلیشه ای بود که خوندم. چه‌جور کلیشه ای؟مث کلیشه های انیمیشن های دیزنی مورد علاقه‌اتون.
شخصیت ها خیییییلی دوس داشتنی بودن و هرکدوم سرگذشت و داستان زندگی خودشون رو داشتن و دونه دونه روایت می‌شد

از همین الان یه هشدار بهتون بدم
نویسنده هرجایی از داستان رو گیر بیاره خزعبل میگه. و من با تمام وجود عاشق خزعبلاتش شدممم
خیلی وقت بود همچین قلمی رو تجربه نکرده بودم.(تا الان فقط قلم لمونی اسنیکت من رو اینقدر به ذوق آورده بود)

اگه بخواید می‌تونید کلی ایراد ریز و درشت از کتاب بگیرید ولی بهتره اینکارو نکنید و عاشقش بشید.
خیلی خوشحالم این کتاب رو خوندم

این کتاب چیا داره؟ خود نویسنده این جواب رو میده:
"شمشیر بازی،بزن بزن، شکنجه، زهر، عشق واقعی، نفرت،انتقام، غول، شکارچی، آدم های بد، آدم های خوب، زیباترین زنان، مار، عنکبوت، دیوهایی از همه نوع، رنج مرگ، آدم های شجاع، آدم‌های ترسو، دروغ، حقیقت، شور و شوق، معجزه."

لطفا بخونید و دوسش داشته باشید.
پایان.

      

        ایده جذابی داشت کتاب.شاید از نظر پیچش داستانی و ... حرف زیادی برای گفتن نداشته باشه اما خط فکری روشنی  رو بین صفحات کتاب به جا گذاشته.توصیفات و نوشتار این کتاب هم واقعا مجذوبم کرد.
این روزا که خالق بودن بیشتر از هرچیزی ذهنم رو به خودش مشغول کرده این کتاب دیدِ جذابی از این موضوع بهم داد.مخلوق هرکسی یه نسخه بی پروا تر و جسور تر(و حتی وحشی تر!!) از خودشه و این موضوع بین رگهای داستان در جریانه.
شخصیت اصلی خیلییییی رو اعصابم بودد
تصمیمات هیولا برام منطقی تر از ویکتور بود!
در نهایت رو به ویکتور:
ابلهِ ساده لوحِ احساساتی! اینقدر روی احساسات آنی موج سواری نکن!دیوانه!!
پایان.

      

        مونتگمری عزیزم،ممنونم که دوباره منو از دنیای بی‌روح خودم بیرون کشیدی و زندگی رو بهم یادآوری کردی.
توصیف های فوق العاده زیبا و داستان‌های لطیفی که احساسات آدمو قلقلک میده دقیقا وصف نوشته های مونتگمریه.
اگه تا حالا از این نویسنده کتابی نخوندید پیشنهاد میکنم با مجموعه آنه شرلی شروع کنید.و به شیفته های آنه شرلی پیشنهاد می‌کنم این کتابو از دست ندید.
پ‌ن:توقع یه داستان عجیب و غریب نداشته باشید و از  نوشته ها لذت ببرید.