خانم #نفیسه_مرشد_زاده رو از دوران #داستان_همشهری خوانی میشناسم. سردبیر خلاقی که عاشق #سرمقاله هاش بودم. سرمقاله هایی که با روایت های داستانی شروع میشدن و یک جوری به موضوع اصلی مجله ربط پیدا میکردن. 
اما یک جایی مجله رو ترک کردن و رفتن به سوی دنیای نشر.
حالا اسم نفیسه مرشد زاده نشسته کنار اسم #نشر_اطراف. نشری که که با وجود تازه تاسیس بودن مخاطب خودش رو پیدا کرده.  اولین کتابی که از این نشر خوندم #کآشوب بود. کتابی که در نوع خودش خاص بود. و بالاخره یه کتاب دیگه از نشر اطراف. #این_هم_مثالی_دیگر.
با اینکه خودم داستان نویس هستم ولی علاقه زیادی به روایت دارم. اصلا یکی از دلایل علاقه ام به داستان همشهری روایت های مجله داستان بود.
این هم مثالی دیگر در واقع یک کتاب رواییه. چهار جستار از #دیوید_فاستر_والاس
یک سخنرانی در جمع دانشجویان. سخنرانی جالب و تاثیرگذار
یک روایت درباره حادثه #یازده_سپتامبر و #برج_های_دوقلو که از زاویه دید متفاوتی روایت شده. 
یک روایت درباره جشنواره #لابستر که بیشتر به مذمت این جشنواره پرداخته. و کلا به مذمت شیوه طبخ لابستر. میگوهای بزرگی که زنده طبخ میشن. روایتی که به انسانیت آدم تلنگر میزنه.
و یک روایت درباره یک بازیکن تنیس و تماشای بازی #راجر_فدر یکی از نوابغ تنیس که البته این بخش برای من جذاب نبود.
اما بقیه بخش های کتاب انقدز جذابیت داشت که منو مجاب کنه بقیه جستارهای نشر اطراف رو بخونم.
        

          همه مقاله های خوب بودند جز داستان لابسترها که فوق العاده کسل کننده بود و حوصله سر بر، واقعا چرا متن هایی ترجمه می شوند که اصلا با فرهنگ ما هیچ ارتباطی ندارند طوری که مترجم هم هیچ تلاشی برای ایجاد ارتباط نمی کند؟
        

          من تا مدت‌ها نسبت به این جستارهای نشر اطراف گارد داشتم...
بعد این کتابو برای پاتوق این هفته خوندیم.
و دیدم واوووو، نویسنده رو والاس :/!!!
خلاصه که متنبه شدم و دیگه میخوام این کتابای اطراف رو بخونم
        

          درباره این که چه طور به سی یا شاید پنجاه سالگی برسید ، بی ان که بخواهید تفنگ روی شقیقه تان بگذارید. (د.ف.والاس)
        

          دلیل انتخاب این کتاب جمله‌ای بود که در بخش تقدیم کتاب اومده بود. (پ.ن: در بخش بریده کتاب اضافه کردم ) جمله‌ای که با خودکشی نویسنده در تضاد بود.😶
اما تعریف جستار: متنی است که مقاله، داستان یا رساله نیست اما با تمام این‌ها اشتراکاتی دارد.
چهار جستار: یکی مربوط به سخنرانی در دانشگاه، یکی حادثه 11 سپتامبر، درباره جشنواره مربوط به لابستر و طبخ و در نهایت نمایی از بازی فدرر
یکی از جستارهای این کتاب با نام (آب این است..) بسیار جذاب و خواندنی بود اینکه از دید بقیه هم بتونی یکسری نکات رو در نظر بگیری. 😍
جستار مربوط به لابستر رو دوست نداشتم. 😅
و اولین کتابی بود که در حوزه جستارنویسی خوندم. برای تجربه اول خوب بود. اگر به جستارنویسی علاقه‌مند هستین شاید بتونه براتون جذاب باشه😁
        

          اسم کتاب قشنگ بود، خوش دست بود، طراحی جلد را هم دوست داشتم، از نشر اطراف هم خاطره خوبی داشتم اما فقط جستار اول به دلم نشست، باقی حرف زیادی برای گفتن به من نداشتند.
شاید هم وقتِ خواندنش نبود؛
نمیدانم!
        

          معمولا از اینجور کتاب‌ها نمی‌خونم.
حالا نمی‌خوام توضیح بدم چی شد که خوندمش، ولی از مطالعه‌ش خوشحال و راضی‌ام.
به نظرم نکته اصلی و مهم این جستارها، موضوعاتی نیست که درباره‌شون نوشته. مهم، نگاه نویسنده و اندیشه‌ای هست که در مواجهه با هر موضوع، به جهات مختلفش می‌پردازه و مثلا وقتی نشریه‌‌ای بهش میگه درمورد جشنواره لابستر بنویس، یهو می‌بینیم داره از این بحث می‌کنه که پختن یه حیوون از نظر اخلاقی و فلسفی تا چه اندازه می‌تونه کار درستی باشه؛ یا اینکه زیبایی ورزشی مثل تنیس تا چه حد به امری ماوراء طبیعی بر می‌گرده! برای من که مهم‌ترین و جذاب‌ترین چیز کتاب، همین نگاه ناب و ویژه‌ی نویسنده به زوایای مختلف موضوع بود و از این جهت واقعا کتاب خوبی خوندم و ازش لذت بردم.
یک امتیازی هم که کم کردم به خاطر این بود که بعضی جاها (مثل همون جستاری که درمورد تنیس و راجد فدرر بود) دیگه بیش از اندازه وارد جزئیات می‌شد و تا حدی حوصله آدم رو سر می‌برد؛ که البته شاید برای طرفدارهای اون موضوعات هم بیشتر جذاب باشه تا حوصله‌سربر.
        

          دارم شتاب‌شتابی این یادداشت را برای خودم می‌نویسم که بروم «راجرر فدرر»ی را که والاس توی این جستارروایی نشانم داده را جست‌وجو کنم و فیلم‌های فینالش با نادال را پلی کنم. فدرری که این همه سال دوستش داشتم و نمی‌شناختمش‌.
یا بروم یک سرچ بزنم ببینم این لابستر این‌قدرها خوردنی به‌ظاهر خوش‌مزه‌ای است که به دیدن رنج‌کشیدنش و زنده‌پزی‌اش بیارزد.
یادم نرود که ۱۱ سپتامبر را هم سرچ کنم و ببینم. 
فاستر والاس حقیقتا جستارنویش فوق‌العاده‌ای است.
        

          فقط میتوان نوشت: جستارهای درخشان؛ مخصوصا روایتش از یازدهم سپتامبر
        

          من با تکیه به بخش اول کتاب، سخنرانی آب این است بقیه کتاب را خواندم و خواستم چیز های معمولی را دوباره ببینم
اما جستار های بعدی خیلی حوصله سر بر و خسته کننده بود نتوانستم جستار چهارم را تمام کنم
جستار ها با توجه به فرهنگ و شرایط محیط نویسنده نوشته شده و طبیعتا برای ما ملموس نیست.
پیشنهاد میکنم قبل از خواندن کتاب کمی درباره نویسنده هم بخوانید
        

          اگر از اطلاعت بومی فرهنگی که جستار ها در ان نوشته شده است و هیچ نسبتی با من خواننده‌ی فارسی زبان ندارد و چه بسا حوصله سر بر است بگذریم،چقد جزییات لذت بخش داشت
        

          زمان را برگردانید به قبل از هشت سپتامبر ۲۰۰۸ و از لحاظ مکانی هم از این جایی که ایستاده‌اید یکی دو قاره و اقیانوس را بپرید تا به آمریکا و شهر کلرمونت برسید، احتمالا آن جا در جایی که کسی فکرش را نمی‌کند که محل کار یک نویسنده باشد، یعنی گاراژ، مردی با قد و احتمالا موی بلند خواهید یافت که یا دارد می‌نویسد یا بلند شده کش و قوسی به خودش بدهد. اگر احیانا بتوانید سراغ یکی از نوشته‌هایش که در کارتن‌های منظم گوشه گاراژ چیده شده، بروید، این چهار جستار را پیدا خواهید کرد که اگر شروع به خواندنش کنید آقای والاس جلویتان زنده خواهد شد و با سرعت، زوایای مختلفی از زندگی روزمره را نشانتان خواهد داد که دیگر روزمره نباشد! در چند صفحه ی اول که درواقع سخنرانی‌اش در یک جشن فارغ‌التحصیلی است، در حالی که نور صحنه توی صورتش افتاده و جلو جمعیت ایستاده‌است می‌گوید زندگی‌تان روی یک تپه، در حال سقوط است مگر مدام با فکر کردن به آن، به سمت نیفتادن هل‌ش دهید! ورق که بزنید و به صفحه‌های بعدی بروید می‌توانید او را ببینید که با فنجان قهوه‌ای به دست توی آشپزخانه ایستاده و سقوط برج‌های دو قلو را از تلویزیون نگاه می‌کند، در حالی که چیز‌هایی را می‌بیند که ما نمی‌بینیم، این که مجری‌هایی که این خبر سهمگین را می‌دهند، کت تنشان نکرده‌اند یا حالت چشم‌های رئیس‌جمهور چه به ما می‌گوید، اگر از حرف‌های جزئی‌نگرانه‌اش خسته نشوید و تا دو جستار بعدی ادامه دهید می‌توانید با او در خیابان‌های یک بندر ساحلی راه بروید که دعوا سر خرچنگ است، و مساله ی خرچنگ بزرگ‌تر می‌شود وقتی که هنگام پخته شدن در قابله تلاش می‌کند خودش را نجات دهد و این جا یک دوگانه ی اخلاقی بزرگ را به جانتان خواهد انداخت. پس از آن ناگهان می‌افتید وسط زمین تنیس، امیدوارم بتوانید از توپی که به سرعت به سمتتان می‌آید جاخالی دهید، این جا والاس یک گزارش ورزشی با جزئیات را برای شما اجرا می‌کند که از فرط هیجان این که فدرر می‌تواند پاسخ نادال را بدهد یا نه، باید بلند شوید و کتاب‌به‌دست راه بروید! والاس هم‌چنین آدمی است، اول فکر می‌کنید دارد با شما حرف می‌زند، اما ناگهان خودتان را در میان شهرها و آدم‌ها و مسابقه‌ها می‌یابید که قدم جای پای او گذاشته‌اید و از چشمان او چیزهایی را که ندیده بودید می‌بینید. فقط حواستان باشد بعد از ۸ سپتامبر ۲۰۰۸ وارد گاراژ او نشوید، وگرنه به جای کارتن‌های کتاب حواستان به طنابی جمع خواهد شد که والاس در کمال ناباوری خودش را با آن از دیدن جزئیات زندگی و فکر کردن به آن خلاص کرده‌است.
        

          ادبیات تراز در ناداستان و جستار یعنی همین کتاب!
        

          جستارهای اول و سوم جالب تر بودن.
جستار دوم هم تصویرسازی ذهنی جالبی داشت برام.
جستار چهارم برای من که اطلاعاتم راجع به تنیس کمه، خیلی جالب نبود حقیقتش.
        

          سخنرانی اولش مفاهیم قشنگی را سعی داشت منتقل کنه مثل پرهیز از خودمحوری، 
یا در خانه خانم تامپسون، نگاه تردیدآمیز به ماهیت حادثه ۱۱ سپتامبر، 
یا در لابستر از ظلم به حیوانات خصوصا زنده زنده پختن آنها و نگاه انتقادی به جشنواره ها، 
یا در فدرر چقدر جالب درباره تفاوت تماشای بازی از تلویزیون و تماشای از نزدیک توضیح داد
وموارد دیگر
مهمترین قسمت کتاب توضیحی بود که درباره« چه چیز را بپرستیم» داده بود, نیم صفحه بیشتر نبود ولی باندازه دهها کتاب ارزش داشت.
نکته منفی کتاب : بعضی جاها مطالب را بود با اصطلاحات و عبارتهای نامأنوس پیچونده بود که فهمیدنش را سخت میکرد.

        

          بخش اول کتاب ، سخنرانی با عنوان «آب این است» بسیار خواندنی است ، هم با یک مثال خیلی خلاقانه شروع می‌شود هم موضوعش بسیار نغز است. به این می‌پردازد که ما همیشه از زاویه خودمان به جهان نگاه می‌کنیم فکر می‌کنیم مرکز جهان هستیم و البته این چیزی است که هیچ‌کداممان به آن توجه نکرده ایم. این سخنرانی نوعی رویکرد متواضعانه برای نگاه به جهان است. بخش دوم و سوم کتاب واقعا جذاب نبود و به نظرم منی که در جشنواره خرچنگ خوری نبودم و درکی نسبت به آن ندارم ، از جستار مرتبط با آن هم لذت نخواهم برد. بخش چهارم جستاری در رابطه با تنیس و راجر فدرر است که از بخش ۲ و ۳ بسیار بهتر است و توصیفی است از نحوه بازی فدرر و رقبا.
در مجموع بخش اول را حتما بخوانید و ارزش خواندن کتاب ، به خواندن بخش اول است.
        

          از بین جستارهای روایی نشر اطراف، نمی توانستم کتابی را برای خواندن انتخاب کنم و اتفاقی قرعه به نام این کتاب افتاد و هنگام خواندن سخن مترجم متوجه شدم "دیوید فاستر والاس" نویسنده ی کتاب "مزاح بی پایان"! انگار که در جمعی، آشنایی را دیده باشم. 
کتاب حاوی چهار جستار است:
1. "آب این است": این جستار، محبوب ترین جستار برای من است.
شاید برای همه ی ما پیش آمده باشد که بعد از یک روز شلوغ کاری، در راه، فروشگاه، ترافیک و ... مشغول فکر کردن باشیم و از خستگی بسیار، در مواجهه با هرکس به ذهنمان برسد که [این ها کی اند سر راه من؟] این جستار کمی آرامم کرد، انگار که دست نوازش بر شانه ام گذاشت!
2."یک نما از خانه ی خانم تامپسون": از این جستار، فقط صحنه ی توصیف وحشت واقعه را دوست داشتم.
3."به لابستر نگاه کن": اطلاعاتی که درباره ی لابستر و فستیوال مین می دهد، در ابتدا برایم جالب بود؛ ولی در صفحات پایانی به نوعی تلنگر بود.
4."فدرر: هم تن و هم نه": توصیفات مسابقات تنیس فدرر و وصف خود فدرر جالب بود و به نوعی می توانم بگویم بعد از جستار اول، این جستار را هم دوست داشتم.
در کل از بین مجموعه ی جستار روایی نشر اطراف، سه کتاب خوانده ام که این کتاب مثل دو کتاب دیگر برایم دلچسب نبود و فکر می کنم تمام لطف کتاب به همان جستار اولش است.
        

          این کتاب جستار کوچک خیلی بامزه بود
معلم عزیزم بهم هدیه داده بود
اول از همه مقدمه بسیار خوب و قوی ای داشت که بسیار هم مفید بود .
جستار اول و اخر را خیلی دوست داشتم اما دومی و سومی خصوصا سومی خیلی چندش و رو مخ بود .
اما کتاب رو پیشنهاد میکنم . یک بخاطر اینکه از نگاه فردی دیگه به موضوعات کتاب نگاه کنید و دو اینکه نویسنده بسیار بسیار با جزئیات همه چیز را شرح داده بود که این هم خوبه هم بد اما کفه خوب بودنش سنگین تر بود .
نکته بعدی که درگیرم کرد خودکشی نویسنده بود که با توجه به جستار اول بعید بود . چون جستار اول به حقیقت زندگی و سخت بودن و دوام آوردن اشاره داشت .
در کل کتاب خیلی خوب بود و توصیه میشود.

        

          دو جستار اول خوب بود ولی دو جستار بعدی رو دوست نداشتم. بیشتر آموزش نوشتن جستار سفارشی بود و اینکه چطور از هیچ، این همه کلمه تولید کنی.