یادداشت فاطمه نظری

        اول که شروع کردم گارد گرفته بودم که انقدر هم مطالب مهم نیست. اصلاً اینکه وقت بذارم دو تا جستار بخونم که چند جملهٔ پندآموز توش باشه چقدر ارزشمنده؟ بعد که خودم رو مجبور کردم تا آخر کتاب بخونم وقتی به دو جستار آخر رسیدم شیفتهٔ نحوهٔ بسط مطالب شدم. برام جالب شد که نویسنده چطور با متنی روایی می‌خواد نظر خودش رو بهمون بگه و خیلی مطالعه‌اش برایم جذاب شد. اما تا اومدم توش غرق بشم کتاب تموم شد…