با اینکه کتابای آلن دوباتنو دوست دارم ولی با این کتاب کوچیک زیاد ارتباط برقرار نکردم.
کتاب 100 صفحه ای شامل 9 بخش "درباب...".
در هر بخش آلن دوباتن صحبت کوتاهی کرده و تموم شده و مفید و کار آمد نیست.(میشه اسمشو جستار روایی هم گذاشت) 
تنها چیزی که خوب بهم یاد داد بهتر نگاه کردن به جزئیاته که خب الان بهتون گفتم. بهتر به جزئیات نگاه کنید...🥸
7/10
      

        بالاخره تموم شد. کتاب مجموعه ای از 19 داستان از کریستین بوبن بود که فکر کنم 4_5 داستان یا بیشتر، تبدیل به کتاب مستقل شدن .
پيشنهاد میکنم اول کتاب کوتاهی از بوبن بخونید و اگه باب میلتون بود این کتاب تهیه کنید و وارد دنیای بزرگتری از قلم و تفکر عجیب بوبن بشید.
موضوع اصلی بیشتر داستان های بوبن عشق، زندگی، کودکی و کودکان، نور، فرشته، مرگ، انجیل و خدا این چی هاست ولی هر داستان باید در وقت و حال مناسب خودش خونده بشه. وقتی بهش نیاز دارید. 
اگه به بوبن علاقه دارید حتما پیشنهاد میکنم.
9.5/10
      

        کتاب از جایی آغاز می‌شود که جسپر راوی داستان در زندان شروع می‌کند به نوشتن خاطراتش و به در همان صفحات اول می‌گوید متنفرم از اینکه بگویم این داستان همانقدر که به من مربوط است به پدرم و به عمویم هم مربوط است و با حسی گیج بین نفرت و ترحم و حرص از پدرش سوالی در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند و داستان را با کودکی خودش شروع می‌کند و ادامه می‌دهد و طوری در داستان غرق می‌شود که یادتان می‌رود دارید نوشته های جسپر دین در زندان را می‌خوانید. کتاب با زندگی مارتین دین، پدر جسپر و تری دین، عموی جسپر جوش می‌خورد و اوج می‌گیرد و بعد وارد نوجوانی جسپر و زندگی با پدرش می‌شود تا فصل 5 که با "یادداشت نویسنده" شروع می‌شود و وارد خود زندگی نامه پدر جسپر می‌شود و آخر داستان که به اول برمیگردید... 

کتاب  قشنگی بود. 
من از کتابخونه گرفتم و خوندم و تقریبا تو هر چند صفحه دلم میخواست کلی یاداشت بهش اضافه کنم و کلی جاهاش خط بکشم. 
حتما چند سال دیگه کتابو میخرم و وقتی به اندازه کافی یادم رفته شروعش میکنم و دوباره لذت میبرم. 
8.5/10
      

        داستان در روستایی مرده و ملال انگیز شروع می‌شود. چندیل سال و 4 فصل می‌گذرد و عشقی ناگهانی باعث رونق پیدا کردن روستا و مهم تر از آن تنها کافه ی روستا می‌شود.
در اواخر داستان سر و کله ی عاشقی قدیمی پیدا می‌شود که از معشوقش آسیب فراوان دیده و چالش های اصلی شروع می‌شود و در آخر خیانتی غیر منتظره همه چیز را خراب می‌کند و روستا را به همان روستای گرفته و مرده اول داستان تبدیل می‌کند.


داستان کوتاه و خوشخوانی بود و صرفا برای یه تفریح کوتاه یا خوندن تو مترو خوب بود. نکته خاصی نداشت که نظرمو جلب کنه. به اندازه ای که معروف شده خوب نبود.
7.5/10
      

        کتاب منو به فکر واداشت درباره پیری... دوران ترسناکیه... پر از جملاتی بود که به فکر وا می‌داشت... روند داستان هم برام جذاب بود و کشش داشت ولی یه سؤال :آخر داستان چیشد من متوجه نشدم؟
اینکه ایدرئن برادر ورونیکا بود و این حرفا.. 
      

        از ریچارد باخ توقع بیشتری داشتم... اسمش یه جوریه که انگار باید خیلی بهتر می‌نوشت 😁🤌
خیلی کلیشه ای سطحی بود
خداروشکر کوتاه بود ولی همونقدر هم ارزش وقت گذاشتن نداشت.
داستان یه مرغ دریایی به نام جاناتان که چیزی بیشتر از غذا و نیاز های ضروری رو میبینه. پرواز رو...در ادامه طرد میشه و یه سری اتفاقات براش میفته و به مراتب روحی بالایی دست پیدا میکنه و تو مسیر کمال میفته و از این حرفا
      

        کتاب پاریس جشن بیکران یادگار همینگوی از پاریس در دهه 20 که بعد از مرگش منتشر شد.
کتاب شامل دستنوشته های  همینگوی از روزهای زندگی در پاریس و معاشرت با نویسنده های بزرگ زمانش است.
در آن سال‌ها همینگوی جوانیست که روزنامه نگاری را کنار گذاشته و شرایط مالی بدی دارد اما با عشق می‌نویسد.به قول خودش "بسیار تهیدست و بسیار خوشبخت" 
در این کتاب با همینگوی در پاریس دهه 20 همراه میشوید با او کنار اسکات فیترجرالد سر میز بار می‌نشینید و به گفتگویشان گوش میکنید... با او به کتابفروشی سیلویا بيچ می‌روید و با کتاب های به امانت گرفته  راهی کوهستان میشوید . در تنهاییش شاهد نوشتن و شریک خیالش میشوید و از این همراهی لذت می‌برید.
8/10
      

        از همون اول فهمیدم دلم نمیخواد تموم بشه و بعدا دوباره بهش برمیگردم.
نویسنده به چندین کشور سفر کرده(به خاطر شرایط پدرش و از بچگی) و خیلی درباره افراد معروف و اشتراکات زبان ها و اینجور چیزا صحبت میکنه که متوجهش نمی‌شدم ولی اینقدر خوب منو با خودش همراه کرده بود که با نویسنده تا آخر همراه بودم.
نویسنده تجربه های زیسته ی ما رو داشت به علاوه ی زبان شیوا و قلم قوی برای بیان و توضیحش برای همین کتاب آشنا بود برام.
لذت بردم.
9.5/10
      

        توضیح کتاب که در سایت ها آمده: 
کتاب سفر به دور اتاقم، اثری نوشته ی اگزویه دومستر است که اولین بار در سال 1794 وارد بازار نشر شد. دومستر در سال 1790 به خاطر شرکت در یک دوئل به مدت چهل و دو روز به حصر خانگی محکوم شد. او به شکلی هوشمندانه از این موقعیت استفاده کرد و توانست در حصار چهاردیواری اتاقش، منبعی از الهام را بیابد که دست مایه ی خلق این اثر جذاب و خواندنی شد. اثر کوتاه او، کتاب سفر به دور اتاقم، به ماجراجویی های ذهنی او در این زمان می پردازد و سفرنامه ای است که هیچ شباهتی با سفرنامه های دیگر ندارد. خدمتکار وفادار دومستر و سگش، روزین، در این زمان در کنار او بودند و از سختی های این حصر می کاستند. دومستر که در تنها در اتاقی کوچک محصور بود، با استفاده از تخیل خود این محدودیت ها را کنار زد و به هرجا که دلش خواست، سفر کرد.
.
.
.
به نظرم کتاب چیزی بود شبیه جستار و سفرنامه... پر از دیالوگ های جالبی که باید زیرش را خط بکشید و درباره اش فکر کنید و کمی ملال انگیز مخصوصا فصل های آخر...
خوب بود که کوتاه بود...برای یکبار مطالعه بد نیست.
7.5/10 
      

        اولین کتابی که از احمد اخوت خواندم "خاطرات کتابی" بود و از بس لذت بردم دوباره به سراغ احمد اخوت رفتم این بار در کتاب"همزاد های بورخس".
کتاب روی اسکلت  مستعار نویسی و شبه ترجمه سوار است و همه چیز به این دو ربط دارد. کتاب را اگر کسی غیر از احمد اخوت نوشته بود نمیخریدم. موضوعی که به آن پرداخته شده هر چند جالب و مفید است اما در اولویت مطالعه ام نبود ولی احمد اخوت چنان خوب نوشته که انگار کنارتان نشسته و دارد با کلی داستان و ارجاع به کتاب های بزرگ برایتان از مسئله ای به نام مستعار نویسی میگوید.
خواندن این کتاب برایم بیش از معمول طول کشید ولی خسته کننده نبود. در کل اگر خوره کتابید نگاهی به این کتاب بیندازید. مخصوصا اگر "خاطرات کتابی" را دوست داشتید.
8.5/10
      

        با اجازه میخوام بگم کتاب یک شاهکار بود.
جذاب، کمی عجیب، پر کشش، و حتی لطیف...
.
.
داستان با آخر کتاب شروع می‌شود.
دو فصل اول انگار شما را پرت کردند وسط داستان و با کلی اسم و ارجاع روبرو میشوید که هنوز نخوانده اید.
این قسمت دو حالت بیشتر ندارد :یا کتاب را رها میکنید
یا دو فصل را تحمل میکنید و بعد از خواندن فصل سوم تا آخر کتاب آن را فراموش میکنید...
داستان کم کم جذاب می‌شود.
کتاب را ادامه می‌دهید
توصیفات لطیف و دقیق و جزئی است.
به فصل 19 که برسید به معنای واقعی میخکوب میشوید و سر می‌چرخانید که کسی را پیدا کنید که کل کتاب را برای همان یک صفحه برایش تعریف کنید.
کتاب را با اشتیاق بیشتر ادامه می‌دهید تا فصل آخر... 10 صفحه آخر برایتان آشنا به نظر می‌رسد تا اینکه کتاب را تمام میکنید و بر می‌گردید صفحه اول.... بله داستان از آخر شروع شده بود. حالا دوباره  دو فصل اول را بخوانید و کتاب را تمام کنید.
لذت ببرید10/10
      

        داستان رمان ماه عسل در پاریس، چندین سال قبل از وقوع رویدادهای کتاب «دختری که رهایش کردی» و در زمانی اتفاق می افتد که این دو زوج به تازگی با هم ازدواج کرده اند.
من کتاب دختری که رهایش کردی رو نخوندم ولی این کتاب به تنهایی برام جالب بود.
تو این کتاب دو تا داستان با دو تا خط زمانی سال 2002 و سال 1912 پیش میره که یه جورایی به هم مربوط هم میشن.
اولین کتابی بود که از جوجو مویز خوندم و قلم روان و تصویر پردازی خوب و شیرینی داشت.
پیشنهاد میکنم
8.5/10
      

        کتاب 10 فصلی خسته کننده تمام شد.
هر فصل داستانی جدا بود که ظاهرا خاطرات خانمی پیر است(البته من متوجه پیر بودن آن نشدم ولی در توضیحات آن خواندم).
به شدت کسل کننده بود و در آخر کتاب گفتم شاید میخواسته شرایط زمان و مکانش را در دوره های خاص توصیف کند ولی خب مفید نبود... دو فصل کتاب(فصل 7 و 10) را بهتر متوجه شدم... مثل داستان کوتاهی بی سر و ته بود...
کتاب تعداد قابل توجهی از جمله های مناسب کپشن و تبلیغ داشت که من هم گول همان ها را توی اینستاگرام خوردم ولی ارزش خواندن نداشت  به نظرم.برای بار سوم گول ظاهر زیبا و خوش دستی کتاب های نشر بیدگل را خوردم و... 

      

        داستان به شدت سطحی بود
قلم نویسنده ضعیف بود
داستان درباره پریسا ها و علیرضا هایی بود که قدرت تکثیر آدمای جدید از رو نسخه اصلی رو دارن.
آخرش هم شهر پر شد از علیرضا ها و پریسا ها
ارزش وقت گذاشتن و خوندن حتی یکبار هم نداشت.
4/10 (شایدم کمتر) 
      

        100 صفحه اول کسل کننده بود واقعا
البته لازم بود ولی تحمل کنید به جاهای خوبش می‌رسید
کتاب جذاب و جالبی بود
از جایی که راوی می‌افته روی دور، داستان ها عجیب و خاص میشن. 
متفاوت بود از بقیه روایت های جنگی که خونده بودم.
داستان کتاب درباره پزشک ایرانی که میره سوریه به هوای اینکه بره خط مقدم و پزشک اون جلوها بشه ولی قسمت این بوده که بشه دکتر بیمارستان زنان زایمانِ همسایه های خانوم جان. 
همسایه های خانوم جان هم همسایه های خانوم جانن. حتی اگه تا حدودی دشمن باشن. 
یه بار خوندنشو پیشنهاد میکنم
9/10