عجیب، غم انگیز و قابل تأمل بود.

      

        نمایشنامه گفت‌وگوی زن و شوهریِ که بعد از یک حادثه، دوباره مجبور می‌شن رابطه‌شونو مرور کنن. 
به نظرم اشمیت خیلی با ظرافت درباره زندگی مشترک و چالش ها و تهدید ها و فرصت ها و بالا پایینش نوشته.
کتاب خیلی کوتاه بود وتو یک نشست می‌شه تمومش کرد.
8/10
      

        کتاب قشنگی بود. سال قبل موقع خوندن خاطرات کتابی، از بس احمد اخوت در فصل  "بازخوانی  کلاسیک" از این کتاب گفت که خریدمش. به پیشنهاد خود احمد اخوت به ترجمه زویا پیرزاد.  تو بازخوانی دوم خاطرات کتابی دوباره رسیدم به همون بخش و اینبار این کتابو شروع کردم.
فضای جادویی و فانتزی و تخیلی باحالی داشت. داستان نوشته شدن کتاب هم که تو مقدمه بود جالب بود. اگه دوران نوجوانی میخوندمش خیلی  بیشتر لذت می‌بردم. به نظرم برا این کتاب نباید نقد و نظر سفت و سخت نوشت. برا سرگرمی و تفریح خوندنش دلچسبه. 
 ترجمه زویا پیرزاد خیلی خوب بود پیشنهاد میکنم با این ترجمه بخونید. 8/10

      

        دومین کتابی که از امیلی نوتوم میخونم. کتاب مرموز و هیجان انگیزی بود.
بیشتر کتاب مکالمه بین مرد صاحب خانه و مستاجر اون ساتورنین بود.
گفتگو ها به شدت جذاب با جواب های غیر قابل پیش بینی و قوی بود.
من ساتورنین رو در جایگاه یک روانشناس میدیدم که می‌خواست روح دون المیریو رو واکاوی کنه و انگیزه اونو از قتل 8 نفر پیدا کنه.خود ساتورنین هم به اندازه کافی شخصیت عجیبی داشت. در کل کتاب کوتاه و خوش خوان و جذابی بود. 8.5/10
من دیر فهمیدم اسم کتاب برای چی ریش آبیِ. زودتر می‌فهمیدم بیشتر لذت می‌بردم از خوندنش 🫠


      

        
نمیدونم چی شد که تصمیم گرفتم یه کتاب درباره کره شمالی بخونم ولی بعد از خوندن نظرات افرادی که تو این زمینه زیاد کتاب خوندن، چند بار به اسم این کتاب برخوردم و همینطوری شروعش کردم. 50 صفحه اول خوب پیش رفت  و هر چی جلو میرفتم هی جذاب و جذاب تر میشد. داستان زندگی هیئون سئولی دختری اهل هیسان کره شمالی متولد سال 1980 که به طور نه واقعا خودخواسته ای قبل 18 سالگی از کشورش فرار میکنه و دیگه هیچ وقت نمیتونه برگرده. زندگی ای پر از (خیلی پر از) فراز و نشیب و چالش. مخصوصا برای یک دختر 
من واقعا از خوندنش لذت بردم. مثل یه فیلم  هیجان انگیز و باحال بود. 
 من اول با نشر کوله پشتی شروع کردم ولی بعد که با ترجمه نشر مبین اندیشه مقایسه کردم این ترجمه روون تر بود. 
8.5/10
      

        وقتی کتابو شروع کردم فکر کردم چون به زبانی غیر از زبان مادری مسلط نیستم زیاد از خوندنش لذت نمی‌برم اما این کتاب بیشتر از اینکه جستار هایی در این باب باشه جستار هایی بود(82جستار برق آسا) درباره زندگی و چگونگی نگاه به زندگی و متعلقاتش.
نویسنده خیلی خلاقانه و با نگاه متفاوت و زبان  شوخ درباره نوشتن، داستان، کلمه، زبان، دو زبانگی، سفر و...نوشته. 
و  اینکه به عنوان جستار، خیلی روون و خوش خوان بود. اگه تازه میخواید جستار خوندن رو شروع کنید شروع خوبیه. 
پیشنهاد میکنم. 
8.5/10
☼به بهانه ی چالش خنکای کتابی
      

        تصویر سازی کتاب خیلی خوب بود ولی اینکه چطوری خشم کوچولو شد زیاد مشخص نبود. باید خودتون به کتاب اضافه کنید یا تغییرش بدید موقع تعریف کردن برا بچه ها
      

        مجموعه اشعار فرناندو پسوآ در 4 فصل از زبان چهار شخصیت (هترونیم).
اشعار هر شخصیت از لحاظ ساختار و مضمون و سبک با شخصیت دیگه متفاوت بود. من شعر توتونچی از فصل سوم رو خیلی دوست داشتم.
خوشحالم با فرناندو پسوآ آ‌شنا شدم. این اولین کتابیه که ازش میخونم.
ترجمه کتاب بد بود و نمیدونم قلم پسوآ و سبک شعرش باعث این نوع ترجمه بود یا نه مترجم کارو خراب کرده .طوری که یکی از شعر هارو از چت جی پی تی خواستم ترجمه کنه که متوجه بشم چیه.....!
در کل دوست داشتنی بود و کوتاه
8/10
      

        دیدید گاهی یه چیزی به طور عجیب غریب و ترسناکی بده، آدم خندش میگیره. طنز این کتاب دقیقا از جنس همین طنزه.یه جور طنز تلخ علیه ریاکاری، طبقه‌گرایی، نژادپرستی، مصرف‌گرایی و سیستم‌های پوسیده.
داستان در نیواورلئان دهه 60 با شخصیت های ابله مختلف جلو میره و این ابله ها در طول کتاب به شکل جالب و دقیقی به هم مربوط میشن.
قلم نویسنده خوبه و کتاب سریع جلو میره ولی بازم برام کسل کننده بود و به زور تمومش کردم. منو یاد ناطور دشت انداخت :رمان به ظاهر عامیانه ولی نقادانه.
5/10
      

        داستان خبرنگاری به نام فرانک و نویسنده ای به نام مارتینی.
نویسنده خوده کتاب شخصیت جناب مارتینی رو با الهام از جی. دی. سلینجر خلق کرده. نویسنده ای منزوی و فراری از شهرت. 
من این کتابو تو یه سفر یه روزه تموم کردم و به نظرم خوشخوان و کوتاه بود.
7/10
      

        صفحه اول کتاب به نقل از ولادیمیر ناباکوف جمله ای نوشته "آدم های زیادی را نمی‌شناختم و هیچ کس را هم دوست نداشتم."
کاملا مرتبط با کتاب.
داستان از زبان مزین است. دختر اول خانواده. از اینها که زود بزرگ شده و غمخوار مادر شده. 
از پدر و خواهرش متنفر است و این تنفر را با خودش حمل می‌کند. هیچ گونه قداستی برای خانواده قائل نیست و حتی  بارها طی داستان حرمت و قداست خانواده و پدرش را می‌شکند. به مردم عادی هم بدبین است. کل کتاب داستان جنگ مزیّن است با خودش.
قلم نویسنده اما به نظرم واقعا خوب است. گیرا و جذاب با تصویر پردازی قوی ولی از نیمه کتاب به بعد پر از اضافه گویی.
با توجه به محتوا و تم تاریک کتاب و این حرف ها امتیاز من 5.10
      

        از دیدن اینکه بالاخره نشر خوبی مثل ماهی کتابی از بوبن چاپ کرده تعجب کردم. چشم بسته به مترجم هم اطمینان کردم و کتاب و خریدم.
به نظرم کار ترجمه کتاب های بوبن باید به کسی سپرده شه که با سبک شاعرانه نویسنده و قلمش آشنا باشه. مترجم واقعا  متن کتابو حیف کرد از بس از کلمات قلمبه سلمبه و نامانوس استفاده کرد مثلا واژه "تیول" تو صفحه 63 کتاب نمونش 🤌 
این کتاب کمی متفاوت تر از بقیه کتاب های بوبن بود. نوشته هایی با موضوع  "پی یر سولاژ" نقاش فرانسوی معروف به استاد سیاهی و نور. چیزی شبیه نامه، جستار، داستان... 
توی این کتاب متوجه علاقه بسیار زیاد بوبن به این نقاش  شدم و لابه لای نامه بیشتر بوبن رو کشف کردم.
در کل همون بوبن همیشگی بود با همون مضامین همیشگی با بهانه ای به نام سولاژِ نقاش.
همین کتاب با اسم "کمی تاریکی برای خوب دیدن" هم از نشر خزه چاپ شده.
8.10
خوانده شده در  هفته اول جنگ  بین تغذیه کوچولو ✨
      

        به نظرم چند جستار بود درباب تقابل داستان، نویسنده، نوشتن، خواندن و دنیای دیجیتال و تلویزین و این حرف ها...
کلافم کرد و نمیخوام دربارش چیزی بنویسم.
2/10
      

        "اطلس"آخرین اثر بورخس که در زمان حیات‌ش منتشر شده.
شعر، متن و عکس هایی مربوط به سفرهای بورخس زمانی که دیگر نابینا شده، با همسرش ماریا کوداما، که معلوم نیست خاطره اند یا سفرنامه یا داستان و افسانه...
کتاب 166 صفحه ای که فکر میکنم کلا 50 صفحه متن داشت و بقیه اش با فضای خالی و عکس ها پر شده بود. شاید اگر مثل آخر کتاب که در بخشی با عنوان "شهر فرنگ بورخس" _نقد و تحلیل مونا اندرسون به این کتاب_ اومده بود، کل کتاب حتی کمی تحلیل و توضیح داشت میشد استفاده کرد.
3/10
      

        این دومین کتابی بود که از اریک امانوئل اشمیت می‌خوندم؛ بعد از "مادام پیلینسکا و راز شوپن" که واقعاً دوسش داشتم.
"زیباترین کتاب دنیا" مجموعه‌ای از هشت داستان کوتاهه که شخصیت اصلی همه‌ی اون‌ها زن هستند. داستان‌ها شروع‌های گیرایی دارن و اغلب پایان‌هایی خاص. آخرین داستان—که اسم کتاب هم ازش گرفته شده—به‌نظرم زنانه‌ترین و لطیف‌ترین داستان کوتاهی بود که تا حالا خوندم.

یکی از ویژگی‌های جالب این کتاب اینه که داستان‌ها لزوماً دنبال نتیجه‌گیری یا پیام مستقیم نیستن، ولی در عین حال، پایان‌هایی دارن که تو ذهن موندگار میشه و باز نیست. 

توی این کتاب بیشتر از قبل متوجه شدم اشمیت چقدر به احساسات درونی آدم‌ها آگاهه. توی بخش پایانی، اشاره کرده که این داستان‌ها رو در دوره‌ای نوشته که نوشتن براش ممنوع بوده و این کارو یواشکی و توی زمان‌های کوتاه که براش ایجاد میشده انجام داده. 

در کل، کتاب دوست‌داشتنی ولی معمولی ایه. اگر به داستان کوتاه علاقه دارید، ارزش خوندن داره.
امتیاز: ۸ از ۱۰
ترجمه کتاب ولی...🙂امسال سال کتابای خوب و ترجمه های ناخوبه گویا🫠
من ترجمه پروانه عزیزی رو خوندم.