واقعا قشنگ بود.
در عین غم داستانی پر از  اتفاقات و توصیفات قشنگ به سبک خاص عباس معروفی عزیز
واقعا لذت بردم از تک تک صفحات این کتاب

      

        واقعا ناراحتم کرد این کتاب.
خیلی بیشتر از این پتانسیل داشت برای یه داستان قوی و ۶۰۰ صفحه‌ای 
ولی  خیلی جای سوال باقی گذاشت 
جهان‌سازی کتاب کامل نبود. علل اتفاقات و رخدادها واضح گفته نمیشد و مواردی که از حکومت فعلی و قبلی گفته شده بود کامل نبود. اشاراتی بود و مشخص نبود اگر نیازی به گفتن نیست پس چرا ذهن خواننده را پر از سوال میکنی؟ 
تنوع شخصیت های کتاب رو دوسداشتم ولی شخصیت پردازی کتاب رو  واقعا نه.
شخصیت های خوب و به تناسب قشرهای مختلف داشت ولی در پرداخت شخصیت ها  نتونست منو راضی کنه و توقعم از ۶۰۰ صفحه توضیح و حرف بیشتر بود از آدم‌های کتاب.
پایان کتاب رو دوس نداشتم
انگار که بعد چند سال زندگی با فردی، ناگهان غیب بشه و هنوز تو کوهی از سوال داشته باشی.
ایده خوبی داشت کتاب.  و خب بیشتر سر این ناراحت میشه آدم 
که کاش فلان تغییرات رو داشت و فلان جور میشد.

یک ستاره به‌خاطر ایده کتاب
یک ستاره به‌خاطر  برخی قسمت‌های داستان 
و نصف ستاره هم به‌خاطر مرحوم علیزاده

      

        خیلی توقع بیشتری از بلیک کراوچ داشتم
هیجان داستان خوب بود
اما علت ماجرا و شرح و بسط داستان کم بود
ایده‌ای بود که میشد با تخیلی بیشتر گسترشش داد و جذابیت داستان رو بیشتر کرد.
دو ستاره به‌خاطر  کشش و هیجان داستان و یک ستاره هم به‌خاطر بلیک کراوچ.
      

        واقعا فوق‌العاده
پر از مفاهیم، نمادها و تشبیه‌های به‌جا.
طبق معمول کتاب‌های موردعلاقم از ادبیات ایران این کتاب هم تقابل تجدد و تحجر بود.
روبرویی نسل جوانی که سنت‌شکن است و از چارچوب‌های بسته خسته‌اند و نسل متحجری که همچنان پایبند سنت‌های منقرض شده‌اند.
و سفر
سفری برای  پختگی و رسیدن به بلوغ و تجربه کردن جهانی که محدود به برکه‌ای نیست.

      

        کتاب داستان قشنگی داشت
اما تک شخصیتی بودن کتاب و اصطلاحات و روندهای علمی-مهندسی باعث شده بود که جذابیت کتاب برام خیلی کم باشه.
یک ستاره بخاطر  طنز خاص و سبک اندی وییر دادم و یک‌و‌نیم ستاره هم بخاطر داستان و بخش های قشنگش.
      

        جزء از کل کتابیه که برای من خیلی بیشتر از یه کتاب و جهانیه که انقدر توی اون راحتم که با هر بار خوندنش انگار به منطقه‌ی امنی سفر کرده‌ام. 
بهترین تجربه‌ای که میشه در ادبیات داشت
      

        "دنیا کارخانه برآورده کردن آرزوها نیست"
کتاب فوق العاده قشنگ و غمگین. 
      

        به معنای کلمه peace of art.
واقعا لذت بردم از سفری که با این کتاب داشتم و بی نظیر بود.
      

        خوندن این کتاب برای من توی بازه‌ای بود که خودم درگیر بودم با افسردگی و خوندن نوشته‌های دختری که گاها احساس‌های مشترک داشتیم درکنار تلخی ماجرا، زیبایی خاصی داشت و باعث شد این کتاب رو عمیقا و قلبا دوس داشته باشم.
      

        داستانی قشنگ
با تصویرسازی‌های فوق‌العاده زیبا در بطن داستان
فیلمی کوتاه در سینمای کاغذها
      

        جزو بهترین کتابایی که خوندم
سفری همراه با ۶ ۷ نفر و تجربه هرآنچه که بوده و در عمق داستان حس میشود.
      

        سفری یک روزه داشتم با این کتاب.
 از زمانی که شروع به خواندنش کردم، زمین گذاشتنش کار سختی بود و  هی ادامه دادم و ادامه دادم تا به پایان رسید.
واقعا شاهکاریه که به طرز زیبایی نوشته شده. سمفونی کلماتی که با تلخی و غم آمیخته شدن.
درود به روح عباس معروفی عزیز🖤🩵