شاید من ۵۰۰ کتاب خوانده باشم، شک ندارم خرمگس همیشه اولی است!
        

          از اثرگذارترین داستان‌هایی که در نوجوانی خواندم.
این کتاب، یک داستان بی‌نظیر است از قهرمانی ناکامل و پر ایراد.
زبان گزنده خرمگس، صحنه‌آرایی‌های تأثیرگذار (از جمله صحنه اعدام)، آدمی را در کتاب فرو می‌برد.
        

          الان یهو تو کتابخونه‌م این کتاب رو دیدم و یادم افتاد که ازش دو نسخه داشتم و یکیش دست دوستمه. با دختراش داشتن از کتابخونه سان میدیدن. گفتم من این کتاب رو ده سالگی خوندم. دختر دوستم با چشمهای برق زده گفت منم میتونم بخونم.
گفتم نخیر. به درد تو نمی‌خوره. ولی چرا پدرجان فکر کرده بود که این کتاب به درد من می‌خوره؟ 
خرمگس داستان یک عشق شکست خورده است.
داستان یک فریب بزرگ.
داستان مبارزه.
داستان رنج.
ده سالگی رو اگه بشه نوجوانی به حساب آورد در سالهای نوجوانی این کتاب رو بارها خوندم. داستان یک جوان مبارز ایتالیایی که متوجه یک فریب بزرگ میشه و همه چیز رو رها می‌کنه و میره.
اما سالها بعد در قامت یک مبارز رنج دیده برمیگرده و هیچ‌کس اونو نمی‌شناسه. گرچه مخاطب متوجه میشه که خرمگس همون آرتوره.
یه شخصیت دوست داشتنی.
این کتاب اولین رمانی بود که من خوندم.
برای سن و سالم سنگین بود ولی من  لذت میبردم ازش.
بچه‌های الان سطحشون بالا رفته. ولی بعید میدونم یه بچه ده ساله این کتاب رو درک کنه.
به نظرم این کتاب برای زیر شانزده سال مناسب نیست.
هم از لحاظ مضمون و هم از نظر غم و رنج نهفته در کتاب.
فکر می‌کنم از آخرین باری که کتاب رو خوندم بیست سالی گذشته باشه. باید دوباره بخونمش ببینم چقدرش یادم رفته.
        

          در دومین تلاش برای خواندن موفق شدم.
سعی کنید از پس گردنه ی اول کتاب یعنی 100 صفحه اول هر طور شده بر بیاید تا بعد با یکی از بهترین داستان های عمرتان آشنا شوید و یکی از بهترین پایان بندی های دنیا را بخوانید.
داستان هر چند برای من به عنوان مخاطب فارسی زبان در سال 2020 چندان ملموس نیست اما مفهوم و بنیاد حرف هایی که نویسنده سعی در گفتن دارد به شدت هم در روزگار ما و هم در همه ی روزگاران جاری و ساری ست و قابل درک. 
کلا از دست ندید.
اگر اذیت کرد آن اوایلش تحمل کنید، می گذرد.
        

          داستان کتاب در ایتالیای تحت نفوذ اتریش در دههٔ ۱۸۴۰ میلادی می‌گذرد که زمانه‌ای پر از آشوب و خیزش بود. شخصیت اصلی داستان، آرتور بورتون است که سردستهٔ جنبش جوانان است و دشمنش پدر مونتانلی است. دنباله‌ای از روابط تراژیک بین آرتور و دختر محبوبش، جما، در داستان پیش می‌آید. این کتاب، داستان ایمان، بیداری از خواب و خیال، دگرگونی، عشق و شجاعت است. ( ویکی پدیا )
        

          به علت مشغله های کاری ای که دارم سرعت مطالعه ام آمده پایین.برای همین امروز که روز تعطیلی ام بود نشستم و یک نفس خواندمش.
کتاب خوبی است.موضوع داستان عالی،تعلیق ها بی نظیر،توصیفات معرکه.
یک رمان کامل و بی نقص.
        

          داستانی عالی و جذاب، کتابی بود که دوست دارم در آینده دوباره بخونمش.
داستان پردازی از همان اول گیرا جذاب بود و امکان حدس زدن وقایع وجود نداشت، ارزش خوندن دارد.
        

          به جز «پرفسور» شارلوت برونته یا مثلاً «رابینسون کروزو» و «سفرهای گالیور»، این جز اولین داستان‌هایی بود در ادبیات انگلیس که اتفاقاتش در سرزمین دیگری می‌افتادند. ماجرا مربوط به زمانی است که سازمان «ایتالیای جوان» تلاش می‌کند تا برای حفظ استقلال ملت ایتالیا در برابر اتریش و هم‌پیمانانش در واتیکان، مبارزه کند. همین موضوع سیاسی و اجتماعی داشتن کتاب هم تا به اینجای ادبیات انگلیس برایم تازگی داشت و لذتم از این موضوع با دانستن اینکه یک نویسندهٔ زن آن را نگاشته بیشتر هم شد. 
«خرمگس» یک اصطلاح است، به کسانی اطلاق می‌شود که «موی دماغ وضع موجود» می‌شوند. شاید بشود گفت مشهورترین خرمگس تاریخ، سقراط است که بدجور موی دماغ آتنی‌ها شده بود. داستان این کتاب هم در مورد پسری انگلیسی است که با پیش رفتن زندگی‌‌اش در مسیری عجیب، بدل به خرمگسی در برابر کلیسا می‌شود. اندیشه‌های پیش‌روی مطرح در کتاب، نقدش بر مذهب، ستایش شجاعت و پای حرف حق ماندن و در نهایت توصیفی که از وضع زندان و شکنجه در آن زمان ارائه می‌داد بسیار زیبا و روشنگر بود. گرچه به‌شخصه ترجیح می‌دادم اطلاعات سیاسی و اجتماعی آن دوره با جزئیات بیشتری در داستان نمود پیدا کنند، چون خودم هیچ اطلاعاتی از قبل دربارهٔ این سازمان و فعالیت‌هایشان در قرن نوزدهم نداشتم. چالش‌های اخلاقی پیش روی شخصیت خرمگس و کاردینال‌ مونتانلی هم نه‌تنها بسیار چشمگیر و مهم بودند، بلکه در جامعهٔ فعلی ما بسیار ملموس و قابل‌درک. همین مسئله کتاب را خواندنی و نزدیک به تجربه‌هایمان می‌کرد.
در نهایت به‌نظرم کتاب به ویرایش مجددی نیاز دارد.
        

          اتل لیلیان وینیچ نویسنده ی زن انگلیسی روایتی متفاوت از قهرمانی خاکستری به دور از نقاب های فریبنده ی فرا انسانی با همه ی ویژگی های خشم و کینه و محبت ارائه میکند و آن را مقابل کلیسای فاسد و ریاکار آن زمان قرار میدهد و مجسمه ی بی روح و گنگِ خدایانِ کلیسا را در مقابل چشمان مبهوت خواننده خورد میکند
نام خرمگس برگرفته از لقب سقراط است زمانی که در دادگاه به اتهام فاسد کردن جوانان حاضر شد و گفت من مانند خرمگسی هستم که مردم این شهر که همانند اسب تنبلی هستند نیش می‌زند تا راه بیفتد و سقراط میگفت من با اندیشه مردم را به حرکت درست وا میدارم
این رمان به قدری داستان جذاب و گیرا و متناسب با حال ما داره که نمیتونید از پای اون بلند بشید
        

          شاهکار انقلابی
اگه به داستان‌های انقلابی و مبارزان اونها علاقه دارید تعلل نکنید
فقط متاسفانه ترجمه متوسطه و حروف‌چینی و ویراستاری فنی (حتی تو چاپ جدید) افتضاح! قشنگ حیف کردن رمان به این زیبایی رو...
        

          «خرمگس» شاهکار اتل لیلیان وینچ، ستوده ترین اثر این نویسنده است.
شروع داستان به هنرمندی هرچه تمام تر با ترسیم فضای ایتالیای قدیم و مبارزات سیاسی بر ضد سربازان اتریش مخاطب را در آن فضا زمان جای می دهد.
توام شدن این فضای سیاسی با شبهات اعتقادی و البته اکسیر عشق در شخصیت جوان داستان همان چیزی است که از نویسنده انتظار می رود و او به خوبی از عهده این کار بر می آید.
فصل دوم با وجودی که داستان از زاویه ی دیگری پی گرفته می شود ولی کم کم با نشانی دادن از شخصیت اول داستان هرچه در این سال ها بر سرش آمده است را به خوبی از زبان دیگری ملموس میابیم.
جملات عاطفی کتاب در اوج هستند و جنبه تراژیک و درام داستان گاهی تا حد بغض مخاطب پیش می روند.
پایان بندی خوب و معنا دار و انقلابی اثر و طعنه های سیاسی مذهبی آن به جریان معاصر کلیسا و دین در ایتالیای آن دوران یادآور قضایای انقلاب خودمان هم هست.
مطالعه این اثر زیبا را به همه کتاب دوستان توصیه می کنم.
If I wanna mention one christian love story it would definitely “The GadFly”!
A dramatic story about revolution in old Italy where a boy who left his father when he figured out how he had betrayed him.
While I was reading it, I couldn’t put it away.
Besides father and son and holy spirit stuff That it never makes sense to me, I could brightly see the dilemma that father had to choose. Read it!
        

          آرتور با فهمیدن دروغی که یه کشیش بهش گفته بود مسیر زندگیش عوض شد، اما به کل از دین و مسیحیت متنفر شد. به نظرم عمل یه شخص ملاک و معیار قضاوت درباره یه آیین نیست.
پس با دیدگاه کلی کتاب و نویسنده موافق نیستم و خوندنش رو توصیه نمی کنم، اما بعضی تصویرسازی هاش رو دوست داشتم.
        

          کمونیست‌ها در جریان مبارزات تشکیلاتی خود، به بحث کتاب خوانی هم توجه می‌کردند. کتاب‌هایی مشخص می‌کردند که نیروهای تشکیلاتی باید می‌خواندند و در مسیر مبارزه، آگاه می شدند. حزب توده هم به تبع اصل خود، چنین برنامه‌ای در تیم‌های مبارزاتی خود داشت. در میان آن کتب، رمان‌هایی هم قرار داشت که با هدف آگاهی بخشی مبارزاتی در دستور کار قرار می گرفت و غنای ادبی یا سرگرمی، چندان جایی در انتخاب آن‌ها نداشتند. یکی از این آثار، خرمگس نوشته اتل لیلیان وینیچ بود. 
هرچند پیام‌های این کتاب کاملاً در جهتِ برانگیزانندگی مبارزاتی کمونیست‌ها قرار داشت، و حتی باید اذعان کرد که در بسیاری از عناصر چون صحنه‌پردازی و فصل‌بندی و توصیف و شخصیت‌پردازی، انتظاری را که از یک رمان عالی مد نظر است را برآورده نمی‌کند، اما جوهره رمان را داراست و با پیرنگِ تا حدی مناسبش، لحظات پرتنش و احساسات نابی را ایجاد می‌کند. به خصوص بهره خوب نویسنده از نگارش دیالوگ‌های درخشان پیش‌برنده و ساخت صحنه‌های ملاقات شخصیت‌ها با هم، در عین افزایش کشش و تعلیق، توانسته برش عمیقی از زندگی را پیش چشم مخاطب قرار بدهد و دریافت‌های عمیقی از انسان و سرنوشتش در اختیار خواننده بگذارد. 
اگر این کتاب با کمی اغماض در پردازش برخی از عناصر داستان، و بیشتر معطوف به صحنه‌ها و دیالوگ‌های خوبش در مواجهه با مسأله دین و اثر سیاسی نهاد روحانیت بر جامعه خوانده شود، هم لحظات جذابی برای خواننده خلق خواهد شد و هم تلنگر مهمی در نسبت دیانت و سیاست به او خواهد زد.
        

          رمان هایی که میشه به صوتی شون گوش داد رمان های خیلی خوبی ان! لذا واقعا رمان خوبی بود. اسم نویسنده اصلا به گوشم نخورده بود و حتی الان هم نمی‌دونم چطور باید روش رو بخونم. احتمالا اولین کتابی هست که از ادبیات ایتالیا می‌خوندم.
شخصیت‌ها را دوست داشتم. واقعا کارکتر بودن و جون دارد. پایان داستان هم خوب بود و می‌تونست خیلی مسخره تموم بشه. ولی خوب تموم شد.
        

          می‌گویند به جای «تراژدی» از غم‌نامه یا سوگ‌نامه استفاده کنید!
لطفاً برای این یک کتاب اجازه دهید بی‌خیال پاسداشت زبانِ شیرینِ فارسی شویم و بگوییم این اثر یک «تراژدی» بی‌نظیر است!
در هر سنی بخوانید، غیرممکن است صحنه تراژدیک‌اش از یادتان برود...
        

          یه رمان کلاسیک ، روون و باور پذیر ، پر از پند و محبوب برای کسایی که دنبال یه زندگی واقعی در عین حال جذاب هستند ، هرچند پستی بلندی‌های زیادی برای شخصیت این داستان پیش میاد ، البته این داستان هیچ ربطی به زندگی در این قرن و در ایران ندارد ، با این حال واقعا دوستداری داستان رو دنبال کنی .
انتظار یه پایان تمام و کمال رو هم نداشته باشید (درست مثل زندگی آدما)
        

          کتاب آنطور که تعریف کرده بودند گیرا و موثر نبود شاید به خاطر سانسورچی ها یا هر چیز دیگری...موثرترین بخش کتاب مربوط به دیدار کاردینال مونتالی و خرمگس و  رفتار و سخنان کاردینال مونتالی پس از مرگ خرمگس بود ، واقعا عالی بود.به نوعی مونتالی مرگ خرمگس رو به صلیب کشیده شدن پسر خدا تشبیه کرده که عالیه.
        

          طبقِ روالِ برخی رمان ها که زیاد ازشون تعریف میشه و در رتبه اول قرار میگیرن و شاهکار حساب میشن این رمان به نظرم فقط خوب بود،  حتی عالی نبود که بشه بهش امتیاز خاصی داد و شاهکار حسابش کرد،  برای شاهکار بودن باید خیلی نواقصش رو برطرف میکرد از جمله شروع و ادامه داستان تا تقریبا صد صفحه اول که بسیار لوس، کسل کننده، کُند و ساده بود. در ادامه هم کم کم جا افتاد و با تفاسیرِ گاهی گیج کننده و روندی گاهی تند و گاهی کند و پایانی ناگهانی و توضیحاتی بسیار بی دلیل در بعضی قسمت ها،  سوالاتِ زیادی برایِ منِ خواننده به جا گذاشت و در واقع در ذهنم کتاب تمام نشد!  نه اینکه خوب تمام بشه، نه!  میتونست پایانِ بسیار بهتری داشته باشه. 
در کل کتاب بدی نبود ولی پیشنهاد نمیکنم چون برای خوندنِ کتابهایِ بهتری میشه وقت گذاشت
        

          رمان زیبایی هست دوستان صد صفحه اول فقط توصیف ایتالیای قدیم هست پیرنگ داستان از بعد ورود خرمگس هست.آرتوری که خود را از یک فریب بزرگ رها کرده آبدیده شده و برگشته و مذهب و مسیح را به سخره تیز میگیرد به نظرم نقطه اوج داستان اونجاست که مارتینلی جلوی خرمگس دعا می‌کنه و خرمگس میگه پدر بلندتر دعا کن شاید خدا خواب باشد
        

          کتاب اینطوری شروع میشه که آرتور جوانی که به تازگی مادر خود رو از دست داده داره با کشیشی که عهده‌دار آموزش اون بوده صحبت می‌کنه و طی این صحبت ما با دو تا از شخصیت های اصلی کتاب آشنا میشیم. آرتور که تربیت مذهبی کاتولیکی داره و فرزند همسر دوم پدرش هست با توجه به پروتستان بودن خانواده (برادران ناتنی و همسرانشون) بیشتر شیفته‌ی کشیش مونتانلی شده و اعتقاد شدیدی به مسیحیت داره. اخیراً آرتور به جلسات حزبی گروه ایتالیای جوان می‌ره که آرمان اونها آزادی ایتالیایی هست که در اشغال اتریشه. در ادامه آرتور دستگیر و پس از آزادی متهم به خیانت به گروه میشه و با برملا شدن حقایقی در مورد زندگی شخصی‌ش داستان زندگیش به جاهایی می‌کشه که در خواب هم نمی‌دید. همه‌جا کتاب به عنوان یک کتاب سیاسی شناخته شده و با توجه به داستان و روح مبارزه برای آزادی دور از ذهن نیست اما یک تم عاشقانه‌ی آروم هم توی کتاب به چشم میاد ضمن اینکه با وجود اینکه نویسنده تلاش کرده همیشه عادلانه دیالوگ ها رو بنویسه اما یک دیدگاه ضد مسیحیت (و شاید بیشتر ضد کلیسا و کشیش‌ها) در داستان دیده میشه. در مجموع کتاب روان خوبیه هر چند شما ممکنه بعضی وقتها با بعضی حرفها احساس نزدیکی نکنید و مخالف باشید.ه