خیلی کتاب جالبی بود
داستان هرچی جلو میرفت بیشتر ب فکرفرومیرفتم و روندش برام غم انگیز بود
        

          هیچ چیز آنقدر خرف کننده نیست که آدم صبح به این زودی بلند بشود. انسان احتیاج به خواب دارد.

 ``از متن کتاب
        

          آشغال به تمام معنا
        

          فرزانه طاهری کتاب مسخ: نسخه انتقادی نورتن پیشینه و زمینه نقد را در نشر نیلوفر منتشر کرده است. این کتاب از روی ترجمه‌ی انگلیسی مسخ به قلم استنلی کرنگلد به فارسی درآمده و شامل نقدهایی خواندنی در مورد مسخ هم هست. تغییراتی که فرانتس کافکا بعدها در کارش اعمال کرده در فصلی جداگانه منتشر شده است. در بخش «پیشینه و زمینه»، «غنی‌ترین اطلاعات پیش‌زمینه‌ی اثر در اختیار خوانندگان قرار گرفته است. نامه‌ها و یادداشت‌های روزانه‌ی کافکا فرایند آفرینش گرگور زامزا، خانواده‌اش و رنج کابوس‌وارشان را روشن می‌کند.» 
طاهری پیش‌تر کتاب مسخ کافکا را همراه با نقدی از ناباکوف منتشر کرده بود.


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی نهم، سال ۱۳۹۵.
        

          کتاب خوبی بود، به شدت توصیه میشه مخصوصا مقالاتی که از ناباکوف در مورد خواندن کتاب و نویسندگی اومده و شرح ناباکوف که از مسخ اومده خیلی عالیه
میشه کتاب رو بخونی، بهش فکر کنی و ببینی ناباکوف چطور در مورد این کتاب فکر میکرده...
        

          پوچ، بی‌حاصل ، بیخود، بی‌معنی!
        

          من واقعا نمی‌دونم درباره‌ی این تصویر وحشتناکی که کافکا ترسیم کرده چی بنویسم.

احساس خام اولیه‌ام این بود: جدا شدن از بقیه به خاطر این که قابل درک نیستی(نه به خاطر این که قابل درک نیستن) و خب این به نظرم خیلی دردناکه چون هر چه قدر هم بخواهی ارتباط بگیری بیشتر ازت دوری می‌کنند. ولی این که چرا این وضع ایجاد میشه فکر می‌کنم هر کس که همچین فکر و احساسی رو تجربه کرده باشه دلیل متفاوتی داره شاید بشه گفت فهم و درک بیشتر و نابوکف این‌جا به نبوغ اشاره کرده بود.

این برداشت و احساس اولیه شخص من بود از داستان و خوب لزومی نداره واقعا همون چیز باشه که خود کافکا مدنظر داشته یا خوانندگان دیگه یا خود من اگه بعدها دوباره بخونمش. و فک می‌کنم برای این که از نگاه سابجکتیو به نگاه آبجکتیو برسم لازمه دوباره شاید هم چندباره بخونمش.
        

          کتاب عجیبی بود. شاید باید با ترجمه‌ی جدیدش خونده بشه. من ترجمه‌ی صادق هدایت رو خوندم و خب جاهایی مشکل داشت.
داستان مردی که صبح از خواب بیدار میشه و با تغییری عجیب توی ظاهرش مواجهه میشه. تغییری که کل زندگیش رو به هم می ریزه. مشخصا مشکلات زیادی براش به وجود میاد. در کل کتاب زیاد جذاب نیست. علت این تغییر معلوم نیست. حتی اشاره ای هم نمیشه. خیلی سردرگم کننده بود.
من در کل خوشم نیومد.
        

          تمامی ما مسخ دنیای مدرن شده‌ایم. هرکدام از ما یک گرگوری سامسا هستیم! 
.
همین اول بگویم که این کتاب را من با همین ترجمه خواندم و به نظرم ترجمه‌ی بدی نبود. البته با ترجمه‌ی صادق هدایت هم خواندم که خب طبیعی است لزوما ترجمه‌ی خوبی نیست و پر از کلمات قدیمی‌تر است. 
.
اما درباره کتاب؛ تجربه‌ی عجیبی بود! چیز زیادی درباره اش نیست که بگویم اما به نظرم الکی نیست که یک داستان به ظاهر ساده انقدر در تاریخ می‌ماند و نسل‌های مختلف می‌خوانندش. بعد از خواندن کتاب چندین یادداشت درباره اش خواندم و کمی بیشتر به زوایا و عمقش پی بردم. جالب‌ترینش را حدودی بازگو می‌کنم؛ در کتاب احتمالا و در این داستان به قول معروف "کافکایی"، احتمال زیاد منظور از "مسخ" و "مسخ شده" گرگور سامسا نیست؛ بلکه خانواده اوست. این خانواده اوست که از ابتدا مسخ شده اند و در پایان ما می‌بینیم که از این حال در می‌آیند آنجا که دیگر شخصیت اصلی به کل به نیستی می‌رسد. البته که این موضوع عمیق‌تر‌ از اینهاست و من فقط در پایان می‌توانم بهتان پیشنهاد کنم کتاب را حتما بخوانید و حتما بعدش یادداشت ها و بازخورد‌هایی که برایش نوشته را نگاهی بیاندازید. همین. 
        

          کافکا در داستان مسخ که بسیار دوستش داشتم به ذات زندگی های همین دوران، زندگی های ماشینی، خسته کننده و فرسایشی پرداخته که همه ی مارو به سرنوشت گرگور سامسا دچار میکنه. 
در جامعه ای زندگی می‌کنیم که اگر مطابق استاندارد ها و انتظارات ظاهر نشیم، با بیماری های روانی دست و پنجه نرم کنیم و دیگه برای جامعه خانواده دوستان و غیره مفید نباشیم طرد میشیم در تنهایی می‌میریم بدون اینکه کسی متوجه درد ما و مسیر زندگی ما باشه. 
گرگور سامسا از سمت خانواده طرد شد چون نتونست دیگه کار کنه و پول در بیاره. دردناکه که به خاطر شرایطی که داری دیگران ولت کنن تا تو تنهایی بمیری و بعد یک نفس راحت بکشن.
        

          به قول شهید آوینی این کتاب مانیفست نیهیلیسم است. 
روحتان را با خواندن کتاب هایی اینچنین پوچ گرایانه آزار ندهید
        

          مسخ رو خوندم. سر کلاس‌های کسالت‌بار بهداشت که این کسالت قطعا شرف داره به بیمارستان و کشیک وایستادن! ولی شروعش برمی‌گرده به آخرین کشیک‌های شب طب اورژانس:) وقتی نیمه شب به بعد، توی اورژانس مرغ پر نمی‌زد و فقط باید زمان رو می‌گذروندم تا تموم بشه. 

خیلی خوب بود. ناباکوف می‌گه برای فهم بهتر یک اثر هنری باید یک فاصله‌ای رو باهاش حفظ کرد. من خیلی نمی‌فهمم اینو. وقتی می‌خوندمش دلم کباب می‌شد برای گرگور. که هرچی می‌گذشت رقیق‌بودن و فداکاریش بیش‌تر دلم رو ریش می‌کرد. خانواده‌ش زالوهایی بودن که شیره‌ی جانش رو می‌مکیدن. مسخ‌شده‌های واقعی بودن. امان از خواهرش. اولش منم گول خوردم. کافکا اینقدر خوب ذهنیت مثبت گرگور نسبت به خونواده‌ش رو شکل داده‌بود که واقعا تا آخر که خواهرش ضربه‌ی نهایی رو زد من هنوز به انسانیت و مهربونیش باور داشتم. لعنت بهش! شرح ریش‌شدگی دلم برای گرگور و طفلکی‌بودنش یکم سخته. اینقدر گرگور در نقش فداکار ایثارگر فرو رفته‌بود که همون اول صبح که تبدیل شده‌بود باز به فکر این بود که اگه نرم سرکار خانواده‌م چه‌طور سر کنن! بخت‌برگشته... قسمت دیگه‌ای از داستان که رقیقم کرد صحنه‌ی ویولون زدن خواهر نامردش بود. اینکه گرگور داشت فکر می‌کرد اگه این اتفاق نمی‌افتاد می‌خواست خواهرش رو به کالج موسیقی بفرسته. و خب صحنه‌ی آخر داستان یه جوری بود برام. احساس کردم این بار خواهرش قراره طعمه‌ای بشه برای پدر و مادرش تا شیره‌ی جانش رو بکشن و ازش استفاده کنن! برداشت من این بود. نمی‌دونم درسته یا نه. 
و در نهایت الان که دارم فکر می‌کنم، شاید گرگور هم علاوه بر خونواده‌ش به نحوی مسخ‌ شده‌بود. مسخ شده بود که نمی‌دید چه ظلمی بهش روا شده. و فرو رفته بود در نقش اشتباهش.

چهارشنبه ۴ مهر ۱۴۰۳ داستان رو تموم کردم و یک‌شنبه ۸ مهر هم قسمت درباره‌ی مسخ که از نابوکف بود.
        

          اونقدر که انتظار داشتم ازش لذت نبردم اما شاید به خاطر شرایط روحی نامناسبی باشه که الان دارم.
گمونم بعدا دوباره بخوانمش
        

          نمیدانم فانتزی باید فرضش کنیم یا یک رئالیسم جادویی!
شما بفرمایید اصلا!
فقط احتیاط کنید چون اگر هرکدام از این دو باشد جهانی متفاوت از ذهن نویسنده را روایت خواهد کرد.
یک روایت نمادین از دنیا و اجتماع ما!‌
یا یک تصویر ذهنی از باور انسان به چیستی خودش که هر آینه در حال مسخ و دگرگونی است.
قاعدتا ترجمه صادق هدایت برتری جدی به سایر ترجمه‌ها دارد
همین را بخوانید
        

          کتاب "مسخ" اثر فرانتس کافکا با ترجمه صادق هدایت

 ماجرا از این قرار است که شخصیت داستان، بعد از اینکه صبح از رختخواب بلند می‌شود، می‌بیند که تبدیل به سوسک شده است. 
و از آن پس زندگی سوسکی را می‌پذیرد و مانند سوسک و با تمایلات سوسکی به زندگانی ادامه می‌دهد.
شخصیت داستان، قبل از اینکه تبدیل به سوسک شود، نان آور خانواده‌ (پدر و مادر پیر و خواهر جوانش) بود. 
اما بعد از اینکه سوسک می‌شود، خانواده اش با او حتی برخورد شایسته با یک حشره را هم ندارند و خواهان کشته شدن او هستند. 
او حتی بعد از اینکه تبدیل به حشره می‌شود، بازهم دائم به فکر خانواده اش است و به آنان عشق می‌ورزد . 
خوش بینانه ترین نظری که در مورد داستان دارم این است : 
امکان دارد صورت انسان داشته باشی اما مسخ شده‌ باشی، که حتی ذره ای هم انسانیت و عشق را متوجه نشوی. 
و امکان دارد به حشره ای تبدل شوی( و به ظاهر مسخ شده باشی)، اما از قلبی سرشار از انسانیت و مروت برخوردار باشی. 
( به تعبیر بهتر : مسخ واقعی، به «شخصیت» تعلق دارد و نه «ظاهر» صرف). 
می‌توان گفت که کاراکتر سوسک صرفا یک عنوان مشیر یا نشان سمبولیک است؛ بدین صورت که کافکا می‌خواهد بگوید تو بعد از آنکه ضعیف و زشت و ناتوان و غیرقابل تحمل شدی (به هر دلیلی، مانند دچار شدن به مریضی های لاعلاج یا صعب العلاج)، عزیزترین نزدیکانت هم می‌توانند تو را طرد کنند و از خود برانند. ( و مسخ واقعی اینجاست و از برای این چنین انسان های بی‌وجودی است) 

✔️ راستش را بخواهید داستان آنطوری که باید و شاید، من را نگرفت و توقع داشتم ادامه داشته باشد، اما به یکباره خاتمه یافت.

این کتاب را با خوانش زیبای آرمان سلطانزاده گوش دادم
        

          حجم زیادی از غم و اندوه که بعد از خواندن این کتاب به روح شما تزریق می شود، واقعا ارزش ندارد و از نظر داستانی اگر دنبال احساس خوب هستید به این کتاب مراجعه نکنید‌.
اما از نظر حرف اصلی که کتاب می خواهد  بزند، به نظرم خیلی خوب عمل کرده است و با چند صفحه داستان به شما معایب زندگی مدرن را نشان می دهد. چگونه در دنیای مدرن ارزش افراد به سود حاصل از آنهاست نه روابط عاطفی و خانوادگی.
 و شاید همین حقیقت محض باعث می شود این کتب این حجم از اندوه رو به شما منتقل کند.
        

          خوب بود و من خوشم اومد .
توی نقد ها و تحلیل هایی هم که خوندم از امه بیشتر از این خوشم اومد که سوسک شدن اشاره ی پنهانی باشه به بیکاری و پایین اومدن از جایگاه تولید پول و نان آوری . خیلی واقعی می شه اگر اینطوری بهش نگاه کنیم .
برای من به شخصه از اون کتاب هایی نبود که خودم بخونم و بعد از مطالعه احساس کنم کامل و تمام و کمال فهمیدم . نه اصلا. بهتره بعد از مطالعه برید حتی اگر شده یه دونه از این نقد های سطح پایین توی وبسایت های زرد و پر از تبلیغ رو بخونید ، بخونید.
انگار که همه ی اثر تا الآن به نوعی محو بوده و یک دفعه شفاف می شه و کلی چیز های جدید متوجه می شید. 
خوبه ، سیاهه ، درد آوره، تلخه و متاسفانه واقعیه.
        

          دو تا کا رو با هم اشتباه گرفتید. تو ایران باید کافکا می‌خوندید، اما کامو خوندید. دلیلش برتری یکی بر دیگری نبود. دلیلش این بود که نمیخواستید کافکا رو بفهمید. چون نمیخواستید کسی جایی که توش هستید رو بتون معرفی کنه. کافکا معرفی‌کننده‌ست، و معرفی‌کننده‌ها گزنده هستند.