خیلی کتاب جالبی بود
داستان هرچی جلو میرفت بیشتر ب فکرفرومیرفتم و روندش برام غم انگیز بود
        

          هیچ چیز آنقدر خرف کننده نیست که آدم صبح به این زودی بلند بشود. انسان احتیاج به خواب دارد.

 ``از متن کتاب
        

          فرزانه طاهری کتاب مسخ: نسخه انتقادی نورتن پیشینه و زمینه نقد را در نشر نیلوفر منتشر کرده است. این کتاب از روی ترجمه‌ی انگلیسی مسخ به قلم استنلی کرنگلد به فارسی درآمده و شامل نقدهایی خواندنی در مورد مسخ هم هست. تغییراتی که فرانتس کافکا بعدها در کارش اعمال کرده در فصلی جداگانه منتشر شده است. در بخش «پیشینه و زمینه»، «غنی‌ترین اطلاعات پیش‌زمینه‌ی اثر در اختیار خوانندگان قرار گرفته است. نامه‌ها و یادداشت‌های روزانه‌ی کافکا فرایند آفرینش گرگور زامزا، خانواده‌اش و رنج کابوس‌وارشان را روشن می‌کند.» 
طاهری پیش‌تر کتاب مسخ کافکا را همراه با نقدی از ناباکوف منتشر کرده بود.


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی نهم، سال ۱۳۹۵.
        

          آشغال به تمام معنا
        

          کتاب خوبی بود، به شدت توصیه میشه مخصوصا مقالاتی که از ناباکوف در مورد خواندن کتاب و نویسندگی اومده و شرح ناباکوف که از مسخ اومده خیلی عالیه
میشه کتاب رو بخونی، بهش فکر کنی و ببینی ناباکوف چطور در مورد این کتاب فکر میکرده...
        

          کافکا در این اثر که اولین بار در سال ۱۹۱۵ و به زبان آلمانی چاپ شده، با تبدیل قهرمان داستان به یک حشره‌ عظیم، تصویری خواندنی از بیگانگی انسان مدرن، نسبت به خانواده، جامعه و حتی بدن خود را به تصویر کشید. می‌توان گفت، «مسخ» بیش از آنکه داستانی سوررئال باشد، حکایتی استعاری از انزوای درونی و بحران هویت است. بسیاری از بخش ها را سه یا چهار بار با دقت خواندم تا احساس کنم به فهم نسبتا درستی رسیده‌ام. یکی از جذابیت‌های این داستان، زاویه دید سوم شخص از ذهن گره‌گور بود که نوعی همذات‌پنداری بیمارگونه القا می‌کرد. جذابیت دیگر این بود که داستان از همان خط اول وارد بحران می‌شد؛ همین امر نوعی تعلیق مداوم و فضای کابوس‌وار ایجاد می‌کرد. من ترجمه‌ صادق هدایت را خواندم که بسیار جذاب بود. تلاش او برای کلاسیک بودن  ترجمه، به جذابیت اثر افزوده است. 
ورود آثار کافکا به ایران در سال ۱۳۲۰ با ترجمه درخشان صادق هدایت از کتاب مسخ شروع شد و تاثیر بسیار زیادی بر روی ادبیات معاصر ایران گذاشت، شايد به اين که صادق هدایت از نظر ذهنی و فکری به کافکا بسیار شبیه بود. ورود این آثار باعث شد که نویسندگان ایرانی با روایت غیرخطی، تعلیق طولانی، و فضاهای کابوس‌وار آشنا شوند و پس از آن داستان‌هایی بدون نتیجه‌گیری قطعی، با ابهام و عدم قطعیت، به ادبیات ایران راه یافت و مضامینی همچون اضطراب بیگانگی و پوچی وارد ادبیات ایران شد. بسیاری از منتقدان بر این باورند که شاید بتوان گفت کتاب بوف کور صادق هدایت، کافکایی‌ترین کتاب ایران است، گرچه تاثیر بسیار زیادی از داستایفسکی و شوپنهاور نیز در آثار او دیده می‌شود. همین اصطلاح کافکایی‌شدن، به وضعیتی اشاره دارد که بی‌منطق، پیچیده و کابوس‌گونه است و معمولاً به خرد شدن انسان در برابر ساختارهای بوروکراتیک مدرن اشاره دارد. در زمان انتشار نیز آثار کافکا آن قدر مورد توجه قرار گرفت که حتی فروید و لاکان، آثار کافکا را از منظر روان‌کاوی مورد تحلیل قراز دادند؛ به عبارتی، علاوه بر تاثیر آثار او از نظر فرم و سبک داستان‌نویسی، سطح دغدغه‌های ادبی و فلسفی نویسندگان جهان و به تبع آن ایران را ارتقا داد. نگاه کافکا به زن و خدا بسیار پیچیده و مبهم است من دیدگاه او را به درستی درک نمی‌کنم. او تصویری پیچیده، نمادین و گاه حتی مبهم از زن ترسیم می‌کند. جایگاه زن در نوشته‌های او، احتمالا بازتابی است از تجربه‌های عاطفی ناکام، و ساختارهای اجتماعی که احساس می‌کنم او به‌شدت درگیر آن‌هاست. در حین خواندن این کتاب، احساس می‌کردم او در جایی زنان را بخشی از دستگاه قدرت و در جای دیگر، نمادی از سطوح پایین درک انسانی، توصیف می‌کند!! با پیدا شدن یک زن در هر جای داستان، بر پیچیدگی و ابهام داستان افزوده می‌شود. این بر خلاف دیدگاه داستایفسکی به زن است. در آثار او زن اغلب نماد عشق، مهربانی و راه نجات است. گرچه زنان در داستان‌های او نیز ممکن است گناهکار یا وسوسه‌گر و فریبا باشد، اما در نهایت نقشی کلیدی در تحول اخلاقی یا معنوی شخصیت مرد داستان ایفا می‌کنند. مثلا در جنایت و مکافات، سونیا، تن‌فروشی است با قلبی پاک که موجب رستگاری راسکولنیکف می‌شود یا در برادران کارامازوف شخصیت‌های زن داستان، مثل گروشنکا یا کاترینا، هم شور و گناه را نمایندگی می‌کنند و هم امکان بخشش و فداکاری را.
به گمان من، دیدگاه کافکا به خدا و دیانت از دیدگاه او به زن هم  پیچیده‌تر، متناقض‌تر و به‌شدت فردی است؛ با توجه به بیوگرافی کافکا، گرچه او در یک خانواده‌ای یهودی در چک به دنیا آمده بود ولی چندان یهودی نبوده است و نمی‌توان او را به‌سادگی یک فرد دیندار یا بی‌دین دانست. در داستان‌های او، خدا هرگز به‌صورت مستقیم حضور ندارد، اما حس حضور او همواره در پس‌زمینه‌ ماجراها و شخصیت‌ها و شرایط، جاری است



        

          نمیدونم دقیقا چی دربارش بنویسم. هم از ساختار و روند داستان خوشم اومد، هم از مفهوم پشتش و هم از اینکه برای خواننده پر از احساسات متناقض بود.
        

          مسخ_کافکا
 قلم کافکا قلم خیلی خاصیه و دوست داشتن چنین کتاب هایی خیلی بستگی به طبع و سلیقه‌ی شما داره. همیشه وقتی کافکا میخونم یاد صادق هدایت میفتم . احساس میکنم این دو تا نویسنده افکار همسویی داشتن و طبیعتا بهترین اتفاق همین بود که صادق هدایت مسخ رو ترجمه کنه. کتاب تأمل برانگیز ، و با روایتی متفاوته که هیچ جای دیگه نمیتونیم پیداش کنیم. در عین گنگ بودنش ، داستان روتین ساده ای رو پیش میبره.  مخصوصا بخشی که نگاه مادی خانواده سامسا به گرگوار مشخص شد رو خیلی دوست داشتم . گوینده‌ی کتاب اصلا خوب نبود. قطعا بهتره کتاب رو خودم دوباره بخونم. خیلی جاها نیاز داشت بیشتر مکث کنم. 
در مجموع نه میشه گفت شاهکاره و نه میشه ازش گذشت. خوندنش رو به همه پیشنهاد می‌کنم.
        

          مسخ ، کتابی که اتفاقی غیرممکن رو برات شرح و قابل درک می‌کنه . صادقانه بگم این انتظار رو برای پایان گره گوار نداشتم ولی وقتی که به پایان داستان رسیدم با خودم گفتم : خب ! هرجور دیگه ای جز این به پایان می‌رسید اشتباه بود . 
    نشان دادن دوگانگی مرگ و زندگی هنر فرانتس کافکا هست که تو این کتاب به خوبی نشون داده شده و همین از این کتاب یک ادبیات سیاه میسازه که با شخصیت کافکا کاملا عجین است....

ماهور 🌑💫✨
        

          این کتاب سلیقه من نبود.البته ارزش این اثر خیلی بالاست و توی همه ی لیست های کتاب های مهم اسمش هست.برای کتاب چند سبک گفته شده پست مدرن،فانتزی،رئالیسم جادویی.این سبک ها خاصن و همه پسند نیستن.البته پیام کلی کتاب خیلی خوبه و یکی از واقعیت های جامعه هست.
        

          خیلی صبح‌ها مثل گریگوار بلند می‌شوم، باید بروم سر کار اما نمی‌توانم، آدم نیستم. کمی مسخ شده‌ام. خیلی روزها نخوابیده مسخ می‌شوم، بدی‌هایم مرا به موجودی غیرخود تبدیل می‌کند. غیر خود؟ شاید هم نه. من درون خودم سوسکی دارم، عقربی، لاک‌پشتی. خلاصه که کاش حواسمان باشد وقتی سوسک شده‌ایم، دیگران با ما هم‌چنان عادی برخورد می‌کنند، اما ما نباید کار دست خودمان بدهیم، باید خانه بمانیم.
        

          امروز کتاب مسخ از فرانتس کافکا رو تموم کردم.
یه داستان کوتاه، تلخ و عمیق که هنوز ذهنم درگیرشه.
میشه گفت سبک داستان سوررئال بود؛ یه واقعیتِ غیرممکن، اما کاملاً پذیرفته‌شده...
کافکا توی این داستان از تنهایی، طرد شدن، و بی‌ارزشی حرف می‌زنه.
حس می‌کنم زندگی گرگور سامسا خیلی شبیه زندگی خود کافکاست...
و واقعاً دلم برای گرگور سوخت.
        

          
به نظر اکثر کتاب خوانان، مسخ کتابی است که باید خواند. داستان که در مورد پسری به نام "گره گوار سامسا " است که ناگهان از خواب می پرد و کم کم متوجه می شود به حشره ای عجیب تبدیل شده است، در نقطه اوج خود آغاز می شود و مسیری خطی و یکنواختی را پیش می گیرد و می توان گفت در اوج هم به پایان می رسد. کافکا در مسخ با پرهیز از هرگونه اضافه گویی سریع سراغ مطالب مهم داستان می رود و بدون هر گونه حاشیه سعی می کند مفاهیم مد نظر خود را به خواننده منتقل کند. مسخ داستان دردناک حذف شدن تدریجی انسان هایی است که خواسته یا ناخواسته به حاشیه می روند و دیگر نمی توانند یا نمی خواهند همرنگ جماعت باشند. 

 

* از رک بودن کافکا خوشم آمد. کوتاه بودن و بی حاشیه گی داستان در کنار موضوع آن برایم جالب بود. فکر می کنم این داستان جزو آن گونه داستان هایی است که پس از تمام شدن و کمی تفکر برای هضم آن، بلافاصله خود را جای قهرمان داستان می گذاریم


        

          من فکر می کنم همهٔ آدم ها حداقل یک بار در طول زندگی مسخ شده اند؛ اما کسی حوصلهٔ ثبت مراحل مسخ شدن آنها و مقایسهٔ پیش و پس از مسخ شدنشان را ندارد. به عبارت دیگر ...
        

          خوب نبود. به نظر من بی دلیل معروف شده
        

          باید پاشم برم سرکار ...
        

          کی مسخ شده؟ فکر کنم سوال دقیقا همینه.
حشره‌ای که روح انسانی داره؟ یا انسان‌هایی که روحشون شبیه به حشره ست؟

p.s: کافکا، هدایت، دازای!
جالبه که از غرب تا شرق سه تا نویسنده می‌شناسم که به شدت حس می‌کنم شبیه یه هم هستن.
        

          داستان کافکا داستانی عمیق و دگرگون کننده است لکن صادق هدایت آنقدر خوب و با کیفیت ترجمه ای برای آن ارایه نکرده است... ترجمه ضعیف و متن ثقل و پر اشتباه است... از حروف ربط به خوبی استفاده نشده و جملات ناقص در متن توی ذوق آدم میزند.