به سفارش رهبر عزیزم آن را خواندم. شاید خوانش آن برای یک ایرانی به دلیل اسامی بسیار زیادش سخت باشد.
پیشنهاد می‌کنم یک کاغذ و خودکار کنار دستتان باشد و از همان ابتدا اسامی و نسبت‌هایشان را لیست کنید تا راحت‌تر ماجرا را دنبال کنید.
        

          یکی از کتاب هایی خوبی که میشه خوند
        

          «جنگ و‌صلح» 
لئو تولستوی
جلد اول
وقتی با بزرگی یک کتاب مواجه می شوید مجبورید با احترام راجع به آن سخن بگویید، دقیق از آن‌نقل کنید و در نهایت بی آنکه خود بخواهید مبلغ آن  شوید!
جنگ و صلح همانطور که از اسمش‌پیداست حکایت روسیه دوران الکساندر، اوضاع نخبه گان،فضای اجتماعی سیاسی دربار و‌ درباریان و نبرد روسیه با ناپلئون است. 
چیزی که موجب اعجاب مخاطب می شود تسلط کامل نویسنده در ترسیم هر دو فضا (جنگ و صلح)آن هم با قلمی سحر انگیز است، سحر انگیز ! چراکه تولستوی چنان شما را غرق در جزئیات شخصیت ها می کند که اگر نخواهید هم نمی توانید در جای خود ثابت بمانید و در زمان حال زندگی کنید. صدای غرش توپ ها،چکاچک شمشیرها، فریادها، دود باروت،حس انتقام و افتخار طلبی نیروها چیزهایی است که آنی رهایتان نمی کند.
کتاب به نقلی بیش از۵۰۰ شخصیت دارد ولی این به هیچ وجه باعث سردرگمی نمی شود چرا که بعد از مدتی شخصیت های محدود و اصلی داستان را پی میگیرید و از خود سوال می کنید: مگر می شود حماسه نوشت و از صدها شخصیت سخن نگفت؟!

از داستان چیزی نمی گویم فقط به شخصه عاشق آن‌دست لحظاتی شدم که به قول برخی امضای ناپیدای نویسنده در یک داستان است،این یکی از آن لحظات است؛ وقتی که جنگ مغلوبه می شود و«پرنس آندره» در کوران گرم نبرد شجاعانه و به دل گرمی تهور جوانی اش دل به دشمن می زند، نیروها پشت سرش جانی می یابند و به سرعت از او پیشی میگیرند، سرعت اتفاقات،صداها،جوشش خون در رگ همه واحساسات شدید پیش زمینه این لحظه است ...ناگهان ضربه ای به «پرنس» وارد می آید و زمین میخورد،زنده است، نگاه به آسمان دارد، همه چیز آرام می شود،صداها کمتر به گوش می رسند،مبهوت زیبایی آسمان می شود و اینک قطعه از کتاب تقدیم نگاه شما:
... در دل گفت:چه آرامشی،چه صلحی و چه شکوهی! هیچ‌شباهتی به وقتی که می دویدم ندارد!به هیچ روی به شتابیدن و نعره کشیدن و زد و خورد ما نمی ماند، هیچ شباهتی به رفتار آن توپچی و آن سرباز که با چهره هایی وحشتزده و خشمگین سنبه ی توپ را از دست هم می کشیدند ندارد. من چطور پیش از این هرگز این آسمان بلند را نمی دیدم؟ چه سعادتی که عاقبت آن را شناختم.آری، از این آسمان بی پایان که بگذری، همه چیز جز فریب و کبر توخالی نیست. از آن که بگذری دیگر هیچ چیز ارجمندی وجود ندارد.هیچ چیز!
        

          ترجمه‌ی خوب آقای حبیبی... توضیحات بیش از حد آقای تولستوی...
        

          چه آرامشی، چ صلحی! ؟ چه شکوهمند است... جز این آسمان بی پایان دیگر هیچ چیز ارجمندی وجود ندارد. 
        

          باید گاهی دنیا را با همه ی ...هایش کنار بگذاری و قطره قطره کتابی را بنوشی؛
و اینگونه جلد اول جنگ و صلح به آخر رسید...
        

          یک چهارم آخر کتاب تازه از توده ی مه آلود اسامی و مکان‌ها و گونه گونی روایت ها سر بیرون می کشیم و کم کم متوجه می شویم بازی از چه قرار است و جادوگر تا این جا ما را به کدام وادی برده. برای فتح قله این شاهکار باید حوصله داشت و شکیبا بود
        

          فقط میتونم بگم... وااااووووو😍
هنوز هم از هنر، نبوغ و قلم تولستوی در حیرتم🥺
درسته که تعداد کاراکترها خیلی زیاده و به یاد سپردن همه اسامی کار آسونی نیست، ولی داشتن یه برگه کاغذ کنار دست و  ساختن یه راهنمای کلی و مختصر از شخصیت‌ها خیلی زود آدمو راه میندازه و با شخصیت‌ها مأنوس میکنه 😁
و چه ترجمه خوبی داشتن آقای سروش حبیبی، حقیقتاً که کیف کردم... 
جلد یک که حسابی منو جذب کرد و بریم که جلد دو رو شروع کنیم😊
        

          Booooringggg
        

          «همه چیز را که بفهمی آسان عفو می‌کنی.»

📌 قبل از شروع یادداشت نکته مهمی هست که به نظرم کسانی که قصد خواندن این کتاب را دارند باید به آن توجه کنند: «جنگ و صلح» اثر سترگی است. نه فقط بخاطر حدود ۵۰۰ شخصیتی که دارد بلکه حدود ۱۷۰۰ صفحه کتاب خواندن هم خیلی راحت نیست. بهتر است که این کتاب حداقل جزو ۵۰ تجربه اول شما از کتاب خوانی و به طور ویژه کلاسیک خوانی نباشد.

🔹مدت ها بود که آرزوی خواندن «جنگ و صلح» را در سر داشتم و این تابستان بالاخره این تجربه شیرین برایم پیش آمد. چیزی که برای بیشتر افراد(همچنین خودم) باعث می‌شد که این تجربه را مدام عقب بیاندازند حجم کتاب و آوازه سخت بودن آن است. اما روایت داستان ابداً سخت و پیچیده نیست. عمده مشکلی که ممکن است پیش بیاید گیج شدن خواننده بین این همه شخصیت است.

▪️خانم ایران زندیه (همسر آقای سروش حبیبی) در مقدمه این نسخه بسیار جامع و کامل شخص تالستوی، آثارش و همچنین «جنگ و صلح» را تشریح کرده‌اند اما بخش هایی که درباره شخصیت ها نوشته‌اند داستان را لو می‌دهد.

🔸هنر نمایی تالستوی این است که از هر فرد کم اثری شخصیتی به یادماندنی می‌سازد. از یک خدمتکار تا ناپلئون همگی شخصیت هایی می‌شوند که به خوبی آنها را می‌شناسیم. ترکیب شخصیت های خیالی و افراد حقیقی تاریخ هم بسیار دلچسب است؛ کاری که تالستوی از «بینوایانِ» هوگو به خوبی آموخته و حتی آن را ارتقا داده است.

▫️بعد از حدود دو سال که «جنایت و مکافات» و بعدتر «یادداشت های زیرزمینی»را خواندم دیگر نتوانسته بودم نویسنده‌ای را از نظر روایت، شخصیت پردازی، ساخت محیط و... با داستایفسکی همقدر بدانم و همیشه برایم این سوال برجا بود که چرا خیلی ها تالستوی را برتر از داستایفسکی می‌دانند؟ آثار کوتاه تالستوی پاسخ کافی و مناسبی به این پرسش نبودند. اما همین جلد اول جنگ و صلح مرا وادار کرد که کم کم به جایگزینی تالستوی به جای داستایفسکی در مقام مورد علاقه‌ترین نویسنده فکر کنم:)

پ.ن: عکس این یادداشتْ مربوط به جنگ آستِرلیز است که فصل های پایانی جلد اول با روایت جذاب و بی‌نظیر این جنگ و خلق حماسه از شکست به اتمام می‌رسد.

        

          ۲۰ مهرماه، جلد اول تمام شد.
        

          خب من جلد اول رو صوتی خوندم و تموم شد 
اصلا بهم نچسبید، نتونستم عظمت کتاب رو حس کنم و اصلا باهاش ارتباط برقرار نکردم و دقیقا همه اینا مشکل منه و نه کتاب 
بخاطر همین بهش امتیاز کامل میدم و حتما درآینده یکروز نسخه چاپی رو میخونم ، ولی الان وقتش نیست چون توی مودش نیستم.
        

          در واقع همش جنگ بود بنظرم
        

          به نام خدا
از مزایا و ظرایف جنگ و صلح بسیار گفته اند و نوشته اند
که چه روان و شیوا و در عین حال، ژرف درونیات آدمی را آشکار می سازد 
و چه خوانا و دلکش، روابط میان افراد و آنچه در اندرون سینه شان می گذرد را تشریح می کند
اما بیان جزئیات جنگ به علاوه تحلیل های فلسفی تاریخی، حقیقتا داستان را بسی ملال آور کرده است
تا جایی که توصیه می کنم، نسخه های تلخیص شده
احتمالا دوست داشتنی تر و داستان تر اند
        

          جلد اولو چند ماه پیش تموم کردم ولی به کل فراموش کردم بیام اینجا اپدیتش کنم
        

          بهترین کتابی است که تا الان خوانده ام..انگار یک سریال را دارید تماشا می کنید..بی نظیر هست...
        

          بیست و چهارمین کتاب سال ۰۴

جلد اول آشنایی با چند خانواده اشراف زاده و ارتباطشان با یکدیگر در هنگامه جنگ روسیه و فرانسه است.
        

          سالها پیش در نوجوانی خواندم خیلی قشنگه