بریده‌ای از کتاب جنگ و صلح اثر لی یف نیکالایویچ تولستوی

چه آرامشی، چه صلحی و شکوهی! ابرها بر سینه‌ی این آسمان بلند و بی کرانه به نحو دیگری حرکت می کنند. من چطور پیش از این هرگز این آسمان بلند را نمی‌دیدم؟ چه سعادتی که عاقبت آن را شناختم آری از این آسمان بی پایان که بگذری همه چیز جز فریب و کبر توخالی نیست. از آن که بگذری دیگر هیچ چیز ارجمندی وجود ندارد.