قبل از این که شروع به خواندن آثار خواهران برونته بکنم، تنها غرور و تعصب و إما جین آستین را خوانده بودم. دنیای این نویسندگان واقعا با یکدیگر فرق داشت. دنیای جین آستین دنیای رنگی تر با توصیفات بیشتری است که به خواننده تصویرسازی بهتری می دهد اما دنیای برونته خشن تر و سیاه تر است. و البته تشابه آن ها هم وجود یک نقش اول زن بود که حسن او، نه ظاهر یا طبقه بالای اجتماعی، بلکه افکار او بود.
نکته جالب دیگر در این کتاب اشاره بسیار زیاد نقش های اصلی به داستان های دینی مسیحیت است که برایم جالب بود که افراد در آن دوران چه تسلطی بر کتاب های مذهبی خود داشتند.

و چه ترجمه هایی بهتر از ترجمه های رضا رضایی👌.

در بعضی مواقع قدرت قلم برونته در به تصویر کشیدن وقایع خصوصا مدرسه لوور به حدی بود که واقعا خود را در همان مکان تصور می کردم
        

          از بهترین‌های ادبیات کلاسیک.
        

          کتاب بسیار خوب و تاثیرگذاری بود و اون جمله ی بسیار زیبا که میگه:ذات ناقص انسان همین است.روی تمیزترین ستاره ها هم نقاطی هستند که چشمان کسی مثل دوشیزه اسکچرد فقط عیب هارا می بیند و در برابر نور آن ها کورند.
        

          اولین بار ده دوازده ساله بودم که جین ایر را خواندم. به توصیه ی پدر از نمایشگاه کتاب خریدمش. یک کتاب نازک، کمتر از دویست صفحه به ترجمه ی مریم مویدی که در مقابل هری پاتر و نارنیا و رولد دال و رامونا حرف چندانی برای گفتن نداشت. دبیرستان بودم که ترجمه ی محمدتقی بهرامی را دیدم و تازه فهمیدم متن نسخه ی قبلی کوتاه شده بوده! این بار اما ترجمه ی سنگینِ کتاب به دلم ننشست. ده یازده سال پیش که ترجمه ی رضا رضایی را خواندم، برای اولین بار عاشق جین ایر شدم. عاشق پروسه ی تبدیل شدنش از یک دختر عصبانی و پرخاشگر به یک زن بالغ و کامل. و برای اولین بار فهمیدم چرا بیش از یک و نیم قرن است که این کتاب خوانده می شود و خوانده می شود و هنوز محبوب است.
        

          سالها پیش خواندمش و حس خوبی داشتم. پر از توصیف جزئیات. برای من جذاب بود
        

          من هر دو جلد را خوانده ام
قلم نویسنده بسیار روان هست و انسان واقعا حس میکنه در روند داستان وجود داره اما یکم جریان کتاب کند هست و ممکنه خسته بشین.
        

          « زندگی به نظر من خیلی کوتاه است که نمی توانم آن را صرف خصومت یا ثبت اشتباهات کنم …»
کتاب جین ایر ، درباره ی دختری به همین نام است . او پدر و مادرش را از دست داده و نزد زن دایی اش زندگی می کند . دایی مهربانش هم سال ها قبل از دست داده ، کسی که او را به زن دایی بی رحمش ، خانم رید سپرد . جین ایر دختری است که برخلاف بسیاری از دختران آن زمان ، دلش نمی خواهد فقط سرزنش شود و زیر بار هر چیزی برود ، از این رو بود که تصمیم گرفت جسورانه مقابل ستم های خانم رید و فرزندانش بایستد و همین راه او را به لووود ، جایی که قرار بود درست تربیت شود ، باز کرد وجین عمارت گیتسهد را ترک کرد …
کتاب موضوع جالبی داشت . به خصوص که می دانستیم درباره ی زندگی شخصی خود نویسنده است . اما خیلی ایده ی نوینی نداشت . البته این عیب محسوب نمی شود ، بلکه یعنی مثل بسیاری از رمان های کلاسیک قرن 18 و 19 انگلیسی ، دغدغه های دختران آن زمان را به تصویر کشیده بود . دختران قهرمانی که نمی خواستند روند تکراری زندگی را ادامه بدهند و حقوقشان پایمال شود . دوست داشتند عضوی از جامعه باشند و زنانی تاثیر گذار شوند . جین ایر هم تقریبا همان طور بود . 
توصیف های کتاب ، اطلاعات کامل و دقیقی درباره ی فضا و مکان می دادند . من به عنوان فردی ایرانی که تاکنون انگلیس و آن قرن هایش را تجربه نکرده ، به خوبی از تمام زوایا با مردم و فرهنگ آنجا آشنا می شدم . طرز تفکر ، نوع پوشش ، معماری و… . مثل اتاق سرخ عمارت گیتسهد ، اتاق دوشیزه تمپل ، عمارت ثورنفیلد و… ، تمام این مکان ها را به خوبی در ذهنمان تصور می کردیم . 
اما متاسفانه نویسنده در این توصیفات افراط نسبتا زیادی به خرج داده بود . در بسیاری از قسمت ها ، اینها فقط اطلاعات نمی دادند ، بلکه باعث کسل شدن خواننده هم می شدند که این یک نکته ی منفی به حساب می آید . شارلوت برونته می توانست ، هدف و مفهوم داستان را در صفحات کمتری می گنجاند و از توضیحات اضافه ای که اطلاعات لازم و مفیدی نمی دهند ، پرهیز می کرد .  اصل داستان چیز دیگری بود ولی مثلا تا حدود 100 صفحه ی اول ، فقط درباره ی آزار های خانم رید و فرزاندانش ، اطلاعات می گرفتیم . یا به عنوان مثال ، یک بار گفتن این موضوع که شام های لووود فقط کیک و آب است ، کافی بود. اما این توصیف بار ها و بار ها تکرار می شد . 
توصیف ها البته نکته ی مثبت دیگری هم دارد . همین که نویسنده ، تک تک صحنه ها و رفتارهای شخصیت ها را به تصویر کشیده ، باعث می شود نکته ی گنگی هم برای خواننده به وجود نیاید . یعنی بتواند اتفاقات و حتی احساسات شخصیت های ماجرا را به خوبی درک کند و نکته ی نامفهومی وجود نداشته باشد و دچار گیجی نشود . 
شخصیت پردازی های داستان ، خیلی خوب بود . هم از نظر ظاهری و هم از نظر باطنی ، اطلاعات زیادی درباره ی شخصیت ها داشتیم و به خوبی می توانستیم تجسمشان کنیم . این به نظر من بر می گردد به همان توصیفات . یعنی علاوه بر متصور شدن فضا و مکان ، می توانستیم شخصیت ها را هم درک کنیم . چهره ی سبزه عبوس ، کمر باریک و چهارشانه بودن آقای راچستر ، پوست تیره ، سنگدلی ، صورت زمخت و دست و پاهای سنگین جان رید ، مهربانی ، چشمان قهوه ای ، موهای قهوه ای تیره ، پیشانی سفید و کلا زیبایی خانم تمپل و… ، از جمله خصوصیاتی بود که می فهمیدیم . 
اینها با وجود این بود که راوی اول شخص بود و معمولا اول شخص ، در توصیف محدود است . اما از آنجایی که راوی خود جین ایر بود و داستان را می گفت ، نمی توانستیم از نظر ظاهری اطلاعات خیلی زیادی درباره ی او داشته باشیم . هر چند که نویسنده تلاشش را کرده بود که در قالب دیالوگ ها و حرف های شخصیت های دیگر ، درباره ی ویژگی های جین هم بگوید . مثل آخر کتاب که درباره ی ظاهر جین صحبت می شد . با تمام اینها به نظرم بهترین زاویه دید همین بود . چون قصه به گونه ای بود که ما نیاز داشتیم درباره ی احساسات جین ایر هم بدانیم و قطعا جز خودش ، هیچ راوی دیگری نمی توانست آنها را خوب وصف کند .
از نظر ظاهری هم ، جلدش مثل باقی آثار عاشقانه ی کلاسیک افق ، فوق العاده زیبا و دوست داشتنی بود . همچنین جنس خوب و مقاومی هم داشت . به نظرم خودش می تواند به تنهایی هم باعث شود که یک فرد ، کتاب را بخرد . اسمش هم با اینکه خلاقانه نبود و نام خود شخصیت را داشت ، به نظرم قشنگ بود . 
در پایان هم نکته ی مثبتی که وجود داشت این بود که ، با وجود این موضوع که جین ایر جلد دو هم دارد و ما جلد یک آن را خواندیم ، اما به گونه ای تمام نشده بود که گنگ باشد و رها شده باشد . پایان تقریبا مشخصی داشت و این خواننده را اذیت نمی کرد . با تمام نکات مثبت و منفی ، در کل کتاب خوبی بود و به همه بخصوص کلاسیک خوان هایی مثل خودم ، توصیه می کنم . 
« حس پیشگویی یا حس ششم ، احساس غریبی است ؛ همین طور هم فکری و معجزه . ترکیب این سه با هم معجون رمز آلودی می سازد که برای انسان ناشناخته باقی مانده است . من هیچ گاه به حس ششم نخندیده ام ، زیرا که چنین حسی در من وجود دارد … »
        

          چقدر خوب و لطیف بود.
اصلا برای خودم متاسف شدم که تا حالا نخونده بودم اینو . چه کرد خانوم برونته با دل من 
قسمت مدرسه و فوت دوست جین واقعا دردآور بود و با روان خواننده بازی می کرد.
کلا کتاب سراسر اندوه بود با یک پایان بندی شیرین و خوشحال 
در یک کلام عالی 
خلاصه که مثل من تباه نباشید و زودتری این اثر درخشان و ماندگار رو بخونید.
        

          از معدود کتاب هایی بود که اون قدر جذاب بود که یک نفس خوندمش و اصلا خسته نشدم و اواسطش نخواستم به جای کتاب خواندن سریال ببینم! (: خصوصا وقتی که از رمان های کلاسیک کاملا نا امید شده بودم، امیدم رو برگردوند!
داستانش به شدددددت معمولی بود ولی دوستش داشتم:)
همین...
        

          من نتونستم چندان با این کتاب ارتباط بگیرم. منطق و شیوه روایت به شدت برام غیرقابل درک بود. از طرف دیگه شخصیت اول که باید قابل درک می‌بود بیشتر عجیب و غیرمنطقی با نظرم می‌رسید
        

          قشنگ ترین کتاب کلاسیک که تو عمرم خوندم🙂
اصلا با جین شخصیت اصلی کتاب همزاد پنداری میکردم ..
        

          به عنوان اولین رمان بعد از کنکور حسابی چسبید و کلی به خودم افتخار می‌کنم برای این انتخاب😁😇
یه رمان روون که داستانش جدید بود با کلی اتفاقات غیرمنتظره
روند داستان کند نبود که خسته کننده باشه و توصیف‌های به‌جا و جذابی داشت که نه تنها خسته کننده نبود بلکه کاملا می‌رفت تو عمق جونت😉 
خلاصه اینکه کنار گذاشتنش کار راحتی نیست...😊
        

          زیبا اونقدر که خوندنشون به همه پیشنهاد میکنم
من حین خوندن این  کتاب به پهنای صورت اشک ریختم:)

انقدر زیبا و با صراحت از واقعه‌ها نوشته ک من خودم وقتی میخوندم حس میکردم تک تک جملاتشو.‌ی کتابببب فوق العادس ک ادم نمیتونه ازش بگذره..... بخونید از دستش ندیدِ ی رمان عاشقانه توام با سختیایی ک شخص مورد نظر داشته. ب اینکه ادم بخواد چند ساعت وقتشو بذاره پای این کتاب می‌ارزه. واقعا می‌ارزه

        

          ای خواننده‌ی عزیز، خدا نکند هیچوقت به آن احساسی دچار شوید که من آن لحظه دچارش شده بودم!خدا نکند چشم‌هایتان هیچ‌وقت آن اشک‌های طوفانی و سوزان و دلخراشی را ببارد که آن لحظه از چشم‌های من می‌بارید. خدا نکند هیچ‌وقت آن‌طور درمانده و دردمند به درگاه خدا استغاثه کنید که من در آن لحظه می‌کردم. خدا نکند که شما هم مانند من بترسید که مبادا باعث بدبختی کسی شده باشید که از جان و دل دوستش دارید.
#جین_ایر
#شارلوت_برونته ترجمه #رضا_رضایی
        

          بهترین رمان کلاسیک بود که خوندم.
        

          جین ایر موفق می شود هر بار که آن را می خوانید شما را غافلگیر کند اما در عین حال می دانید که منظور دیگری نبوده است، شخصیت ها رشد می کنند، یاد می گیرند که دوست داشته باشند، فداکاری کنند و از احساسات خود دفاع کنند. در حین خواندن کتاب دل شکسته، هیجان زده، امیدوار، ترسیده و دیوانه وار عاشق می شوید! البته باید اشاره کنم که سبک ها چقدر عالی ترکیب شده اند! من قبل از خواندن این کتاب چندین بار شنیده ام که مردم جین ایر را به عنوان قهرمان زنان قوی می شناسند و نمی توانستم بیشتر موافق باشم، جین تبدیل به این زن قوی می شود که اکنون ارزش خود را می داند و می داند که چگونه باید با او رفتار شود. از کتاب افکار جین تغییر می کند از من هیچکس ندارم پس چه کسی اهمیت می دهد که من چه تصمیمی گرفتم تا من یک زن مستقل هستم.
        

          سه عاشقانه برتر انگلیس: جیر ایر، بلندی های بادگیر، غرور و تعصب
        

          آخ از زیبایی حرف های جین عزیزززز
برای تک تک بغض و خشم و بخشش های این دخترک مظلوم.
من حدودا ۴ ۵ سال پیش فیلمش رو دیده بودم و باید بگم با تموم کردن کتاب فهمیدم بیشتر از اون فیلمش رو دوست داشتم( البته ممکن بخاطر ترجمه کتاب هم باشه )
و اگر قرار بر دوباره خوانی باشه قطعا میرم سمت زبان اصلیش....
این کتاب رو طی یک حرکت جدید همزمان با ریواچ کردن فیلم تموم کردم:))
صحنه آخر پر از احساسات مختلفی شدم و دوستم نگران شد که دارم گریه میکنم و من یکدفعه از جو داستان خارج شدم و فهمیدم اشک تو چشمام جمع شده  :(
        

          مدت‌ها بود که دلم می‌خواست این کتاب‌رو بخونم. از تک تک جمله‌هاش لذت بردم. به واسطه توصیفاتش غرق شدم و با  شخصیت دوست داشتنی جین ایر تمام مسیر همراهی کردم. بسیار عالی بود… ✨
        

          خب برای این کتاب باید بگم توصیفات بی نظیر و دوست داشتنی البته یه جاهایی خسته کننده بود و سرعت خوندن رو کم می کرد ولی انقدر زیبا بود که بتونی ارتباط بگیری و تصور کنی و غرق بشی تو دنیاش، تو جای جای متن( خواننده ی عزیز) دیده میشد و خیلی برام جالب بود انگار یه دفترچه خاطرات رو دارم می خونم که خود نویسنده هم دعوتت کرده به خوندن 😂
خلاصه با اینکه خوندنش طول کشید ولی واقعا ارزشش رو داشت 
دوستش داشتم :)