فقط پنج دقیقه دیر رسیدم ..
.
.
پ.ن: دو روز گذشته و من همچنان در تب و تاب ذهنم با نازنین ِ داستایفسکی هستم .. نمیدانم چرا ، اما بیش از آنچه می‌اندیشیدم در آن غرق شدم ..
      

        سر بر شانه خدا بگذار تا قصه عشق را چنان زیبا بخواند
که نه از دوزخ بترسی و نه از بهشت
به رقص درآیی
قصه عشق، انسان بودن ماست .
«احمد شاملو»
      

        به قول یکی از دوستان بهخوانی که امروز بخشی از یادداشت او را می‌خواندم :« بعضی وقت ها نسبت دادن یک عدد از پنج به یک کتاب برایم سخت است . عذاب وجدان میگیرم . میدانم این کتاب را [آنطور که باید] دوست نداشتم چون برای من نوشته نشده بود ، نه اینکه کتاب بدی بوده باشد ...»
کتاب خوبی بود ، به عنوان اولین اثر نویسنده ، بسیار منسجم و کافی بود ، اما حس خوبی را از آن دریافت نکردم ..
      

        بکمن عزیز ، من نمی‌دونم تو چطوری میتونی انقدر قشنگ بنویسی .. باورم نمیشه داستان شهری که حقیقت نداره بتونه قلبمو به درد بیاره ، همراه تک تک آدماش بجنگم و غمشون رو به دوش بکشم ، و تهش بشینم برای مرگشون  و حوادث تلخی که تجربه کردن گریه کنم .. تو با من چی کار کردی ؟ 
نمی‌دونم کی قراره "برندگان" رو شروع کنم اما امیدوارم توی اون کتاب قلب تک تک این مردم  آروم بگیره و حالشون بهتر از قبل بشه و زخماشون ترمیم پیدا کنه .. 


      

        و باز هم یکی دیگر از آثار آقای امیرخانی ..
آقای امیرخانی عزیز ، متشکرم ؛ 
باز هم یکی دیگر از آثار شما جان و روحم را نوازش داد و حال دلم را رو به راه کرد .
چقدر قشنگ روایت کردید ، روایت مردی که خودش ، و تمام علایقش را فدای درستی و راستی کرد . و روایت دخترکی شیرین و نمکین ، که لحظه ای چشم باز کرد و دید که  پدر و مادرش - و تمام هستی اش - را  از دست داده است .. و هزاران روایت و در لا به لای آنها ، حکایت جمکران و چاه و نامه ها و حضرت صاحب ..
«ازبه» ، داستان ِ نامه هاست .. نامه هایی «از» تک تک شخصیت ها «به» مخاطب هایشان .. نامه هایی که شما را با خود به دنیای درونشان میکشند و شما به همراه هر یک از آنها می‌خندید و بغض میکنید و غمگین میشوید ..

«... از جا بلند شدم . خواستم بروم که بیمار تخت کناری تکانی خورد . محکم مچ دستم را چسبید . با دست چپش اسپری ضد تنگی نفس را نزدیک دهانش برد .فش فشی کرد . آرام گفت :
- ستوان مشکات!از حضرت صاحب کمک بخواه! ...»
      

        از آن کتاب هایی که دلم میخواهد تمام عمرم را در آن زندگی کنم ..

      

        بیشتر ِ وقتی که کتاب رو میخوندم ، سر کلاس دینی نشسته بودم .
خیلی سخت بود خوندنش جلوی بقیه ، معلم نگام میکرد و من  بغضم رو قورت میدادم . به معلم نگاه میکردم و پلک میزدم تا اشکم نریزه . نشد اونطوری که باید باهاش زندگی کنم و اشک بریزم ..
انگار قلب آدم با خوندنش شکاف بر می‌داره . چون قلب پدر امیر حسین هنوز این غمو نپذیرفته و داره واسه ما روایت می‌کنه .. چون هنوز داغش تازه‌ٔتازهه .. چون صدای گریه های مادرش وسط روایت پدر ، به گوش آدم میرسه .. چون بغض پدر و سکوتش بین صحبتا رو میشه دید . میشه با تک تکشون اشک ریخت . میشه یه مدت طولانی به یه جا خیره شد و چیزی نگفت . 
بأی ذنب قتلت 
بأی ذنب قتلت
بأی ذنب قتلت ........
درکش سنگینه ، هضمش دردناکه . منی که امیرحسینو نمی‌شناختم و باهاش زندگی نمیکردم هم نمیتونم بپذیرمش ؛ چه برسه به مادر و پدرش . خدا بهشون صبر بده :)
      

        دوستش داشتم ، تلخی فراق و شیرینی دوست داشتن گاه دلیلی بر لبخند بر لبانم میشد و گاه غمی سنگین بر قلبم .. 
بنظرم کسی میتواند از این کتاب لذت ببرد که قلباً پذیرای این موضوع باشد که چیزی که میخواند به عنوان کتاب نوشته نشده ، بلکه صرفا بخشی از زندگی و نامه های شخصی دو نفر از کسانی است که میشناسدشان و به وسیله آن نامه ها ، میخواهد بیشتر بشناسد ..
      

        عالی ، عالی ، عالی ..
یکی از بهترین ها بود .
      

        خیلی دوست داشتنی بود :))))
غم آخر کتاب هنوز رو قلبمه 
یه کتاب کوچیک ِ روون که برای هر سنی مناسبه و صفحه به صفحه‌ش پر درسه :)))
      

        زمان . 
زمان .
زمان .
همه چیز خلاصه میشود در ارزش زمان ،
و در ارزش درست استفاده کردن ِ از زمان ..
      

        کاش فقط یک کتاب بود ، کتابی که همه ی کلماتش از ذهن خلاق نویسنده نشئت میگیرد و ریشه و مبدأش به جهان حقیقی برنمیگردد .. کاش فقط و فقط یک مشت کلمه بود ، کاش ..


      

        برام عجیبه چطور میشه آدم مثل نقل و نبات آدم بکشه و تهش خیلی رمانتیک زندگیشو بکنه ، بدون هیچ عذاب وجدان و ناراحتی ای ، تازه به کار خودشم افتخار کنه ..
کتاب خوبی بود ، اما اگر بخوام کتابی در سبک جنایی به کسی معرفی کنم ، قطعا این کتاب در بین اسم های نخستین نیست ..
      

        اطلاعات جدیدی به من درباره این شهید ، فضای جنگ و حوزه علمیه قم داده شد ..
کتاب خوبی بود اما  حس میکردم برای بیان یک سری قسمت ها تخیل خود نویسنده هم دخیل بوده و این موضوع برای من اذیت کننده است .. معمولا با کتاب های زندگی نامه ای که از زبان یک فرد با تمام جزئیات ذکر میشود بیشتر لذت میبرم تا کتاب هایی که به صورت پراکنده نوشته میشوند و گاه حتی انگار تفکر و تخیل نویسنده هم بی تاثیر نیست .. از حق نگذریم ، در این کتاب و برای زندگی این شهید اروپایی ، زیاد نمیشد به گفته ها و شنیده های یک نفر اکتفا کرد و نویسنده مجبور بود گاهی داستان را خودش پیش ببرد ، برای همین این قضیه در این کتاب برایم تا حدودی پذیرفته شده و قابل قبول است ..
      

        حس میکنم پنج ستاره برایش کم است !
فوق العاده بود .. به طرز عجیبی ملموس و قابل درک .. 
با تک تک صفحاتش ارتباط برقرار میکردم و  فکر میکردم .. 
اینطور نبود که کلمات سخت و جملات پیچیده ای داشته باشد ، عمیق ترین مفاهیم زندگی را با ساده ترین زبان به تصویر می‌کشید و این برایم بسیار ارزشمند بود ..