دوازده سال دارد و این تابستان یاد می گیرد که مردم یک دروغ ساده را ترجیح می دهند به یک راست پیچیده«.»

ادامه ی داستان بیورن استاد، ادامه ی ماجرا کتاب  دوست داشتنی شهر خرس، در جلد قبل وضعیت شهر و از آن مهم تر هاکی به خاطر تجاوز بهترین بازیکن شهر یعنی «کوین» به دختر مدیرعامل باشگاه یعنی «مایا» بهم ریخته است. بعد از رفتن کوین همه تصور می کنند که وضعیت بهتر شده، اما همه چیز در شهر مثل آتش زیر خاکستر است. همه ی آدم ها تلاش می کنند زندگی شخصی و اجتماعی شان را بهبود بدهند اما همه چیز پیچیده تر از آن است که از دور دیده می شود و شاید به همین خاطر است که «ما در برابر شما» و «شهر خرس» را دوست دارم. به این خاطر که به خوبی نشان می دهند زخم های زندگی به این سادگی درمان نمی شوند. و حتی اگر سال های سال هم بگذرد بالاخره با ما بزرگ می شوند حتی اگر دیگران فراموشش کرده باشند. 

«دوستان پیشین کوین حالا او را روانی می نامند اما هنوز هم به مایا می گویند هرزه و به این شکل خود را به حد کافی هم از متعرض هم از قربانی جدا می کنند. دروغ ها ساده و راحت اند این حقیقت است که دشوار است»

شاید بتوانم بعد از خواندن تقریبا تمام آثار فردریک بکمن بگویم که کتاب هایش به نظرم به دو دسته تقسیم می شوند. دسته اول که در آن «مردی به نام اوه»، «بریت ماری اینجا بود» و «مادربزرگ سلام رساند و گفت متاسف است» جا می گیرند که همراه با شخصیت پردازی خوب، فانتزی ظریفی هم دارند. برای مثال ما شاید هیچ وقت در زندگی آدمی مثل «اوه» یا «مادربزرگ» پیدا نکنیم آنها موجودات منحصر به فردی در دنیا منحصر به فردی که بکمن ساخته بود، هستنند. اما دسته دوم که «شهر خرس» و «ما در برابر شما» در آن جا می گیرند این فانتزی را ندارند و ماجرای زندگی واقعی آدم های معمولی هستند. هر دو دسته به نظر من جذاب اند. هم فانتزی بسیار ظریف دسته اول، هم ترسیم حقیقت در دسته دوم.

« یک پیوند زناشویی طولانی را نکات ریز بسیاری پایدار نگاه می دارد. جزئیاتی که اگر گم شوند، حتی نمی دانیم کجا باید دنبالشان بگردیم. آن طوری که میرا لمسش می کرد انگار که عمدی نبوده وقتی پیتر ظرف می شست و میرا قهوه درست می کرد و به طور اتفاق همزمان دستشان را می گذاشتند روی ظرفشویی. آن طور که وقتی میرا پشت میز آشپزخانه نشسته بود پیتر همان طور که از کنارش رد می شد سریع موهایش را می بوسید و هر دو هم خودشان را می زدند به نفهمی و به سویی دیگر خیره می شدند. وقتی دو نفر سال های زیادی عاشق هم باشند، دیگر هشیارانه هم را لمس نمی کنند، بلکه ماجرا تبدیل می شود به امری غریزی و ناهشیار؛ وقتی دم در آشپزخانه با هم رو به رو می شوند، هم را جذب می کنند. وقتی با هم از دری رد می شوند، دست میرا خیلی اتفاقی و اشتباهی دست او را می گیرد. اتفاق های کوچک، هر روز، همیشه.»

اگر بگویید چه چیز «ما در برابر شما» را دوست داشتم می گویم سرنوشت شخصیت ها، اینکه بعد از بمب ماجراهای کتاب شهر خرس حالا در این کتاب ادامه ی سرنوشت شخصیت ها را می بینیم. درست مثل زندگی که نقطه پایان ندارد و بعد از حوادث سخت باز هم باید ادامه بدهیم. و حالا به ترسیم کشیدن این ادامه دادن افراد با ذکر جزییات و ترسیم دقیق روابط خیلی جذاب است. گاهی خودم را از بین خطوط سیاه و یک شکل کتاب بیرون می کشم و تصور میکنم هیچ کدام یک از این شخصیت ها زنده نیستند، اصلا وجود ندارند و بیشتر تعجب می کنم. مگر می شود آدم هایی تا این حد واقعی پرداخته ذهن نویسنده باشند؟ مگر می شود که یک روز به بیورن استاد بروم و پیدایشان نکنم؟

« مادری جلوی خانه ای ایستاده و وسایل فرزندش را توی ماشین مرتب می کند. آدمی چندهزار بار این کار را می کند؟ پیش از آنکه بچه های بزرگ شوند؟ چند اسباب بازی را از زمین برمی‌دارد؟ پیش از خواب، چند عروسک نرمالو باید بسازد و چند دستکش را در پیش دبستانی جا بگذارد؟ ... چند ساعت توی راهرو در انتظار آماده شدن بچه هایمان می ایستیم؟ چند تارموی سفید از آن ها هدیه می گیریم؟ چند زندگی را تنها به آن ها اختصاص می دهیم؟ بهای یک پدر و مادر خوب بود چیست؟ چیز زیادی نیست. فقط همه چیز، دقیقاً همه چیز.»

اما چرا به این کتاب چهار ستاره داده ام؟ چون در مقابل شهر خرس چهار ستاره دارد. داستان کمی خسته کننده تر از شهر خرس است. در قسمت هایی از ماجرا نمی دانیم دقیقا باید منتظر چه بمانیم و همین باعث می شود که کسل شویم. 
در ریویوی شهر خرس ذکر کردم که کتاب مخصوص بالای 17 ساله هاست و انتظار نداشته باشیم که همه اصول اسلامی در آن رعایت شده باشد. مساله اصلی وجود یک شخصیت هم جنس گرا در بین شخصیت های اصلی داستان بود. در شهر خرس خیلی سریع از این ماجرا می گذریم، اما در «ما در برابر شما» نویسنده خیلی مفصل تر به ماجرا می پردازد و مثل تمام فیلم ها و کتاب های غربی اعلام می کند که چنین گرایشی یک گرایش طبیعی است و نباید کسی از آن خجالت بکشد یا قضاوت شود. اگر بخواهم اعتراف کنم نمی دانم واکنشمان در برابر این حجم تبلیغاتی وسیع دقیقا باید چه باشد. نه می توان به طور کل از سینما و ادبیات دنیا کنده شد نه می توان جلوی این هجوم تبلیغات را گرفت. فارغ از شهر خرس، ما در برابر شما یا هر کتاب و فیلم دیگری با این مساله امیدوارم که در این جنگ روایت ها جای خودمان را پیدا کنیم. پیش از آن زندگی برای نسل بعدی خیلی سخت تر شود.
        

          کتاب " ما در برابر شما " در ادامه‌ی وقایع " شهر خرس"  نوشته شده و در اینجا قرار بر منحل شدن تیم هاکی است.
کتابی که به هیچ‌وجه دلم نمی‌خواست به پایان برسد؛ کاش می‌شد حافظمو از دست بدم و این دو جلد را از اول بخوانم و شاید هم تمام کتاب‌های بکمن را.
" ما دربرابر شما " به مخاطب درس‌های زیادی می‌آموزد که شاید ابتدایی باشد اما از انجامشان غافل شده‌ایم!
داستان‌پردازیِ کتاب، بی‌نظیر و توصیف احساسات شخصیت‌ها شاهکار بود. با اینکه نسبت به جلد اول کشش کمتری به این کتاب داشتم اما همچنان جذابیت خودش را داشت و بکمن باری‌دیگر من را شگفت‌زده کرد.
واقعا نمی‌دانم از چه‌چیزی بنویسم‌ زیرا هرشخصیتی در این کتاب، شما را به روش خودش شیفته و شیدا می‌کند؛ مایای عزیزم که در شهرخرس مورد تعرض قرار گرفت و همچنان افراد زیادی حق را به او نمی‌دهند. بنی نازنینم که معصومیتش باعث حلقه شدن اشک در چشمانم می‌شود یا...
در عوضِ تمام نکات مثبت کتاب که بسیار دلپسند بودند؛ ترجمه کمی ضعیف بود و توی ذوق می‌زد. در برخی قسمت‌ها باید جان می‌کندی تا متوجه میشدی اوضاع بر چه قرار است. اما با این‌حال من دوباره این کتاب را خواهم خواند. 
بخشی از کتاب:
- بدی بزرگ شدن این است که ادم می‌فهمد همه جا همینجور است.
- ما دکمه ی خاموش و روشن نداریم که وقتی درمیان مشکلات غوطه ور شدیم بتوانیم از آن استفاده کنیم
- دنیا هميشه بر ضد ما دخترهاست.
- برخی از دخترها مجبورند بزرگ شوند.
- ما برمیخیزیم وقتی که می‌بریم؛ ما برمیخیزیم وقتی که میبازیم و ما برمیخیزیم در هر شرایطی.
- اگه ما به داد هم نرسیم هیچکی به داد ما نمیرسه‌.
- من خیلی دوست صمیمی داشتم، اما تاحالا دوست صمیمی کسی نبودم.
- تا به حال به زانو درآمدن یک شهر را دیده اید؟ ما دیده ایم.
        

          خوب بود
        

          🏒 بدرود اهالی شهرخرس! بدرود حقیقی‌ترین انسان‌های جهان کتاب‌ها...
🏒 به زودی شما را در "برندگان" خواهم دید...
🏒 هیچ‌وقت قطرات اشکی که در مترو با غم شما ریختم را فراموش نخواهم کرد♡
        

          شهر خرس و ما در برابر شما بهترین رمان هایی هستند که توی زندگی ام خوندم . بی نظیر و تکرار نشدنی 🥲✨
        

          سلام
تکه تکه است... گاه خسته می شوی از این قبل و بعد ماجراها
ولی وقتی تمام می شود می بینی خب تعریف کردن ماها همینجوری است دیگر
(اگر شهر خرس را خوانده باشی، ماجراهای این یکی برایت روانتر خواهد گشت)
        

          قلب من با این کتاب تا ابد خواهد  بود :))
        

          ما در برابر شما
من نمیتونم انتخاب کنم کدوم کتاب بکمن از همه بهتره، هرکدومشون ی جوری تو مراحل مختلف فروپاشی روانی‌م دستمو به نحوی گرفتن و منو از ته چاه کشیدن بیرون، از این بابت من به بکمن مدیونم، و اگر دارین تو این متن دنبال نقد میگردین، جای اشتباهی اومدین.
این کتاب مثل یه اثر هنری می‌مونه، یه فیلم نامه، همه چی سر جاشه، نمیتونم بگم، اگر اینجوری بود بهتر بود، خودش همینطوری که هست خوبه. مگه میشه به یه زندگی معمولی چیزی اضافه یا کم کرد؟ 
هنر بکمن در خلق کردن نیست، در روایت کردنه، همه میتونن تو ماجرای کتاب هاش خودشون و زندگیشون رو ببینن، میتونن درک کنن که مثل شخصیت های کتاب، هیچ کس سیاه مطلق یا سفید مطلق نیست، و به قول خودش تا ترس های کسی رو نشناخته باشی، نمیتونی بگی اونو شناختی...ما آدما از سر ترس خیلی کارها میکنیم، ولی در نهایت همه انسانیم و اگ کسی کل داستان ما رو بدونه، شاید بتونه حق رو به ما بده..
شتید احمقانه به نظر برسه ولی از نگاه من این کتاب ها می‌تونه در دسته کتاب های خودشناسی قرار بگیره،  به نظرم بکمن کمک میکنه از بین  اون"صدها آدمی که درون خود داریم" بتونیم بهنرین نسخه‌شو ببینم، پیداش کنیم و حتی بسازیمش و اونو به بقیه نشون بدیم.
امیدوارم عمری باشه که بتونم دوباره به این کتاب برگردم، و این اشتباه این دفعه رو تکرار نکنم، تو مکان عمومی نخونم، یه جای خلوت و دنج، یه گوشه، که بشه با خیال راحت زار زد.
        

           
این کتاب، ادامه شهر خرس رو روایت می‌کنه. برای اینکه بهتر متوجه قضایا بشین بهتره قبلش شهر خرس رو بخونین.
نسبت به شهر خرس برام جذابیت کمتری داشت. چون ابتدای کتاب بی حوصله می‌شدم. ولی کم کم هیجان به داستان اضافه میشه. پس صبوری به خرج بدین. 
فکر کنم قبلا هم گفتم‌. برای خوندن کتابای بکمن باید صبور باشین. روند کتاب  آرومه‌ و آهسته آهسته شما رو مجذوب خودش میکنه.
کتاب داستان ساده‌ای داره. انتظار یه چیز عجیب رو نداشته باشین. ولی تو همین کتاب بکمن به خوبی موضوعاتی رو مطرح کرده‌ و اینقدر عالی و قشنگ احساسات شخصیت‌ها رو نشون داده که میتونی درکشون‌کنی. احساساتی که تو این کتاب جریان داره غیر قابل توصیفه 🤧🥺 هر شخصیتی به روش خودش تو قلبتون جا میگیره و یهو به خودتون میاین میبینین که عه این نفر هم دوست دارم. البته به غیر از اقای سیاستمدار!
اینقدر که از این فرد تو این کتاب حرص خوردم حد نداره. قشنگ نشون می‌داد سیاست آشنا و غیر آشنا نمیشناسه‌. فقط به فکر خودشه و با فریب هر طرف به اهداف خودش میرسه.


        

          ما در برابر شما ادامه کتاب شهر خرس است و مثل شهر خرس احساسات گوناگونی را در شما به وجود می آورد به شخصه وقتی به صفحات آخر نزدیک تر می شدم دلم نمیخواست تمومش کنم چون انقدر بی نظیر بود که جدا شدن ازش برام سخت شده بود چون جوری که داستان در حال روایت شدنه فرد رو درون خودش غرق میکنه  انگار که جزوی از داستانی و همه چیز رو حس میکنی و همه چیز رو می فهمی من قرار نیست هیچ وقت این کتاب رو فراموش کنم و حس و حال که موقع خوندنش رو بهم هدیه داد تا مدت طولانی با من میمونه.
بهتون پیشنهاد میکنم اصلا خوندن این کتاب رو از خودتون دریغ نکنید و اگر قصد خوندنش رو دارد اول شهر خرس رو بخونید.
        

          بکمن عزیز ، من نمی‌دونم تو چطوری میتونی انقدر قشنگ بنویسی .. باورم نمیشه داستان شهری که حقیقت نداره بتونه قلبمو به درد بیاره ، همراه تک تک آدماش بجنگم و غمشون رو به دوش بکشم ، و تهش بشینم برای مرگشون  و حوادث تلخی که تجربه کردن گریه کنم .. تو با من چی کار کردی ؟ 
نمی‌دونم کی قراره "برندگان" رو شروع کنم اما امیدوارم توی اون کتاب قلب تک تک این مردم  آروم بگیره و حالشون بهتر از قبل بشه و زخماشون ترمیم پیدا کنه .. 


        

          "ما در برابر شما"

ادامه داستان شهر خرس و رقابت تاریخی دوتا شهر و باز هم هاکی...

هر چی بیشتر از بکمن می‌خونم ، بیشتر شیفته‌اش می‌شم.
داستان هاش طیف وسیعی از عواطف انسانی رو در بر می‌گیره.
یه جاهایی هیجان زده می‌شی ،
یه‌جا حوصلت سر می‌ره ،
جای دیگه غم رخنه می‌کنه تو عمیق ترین قسمت قلبت و یه جاییش هم حس غرور سراسر وجودت رو احاطه می‌کنه.
انگار که نوشته‌هاش آزمایشیه برای اینکه ببینه همه احساساتت سرجاشه یا نه.
جدا خارق العاده بود✨


        

          بعد از اینکه شهر خرس رو تموم کردم و خیلی دوستش داشتم، به این فکر کردم که احتمالا جلد ۲ و ۳ کتاب باید خسته کننده باشه و اصلا بکمن چرا نخواسته این داستان رو در اوج تموم کنه؟ :)
ولی بعد از خوندن ما در برابر شما، از حرفم پشیمون شدم. انتظار داشتم خسته کننده باشه ولی نبود، کتاب دوم، سرنوشت آدم های شهر خرس بعد از اتفاقات جلد اوله.
از اینکه بکمن انقدر برای کاراکتر ها شخصیت سازی می کنه خیلی خوشم میاد! (حتی کوچک ترین و کم نقش ترینشون مثل ۵ عمو و زن هاشون!) و البته از غافلگیری های کوچکی که پایان هر فصل بود هم لذت می بردم.
دارم میرم که برندگان رو شروع کنم و امیدوارم که من رو نا امید نکنه :)
اسپویلر 🟡🟠🔴
تنها مشکلم با کتاب، همجنس گرا بودن بنی و پرداختن به اونه که الان تقریباً شخصیت همجنس گرا مثل نمک تو غذا می مونه و توی هر فیلم و سریالی یه کم ازش میریزن تا طعم مثلا روشنفکرانه غربی رو از یاد نبریم :)
        

          این داستان بسیار عجیب هست .عجیب بودن  ان به این دلیل هست که کتاب به زبان فارسی ترجمه شده در حالی که شخصیت های اصلی داستان افرادی هستند که نمیتوان زندگی انها را بدون سانسور چاپ کرد و در صورت سانسور کردن بیش از نیمی از داستان از دست خواهد رفت 
        

          Ana starts laughing. “I love you.”
“Is that why you hit me?”
“Yes!”
Vidar scratches his ear. “Do you have to love me quite so . . . hard?”
        

          کتاب‌های فردریک بکمن شگفت‌انگیز!
کتاب مملو از حس غم، پشتکار، جوونه زدن دوباره بین سنگلاخ‌ها،  حس واقعی پدرو مادر به فرزند و عشق عنیق این دو نسبت بهم، جنگ جنگ جنگ .. و مهم‌ترین نقاط قوت کتابای فردریک بکمن اینه که واقعی هستن. همه‌چی پرنسس‌طور به پایان نمی‌رسه و همه خوشبخت‌و خوشحال نمیشن، بلکه واقعیت زندگی به تصویر کشیده میشه. اینکه زخم‌ها زمان می‌خوان تا «عادی» بشن، نه ترمیم! اینکه زندگی سخته، بله کاملا سخته و تو فقط باید بگردی دنبال یه ساقه‌ای به نام دلخوشی‌های گوچیک که در اصل اون‌ها اون شادی‌ها بزرگی.ان که سرت کلاه گذاشتن و داری دنبالش در به در می‌گردی! باید آیزون بشی به دویدن تو برف‌ها، اسکیت روی یخ و رفتن به یه جای امن و «فقط ما ازش خبر داریم» وسط برف‌ها با تفنگ آنا. باید آویزون شد به اون لحظه‌های دویدن با عشق حقیقیت که چند روز بعد دیگه نمی‌بینیش. باید آویزون شد.
تنها دل‌زدگی حضور ال‌جی‌بی توی کتاب بود و واقعا ناراحت شدم که با بنی غزیزم، شخصیت خارق‌العاده و دوست داشتنی من این کارو کرد! اما اما اما! واقعا بی‌انصافیه که بگیم این کتاب طرفدار ال‌جی‌بی‌تی‌عه! چون اگه کتابای فردریک بکمن رو بخونید، یا اصلا به همین کتاب عمیق نگاه کنید می‌بینید که فردریک بکمن طرف هیچ قشری رو نمی‌گیره و بلکه همیشه فقط حقایق و مسائل جامعه رو به صورت عیان به تصویر می‌کشه ... این نویسنده همیشه آدمای مختلف سطح حامعه و مسائل جامعه رو می‌گنجونه توی کارکترها و دنیای خودساخته‌ش‌و خط داستانیش. این‌ها واقعیت‌هایی هستن که در سطح جامعه مردم درگیرشونن ... و همه آگاهیم بهش.
در کل من با این کتاب زندگی کردم مثل جلد قبلیش (شهرخرس) ، با تک تک کارکترها اشک ریختم، خندیدم و زندگی کردم. با بنی از مردم فرار کردم و با ماریا از جا بلند شدم و خودمو جمع‌وجور کردم چون [ همینه، زندگی سخته ] ، با آنا از فرط درد توی سینه اشک ریختم و باز ایستادم با ویدار فداکاری کردم چون [ هیچوقت نمی‌تواند جلوی خود را بگیرد که برای آدم‌های زندگی‌اش خود را به کشتن ندهد] با ... من با همه‌شون زندگی کردم و نگاهشون کردم و شاهد تمام غم‌هاو سختی‌هاشون بودم و این رو مدیون بکمنم. من کلی درس از این کتاب گرفتم و از نویسنده ممنونم بابت همه‌ی این‌ها .. 
        

          جلد دوم شهر خرس از اون چیزی که فکر می‌کردم جذاب‌تر بود.

ماجراهای این کتاب از چند ماه بعد از حوادث جلد اول شروع میشه و اینجا با شخصیت های فرعی شهرخرس بیشتر آشنا میشم.
بکمن توی این جلد هم روایتگر وفاداری، عشق و دوستیه.

برشی از کتاب:
+ تو دلت پسر می‌خواد یا دختر؟
- پسر
+ چرا؟
- چون برای پسرها شاید گاهی دنیا بر وفق مرادشون بچرخه، اما دنیا تقریباً همیشه بر ضد ما دخترهاست.