آیا سعادتی بزرگ تر از این بود که روز برای نگاه شب و شب برای نگاه روز زندگی کنند؟

به آتش هم می توانست بگوید:« نسوز !» اما آتش مگر می تواند نسوزد، پس من چگونه می توانستم خود را از آن رنج کشنده ای که گرفتارش بودم نجات دهم؟

دوست کودک یتیم بینوا خداوندست.

بله،خانم رید، این سوز و گداز های وحشتناکِ ناشی از رنج های روحی را نتیجه رفتار تو می‌دانم . اما باید تو را ببخشم چون نمی دانستی چه می کنی . تو وقتی قلب مرا جریحه دار می کردی تصورت این بود که داری امیال بد مرا ریشه کن می کنی .

گاهی آدم برای آیندهٔ یک نفر دیگر زندگی می کند